Ang Paanggid Parte sa mga Agila kag sa Ubas
1Nagsiling ang Ginoo sa akon, 2“Tawo, isugid ini nga paanggid sa katawhan sang Israel, 3kag silinga sila nga ako, ang Ginoong Dios, ang nagpasugid sini: May isa ka dako nga agila nga naglupad pa-Lebanon. Malapad ang iya mga pakpak kag madamol ang iya mga bulbol nga lain-lain sing kolor. Naghapon ini sa ibabaw sang kahoy nga sedro, 4kag gin-utod niya ang ugbos sang pinakaibabaw nga sanga. Dayon gindala niya ini sa lugar sang mga negosyante kag gintanom didto.
5“Pagkatapos nagkuha ang agila sang liso sa duta sang Israel kag gintanom ini sa matambok nga duta sa higad sang suba nga sa diin magatubo ini sing madasig. 6Nagtubo ini nga isa ka manubo nga tanom nga nagagapa. Ang mga sanga sini nagagapa pakadto sa agila, kag nagapanggamot ini sang madalom. Nagpananga pa gid ini kag nagpanalingsing.
7“Pero may isa ka dako nga agila nga nag-abot. Malapad man ang iya sini nga mga pakpak kag madamol sing bulbol. Ang mga gamot kag mga sanga sang sadto nga tanom naggapa pakadto sa sini nga agila agod mapatubigan siya sang agila labaw pa sa tubig sang duta nga gintamnan sa iya. 8Ginhimo ini sang tanom bisan nga natanom na siya sa maayo nga duta, nga sa diin may bugana nga tubig nga makapatubo, makapabunga, kag makapatahom sa iya.
9“Karon, ako, ang Ginoong Dios nagapamangkot: Padayon bala ini nga magtubo? Indi! Gabuton ini kag panguhaon ang iya mga bunga, kag pabay-an nga malaya. Madali lang ini gabuton, indi na kinahanglan ang makusog nga tawo ukon ang madamo nga mga tawo sa paggabot sini. 10Bisan itanom pa ini liwat sa lain nga lugar indi na ini magtubo. Malaya ini sing bug-os kon huyupon sang mainit nga hangin halin sa sidlangan. Huo, malaya ini sa iya ginatubuan.”
Ang Kahulugan sang Paanggid
11Dayon nagsiling ang Ginoo sa akon, 12“Pamangkuta ining rebelde nga katawhan sang Israel kon nahibaluan nila kon ano ang kahulugan sang sadto nga paanggid. Silinga sila nga amo ini ang kahulugan: Nagkadto ang hari sang Babilonia sa Jerusalem kag ginbihag niya ang hari sini kag ang mga opisyal, kag gindala niya sila pa-Babilonia. 13Nagpili siya sang isa ka kaliwat sang hari sang Juda kag naghimo siya sang kasugtanan sa iya kag ginpasumpa niya siya nga mag-alagad sa iya. Ginbihag man niya ang mga dungganon nga mga tawo sang Juda 14agod ini nga ginharian indi na makabangon liwat kag indi na makabato sa iya. Makapabilin lang ini nga ginharian kon padayunon niya ang iya kasugtanan sa Babilonia. 15Pero nagrebelde ang hari sang Juda sa hari sang Babilonia paagi sa pagpadala sang mga tawo sa Egipto sa pagkuha sang mga kabayo kag madamo nga mga soldado. Magmadinalag-on bala siya? Makapalagyo bala siya kag makaluwas sa silot sa paglapas niya sa iya kasugtanan sa Babilonia? 16Indi! Kay ako, ang Ginoong Dios nga buhi, nagasumpa nga ining hari sang Juda sigurado gid nga mapatay sa Babilonia, kay ginlapas niya ang kasugtanan nga iya ginsumpaan sa hari sang Babilonia nga naghimo sa iya nga hari. 17Indi makabulig sa iya sa inaway ang hari sang Egipto17:17 hari sang Egipto: sa Hebreo, Faraon. kag ang iya gamhanan kag madamo nga mga soldado kon magsalakay na17:17 kon magsalakay na: sa literal, kon magtumpok na sang duta nga talaklasan sa pader kag maghimo sang mga tore-tore. ang mga taga-Babilonia sa pagpamatay sang madamo nga kabuhi. 18Ginlapas sang hari sang Juda ang kasugtanan nga iya ginsumpaan nga tumanon sa hari sang Babilonia, gani indi gid siya makaluwas.
19“Ako, ang Ginoong Dios nga buhi, nagasumpa nga silutan ko gid siya tungod kay ginlapas niya ang akon kasugtanan nga iya ginsumpaan sa akon ngalan. 20Dakpon ko siya sang lambat kag dal-on sa Babilonia, kag didto silutan ko siya tungod kay indi siya matutom sa akon. 21Magakalamatay ang iya mga soldado nga nagapalalagyo, kag ang mga mabilin sa ila magalalapta sa bisan diin nga lugar. Dayon mahibaluan ninyo nga ako, ang Ginoo, ang nagsiling sini.”
Ang Maayo nga Palaabuton nga Ginpromisa sang Dios
22-23Nagsiling pa gid ang Ginoong Dios, “Makuha ako sang ugbos sang pinakaibabaw nga sanga sang sedro kag itanom ko ini sa putokputokan sang mataas nga bukid sang Israel. Magapananga ini kag magapamunga, kag mangin isa ka matahom nga sedro. Magapugad sa sini nga kahoy ang tanan nga klase sang pispis, kag makapasilong sila sa mga sanga sini. 24Kag ang tanan nga kahoy sa duta makahibalo nga ako amo ang Ginoo nga nagautod sa matag-as nga mga kahoy kag nagapataas sa manubo nga mga kahoy. Ako man ang nagapalaya sa malagtom nga mga kahoy kag nagabuhi sa mga laya nga kahoy. Ako, ang Ginoo, ang nagpromisa sini, kag tumanon ko gid ini.”
Two Eagles and a Vine
1The word of the Lord came to me: 2“Son of man, set forth an allegory and tell it to the Israelites as a parable. 3Say to them, ‘This is what the Sovereign Lord says: A great eagle with powerful wings, long feathers and full plumage of varied colors came to Lebanon. Taking hold of the top of a cedar, 4he broke off its topmost shoot and carried it away to a land of merchants, where he planted it in a city of traders.
5“ ‘He took one of the seedlings of the land and put it in fertile soil. He planted it like a willow by abundant water, 6and it sprouted and became a low, spreading vine. Its branches turned toward him, but its roots remained under it. So it became a vine and produced branches and put out leafy boughs.
7“ ‘But there was another great eagle with powerful wings and full plumage. The vine now sent out its roots toward him from the plot where it was planted and stretched out its branches to him for water. 8It had been planted in good soil by abundant water so that it would produce branches, bear fruit and become a splendid vine.’
9“Say to them, ‘This is what the Sovereign Lord says: Will it thrive? Will it not be uprooted and stripped of its fruit so that it withers? All its new growth will wither. It will not take a strong arm or many people to pull it up by the roots. 10It has been planted, but will it thrive? Will it not wither completely when the east wind strikes it—wither away in the plot where it grew?’ ”
11Then the word of the Lord came to me: 12“Say to this rebellious people, ‘Do you not know what these things mean?’ Say to them: ‘The king of Babylon went to Jerusalem and carried off her king and her nobles, bringing them back with him to Babylon. 13Then he took a member of the royal family and made a treaty with him, putting him under oath. He also carried away the leading men of the land, 14so that the kingdom would be brought low, unable to rise again, surviving only by keeping his treaty. 15But the king rebelled against him by sending his envoys to Egypt to get horses and a large army. Will he succeed? Will he who does such things escape? Will he break the treaty and yet escape?
16“ ‘As surely as I live, declares the Sovereign Lord, he shall die in Babylon, in the land of the king who put him on the throne, whose oath he despised and whose treaty he broke. 17Pharaoh with his mighty army and great horde will be of no help to him in war, when ramps are built and siege works erected to destroy many lives. 18He despised the oath by breaking the covenant. Because he had given his hand in pledge and yet did all these things, he shall not escape.
19“ ‘Therefore this is what the Sovereign Lord says: As surely as I live, I will repay him for despising my oath and breaking my covenant. 20I will spread my net for him, and he will be caught in my snare. I will bring him to Babylon and execute judgment on him there because he was unfaithful to me. 21All his choice troops will fall by the sword, and the survivors will be scattered to the winds. Then you will know that I the Lord have spoken.
22“ ‘This is what the Sovereign Lord says: I myself will take a shoot from the very top of a cedar and plant it; I will break off a tender sprig from its topmost shoots and plant it on a high and lofty mountain. 23On the mountain heights of Israel I will plant it; it will produce branches and bear fruit and become a splendid cedar. Birds of every kind will nest in it; they will find shelter in the shade of its branches. 24All the trees of the forest will know that I the Lord bring down the tall tree and make the low tree grow tall. I dry up the green tree and make the dry tree flourish.
“ ‘I the Lord have spoken, and I will do it.’ ”
