Ezekiel 3 – HLGN & NVI

Ang Pulong Sang Dios

Ezekiel 3:1-27

1Nagsiling pa gid ang tingog sa akon, “Tawo, kauna ining linukot nga kasulatan, kag maglakat ka kag maghambal sa katawhan sang Israel.” 2Gani nagnganga ako, kag ginpakaon niya sa akon ang linukot nga kasulatan. 3Nagsiling siya sa akon, “Sige, kauna ina hasta nga mabusog ka.” Kag sang ginkaon ko na, pareho ini katam-is sang dugos.

4Nagsiling siya dayon sa akon, “Tawo, lakat na sa katawhan sang Israel kag ihambal ang akon mensahi para sa ila. 5Wala ko ikaw ginapadala sa katawhan nga lain ang ila lingguahe kag mabudlay intiendihon, kundi sa katawhan sang Israel. 6Kon ipadala ko ikaw sa katawhan nga lain ang ila lingguahe kag mabudlay intiendihon, sigurado nga mamati sila sa imo. 7Pero ang katawhan sang Israel indi magpamati sa imo, kay indi sila gusto magpamati sa akon. Tanan sila mga matig-a sing ulo kag batinggilan. 8Pero himuon ko ikaw nga mas matig-a kag mas kabalan sang sa ila, 9pareho katig-a sang bato nga bantiling. Gani indi ka gid magkahadlok sa ila. Mga rebelde gid man sila nga katawhan.”

10Nagsiling pa gid siya sa akon, “Tawo, pamatii sing maayo kag hupti sa imo tagipusuon ang tanan nga ginasiling ko sa imo. 11Karon, magkadto ka sa imo mga kasimanwa nga kaupod mo nga mga bihag, kag isugid sa ila ang mensahi nga halin sa akon, ang Ginoong Dios. Himua ini bisan mamati man sila ukon indi.”

12Dayon gin-alsa ako sang Espiritu, kag may nabatian ako sa akon likod nga tingog nga nagadaguhob nga nagasiling, “Dalayawon ang gamhanan nga presensya sang Ginoo sa langit!” 13Kag nabatian ko man ang huni sang mga pakpak sang buhi nga mga tinuga nga nagasag-iranay, kag ang gahod sang mga rueda sa tupad sini nga daw sa nagadaguhob. 14Gin-alsa ako sang Espiritu kag gindala palayo. Akig ako kag nagalain ang akon buot, pero ginkontrolar ako sang Ginoo.

15Nakaabot ako sa Tel Abib, sa higad sang Suba sang Kebar nga sa diin nagaestar ang mga bihag. Nagpabilin ako didto sa ila sa sulod sang pito ka adlaw. Indi ako mapahamtang sa sadtong mga butang nga akon nakita.

Ginhimo sang Dios si Ezekiel nga Manugbantay sang Israel

(Eze. 33:1-9)

16Pagkaligad sang pito ka adlaw, nagsiling ang Ginoo sa akon, 17“Tawo, ginhimo ko ikaw nga manugbantay sa katawhan sang Israel. Gani kon ano man nga paandam ang mabatian mo sa akon isiling mo sa ila. 18Kon magsiling gani ako nga ang isa ka malaot nga tawo mapatay gid, pero wala mo siya ginpaandaman nga magbiya sa iya malaot nga pagginawi agod maluwas siya, mapatay ang amo nga malaot nga tawo tungod sa iya sala, kag sukton ko ikaw sa iya kamatayon. 19Pero kon ginpaandaman mo siya kag wala siya magbiya sa iya malaot nga pagginawi, mapatay siya tungod sa iya sala, pero wala ka sing salabton sa akon. 20Kon ang matarong nga tawo magtalikod sa matarong nga kabuhi kag pabay-an ko lang siya sa paghimo sina, mapatay siya. Kon wala mo siya ginpaandaman, mapatay siya tungod sa iya sala, kag indi ko pagdumdumon ang maayo niya nga mga binuhatan. Pero sukton ko ikaw sa iya kamatayon. 21Pero kon ginpaandaman mo siya nga indi na magpakasala, kag nag-untat siya sa pagpakasala, indi siya mapatay kag wala ka sing salabton sa akon.”

22Gin-gamhan ako sang Ginoo kag nagsiling siya sa akon, “Magkadto ka gilayon sa patag, kay didto may ihambal ako sa imo.” 23Gani nagkadto ako gilayon sa patag, kag nakita ko ang gamhanan nga presensya sang Ginoo nga pareho sang nakita ko sa higad sang Suba sang Kebar, kag nagluhod ako. 24Dayon gin-gamhan ako sang Espiritu kag ginpatindog, kag ginsilingan, “Pauli ka kag magpanirado sa imo balay! 25Didto, gapuson ka sang lubid agod indi ka makapakig-upod sa imo mga kasimanwa. 26Paapaon ko ikaw agod indi ka makapaandam sa sining rebelde nga katawhan. 27Pero sa tion nga magpakighambal ako sa imo, makahambal ka na. Kag isugid mo sa ila ang mensahi nga halin sa akon, ang Ginoong Dios. Ang iban sa ila mamati, pero ang iban indi, kay mga rebelde sila nga katawhan.”

Nueva Versión Internacional

Ezequiel 3:1-27

1Y me dijo: «Hijo de hombre, cómete este rollo escrito y luego ve a hablarle al pueblo de Israel».

2Yo abrí la boca y él me hizo comer el rollo. 3Luego me dijo: «Hijo de hombre, cómete el rollo que te estoy dando hasta que te sacies». Me lo comí y era tan dulce como la miel.

4Otra vez me dijo: «Hijo de hombre, ve al pueblo de Israel y proclámale mis palabras. 5No te envío a un pueblo de idioma confuso y difícil de entender, sino al pueblo de Israel. 6No te mando a muchos pueblos de lenguaje complicado y difícil que no puedas comprender, aunque si te hubiera mandado a ellos seguramente te escucharían. 7Pero el pueblo de Israel no va a escucharte porque no quiere escucharme. Todo el pueblo de Israel es terco y obstinado. 8No obstante, yo te haré tan terco y obstinado como ellos. 9¡Te haré inquebrantable como el diamante, inconmovible como la roca! No les tengas miedo ni te asustes, por más que sean un pueblo rebelde».

10Luego me dijo: «Hijo de hombre, escucha bien todo lo que voy a decirte y atesóralo en tu corazón. 11Ahora ve adonde están exiliados tus compatriotas. Tal vez te escuchen, tal vez no; pero tú adviérteles: “Así dice el Señor y Dios”».

12Entonces me levantó el Espíritu3:12 Espíritu o viento; también en v. 24. y detrás de mí oí decir con el estruendo de un terremoto: «¡Bendita sea la gloria del Señor, donde él habita!». 13Oí el ruido de las alas de los seres vivientes al rozarse unas con otras y el de las ruedas que estaban junto a ellas; el ruido era estruendoso. 14El Espíritu me levantó y se apoderó de mí. Y me fui amargado y enardecido en mi espíritu, mientras la mano del Señor me sujetaba con fuerza. 15Así llegué a Tel Aviv, a orillas del río Quebar, adonde estaban los israelitas exiliados y, totalmente abatido, me quedé con ellos durante siete días.

Advertencia a Israel

16Al cabo de los siete días, la palabra del Señor vino a mí y me dijo: 17«Hijo de hombre, a ti te he puesto como centinela del pueblo de Israel. Por tanto, cuando oigas mi palabra, adviértele de mi parte. 18Cuando yo diga al malvado: “¡Vas a morir!”, y tú al malvado no le hayas advertido sobre su mala conducta —para que siga viviendo—, ese malvado morirá por causa de su pecado, pero yo te pediré cuentas de su muerte. 19En cambio, si tú se lo adviertes y él no se arrepiente de su maldad ni de su mala conducta, morirá por causa de su pecado, pero tú habrás salvado tu vida.

20»Por otra parte, si una persona justa se desvía de su buena conducta y hace lo malo, y yo la hago tropezar y tú no se lo adviertes, morirá por su pecado. Las cosas justas que hizo no se tomarán en cuenta y yo te haré responsable de su muerte. 21Pero si tú adviertes al justo para que no peque y en efecto él no peca, él seguirá viviendo porque hizo caso a tu advertencia y tú habrás salvado tu vida».

22Luego el Señor puso su mano sobre mí y me dijo: «Levántate y dirígete al campo que allí voy a hablarte». 23Yo me levanté y salí al campo. Allí vi la gloria del Señor, tal como la había visto a orillas del río Quebar, y caí rostro en tierra. 24Entonces el Espíritu entró en mí, hizo que me pusiera de pie y me dijo: «Ve y enciérrate en tu casa. 25A ti, hijo de hombre, te atarán con sogas para que no puedas salir ni andar entre el pueblo. 26Yo haré que se te pegue la lengua al paladar; así te quedarás mudo y no podrás reprenderlos, por más que sean un pueblo rebelde. 27Pero cuando yo te hable, te soltaré la lengua y les advertirás: “Así dice el Señor y Dios”. El que quiera oír, que oiga; y el que no quiera, que no oiga, porque son un pueblo rebelde.