1Dayon nagsiling ang Ginoo kay Moises, “Halin ka sa sini nga lugar, upod sa mga tawo nga ginpaguwa mo sa Egipto, kag kadto kamo sa duta nga ginsumpa ko nga ihatag kay Abraham, Isaac, kag Jacob. Nagsiling ako sa ila sadto nga ihatag ko ini nga duta sa ila mga kaliwat. 2Paunahon ko ang anghel sa inyo, kag tabugon ko ang mga Canaanhon, mga Amornon, mga Hithanon, mga Periznon, mga Hivhanon, kag mga Jebusnon 3sa sina nga duta nga maayo kag mapatubason.33:3 duta… mapatubason: sa literal, duta nga nagailig ang gatas kag dugos. Kamo lang ang magkadto didto; indi ako mag-upod sa inyo kay mga matig-a kamo sang ulo, kag basi kon pamatyon ko pa kamo sa dalan.”
4Sang mabatian sang mga tawo ining masakit nga mga pulong, nagpangasubo gid sila kag wala sila magsul-ob sang ila mga alahas. 5Kay nagsugo ang Ginoo kay Moises nga ihambal niya ini sa mga Israelinhon: “Mga matig-a kamo sing ulo nga mga tawo. Kon updan ko kamo bisan sa malip-ot lang nga tion, basi kon mapatay ko pa kamo. Karon, panghuksa ninyo ang inyo mga alahas hasta nga makadesisyon ako kon ano ang akon himuon sa inyo.” 6Gani ginpanghukas sang mga Israelinhon ang ila mga alahas didto sa Bukid sang Horeb.
Ang Tolda nga Ginapakigkitaan
7Kinabatasan na ni Moises nga magpatindog sang Tolda nga medyo malayo sa kampo. Ini nga Tolda ginatawag nga “Tolda nga Ginapakigkitaan.” Ang bisan sin-o nga gusto makahibalo sang kabubut-on sang Ginoo nagakadto sa sini nga Tolda. 8Kon magsulod si Moises sa Tolda, nagatindog ang mga tawo sa puwertahan sang ila mga tolda. Ginatan-aw nila si Moises hasta nga makasulod siya sa Tolda. 9Kag samtang didto si Moises sa sulod, nagapaidalom ang panganod nga daw haligi sa puwertahan sang Tolda samtang nagapakighambal ang Ginoo kay Moises. 10Kag kon makita sang mga tawo ang panganod nga daw haligi sa puwertahan sang Tolda, nagatindog sila kag nagasimba sa Ginoo sa may puwertahan sang ila mga tolda. 11Kon magpakigsugilanon ang Ginoo kay Moises, daw sa nagaatubangay gid sila, pareho sa mag-abyan nga nagaestoryahanay. Pagkatapos nagabalik si Moises sa kampo, pero ang bataon niya nga kabulig nga si Josue, nga anak ni Nun, nagapabilin sa Tolda.
Nakita ni Moises ang Gamhanan nga Presensya sang Dios
12Nagsiling si Moises sa Ginoo, “Permi mo ako ginahambalan nga pangunahan ko ini nga katawhan sa pagkadto sa duta nga imo ginpromisa, pero wala mo pa ako ginpahibalo kon sin-o ang paupdon mo sa akon. Nagsiling ka pa nga kilala mo gid ako kag nalipay ka sa akon. 13Kon matuod nga nalipay ka sa akon, tudlui ako sang imo mga pamaagi agod makilala ko ikaw kag agod malipay pa gid ikaw sa akon. Dumduma nga ini nga nasyon imo katawhan.” 14Nagsabat ang Ginoo, “Ako mismo ang magaupod sa imo, kag hatagan ko ikaw sang kapahuwayan.” 15Nagsiling si Moises sa iya, “Kon indi ka mag-upod sa amon, indi kami pagpahalina sa sini nga lugar. 16Kay paano mahibaluan sang iban nga nalipay ka sa akon kag sa imo katawhan kon indi mo kami pag-updan? Kag paano nila mahibaluan nga espesyal kami nga katawhan sang sa iban nga mga katawhan sa kalibutan?”
17Nagsabat ang Ginoo kay Moises, “Himuon ko ang ginapangayo mo, kay nalipay ako sa imo, kag kilala ko gid ikaw.” 18Dayon nagsiling si Moises, “Karon, ipakita sa akon ang imo gamhanan nga presensya.”
19Nagsabat ang Ginoo, “Ipakita ko sa imo ang tanan ko nga kaayo, kag imitlang ko sa imo ang akon ngalan, ang Ginoo. Kaluoyan ko ang gusto ko nga kaluoyan. 20Pero indi mo makita ang akon nawong kay wala sing tawo nga makakita sa akon nga mabuhi.”
21Dayon nagsiling ang Ginoo, “Tindog ka diri sa dako nga bato malapit sa akon. 22Kag samtang nagalabay ang akon gamhanan nga presensya, isulod ko ikaw sa guhab sang bato kag tabunan ko ikaw sang akon kamot hasta nga makaagi ako. 23Dayon kuhaon ko ang akon kamot kag makita mo ang akon likod, pero indi ang akon nawong.”
1Depois ordenou o Senhor a Moisés: “Saia deste lugar, com o povo que você tirou do Egito, e vá para a terra que prometi com juramento a Abraão, a Isaque e a Jacó, dizendo: ‘Eu a darei a seus descendentes’. 2Mandarei à sua frente um anjo e expulsarei os cananeus, os amorreus, os hititas, os ferezeus, os heveus e os jebuseus. 3Vão para a terra onde há leite e mel com fartura. Mas eu não irei com vocês, pois vocês são um povo obstinado, e eu poderia destruí-los no caminho”.
4Quando o povo ouviu essas palavras terríveis, começou a chorar, e ninguém usou enfeite algum. 5Isso porque o Senhor ordenara que Moisés dissesse aos israelitas: “Vocês são um povo obstinado. Se eu fosse com vocês, ainda que por um só momento, eu os destruiria. Agora tirem os seus enfeites, e eu decidirei o que fazer com vocês”. 6Por isso, do monte Horebe em diante, os israelitas não usaram mais nenhum enfeite.
A Tenda do Encontro
7Moisés costumava montar uma tenda do lado de fora do acampamento; ele a chamava Tenda do Encontro. Quem quisesse consultar o Senhor ia à tenda, fora do acampamento. 8Sempre que Moisés ia até lá, todo o povo se levantava e ficava em pé à entrada de suas tendas, observando-o, até que ele entrasse na tenda. 9Assim que Moisés entrava, a coluna de nuvem descia e ficava à entrada da tenda, enquanto o Senhor falava com Moisés. 10Quando o povo via a coluna de nuvem parada à entrada da tenda, todos prestavam adoração em pé, cada qual na entrada de sua própria tenda. 11O Senhor falava com Moisés face a face, como quem fala com seu amigo. Depois Moisés voltava ao acampamento; mas Josué, filho de Num, que lhe servia como auxiliar, não se afastava da tenda.
Moisés diante da Glória de Deus
12Disse Moisés ao Senhor: “Tu me ordenaste: ‘Conduza este povo’, mas não me permites saber quem enviarás comigo. Disseste: ‘Eu o conheço pelo nome e de você tenho me agradado’. 13Se me vês com agrado, revela-me os teus propósitos, para que eu te conheça e continue sendo aceito por ti. Lembra-te de que esta nação é o teu povo”.
14Respondeu o Senhor: “Eu mesmo o acompanharei e lhe darei descanso”.
15Então Moisés lhe declarou: “Se não fores conosco, não nos envies. 16Como se saberá que eu e o teu povo podemos contar com o teu favor, se não nos acompanhares? Que mais poderá distinguir a mim e a teu povo de todos os demais povos da face da terra?”
17O Senhor disse a Moisés: “Farei o que me pede, porque tenho me agradado de você e o conheço pelo nome”.
18Então disse Moisés: “Peço-te que me mostres a tua glória”.
19E Deus respondeu: “Diante de você farei passar toda a minha bondade e diante de você proclamarei o meu nome: o Senhor. Terei misericórdia de quem eu quiser ter misericórdia e terei compaixão de quem eu quiser ter compaixão”. 20E acrescentou: “Você não poderá ver a minha face, porque ninguém poderá ver-me e continuar vivo”.
21E prosseguiu o Senhor: “Há aqui um lugar perto de mim, onde você ficará, em cima de uma rocha. 22Quando a minha glória passar, eu o colocarei numa fenda da rocha e o cobrirei com a minha mão até que eu tenha acabado de passar. 23Então tirarei a minha mão e você verá as minhas costas; mas a minha face ninguém poderá ver”.
