Ang Tuktukon nga Kaldero
1Sang ikanapulo nga adlaw sang ikanapulo nga bulan, sang ikasiyam nga tuig sang amon pagkabihag, nagsiling ang Ginoo sa akon, 2“Tawo, isulat ang petsa subong nga adlaw kay amo gid ini nga adlaw nga nagasugod sa pagsalakay ang hari sang Babilonia sa Jerusalem. 3Dayon isugid ini nga paanggid sa katawhan sang Israel nga mga rebelde, kag pahibalua sila nga ako, ang Ginoong Dios, ang nagasiling sini:
“Magbutang ka sang tubig sa kaldero kag isun-ad. 4Butangi ini sang maayo nga bahin sang karne—mga abaga kag mga paa. Ilakot man ang mga tul-an. 5Ang karne lang sang pinakamaayo nga karnero ang imo gamiton. Gatungi ang kaldero kag lagaa ang karne kag mga tul-an. 6Kay ako, ang Ginoong Dios, nagasiling: Kaluluoy ang siyudad sang Jerusalem nga ang mga pumuluyo sini mga manugpatay. Pareho ini sa tuktukon nga kaldero nga wala malimpyuhi. Gani kuhaa sing tag-isa-isa ang sulod sini kag indi pagpilia. 7Kay ang iya pagpamatay hayag sa tanan. Ang dugo sang iya ginpamatay ginpabay-an lang niya sa mga bato nga makita sang tanan. Wala gid niya ini gintabunan sang duta. 8Nakita ko ini nga dugo kag ginpabay-an ko ini nga makita sang tanan. Daw sa nagasinggit ini sa akon nga magtimalos ako.
9“Gani ako, ang Ginoong Dios, nagasiling: ‘Kaluluoy ang siyudad sang Jerusalem nga ang mga pumuluyo sini mga manugpatay! Ako mismo ang magatumpok sang gatong agod sunugon siya. 10Sige, dugangi pa gid ninyo ang gatong, kag dayon sindihan. Lagaa ang karne hasta nga mahubsan24:10 hasta nga mahubsan: Amo ini sa Septuagint. Sa Hebreo, kag butangi sang mga panakot. kag mabatok ang mga tul-an. 11Itungtong dayon ang kaldero nga wala na sing sulod sa mga baga hasta nga magbaga man ini. Sa sini nga paagi, malimpyuhan kuntani ang kaldero kag masunog ang mga tuktok. 12Pero bisan anhon mo pa, ang tuktok indi gid makuha sang kalayo.
13“ ‘Jerusalem, ang imo binastos nga buluhaton amo ang nagdagta sa imo. Gintinguhaan ko nga limpyuhan ka, pero indi ka magpalimpyo. Gani magapabilin ka nga mahigko hasta indi madula ang akon kaakig sa imo. 14Ako, ang Ginoo, nagasiling nga nag-abot na ang tion nga maghulag na ako, kag wala sing may makapugong sa akon. Indi ko gid kamo pagkaluoyan, kag indi na magliwat ang akon hunahuna. Pagahukman kamo suno sa inyo pagginawi kag binuhatan. Ako, ang Ginoong Dios, ang nagasiling sini.’ ”
Ang Pagkapatay sang Asawa ni Ezekiel
15Nagsiling ang Ginoo sa akon, 16“Tawo, kuhaon ko gulpi ang babayi nga palangga mo gid. Pero indi mo siya paghibian kag pagpangasubuan. 17Mag-ugayong ka lang sing hinay. Indi mo pag-ipakita nga nagapangasubo ka. Indi paghuksa ang imo turban kag sandalyas, kag indi pagtabuni ang imo guya. Indi ka man magkaon sang kalan-on nga ginakaon sang mga nagapangasubo sa patay.”
18Gani sang aga ginhambal ko ato sa mga tawo, kag pagkagab-i napatay ang akon asawa. Kag pagkasunod nga aga gintuman ko ang ginsugo sa akon. 19Dayon nagpamangkot ang mga tawo sa akon, “Ano bala ang buot mo silingon sa ginahimo mo nga ina?” 20-21Nagsabat ako sa ila, “Nagsiling ang Ginoong Dios sa akon nga ihambal ko ini sa katawhan sang Israel: Handa na ako sa pagdagta sang akon templo nga inyo dalangpan, nga inyo ginapabugal, ginapakamahal, kag ginakalipay. Mapatay sa inaway ang inyo mga kabataan nga nagkalabilin sa Jerusalem. 22Kag pagahimuon ninyo ang ginhimo ni Ezekiel. Indi ninyo pagtabunan ang inyo guya, kag indi kamo magkaon sang kalan-on nga ginakaon sang mga nagapangasubo sa patay. 23Indi man ninyo paghukson ang inyo mga turban kag mga sandalyas. Indi kamo maghibi ukon magpangasubo. Magapalangluya kamo nga nagaugayong sa isa kag isa tungod sa inyo mga sala. 24Si Ezekiel mangin isa ka halimbawa sa inyo. Kon ano ang iya ginahimo, pagahimuon man ninyo. Kon matabo na ina nga silot mahibaluan ninyo nga ako amo ang Ginoong Dios.”
25Nagpadayon sa pagsiling ang Ginoo sa akon, “Tawo, sa tion nga gub-on ko na ang templo nga ila dalangpan, nga ila ginapabugal, ginapakamahal kag ginakalipay, kag pamatyon ko na ang ila mga kabataan, 26may isa ka tawo nga makapalagyo halin sa Jerusalem nga magasugid sini sa imo. 27Sa sina nga tion, makahambal ka na liwat kag magaestoryahanay kamo nga duha. Mangin paandam ka sa mga tawo, kag mahibaluan dayon nila nga ako amo ang Ginoo.”
Het raadsel van de pot met water
1Op de tiende dag van de tiende maand in het negende jaar van koning Jojakins gevangenschap kreeg ik opnieuw een boodschap van de Here. 2‘Mensenzoon,’ zei Hij, ‘noteer deze datum, want vandaag is de koning van Babel begonnen aan de belegering van Jeruzalem.
3Vertel nu het volgende raadsel aan deze opstandige Israëlieten, zeg hun dat de Oppermachtige Here zegt: “Zet een pot met water op het vuur en breng die aan de kook. 4-5 Vul hem met het beste schapenvlees, de lende en schouder en wel van de beste schapen van de kudde en stapel brandhout op het vuur onder de pot. Kook het net zolang totdat het vlees van de beenderen valt.” 6Want de Oppermachtige Here zegt: “Wee Jeruzalem, stad van moordenaars, u bent een roestige pot, smerig door de goddeloosheid. Haal het vlees er stuk voor stuk uit. De volgorde is niet belangrijk, geen enkel stuk is beter dan het andere. 7Want haar verdorvenheid is voor iedereen duidelijk, zij moordt openlijk en laat het bloed achter op de rotsen, zodat iedereen het kan zien, zij giet het niet eens uit op de grond, zodat ze het met aarde kan bedekken. 8En Ik heb het daar laten liggen, openlijk, zodat het mijn toorn en wraakzucht opwekt. 9Wee Jeruzalem, stad van moordenaars. Ik zal het brandhout onder haar opstapelen. 10Gooi het hout er maar op zodat het vuur oplaait en de inhoud van de pot gaat koken. Laat het vleesnat verdampen, het vlees verkolen en de botten verbranden. 11Zet de pot daarna leeg op de kolen, zodat de roest en de vuile onreinheid er afbranden. 12Maar het is vergeefse moeite, de roest en het vuil blijven zitten, zelfs in het heetste vuur. 13Het is de roest en slechtheid van uw ontucht, van uw afgodenverering. En omdat u zich niet door Mij wilde laten reinigen, bent u vuil gebleven. Blijf nu maar smerig tot mijn toorn alle rampen over u heeft gebracht! 14Ik, de Here, heb het gezegd en Ik zal het doen ook. Ik zal geen medelijden met u hebben. Ik zal u oordelen naar uw daden,” zegt de Oppermachtige Here.’
15Hierna sprak de Here opnieuw in een boodschap tegen mij en Hij zei: 16‘Mensenzoon, door een plotselinge dood ga Ik van u wegnemen wat u het dierbaarst is. Toch moet u niets van uw verdriet laten blijken. Huil niet, verberg uw tranen. 17U mag zuchten, maar alleen zachtjes. U mag niet openlijk rouwen, ontbloot uw hoofd of uw voeten niet en neem het voedsel niet aan dat meelevende vrienden u brengen.’
18ʼs Morgens vertelde ik dit aan de mensen en die avond stierf mijn vrouw. De volgende ochtend deed ik alles wat de Here mij had opgedragen. 19Toen zeiden de mensen: ‘Wat heeft dit allemaal te betekenen? Wat probeert u ons nu weer duidelijk te maken?’ 20-21 Ik gaf als antwoord: ‘De Here droeg mij op tegen het volk van Israël te zeggen: “Ik zal mijn tempel, de kracht van uw volk, uw lievelingsgebouw, verwoesten. En uw zonen en dochters die in Jeruzalem zijn achtergebleven, zullen met het zwaard worden afgeslacht. 22En u moet mijn voorbeeld volgen, u mag niet in het openbaar rouwen of uzelf troosten door te eten van voedsel dat meelevende vrienden u hebben gebracht. 23U mag uw hoofd en uw voeten niet ontbloten, u mag niet klagen of huilen. Maar wel zult u elkaar beklagen vanwege uw zonden en als u alleen bent, zult u wegkwijnen van verdriet en rouwen om al het kwaad dat u hebt gedaan. 24Ezechiël is een voorbeeld voor u,” zegt de Oppermachtige Here. “U moet doen wat hij heeft gedaan. En wanneer dat moment aanbreekt, zult u inzien dat Ik de Here ben.” ’
25‘Mensenzoon, op een dag zal Ik ophouden met hen in Jeruzalem te beroven van hun blijde harten en hun glorie en vreugden, hun vrouwen, zonen en dochters. 26Op diezelfde dag zullen de ooggetuigen vanuit Jeruzalem op weg gaan naar u in Babel om te vertellen wat er is gebeurd. 27En op de dag dat zij aankomen, zult u plotseling uw stem terugkrijgen, zodat u met hen kunt praten. U zult een levend voorbeeld en een teken voor deze mensen worden en zij zullen moeten toegeven dat Ik de Here ben.’
