Ang Pagdedikar sa mga Kamagulangan nga Lalaki
1Nagsiling ang Ginoo kay Moises, 2“Idedikar sa akon ang tanan nga kamagulangan nga lalaki sang mga Israelinhon kag ang tanan nga kamagulangan nga sapat. Akon sila.” 3Dayon nagsiling si Moises sa mga tawo, “Dumduma ninyo ini nga adlaw, nga amo ang adlaw nga ginpaguwa kamo sa Egipto halin sa pagkaulipon. Kay ginpaguwa kamo sang Ginoo paagi sa iya gahom. Indi kamo magkaon sang tinapay nga may inugpahabok. 4Dumduma ninyo ini nga adlaw sang bulan sang Abib13:4 Abib: Ang nahauna nga bulan sang Hebreo nga kalendaryo. Natuon ini sa bulan sang Marso kag Abril.—ang adlaw nga ginpaguwa kamo sa Egipto. 5Dapat saulugon ninyo ini kon dal-on na kamo sang Ginoo sa duta sang mga Canaanhon, Hithanon, Amornon, Hivhanon, kag mga Jebusnon. Amo ini ang duta nga ginsumpa sang Ginoo sa inyo mga katigulangan nga ihatag sa inyo. Ini nga duta maayo kag mapatubason.13:5 duta… mapatubason: sa literal, duta nga nagailig ang gatas kag dugos. 6Sa tion sang inyo pagsaulog, magkaon kamo sang tinapay nga wala sing inugpahabok sa sulod sang pito ka adlaw, kag sa ikapito nga adlaw maghiwat kamo sang piesta para sa Ginoo. 7Indi gid kamo magkaon sang tinapay nga may inugpahabok sa sulod sinang pito ka adlaw, kag kinahanglan nga wala gid sing inugpahabok nga makita sa inyo mga balay ukon sa bisan diin sa inyo lugar. 8Sa tion sang inyo pagsaulog, ipaintiendi ninyo sa inyo mga anak nga ginahimo ninyo ini sa pagdumdom sang ginhimo sang Ginoo sang pagguwa ninyo sa Egipto. 9Ini nga piesta daw pareho sa isa ka marka sa inyo mga kamot ukon sa inyo mga agtang nga magapadumdom sa inyo nga dapat ninyo isugid ang mga sugo sang Ginoo, kay ginpaguwa niya kamo sa Egipto paagi sa iya gahom. 10Gani sauluga ninyo ini nga piesta sa natalana nga tion kada tuig.
11“Kon dal-on na gani kamo sang Ginoo sa duta sang mga Canaanhon nga iya ginsumpa nga ihatag sa inyo mga katigulangan kag sa inyo, 12idedikar ninyo sa Ginoo ang kamagulangan nga mga lalaki, tawo man ukon sapat, kay sila iya sang Ginoo. 13Puwede magawad sa Ginoo ang kamagulangan sang inyo mga asno paagi sa pagbaylo sini sang karnero. Pero kon indi ninyo ini paggawaron, kinahanglan nga patyon ang asno paagi sa pagbali sang iya liog. Dapat man ninyo magawad ang inyo kamagulangan nga mga anak nga lalaki. 14Kon sa ulihi magpamangkot ang inyo mga anak kon ngaa ginahimo ninyo ini, silinga sila nga, ‘Paagi sa gahom sang Ginoo ginpaguwa niya kami sa Egipto nga sa diin kami gin-ulipon. 15Sang wala pa kami pagtuguti sang hari nga maglakat, ginpamatay sang Ginoo ang tanan nga kamagulangan nga lalaki sa Egipto, tawo man ukon sapat. Amo ina kon ngaa ginahalad namon sa Ginoo ang tanan nga kamagulangan nga lalaki sang amon mga kasapatan kag ginatubos namon ang amon kamagulangan nga mga anak nga lalaki.’ 16Ini nga seremonya daw pareho sa isa ka marka sa inyo mga kamot ukon sa inyo mga agtang nga magapadumdom sa inyo nga ginpaguwa kamo sang Ginoo sa Egipto paagi sa iya gahom.”
Ang Pagtabok sang mga Israelinhon sa Mapula nga Dagat
17Sang ginpalakat sang hari ang mga Israelinhon, wala sila pagtuytuyi sang Dios sa dalan nga pakadto sa duta sang mga Filistinhon bisan amo ato ang laktod nga dalan. Kay nagsiling ang Dios, “Kon may inaway nga atubangon ang mga Israelinhon, basi magbaylo ang ila hunahuna kag magbalik sila sa Egipto.” 18Gani ginpalibot sila sang Dios sa kamingawan pakadto sa Mapula nga Dagat. Armado ang mga Israelinhon para sa inaway paghalin nila sa Egipto. 19Gindala ni Moises ang mga tul-an ni Jose, suno sa ginpasumpa anay ni Jose nga himuon sang mga Israelinhon. Nagsiling sadto si Jose, “Sigurado nga hilwayon kamo sang Dios. Kon matabo na nga maghalin na kamo sa sini nga lugar, dal-on ninyo ang akon mga tul-an.”
20Paghalin nila sa Sucot, nagkampo sila sa Etam, sa dulunan sang kamingawan. 21Kon adlaw, ginatuytuyan sila sang Ginoo paagi sa panganod nga daw haligi, kag kon gab-i ginatuytuyan sila paagi sa kalayo nga daw haligi nga nagahatag sa ila sang kasanag, agod makapanglakaton sila, adlaw man ukon gab-i. 22Wala gid nagahalin sa unahan sang mga tawo kon adlaw ang panganod nga daw haligi, kag kon gab-i, ang kalayo nga daw haligi.
Setting Apart the Oldest Sons
1The Lord said to Moses, 2“Set apart for me the first boy born in every family. The oldest son of every Israelite mother belongs to me. Every male animal born first to its mother also belongs to me.”
3Then Moses said to the people, “Remember this day. It’s the day you came out of Egypt. That’s the land where you were slaves. The Lord used his mighty hand to bring you out of Egypt. Don’t eat anything with yeast in it. 4You are leaving today. It’s the month of Aviv. 5The Lord will bring you into the land of the Canaanites, Hittites, Amorites, Hivites and Jebusites. He promised your people of long ago that he would give that land to you. It’s a land that has plenty of milk and honey. When you get there, celebrate this holy day in this month. 6For seven days eat bread made without yeast. On the seventh day hold a feast to honor the Lord. 7Eat bread made without yeast during those seven days. Nothing with yeast in it should be found among you. No yeast should be seen anywhere inside your borders. 8On that day talk to your child. Say, ‘I’m doing this because of what the Lord did for me when I came out of Egypt.’ 9When you celebrate this holy day, it will be like a mark on your hand. It will be like a reminder on your forehead. This law of the Lord must be on your lips. The Lord used his mighty hand to bring you out of Egypt. 10Obey this law at the appointed time year after year.
11“The Lord will bring you into the land of Canaan. He will give it to you, just as he promised he would. He gave his word to you and your people of long ago. 12After you arrive in the land, give to the Lord the oldest son of every mother. Every male animal born first to its mother among your livestock belongs to the Lord. 13By sacrificing a lamb, buy back every male donkey born first to its mother. But if you don’t buy the donkey back, break its neck. Buy back every oldest son.
14“In days to come, your child will ask you, ‘What does this mean?’ Say to them, ‘The Lord used his mighty hand to bring us out of Egypt. That’s the land where we were slaves. 15Pharaoh was stubborn. He refused to let us go. So the Lord killed every oldest son in Egypt. He also killed all those born first among the people and animals. That’s why I sacrifice to the Lord every male animal born first. And that’s why I buy back each of my oldest sons for the Lord.’ 16This holy day will be like a mark on your hand. It will be like a sign on your forehead. It will remind you that the Lord used his mighty hand to bring us out of Egypt.”
Israel Goes Through the Red Sea
17Pharaoh let the people go. The shortest road from Goshen to Canaan went through the Philistine country. But God didn’t lead them that way. God said, “If they have to go into battle, they might change their minds. They might return to Egypt.” 18So God led the people toward the Red Sea by taking them on a road through the desert. The Israelites were ready for battle when they went up out of Egypt.
19Moses took the bones of Joseph along with him. Joseph had made the Israelites give their word to do this. He had said, “God will surely come to help you. When he does, you must carry my bones up from this place with you.” (Genesis 50:25)
20The people left Sukkoth. They camped at Etham on the edge of the desert. 21By day the Lord went ahead of them in a pillar of cloud. It guided them on their way. At night he led them with a pillar of fire. It gave them light. So they could travel by day or at night. 22The pillar of cloud didn’t leave its place in front of the people during the day. And the pillar of fire didn’t leave its place at night.
