1Nagsiling ang Ginoo kay Moises, “Kadtui ang hari sang Egipto8:1 hari sang Egipto: sa Hebreo, Faraon. Amo man sa masunod nga mga bersikulo. kag silinga siya, ‘Amo ini ang ginasiling sang Ginoo: Palakta ang akon katawhan agod makasimba sila sa akon. 2Kon indi mo gani sila pagpalakton, padagsaon ko ang mga paka sa bug-os mo nga nasyon. 3Mapuno sang mga paka ang Suba sang Nilo kag magasulod sila sa imo palasyo, sa imo kuwarto kag bisan sa imo hiligdaan. Magasulod man sila sa mga balay sang imo mga opisyal kag sang imo katawhan, kag pati sa mga dapog kag sa ginamasahan sang harina. 4Luksuhan ka sang mga paka pati ang imo katawhan kag ang tanan mo nga opisyal.’ ”
5Nagsiling pa gid ang Ginoo kay Moises, “Silinga si Aaron nga iuntay niya ang iya kamot nga may baston sa mga suba, sapa, kanal, kag sa mga punong, kag magaguluwa ang mga paka sa bug-os nga Egipto.”
6Gani gin-untay ni Aaron ang iya kamot sa mga tubig sang Egipto, kag nagguluwa ang mga paka kag naglapta sa bug-os nga Egipto. 7Pero ginhimo man ini nga milagro sang mga madyikero paagi sa ila mga madyik. Napaguwa man nila ang mga paka sa tubig sang Egipto.
8Ginpatawag sang hari si Moises kag si Aaron kag ginsilingan, “Magpangamuyo kamo sa Ginoo nga kuhaon niya ang mga paka sa akon kag sa akon katawhan, kag palakton ko ang inyo mga kasimanwa sa paghalad sa Ginoo.” 9Nagsiling si Moises sa hari, “Hambala lang ako kon san-o ako magpangamuyo para sa imo, sa imo mga opisyal, kag sa imo katawhan, agod madula inang mga paka sa inyo kag sa inyo mga balay. Kag ang mabilin lang nga mga paka amo ang sa Suba sang Nilo.” 10Nagsabat ang hari, “Pangamuyui ako buwas.” Nagsiling si Moises, “Matuman ina suno sa ginsiling mo agod mahibaluan mo nga wala na sing iban nga pareho sa Ginoo nga amon Dios. 11Madula ang tanan nga paka sa inyo; ang mabilin lang amo ang sa Suba sang Nilo.”
12Paghalin ni Moises kag ni Aaron sa hari, nagpangamuyo si Moises sa Ginoo nga kuhaon niya ang mga paka nga iya ginpadala sa Egipto. 13Kag gintuman sang Ginoo ang ginpangabay ni Moises. Nagkalamatay ang mga paka sa mga balay, sa mga ugsaran, kag sa mga kaumahan. 14Gintipon ini sang mga Egiptohanon kag mataas gid ang ila mga tinumpok, kag nagbaho ang bug-os nga duta sang Egipto. 15Pero pagkakita sang hari nga wala na ang mga paka, ginpatig-a niya liwat ang iya tagipusuon, kag wala siya nagpamati kay Moises kag kay Aaron, subong sang ginsiling sang Ginoo.
Ang mga Lamok
16Nagsiling ang Ginoo kay Moises, “Silinga si Aaron nga ihampak niya ang baston sa duta, kag mahimo nga mga lamok8:16 lamok: ukon, kuto. Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini. ang mga yab-ok sa bug-os nga duta sang Egipto.” 17Gintuman nila ini, kag sang ginhampak ni Aaron sang iya baston ang duta, nahimo nga mga lamok ang mga yab-ok sa bug-os nga duta sang Egipto. Kag nagsalakay ang mga lamok sa mga tawo kag sa mga sapat. 18Gintinguhaan man ini sang mga madyikero nga sundon paagi sa ila mga madyik, pero wala nila masunod. Padayon nga nagasalakay ang mga lamok sa mga tawo kag sa mga sapat.
19Nagsiling ang mga madyikero sa hari, “Dios ang naghimo sini!” Pero matig-a gihapon ang tagipusuon sang hari, kag wala gid siya nagpamati kay Moises kag kay Aaron, subong sang ginsiling sang Ginoo.
Ang mga Sapat-sapat
20Nagsiling ang Ginoo kay Moises, “Aga ka pa magbangon buwas kag kadtui ang hari samtang nagapakadto siya sa suba. Silinga siya nga amo ini ang akon ginasiling: ‘Palakta ang akon katawhan agod makasimba sila sa akon. 21Kon indi mo gani sila pagpalakton, padal-an ko ikaw sang madamo gid nga mga sapat-sapat nga magahalit sa imo kag sa imo mga opisyal kag katawhan. Mapuno sang mga sapat-sapat ang inyo mga balay, kag ang duta matabunan sini. 22Pero indi mangin pareho sina sa duta sang Goshen nga sa diin nagaestar ang akon katawhan; indi makita didto ang madamo nga mga sapat-sapat, agod mahibaluan ninyo nga ako, ang Ginoo, ara sa sina nga lugar. 23Lainon ko ang akon pagtratar sa akon katawhan sa imo katawhan. Ini nga milagro himuon ko buwas.’ ” 24Ginhimo matuod ini sang Ginoo. Nagsulod ang madamo nga mga sapat-sapat sa palasyo sang hari kag sa mga balay sang iya mga opisyal, kag ang bug-os nga duta sang Egipto nahalitan sini.
25Gani ginpatawag dayon sang hari si Moises kag si Aaron, kag ginsilingan, “Sige, maghalad kamo sa inyo Dios, pero diri lang sa Egipto.” 26Nagsabat si Moises, “Indi puwede nga diri kami maghalad sa Egipto, kay ang amon mga halad sa Ginoo nga amon Dios makangilil-ad para sa mga Egiptohanon. Kag kon maghalad kami sang mga halad nga makangilil-ad para sa ila, sigurado nga batuhon nila kami. 27Kinahanglan malakat kami sing tatlo ka adlaw pakadto sa kamingawan sa paghalad didto sang mga halad sa Ginoo nga amon Dios, suno sa ginsugo niya sa amon.” 28Nagsiling ang hari, “Tugutan ko kamo nga maghalad sang mga halad sa Ginoo nga inyo Dios sa kamingawan, pero indi lang kamo magpalayo. Karon, pangamuyui na ninyo ako.” 29Nagsabat si Moises, “Sige, paghalin ko diri, mangamuyo ako sa Ginoo, kag sa buwas madula na sa inyo tanan ang mga sapat-sapat. Pero siguraduhon mo nga indi mo kami pagtuntuhon liwat nga indi kami pagpalakton sa paghalad sang mga halad sa Ginoo.”
30Naghalin dayon si Moises, kag nagpangamuyo sa Ginoo, 31kag gintuman sang Ginoo ang ginpangabay ni Moises. Naghalin ang mga sapat-sapat sa tanan nga Egiptohanon. Wala gid sing may nabilin nga mga sapat-sapat. 32Pero ginpatig-a gihapon sang hari ang iya tagipusuon kag wala niya pagpalakta ang mga Israelinhon.
A praga das rãs
1O Senhor disse outra vez a Moisés: “Vai ter com o Faraó e diz-lhe: O Senhor diz-te que deixes ir o seu povo para que o adore. 2Se recusares mandará montes de rãs por toda a terra duma extremidade à outra. 3O rio Nilo ficará tão cheio delas, que até virão às vossas habitações, penetrarão nos quartos e achá-las-ão nas camas. Cada casa no Egito estará repleta de rãs, que virão poluir os fornos e as massadeiras. 4Tu e o teu povo ficarão mergulhados em rãs.”
5E continuou o Senhor: “Diz a Aarão que aponte a vara para os ribeiros, as torrentes e poços do Egito de forma a que haja rãs em todos os recantos da terra.” 6Aarão assim fez e as rãs cobriram literalmente todo o país. 7Mas os magos conseguiram fazer de novo o mesmo. Com os seus bruxedos fizeram aparecer rãs. 8O Faraó convocou à pressa Moisés e Aarão e rogou-lhes: “Peçam ao Senhor que tire todas estas rãs daqui e deixarei o povo ir e sacrificar-lhe.”
9“Pois sim! Diz-me só quando queres que peça ao Senhor”, concordou Moisés, “e eu orarei para que as rãs morram por toda a parte, na altura que tu indicares, exceto as do rio.” 10E respondeu: “Façam isso amanhã!” Moisés replicou-lhe: “Está bem, seja assim! Ficarás a saber que não há ninguém semelhante ao Senhor, nosso Deus! 11As rãs afastar-se-ão de ti, do teu palácio, dos teus servidores e do teu povo. Ficarão somente no rio.”
12Moisés e Aarão saíram da presença do Faraó e Moisés intercedeu junto do Senhor quanto às rãs. 13E o Senhor fez conforme Moisés tinha dito. A terra ficou coberta, agora de rãs mortas, nos campos e nas casas. 14As pessoas varreram-nas e juntaram-nas em montes, e a terra tinha um cheiro pestilento. 15Mas quando o Faraó viu que as rãs tinham acabado, endureceu de novo o coração e recusou deixar ir o povo, como o Senhor dissera.
A praga dos piolhos
16Então o Senhor disse a Moisés: “Diz a Aarão que bata no pó da terra com a sua vara e o pó se tornará em piolhos em todo o Egito.” 17Eles assim fizeram e toda a nação ficou de repente infestada de piolhos. As pessoas e os animais estavam cheios deles. 18Os magos tentaram fazer o mesmo com as suas artes e encantamentos, mas falharam.
19“Isto tem o dedo de Deus!”, exclamaram para o Faraó. Mas este continuou endurecido e teimoso sem querer ceder, de forma nenhuma, tal como o Senhor tinha dito que haveria de acontecer.
A praga das moscas
20Falou o Senhor de novo a Moisés: “Levanta-te de manhã cedo, vai ao encontro do Faraó, quando vier banhar-se ao rio, e diz-lhe: O Senhor manda que deixes ir o seu povo, para que lhe preste culto. 21Se recusares, enviará enxames de moscas por todo o Egito. As casas ficarão cheias e o chão coberto de moscas. 22Na terra de Gosen, onde vivem os israelitas, será muito diferente, não haverá lá moscas. Assim saberás que é o Senhor de toda a Terra, 23porque fará distinção entre o teu povo e o seu. Isto tudo sucederá amanhã.”
24O Senhor fez como tinha dito e terríveis enxames de moscas entraram por toda a parte, desde o palácio do Faraó a cada uma das casas do Egito.
25O Faraó chamou apressadamente Moisés e Aarão: “Está bem, façam esse sacrifício ao vosso Deus, mas que seja aqui nesta terra. Não vão lá para o deserto.” 26Moisés replicou: “Não pode ser assim. Os nossos sacrifícios, que oferecemos ao Senhor nosso Deus, causam horror aos egípcios. Se os fizermos aqui, diante deles, matam-nos. 27Tem de ser a três dias de caminho, no deserto, que devemos prestar culto ao Senhor, nosso Deus, tal como nos ordenou.”
28“Pois sim, vão!”, replicou Faraó, “mas não vão longe. E agora, roguem depressa ao Senhor, vosso Deus, em meu favor.”
29“Está bem, pedirei que os enxames de moscas desapareçam. No entanto, aviso-te de que não deves mais enganar-nos, prometendo deixar ir o povo e depois voltando com a palavra atrás.”
30Moisés deixou o Faraó e orou ao Senhor que os libertasse das moscas. 31O Senhor respondeu à oração de Moisés e fez desaparecer as moscas, de tal forma que nem uma depois havia. 32Mas o Faraó tornou a endurecer-se e não deixou sair o povo.
