1Dayon nagsiling ang Ginoo kay Moises, “Halin ka sa sini nga lugar, upod sa mga tawo nga ginpaguwa mo sa Egipto, kag kadto kamo sa duta nga ginsumpa ko nga ihatag kay Abraham, Isaac, kag Jacob. Nagsiling ako sa ila sadto nga ihatag ko ini nga duta sa ila mga kaliwat. 2Paunahon ko ang anghel sa inyo, kag tabugon ko ang mga Canaanhon, mga Amornon, mga Hithanon, mga Periznon, mga Hivhanon, kag mga Jebusnon 3sa sina nga duta nga maayo kag mapatubason.33:3 duta… mapatubason: sa literal, duta nga nagailig ang gatas kag dugos. Kamo lang ang magkadto didto; indi ako mag-upod sa inyo kay mga matig-a kamo sang ulo, kag basi kon pamatyon ko pa kamo sa dalan.”
4Sang mabatian sang mga tawo ining masakit nga mga pulong, nagpangasubo gid sila kag wala sila magsul-ob sang ila mga alahas. 5Kay nagsugo ang Ginoo kay Moises nga ihambal niya ini sa mga Israelinhon: “Mga matig-a kamo sing ulo nga mga tawo. Kon updan ko kamo bisan sa malip-ot lang nga tion, basi kon mapatay ko pa kamo. Karon, panghuksa ninyo ang inyo mga alahas hasta nga makadesisyon ako kon ano ang akon himuon sa inyo.” 6Gani ginpanghukas sang mga Israelinhon ang ila mga alahas didto sa Bukid sang Horeb.
Ang Tolda nga Ginapakigkitaan
7Kinabatasan na ni Moises nga magpatindog sang Tolda nga medyo malayo sa kampo. Ini nga Tolda ginatawag nga “Tolda nga Ginapakigkitaan.” Ang bisan sin-o nga gusto makahibalo sang kabubut-on sang Ginoo nagakadto sa sini nga Tolda. 8Kon magsulod si Moises sa Tolda, nagatindog ang mga tawo sa puwertahan sang ila mga tolda. Ginatan-aw nila si Moises hasta nga makasulod siya sa Tolda. 9Kag samtang didto si Moises sa sulod, nagapaidalom ang panganod nga daw haligi sa puwertahan sang Tolda samtang nagapakighambal ang Ginoo kay Moises. 10Kag kon makita sang mga tawo ang panganod nga daw haligi sa puwertahan sang Tolda, nagatindog sila kag nagasimba sa Ginoo sa may puwertahan sang ila mga tolda. 11Kon magpakigsugilanon ang Ginoo kay Moises, daw sa nagaatubangay gid sila, pareho sa mag-abyan nga nagaestoryahanay. Pagkatapos nagabalik si Moises sa kampo, pero ang bataon niya nga kabulig nga si Josue, nga anak ni Nun, nagapabilin sa Tolda.
Nakita ni Moises ang Gamhanan nga Presensya sang Dios
12Nagsiling si Moises sa Ginoo, “Permi mo ako ginahambalan nga pangunahan ko ini nga katawhan sa pagkadto sa duta nga imo ginpromisa, pero wala mo pa ako ginpahibalo kon sin-o ang paupdon mo sa akon. Nagsiling ka pa nga kilala mo gid ako kag nalipay ka sa akon. 13Kon matuod nga nalipay ka sa akon, tudlui ako sang imo mga pamaagi agod makilala ko ikaw kag agod malipay pa gid ikaw sa akon. Dumduma nga ini nga nasyon imo katawhan.” 14Nagsabat ang Ginoo, “Ako mismo ang magaupod sa imo, kag hatagan ko ikaw sang kapahuwayan.” 15Nagsiling si Moises sa iya, “Kon indi ka mag-upod sa amon, indi kami pagpahalina sa sini nga lugar. 16Kay paano mahibaluan sang iban nga nalipay ka sa akon kag sa imo katawhan kon indi mo kami pag-updan? Kag paano nila mahibaluan nga espesyal kami nga katawhan sang sa iban nga mga katawhan sa kalibutan?”
17Nagsabat ang Ginoo kay Moises, “Himuon ko ang ginapangayo mo, kay nalipay ako sa imo, kag kilala ko gid ikaw.” 18Dayon nagsiling si Moises, “Karon, ipakita sa akon ang imo gamhanan nga presensya.”
19Nagsabat ang Ginoo, “Ipakita ko sa imo ang tanan ko nga kaayo, kag imitlang ko sa imo ang akon ngalan, ang Ginoo. Kaluoyan ko ang gusto ko nga kaluoyan. 20Pero indi mo makita ang akon nawong kay wala sing tawo nga makakita sa akon nga mabuhi.”
21Dayon nagsiling ang Ginoo, “Tindog ka diri sa dako nga bato malapit sa akon. 22Kag samtang nagalabay ang akon gamhanan nga presensya, isulod ko ikaw sa guhab sang bato kag tabunan ko ikaw sang akon kamot hasta nga makaagi ako. 23Dayon kuhaon ko ang akon kamot kag makita mo ang akon likod, pero indi ang akon nawong.”
Opbrud fra Guds bjerg
1-3Herren sagde til Moses: „Det er tid at drage bort herfra med det folk, som du førte ud af Egypten, og gå videre til det land, jeg lovede at give Abrahams, Isaks og Jakobs efterkommere. Det er et rigt og frugtbart land. Jeg vil sende min engel i forvejen, og han skal bortdrive kana’anæerne, amoritterne, hittitterne, perizzitterne, hivvitterne og jebusitterne. Men selv vil jeg ikke tage med jer, for I er et egenrådigt og oprørsk folk, og hvis jeg er midt iblandt jer, kunne jeg komme til at tilintetgøre jer undervejs.”
4-5„Sig til israelitterne, at de er et genstridigt og oprørsk folk,” fortsatte Herren. „Hvis jeg skulle rejse sammen med dem bare en dag, ville de blive tilintetgjort. Sig, at de skal tage deres smykker af, mens jeg overvejer, hvad jeg vil gøre ved dem.” Folket sørgede over de hårde ord, 6og der ved Horebs bjerg33,6 Det samme som Sinaibjerget, Guds bjerg. tog de deres smykker af.
Åbenbaringsteltet
7Moses plejede at rejse det telt, som han kaldte åbenbaringsteltet, et stykke uden for lejren. Enhver, som ønskede at søge Herrens vilje i en sag, gik ud til det telt.
8Hver gang Moses gik derud, rejste folket sig og stillede sig i deres teltdøre og holdt øje med ham, indtil han nåede indgangen. 9Når han så gik ind i åbenbaringsteltet, sænkede skysøjlen sig og stod ved indgangen, mens Herren talte med Moses. 10Når alt folket så skysøjlen stå ved indgangen til åbenbaringsteltet, stillede de sig ved deres teltdøre og lagde sig på knæ med ansigtet mod jorden i ærefrygt. 11Inde i teltet talte Herren med Moses ansigt til ansigt, som når to venner taler sammen. Bagefter vendte Moses tilbage til lejren, men Josva, Nuns søn, den unge mand, som var hans hjælper, forlod ikke åbenbaringsteltet.
Herrens herlighed
12Moses sagde til Herren: „Du har sagt, at jeg skal føre folket af sted, men du har ikke fortalt mig, hvem du vil sende med mig. Du har også sagt, at du accepterer mig, og at du holder af mig. 13Hvis det virkelig er sandt, så lær mig mere om dig selv, så jeg bedre kan forstå dig og fortsat leve, som du ønsker. Husk på, at det folk, som jeg skal lede, er dit eget folk.”
14Da sagde Herren: „Jeg vil være med jer og føre jer til det sted, hvor I kan slå jer ned.” 15„Hvis du ikke var med os, var der ingen grund til at gå et skridt videre!” svarede Moses. 16„Hvem vil tro, at du har forkærlighed for mig og Israels folk, hvis ikke du går med? Hvad fortrin har vi ellers frem for jordens øvrige folkeslag?” 17Herren svarede: „Jeg vil gøre, hvad du beder om, for jeg holder af dig, og du er min ven.” 18Da sagde Moses: „Lad mig få lov at se dig i din herlighed!” 19Herren svarede: „Jeg vil lade al min herlighed passere forbi dig og samtidig råbe mit navn ‚Jahve’. Jeg viser godhed imod hvem, jeg vil, og jeg viser barmhjertighed mod hvem, jeg vil. 20Men du kan ikke få mit ansigt at se, for intet menneske kan se mig i min herlighed og overleve. 21Stil dig ved klippen her udenfor. 22Når jeg så går forbi i min herlighed, mens du står i klippespalten, vil jeg dække dig med min hånd, indtil jeg har passeret dig. 23Så vil jeg tage min hånd til side, og du kan se mig bagfra, men mit ansigt får ingen at se.”
