Ang Pagkaon nga Manna kag ang mga Pitaw
1Halin sa Elim, nagpadayon sa pagpanglakaton ang bug-os nga katilingban sang Israel hasta nga nakaabot sila sa kamingawan sang Sin, nga ara sa tunga-tunga sang Elim kag Sinai. Nakaabot sila didto sang ika-15 nga adlaw sang ikaduha nga bulan halin sang pagguwa nila sa Egipto. 2Didto sa kamingawan nagreklamo ang bug-os nga katilingban kay Moises kag kay Aaron. 3Nagsiling sila, “Maayo pa nga ginpamatay na lang kami sang Ginoo sa Egipto. Didto bisan paano makakaon kami sang karne kag makapagusto sang bisan ano nga pagkaon. Pero karon gindala ninyo kami diri sa kamingawan agod pagutuman hasta magkalamatay kami.”
4Dayon nagsiling ang Ginoo kay Moises, “Pamati! Paulanon ko sang tinapay halin sa langit para sa inyo. Kada adlaw magpanguha ang mga Israelinhon sang tinapay para sa sina lang nga adlaw. Sa sini nga paagi testingan ko sila kon bala tumanon nila ukon indi ang akon mga sugo. 5Silinga sila nga doblehon nila ang pagtipon sang tinapay sa ikaanom nga adlaw sang kada semana.”
6Gani nagsiling si Moises kag si Aaron sa tanan nga Israelinhon, “Karon sa gab-i, mareyalisar ninyo nga ang Ginoo amo ang nagpaguwa sa inyo sa Egipto, 7kag sa aga makita ninyo ang gamhanan nga presensya sang Ginoo. Kay nabatian niya ang inyo mga reklamo. Sin-o gid bala kami nga magreklamo kamo sa amon? Ang matuod, ang Ginoo ang inyo ginareklamuhan.”
8Nagsiling pa gid si Moises, “Hatagan kamo sang Ginoo sang karne nga inyo kaunon kon gab-i kag tinapay nga makapagusto kamo kaon kon aga, kay nabatian niya ang inyo mga reklamo sa iya. Mareyalisar ninyo dayon nga wala kamo nagareklamo sa amon kundi sa Ginoo. Sin-o gid bala kami nga magreklamo kamo sa amon?”
9Nagsiling dayon si Moises kay Aaron, “Silinga ang bug-os nga katilingban sang Israel nga magpalapit sila sa presensya sang Ginoo kay nabatian niya ang ila mga reklamo.”
10Samtang nagahambal si Aaron sa bug-os nga katilingban, nagtulok sila sa kamingawan kag sa hinali lang nakita nila ang gamhanan nga presensya sang Ginoo sa panganod. 11Nagsiling ang Ginoo kay Moises, 12“Nabatian ko ang mga reklamo sang mga Israelinhon. Silinga sila nga kada gab-i makakaon sila sang karne kag kada aga makapagusto sila sang tinapay. Dayon mahibaluan ninyo nga ako amo ang Ginoo nga inyo Dios.”
13Sang magsirom na, nag-abot ang madamo gid nga mga pitaw nga halos nagtabon sa ila kampo. Pagkaaga, ang duta sa ila kampo basa sang tun-og. 14Sang nagmala na ang tun-og, may nakita sila didto sa kamingawan nga manipis nga mga butang nga puwerte kaputi. 15Wala sila kahibalo kon ano ato, gani nagpinamangkutanay sila, “Ano ayhan ina?” Nagsiling si Moises sa ila, “Amo ina ang tinapay nga ginhatag sang Ginoo sa inyo para inyo kaunon. 16Nagsiling ang Ginoo nga ang kada isa sa inyo magtipon sini suno sa iya kinahanglanon: isa ka gantang kada tawo.”
17Gani nagpanguha ang mga Israelinhon sang sini nga pagkaon; ang iban madamo ang natipon kag ang iban diutay lang. 18Pero sang ginsukob nila ini, ang kada isa may isa ka gantang. Ang nagtipon sang madamo wala nagsobra, kag ang nagtipon sang diutay wala man makulangi. Tama-tama lang ang nakuha sang kada isa.
19Nagsiling si Moises sa ila, “Wala sing may magtigana sini para sa sunod nga adlaw.” 20Pero ang iban sa ila wala nagpati kay Moises, nagtigana sila para sa sunod nga adlaw. Pero nauluran ini kag nanimaho. Gani naakig si Moises sa ila.
21Kada aga nagapanguha ang kada isa suno sa iya kinahanglanon. Kag kon mag-init na gani, nagakatunaw ang pagkaon nga wala nila makuha. 22Sa ikaanom nga adlaw, ginadoble nila pagpanguha—mga duha ka gantang kada tawo. Gani nagkadto ang mga pangulo sang katilingban sang Israel kay Moises kag nagpamangkot kon ngaa ginadoble. 23Nagsiling si Moises sa ila, “Nagsugo ang Ginoo nga magpahuway kamo buwas kay Adlaw nga Inugpahuway,16:23 Adlaw nga Inugpahuway: Tan-awa ang Lista sang mga Pulong sa likod. isa ka balaan nga adlaw para sa Ginoo. Gani lutua ninyo ang gusto ninyo nga lutuon, kag lagaa ang gusto ninyo nga lagaon. Ang mabilin itigana ninyo para sa buwas.” 24Gani gintigana nila ang nabilin para sa masunod nga adlaw suno sa ginsugo sa ila ni Moises. Kag pagkasunod nga adlaw wala ini nauluran ukon nanimaho.
25Nagsiling si Moises sa ila, “Kauna ninyo ina subong, kay Adlaw nga Inugpahuway subong para sa Ginoo. Wala kamo sing may makita sina sa duta subong nga adlaw. 26Makapanguha kamo sang sini nga pagkaon sa sulod sang anom ka adlaw, pero sa ikapito nga adlaw magpahuway kamo. Sa sina nga adlaw wala kamo sing may makuha nga pagkaon.”
27Pero may ara gihapon nga nagginuwa sa ikapito nga adlaw agod manguha sang sadto nga pagkaon, pero wala sila sing may nakita. 28Dayon nagsiling ang Ginoo kay Moises, “Hasta san-o pa bala ini nga katawhan magsupak sa akon mga sugo kag mga pagpanudlo? 29Dumdumon ninyo nga ginhatagan ko kamo sang Adlaw nga Inugpahuway, amo ina nga kada ikaanom nga adlaw ginadoble ko ang inyo pagkaon para sa duha ka adlaw. Dapat ang kada isa magpabilin sa iya balay sa ikapito nga adlaw. Wala sing may magguwa sa pagpanguha sang pagkaon.” 30Gani nagpahuway ang mga tawo sa ikapito nga adlaw.
31Gintawag sang mga Israelinhon ang pagkaon nga manna. Daw sa mga liso ini nga magagmay kag maputi, kag matam-is pareho sa manipis nga tinapay nga may dugos. 32Nagsiling si Moises sa ila, “Amo ini ang sugo sang Ginoo: ‘Magtago kamo sang isa ka gantang nga manna para sa palaabuton nga mga henerasyon, agod makita nila ang pagkaon nga ginhatag ko sa inyo sa kamingawan sang ginpaguwa ko kamo sa Egipto.’ ”
33Nagsiling si Moises kay Aaron, “Magkuha ka sang tibod kag sudli ini sang isa ka gantang nga manna. Dayon ibutang ini sa presensya sang Ginoo para sa palaabuton nga mga henerasyon.” 34Gintuman ini ni Aaron suno sa ginsugo sang Ginoo kay Moises. Ginbutang ni Aaron ang manna sa Kahon sang Kasuguan16:34 Kahon sang Kasuguan: Amo man ini ang Kahon sang Kasugtanan. Tan-awa ang Lista sang mga Pulong sa likod. agod matago ini. 35Nagkaon ang mga Israelinhon sang manna sa sulod sang 40 ka tuig, hasta nakaabot sila sa duta nga ila estaran nga amo ang Canaan. 36(Kada adlaw nagtipon ang kada isa sa ila sang isa ka omer nga manna, nga bali isa ka gantang.)
The Lord Gives Israel Food Every Day
1The whole community of Israel started out from Elim. They came to the Desert of Sin. It was between Elim and Sinai. They arrived there on the 15th day of the second month after they had come out of Egypt. 2In the desert the whole community told Moses and Aaron they weren’t happy with them. 3The Israelites said to them, “We wish the Lord had put us to death in Egypt. There we sat around pots of meat. We ate all the food we wanted. But you have brought us out into this desert. You must want this entire community to die of hunger.”
4Then the Lord spoke to Moses. He said, “I will rain down bread from heaven for you. The people must go out each day. Have them gather enough bread for that day. Here is how I will test them. I will see if they will follow my directions. 5On the sixth day they must prepare what they bring in. On that day they must gather twice as much as on the other days.”
6So Moses and Aaron spoke to all the people of Israel. They said, “In the evening you will know that the Lord brought you out of Egypt. 7And in the morning you will see the glory of the Lord. He has heard you say you aren’t happy with him. Who are we? Why are you telling us you aren’t happy with us?” 8Moses also said, “You will know that the Lord has heard you speak against him. He will give you meat to eat in the evening. He’ll give you all the bread you want in the morning. But who are we? You aren’t speaking against us. You are speaking against the Lord.”
9Then Moses told Aaron, “Talk to the whole community of Israel. Say to them, ‘Come to the Lord. He has heard you speak against him.’ ”
10While Aaron was talking to the whole community of Israel, they looked toward the desert. There was the glory of the Lord appearing in the cloud!
11The Lord said to Moses, 12“I have heard the people of Israel talking about how unhappy they are. Tell them, ‘When the sun goes down, you will eat meat. In the morning you will be filled with bread. Then you will know that I am the Lord your God.’ ”
13That evening quail came and covered the camp. In the morning the ground around the camp was covered with dew. 14When the dew was gone, thin flakes appeared on the desert floor. They looked like frost on the ground. 15The people of Israel saw the flakes. They asked each other, “What’s that?” They didn’t know what it was.
Moses said to them, “It’s the bread the Lord has given you to eat. 16Here is what the Lord has commanded. He has said, ‘Everyone should gather as much as they need. Take three pounds for each person who lives in your tent.’ ”
17The people of Israel did as they were told. Some gathered a lot, and some gathered a little. 18When they measured it out, the one who gathered a lot didn’t have too much. And the one who gathered a little had enough. Everyone gathered only what they needed.
19Then Moses said to them, “Don’t keep any of it until morning.”
20Some of them didn’t pay any attention to Moses. They kept part of it until morning. But it was full of maggots and began to stink. So Moses became angry with them.
21Each morning everyone gathered as much as they needed. But by the hottest time of the day, the thin flakes had melted away. 22On the sixth day, the people gathered twice as much. It amounted to six pounds for each person. The leaders of the community came and reported that to Moses. 23He said to them, “Here is what the Lord commanded. He said, ‘Tomorrow will be a day of rest. It will be a holy Sabbath day. It will be set apart for the Lord. So bake what you want to bake. Boil what you want to boil. Save what is left. Keep it until morning.’ ”
24So they saved it until morning, just as Moses commanded. It didn’t stink or get maggots in it. 25“Eat it today,” Moses said. “Today is a Sabbath day to honor the Lord. You won’t find any flakes on the ground today. 26Gather them for six days. But on the seventh day there won’t be any. It’s the Sabbath day.”
27In spite of what Moses said, some of the people went out on the seventh day to gather the flakes. But they didn’t find any. 28Then the Lord spoke to Moses. He said, “How long will all of you refuse to obey my commands and my teachings? 29Keep in mind that I have given you the Sabbath day. That is why on the sixth day I give you bread for two days. Everyone must stay where they are on the seventh day. No one can go out.” 30So the people rested on the seventh day.
31The people of Israel called the bread manna. It was white like coriander seeds. It tasted like wafers made with honey. 32Moses said, “Here is what the Lord has commanded. He has said, ‘Get three pounds of manna. Keep it for all time to come. Then those who live after you will see the bread I gave you to eat in the desert. I gave it to you when I brought you out of Egypt.’ ”
33So Moses said to Aaron, “Get a jar. Put three pounds of manna in it. Then place it in front of the Lord. Keep it there for all time to come.”
34Aaron did exactly as the Lord had commanded Moses. He put the manna with the tablets of the covenant law. He put it there so it would be kept for all time to come. 35The Israelites ate manna for 40 years. They ate it until they came to a land where people were living. They ate it until they reached the border of Canaan.
36The jar had three pounds of manna in it.
