1Nagsiling pa gid ang tingog sa akon, “Tawo, kauna ining linukot nga kasulatan, kag maglakat ka kag maghambal sa katawhan sang Israel.” 2Gani nagnganga ako, kag ginpakaon niya sa akon ang linukot nga kasulatan. 3Nagsiling siya sa akon, “Sige, kauna ina hasta nga mabusog ka.” Kag sang ginkaon ko na, pareho ini katam-is sang dugos.
4Nagsiling siya dayon sa akon, “Tawo, lakat na sa katawhan sang Israel kag ihambal ang akon mensahi para sa ila. 5Wala ko ikaw ginapadala sa katawhan nga lain ang ila lingguahe kag mabudlay intiendihon, kundi sa katawhan sang Israel. 6Kon ipadala ko ikaw sa katawhan nga lain ang ila lingguahe kag mabudlay intiendihon, sigurado nga mamati sila sa imo. 7Pero ang katawhan sang Israel indi magpamati sa imo, kay indi sila gusto magpamati sa akon. Tanan sila mga matig-a sing ulo kag batinggilan. 8Pero himuon ko ikaw nga mas matig-a kag mas kabalan sang sa ila, 9pareho katig-a sang bato nga bantiling. Gani indi ka gid magkahadlok sa ila. Mga rebelde gid man sila nga katawhan.”
10Nagsiling pa gid siya sa akon, “Tawo, pamatii sing maayo kag hupti sa imo tagipusuon ang tanan nga ginasiling ko sa imo. 11Karon, magkadto ka sa imo mga kasimanwa nga kaupod mo nga mga bihag, kag isugid sa ila ang mensahi nga halin sa akon, ang Ginoong Dios. Himua ini bisan mamati man sila ukon indi.”
12Dayon gin-alsa ako sang Espiritu, kag may nabatian ako sa akon likod nga tingog nga nagadaguhob nga nagasiling, “Dalayawon ang gamhanan nga presensya sang Ginoo sa langit!” 13Kag nabatian ko man ang huni sang mga pakpak sang buhi nga mga tinuga nga nagasag-iranay, kag ang gahod sang mga rueda sa tupad sini nga daw sa nagadaguhob. 14Gin-alsa ako sang Espiritu kag gindala palayo. Akig ako kag nagalain ang akon buot, pero ginkontrolar ako sang Ginoo.
15Nakaabot ako sa Tel Abib, sa higad sang Suba sang Kebar nga sa diin nagaestar ang mga bihag. Nagpabilin ako didto sa ila sa sulod sang pito ka adlaw. Indi ako mapahamtang sa sadtong mga butang nga akon nakita.
Ginhimo sang Dios si Ezekiel nga Manugbantay sang Israel
(Eze. 33:1-9)
16Pagkaligad sang pito ka adlaw, nagsiling ang Ginoo sa akon, 17“Tawo, ginhimo ko ikaw nga manugbantay sa katawhan sang Israel. Gani kon ano man nga paandam ang mabatian mo sa akon isiling mo sa ila. 18Kon magsiling gani ako nga ang isa ka malaot nga tawo mapatay gid, pero wala mo siya ginpaandaman nga magbiya sa iya malaot nga pagginawi agod maluwas siya, mapatay ang amo nga malaot nga tawo tungod sa iya sala, kag sukton ko ikaw sa iya kamatayon. 19Pero kon ginpaandaman mo siya kag wala siya magbiya sa iya malaot nga pagginawi, mapatay siya tungod sa iya sala, pero wala ka sing salabton sa akon. 20Kon ang matarong nga tawo magtalikod sa matarong nga kabuhi kag pabay-an ko lang siya sa paghimo sina, mapatay siya. Kon wala mo siya ginpaandaman, mapatay siya tungod sa iya sala, kag indi ko pagdumdumon ang maayo niya nga mga binuhatan. Pero sukton ko ikaw sa iya kamatayon. 21Pero kon ginpaandaman mo siya nga indi na magpakasala, kag nag-untat siya sa pagpakasala, indi siya mapatay kag wala ka sing salabton sa akon.”
22Gin-gamhan ako sang Ginoo kag nagsiling siya sa akon, “Magkadto ka gilayon sa patag, kay didto may ihambal ako sa imo.” 23Gani nagkadto ako gilayon sa patag, kag nakita ko ang gamhanan nga presensya sang Ginoo nga pareho sang nakita ko sa higad sang Suba sang Kebar, kag nagluhod ako. 24Dayon gin-gamhan ako sang Espiritu kag ginpatindog, kag ginsilingan, “Pauli ka kag magpanirado sa imo balay! 25Didto, gapuson ka sang lubid agod indi ka makapakig-upod sa imo mga kasimanwa. 26Paapaon ko ikaw agod indi ka makapaandam sa sining rebelde nga katawhan. 27Pero sa tion nga magpakighambal ako sa imo, makahambal ka na. Kag isugid mo sa ila ang mensahi nga halin sa akon, ang Ginoong Dios. Ang iban sa ila mamati, pero ang iban indi, kay mga rebelde sila nga katawhan.”
1ثُمَّ قَالَ لِي: «يَا ابْنَ آدَمَ، كُلْ مَا تَجِدُهُ. كُلْ هَذَا الدَّرْجَ وامْضِ وَخَاطِبْ شَعْبَ إِسْرَائِيلَ». 2فَفَتَحْتُ فَمِي فَأَطْعَمَنِي هَذَا الدَّرْجَ، 3وَقَالَ لِي: «أَطْعِمْ جَوْفَكَ وَامْلَأْهُ بِهَذَا الدَّرْجِ الَّذِي أُعْطِيكَ إِيَّاهُ». فَالْتَهَمْتُهُ، فَكَانَ فِي فَمِي فِي حَلاوَةِ الْعَسَلِ.
4ثُمَّ قَالَ لِي: «يَا ابْنَ آدَمَ، انْطَلِقْ إِلَى شَعْبِ إِسْرَائِيلَ وَخَاطِبْهُمْ بِكَلِمَاتِي. 5فَإِنَّكَ لَسْتَ مُرْسَلاً إِلَى أُمَّةٍ ذَاتِ لَهْجَةٍ غَرِيبَةٍ وَلُغَةٍ مُبْهَمَةٍ، بَلْ إِلَى شَعْبِ إِسْرَائِيلَ، 6وَلا إِلَى شُعُوبٍ كَثِيرَةٍ غَرِيبَةِ اللهَجَاتِ وَمُبْهَمَةِ اللُّغَاتِ لَا تَفْهَمُ كَلامَهُمْ. حَقّاً لَوْ أَرْسَلْتُكَ إِلَى هَؤُلاءِ لَسَمِعُوا لَكَ! 7لَكِنَّ شَعْبَ إِسْرَائِيلَ لَا يَوَدُّونَ الاسْتِمَاعَ لَكَ، لأَنَّهُمْ لَا يَوَدُّونَ الاسْتِمَاعَ لِي، لأَنَّهُمْ جَمِيعاً مُعَانِدُونَ قُسَاةُ الْقُلُوبِ. 8هَا أَنَا قَدْ جَعَلْتُ وَجْهَكَ صُلْباً مِثْلَ وُجُوهِهِمْ، وَجَبْهَتَكَ قَاسِيَةً مِثْلَ جِبَاهِهِمْ. 9قَدْ جَعَلْتُ جَبْهَتَكَ فِي صَلابَةِ الْمَاسِ، أَقْسَى مِنَ الصَّوَّانِ، فَلا تَخَفْ مِنْهُمْ وَلا تَرْتَعِبْ مِنْ مَرْآهُمْ لأَنَّهُمْ شَعْبٌ مُتَمَرِّدٌ».
10ثُمَّ أَرْدَفَ قَائِلاً: «يَا ابْنَ آدَمَ، اسْتَوْعِبْ فِي قَلْبِكَ كُلَّ مَا أُحَدِّثُكَ بِهِ مِنْ كَلامٍ، وَاسْتَمِعْ إِلَيْهِ بِأُذُنَيْنِ مُرْهَفَتَيْنِ. 11وَامْضِ إِلَى الْمَسْبِيِّينَ مِنْ أَبْنَاءِ شَعْبِكَ وَقُلْ لَهُمْ: هَذَا مَا يُعْلِنُهُ السَّيِّدُ الرَّبُّ. سَوَاءٌ سَمِعُوا لَكَ أَوْ أَبَوْا». 12ثُمَّ حَمَلَنِي الرُّوحُ، فَسَمِعْتُ خَلْفِي صَوْتَ زَلْزَلَةٍ عَنِيفَةٍ قَائِلاً: «مُبَارَكٌ مَجْدُ الرَّبِّ مِنْ مَكَانِهِ». 13فَكَانَ ذَلِكَ صَوْتُ أَجْنِحَةٍ حِينَ تَلامَسَتْ، وَصَوْتُ الْعَجَلاتِ الْمُجَاوِرَةِ لَهَا، فَبَدَا كَجَلَبَةِ زِلْزَالٍ عَنِيفٍ. 14وَهَكَذَا حَلَّقَ بِي رُوحُ الرَّبِّ وَحَمَلَنِي بَعِيداً، وَقَدْ جَاشَتْ حَرَارَةُ رُوحِي بِمَرَارَةِ نَفْسِي، وَلَكِنْ كَانَتْ يَدُ الرَّبِّ عَلَيَّ شَدِيدَةً.
15ثُمَّ أَقْبَلْتُ عَلَى الْمَسْبِيِّينَ الْقَاطِنِينَ إِلَى جُوَارِ نَهْرِ خَابُورَ عِنْدَ تَلِّ أَبِيبَ، فَأَقَمْتُ هُنَاكَ حَيْثُ يَسْكُنُونَ مُتَحَيِّراً سَبْعَةَ أَيَّامٍ.
حزقيال رقيباً لإسرائيل
16وَفِي خِتَامِ السَّبْعَةِ الأَيَّامِ، أَوْحَى إِلَيَّ الرَّبُّ بِكَلِمَتِهِ قَائِلاً: 17«يَا ابْنَ آدَمَ، قَدْ جَعَلْتُكَ رَقِيباً لِشَعْبِ إِسْرَائِيلَ، فَأَصْغِ إِلَى كَلِمَتِي وَأَنْذِرْهُمْ بِها عَلَى لِسَانِي. 18فَإِذَا قُلْتُ لِلشِّرِّيرِ: أَنْتَ لابُدَّ مَائِتٌ، وَأَنْتَ لَمْ تُنْذِرْهُ وَلَمْ تُحَذِّرْهُ لِيَرْجِعَ عَنْ طُرُقِهِ الأَثِيمَةِ فَيَحْيَا، فَإِنَّ ذَلِكَ الشِّرِّيرَ يَمُوتُ بِذَنْبِهِ، أَمَّا دَمُهُ فَمِنْ يَدِكَ أَطْلُبُهُ. 19لَكِنْ إِنْ أَنْذَرْتَ الشِّرِّيرَ وَلَمْ يَرْجِعْ عَنْ شَرِّهِ وَعَنْ طُرُقِهِ الأَثِيمَةِ، فَإِنَّهُ يَمُوتُ بِذَنْبِهِ، وَتَنْجُو أَنْتَ بِنَفْسِكَ. 20وَكَذَلِكَ إِنْ حَادَ الْبَارُّ عَنْ بِرِّهِ وَارْتَكَبَ الإِثْمَ، وَنَصَبْتُ أَمَامَهُ مَعْثَرَةً، فَإِنَّهُ يَمُوتُ. وَلأَنَّكَ لَمْ تُنْذِرْهُ فَإِنَّهُ يَمُوتُ بِذَنْبِهِ وَلا تُذْكَرُ بَعْدُ أَعْمَالُهُ الصَّالِحَةُ الَّتِي قَامَ بِها، أَمَّا دَمُهُ فَمِنْ يَدِكَ أَطْلُبُهُ. 21أَمَّا إِنْ كُنْتَ قَدْ أَنْذَرْتَ الْبَارَّ حَتَّى لَا يُخْطِئَ، وَلَمْ يُخْطِئْ، فَإِنَّهُ حَتْماً يَحْيَا لأَنَّهُ قَبِلَ الإِنْذَارَ، وَتَنْجُو أَنْتَ بِنَفْسِكَ».
22ثُمَّ كَانَتْ هُنَاكَ عَلَيَّ يَدُ الرَّبِّ فَقَالَ لِي: «قُمُ اخْرُجْ إِلَى السَّهْلِ فَأُخَاطِبَكَ». 23فَنَهَضْتُ وَمَضَيْتُ إِلَى السَّهْلِ، وَهُنَاكَ رَأَيْتُ مَجْدَ الرَّبِّ وَاقِفاً، مُمَاثِلاً لِمَجْدِ الرَّبِّ الَّذِي رَأَيْتُهُ عِنْدَ نَهْرِ خَابُورَ، فَانْطَرَحْتُ عَلَى وَجْهِي. 24فَدَخَلَ فِيَّ الرُّوحُ وَأَقَامَنِي عَلَى قَدَمَيَّ، ثُمَّ قَالَ لِي: «اذْهَبْ وَاعْتَزِلْ فِي بَيْتِكَ. 25وَأَنْتَ يَا ابْنَ آدَمَ، هَا هُمْ يَرْبِطُونَكَ بِالْحِبَالِ وَيُقَيِّدُونَكَ فَلا تَخْرُجُ فِي مَا بَيْنَهُمْ. 26وَأُلْصِقُ لِسَانَكَ بِحَنَكِكَ فَتَبْكَمُ وَتَكُفُّ عَنْ تَقْرِيعِهِمْ لأَنَّهُمْ شَعْبٌ مُتَمَرِّدٌ. 27وَلَكِنْ عِنْدَمَا أُخَاطِبُكَ، أَفْتَحُ فَمَكَ فَتَقُولُ لَهُمْ: هَذَا مَا يُعْلِنُهُ الرَّبُّ، مَنْ يَسْمَعْ فَلْيَسْمَعْ، وَمَنْ يَأْبَ فَلْيَمْتَنِعْ، لأَنَّهُمْ شَعْبٌ مُتَمَرِّدٌ».
