Pagdaog Paagi sa Bulig sang Dios
1“Pamati kamo, katawhan sang Israel. Manugtabok na kamo sa Jordan agod panag-iyahan ang mga nasyon nga mas dalagko kag mas gamhanan pa sang sa inyo. Ang ila sini mga banwa dalagko kag may mataas nga mga pader nga daw nagalambot na sa langit. 2Ang ila mga pumuluyo makusog kag mataas—mga kaliwat ni Anak! Nahibaluan man ninyo ang parte sa mga kaliwat ni Anak kag nabatian ninyo nga wala sing may makabato sa ila. 3Pero karon makita ninyo nga ang Ginoo nga inyo Dios magauna tabok sa inyo nga daw pareho sa kalayo nga nagapanglamon sa inyo mga kaaway. Pierdihon niya sila agod madali ninyo sila matabog kag malaglag suno sa ginpromisa sang Ginoo sa inyo.
4“Kon mapatabog na gani sila sa inyo sang Ginoo nga inyo Dios, indi kamo magsiling sa inyo kaugalingon, ‘Gindala kita diri sang Ginoo sa pagpanag-iya sining duta tungod kay matarong kita.’ Indi amo sina. Ipatabog sila sang Ginoo sa inyo tungod kay malaot sila nga mga nasyon. 5Panag-iyahan ninyo ang ila duta indi tungod kay matarong kamo ukon maayo kamo nga mga tawo kundi tungod kay malaot sila, kag agod matuman sang Ginoo nga inyo Dios ang iya ginsumpa sa inyo mga katigulangan nga si Abraham, Isaac, kag Jacob. 6Gani dumdumon ninyo nga indi tungod nga mga matarong kamo nga ginahatag sang Ginoo nga inyo Dios ining maayo nga duta nga inyo panag-iyahan, kay sa matuod lang, mga matig-a kamo sing ulo.
7“Dumduma ninyo kon paano ninyo ginpaakig ang Ginoo nga inyo Dios sa kamingawan. Halin sang adlaw nga nagguwa kamo sa Egipto hasta subong permi lang kamo nagarebelde sa Ginoo. 8Bisan didto sa Bukid sang Sinai,9:8 Bukid sang Sinai: sa Hebreo, Horeb. ginpaakig ninyo ang Ginoo, gani gusto na lang niya nga pamatyon kamo. 9Sang nagsaka ako sa bukid sa pagkuha sang malapad nga mga bato nga sa diin nasulat ang kasugtanan sang Ginoo nga iya ginhimo sa inyo, nagpabilin ako didto sa sulod sang 40 ka adlaw kag 40 ka gab-i nga wala sing kaon-kaon kag inom-inom. 10Ginhatag sang Ginoo sa akon ang duha ka malapad nga bato nga siya mismo ang nagsulat sang tanan nga pulong nga ginhambal niya sa inyo halin sa kalayo didto sa Bukid sang Sinai samtang nagatipon kamo.
11“Ining duha ka malapad nga bato nga sa diin nasulat ang kasugtanan ginhatag sang Ginoo sa akon pagkatapos sang 40 ka adlaw kag 40 ka gab-i. 12Dayon nagsiling ang Ginoo sa akon, ‘Panaog ka gilayon kay ang imo katawhan nga imo ginpangunahan sa pagguwa sa Egipto nangin malaot na. Kadali lang sa ila magtalikod sa akon mga ginsugo sa ila kag naghimo sila sang dios-dios para simbahon nila.’
13“Kag nagsiling pa gid ang Ginoo sa akon, ‘Nakita ko kon daw ano katig-a ang mga ulo sang sini nga katawhan. 14Pabay-i lang ako nga laglagon ko sila agod malimtan na sila. Dayon himuon ko ikaw kag ang imo mga kaliwat nga isa ka nasyon nga mas gamhanan kag mas madamo pa sang sa ila.’
15“Gani nagdulhog ako halin sa nagadabadaba nga bukid nga dala ang duha ka malapad nga bato nga sa diin nasulat ang kasugtanan. 16Kag nakita ko kamo nga nagpakasala sa Ginoo nga inyo Dios. Naghimo kamo sang dios-dios nga torite nga baka. Kadali lang sa inyo magtalikod sa mga ginsugo sang Ginoo sa inyo. 17Gani sa inyo atubangan ginlampos ko ang duha ka malapad nga bato kag nagkaladugmok ini.
18“Dayon naghapa ako sa atubangan sang Ginoo sa sulod sang 40 ka adlaw kag 40 ka gab-i nga wala sing kaon-kaon kag inom-inom, tungod sa tanan nga sala nga inyo ginhimo. Malaot gid sa panulok sang Ginoo ang inyo ginhimo kag nakapaakig gid sa iya. 19Nahadlok ako sa puwerte nga kaakig sang Ginoo kontra sa inyo, kay basi bala pamatyon niya kamo. Pero ginpamatian gihapon ako sang Ginoo. 20Kag puwerte man sadto ang kaakig sang Ginoo kay Aaron kag gusto man niya siya nga patyon, pero sadto nga tion nagpangamuyo man ako para sa iya. 21Dayon ginkuha ko ang baka nga inyo ginhimo, nga nagtulod sa inyo sa pagpakasala, kag gintunaw ko ini sa kalayo. Pagkatapos gindugmok ko gid ini pareho kapino sang yab-ok, kag ginsabwag sa ililigan sang tubig nga nagahalin sa bukid.
22“Ginpaakig man ninyo ang Ginoo didto sa Tabera, sa Masa, kag sa Kibrot Hataava.
23“Sang ginpalakat kamo sang Ginoo halin sa Kadesh Barnea nagsiling siya sa inyo, ‘Lakat kamo kag panag-iyahi na ninyo ang duta nga ginahatag ko sa inyo.’ Pero nagrebelde kamo; wala ninyo pagtumana ang sugo sang Ginoo nga inyo Dios. Wala kamo nagsalig ukon nagtuman sa iya. 24Halin sang nakilala ko kamo puro lang pagrebelde sa Ginoo ang inyo ginahimo.
25“Amo gani nga naghapa ako sadto sa presensya sang Ginoo sa sulod sang 40 ka adlaw kag 40 ka gab-i tungod kay nagsiling ang Ginoo nga laglagon niya kamo. 26Nagpangamuyo ako sa Ginoo, ‘O Ginoong Dios, indi paglaglaga ang katawhan nga imo ginapanag-iyahan. Ginluwas mo sila kag ginpaguwa sa Egipto paagi sa imo puwerte nga gahom. 27Indi pagsapaka ang pagkatig-a sing ulo, ang pagkamalaot, kag ang mga sala sang sini nga katawhan, kundi dumduma ang imo mga alagad nga si Abraham, Isaac, kag Jacob. 28Kon laglagon mo sila, masiling ang mga Egiptohanon, “Ginlaglag sila sang Ginoo kay indi siya makasarang sa pagdala sa ila sa duta nga iya ginpromisa sa ila.” Ukon magasiling sila, “Ginlaglag sila sang Ginoo tungod kay akig siya sa ila; ginpaguwa niya sila sa Egipto kag gindala sa kamingawan agod pamatyon.”
29“ ‘Pero imo sila nga katawhan. Sila ang katawhan nga imo ginapanag-iyahan nga ginpaguwa mo sa Egipto paagi sa imo puwerte nga gahom.’
A razão da vitória
1Ouve, ó Israel! Hoje vão atravessar o rio Jordão e começar a tirar às nações do lado de lá a posse dessas terras. São nações muito maiores e mais poderosas do que vocês! Vivem em cidades rodeadas de altas muralhas. 2No meio delas vivem os famosos gigantes de Anaque de quem se diz que ninguém lhes pode fazer frente! 3Mas o Senhor, vosso Deus, irá adiante de vocês e será como um fogo devorador que os consumirá, de tal forma que num curto espaço de tempo os conquistarão e os lançarão dali para fora.
4Então, quando o Senhor, vosso Deus, tiver feito isso em vosso favor, não digas no teu coração: “O Senhor ajudou-nos porque somos bons e justos!” Não, de maneira nenhuma; foi por causa da maldade dessas outras nações que ele fez isso. 5Não foi porque fossem gente justa e honesta que o Senhor os expulsou na vossa frente. Repito, foi por causa da impiedade desses povos e também por causa daquilo que prometera aos vossos antepassados, Abraão, Isaque e Jacob. 6O Senhor, o vosso Deus, dá-vos esta boa terra não por serem justos, pois não são; vocês são uma gente rebelde.
O bezerro de ouro
(Êx 32.1-35)
7Não se lembram como continuamente provocavam a ira do Senhor, vosso Deus, no deserto, desde o dia em que deixaram o Egito até agora? Durante todo esse tempo, constantemente se revoltaram contra ele! 8Lembrem-se como o encolerizaram no monte Horebe. Ele estava pronto a destruir-vos. 9Eu estava lá na montanha nessa altura, recebendo os termos em que o Senhor estabelecia convosco uma aliança; eram duas placas de pedra com essas leis lá inscritas. Estive ali quarenta dias e quarenta noites sem nada comer durante todo esse tempo; nem água sequer bebi. 10-11No final desses quarenta dias e noites o Senhor entregou-me a aliança, as placas onde tinha escrito os mandamentos que ordenara, falando convosco da montanha cercada de fogo, enquanto o povo olhava lá de baixo. 12O Senhor disse-me: “Desce depressa, porque o teu povo, que tu conduziste para fora do Egito, se corrompeu, afastando-se rapidamente do caminho que tracei para ele, e fizeram um ídolo de metal fundido.”
13E o Senhor continuou: “Vejo que este povo é mesmo rebelde! 14Deixa-me sozinho, para que destrua este povo mau e obstinado. Apagarei o seu nome de baixo do céu e farei de ti uma grande nação, ainda maior e mais poderosa do que eles.”
15Desci então da montanha, enquanto ela ardia em chamas, e eu trazia nas mãos as duas placas da aliança com as leis de Deus lá inscritas. 16Ao descer, vi logo lá em baixo o bezerro que vocês tinham feito, no vosso terrível pecado contra o Senhor, vosso Deus. Como se desviaram tão depressa! 17Levantei as placas e lancei-as ao chão, partindo-as sob os vossos olhos!
18Então durante outros quarenta dias e quarenta noites estive prostrado perante o Senhor, sem nada comer nem beber; pois tinham feito aquilo que o Senhor mais abominava, provocando grandemente a sua ira. 19Receei muito por vocês nessa altura, porque vi bem como o Senhor estava mesmo pronto para vos destruir. Mas ainda dessa vez aceitou ouvir-me. 20Aarão corria grande risco porque o Senhor estava muito irado contra ele; mas eu orei e o Senhor poupou-o. 21Tomei então o vosso pecado, o bezerro que tinham feito, fi-lo arder e moí-o até ficar em pó; seguidamente lancei esse pó para a torrente que jorrava da montanha.
22Também em Tabera, em Massá, e em Quibrote-Hatava,9.22 Ver Nm 11.1-34. encolerizaram o Senhor.
23Em Cades-Barneia, quando o Senhor, vosso Deus, vos disse para subirem e tomarem posse da terra que vos tinha dado, revoltaram-se e não quiseram acreditar que vos ajudaria; recusaram mais uma vez obedecer-lhe. 24Sim, vocês foram rebeldes contra o Senhor desde os primeiros dias em que vos conheci.
25Por isso, estive prostrado perante o Senhor esses quarenta dias e quarenta noites, quando o Senhor estava pronto a destruir-vos. 26Eu orei dizendo-lhe: “Ó Senhor Deus, não destruas o teu próprio povo. São a tua possessão que salvaste do Egito com o teu grande poder, com a tua força gloriosa. 27Não leves em consideração a rebelião, o endurecimento deste povo; lembra-te em vez disso das promessas que fizeste aos teus servos Abraão, Isaque e Jacob. 28Oh! Peço-te que perdoes a tremenda maldade e o pecado deste povo! Porque se o destruires, os egípcios dirão que foi por o Senhor não ter sido capaz de os levar à terra que lhes prometera, ou então que os destruiu porque afinal lhes queria mal; que os trouxe para o deserto para os assassinar ali. 29Eles são o teu povo, a tua possessão, que tiraste do Egito pelo teu grande poder, com o teu poderoso e forte braço!”
