Higugmaa ang Ginoo nga inyo Dios
1“Amo ini ang mga sugo kag mga pagsulundan nga ginhatag sa akon sang Ginoo nga inyo Dios agod itudlo sa inyo. Tumana ninyo ini didto sa duta nga inyo panag-iyahan sa tabok sang Jordan, 2agod kamo kag ang inyo kabataan kag kaapuhan magtahod sa Ginoo nga inyo Dios samtang nagakabuhi kamo. Kon tumanon ninyo ang tanan niya nga mga sugo kag mga pagsulundan nga ginhatag ko sa inyo, magakabuhi kamo sing malawig. 3Pamati kamo, katawhan sang Israel, kag tumana ninyo sing maayo ang iya mga sugo agod mangin maayo ang inyo kahimtangan kag agod magdamo gid kamo didto sa duta nga maayo kag mapatubason,6:3 duta… mapatubason: sa literal, duta nga nagailig ang gatas kag dugos. suno sa ginpromisa sa inyo sang Ginoo, ang Dios sang inyo mga katigulangan.
4“Pamati kamo, katawhan sang Israel: Ang Ginoo nga aton Dios amo lang ang Ginoo.6:4 ang Ginoo nga aton Dios amo lang ang Ginoo: ukon, Ang Ginoo nga aton Dios isa lang nga Ginoo; ukon, Ang Ginoo amo ang aton Dios, ang Ginoo isa lang. 5Higugmaa ang Ginoo nga inyo Dios sa bug-os ninyo nga tagipusuon, sa bug-os ninyo nga kalag kag sa bug-os ninyo nga kusog. 6Indi gid ninyo pagkalimti ining mga sugo nga ginhatag ko sa inyo subong. 7Itudlo ini permi sa inyo mga kabataan. Hambali ninyo ini kon ara kamo sa inyo balay kag kon nagalakat kamo, kon nagahigda kamo kag kon magbangon kamo. 8Ihigot ini sa inyo mga butkon kag ibutang sa inyo mga agtang bilang padumdom sa inyo. 9Isulat ninyo ini sa mga hamba sang puwertahan sang inyo mga balay kag sa mga puwertahan sang inyo mga banwa.
10“Dal-on na kamo sang Ginoo nga inyo Dios didto sa duta nga iya ginpromisa nga ihatag sa inyo mga katigulangan nga si Abraham, Isaac kag Jacob. Ini nga duta may dalagko kag mainuswagon nga mga banwa nga indi kamo ang nagpatindog. 11May mga balay man ini nga puno sang maayo nga mga butang nga indi kamo ang nagpangabudlay, may mga bubon nga indi kamo ang nagkutkot, kag may mga talamnan sang ubas kag sang mga kahoy nga olibo nga indi kamo ang nagtanom. Kag kon makakaon na gani kamo kag magkalabusog, 12mag-andam gid kamo nga indi ninyo malimtan ang Ginoo nga nagpaguwa sa inyo sa Egipto nga sa diin gin-ulipon kamo.
13“Tahura ninyo ang Ginoo nga inyo Dios; siya gid lang ang inyo alagaron kag magpromisa kamo sa iya lang ngalan. 14Indi kamo magsunod sa iban nga mga dios, ang mga dios sang mga katawhan sa inyo palibot; 15kay ang Ginoo nga inyo Dios nga kaupod ninyo indi gid gusto nga may ginasimba kamo nga iban. Kon magsimba kamo sa iban nga mga dios ipaagom sang Ginoo ang iya kaakig sa inyo kag laglagon niya kamo sa duta. 16Indi pagtestingi ang Ginoo nga inyo Dios pareho sa inyo ginhimo sa Masa. 17Tumana gid ninyo ang mga sugo, mga pagpanudlo kag mga pagsulundan nga ginhatag sang Ginoo nga inyo Dios sa inyo. 18Himua ninyo ang husto kag maayo sa panulok sang Ginoo agod mangin maayo ang inyo kahimtangan kag mapanag-iyahan ninyo ang maayo nga duta nga iya ginsumpa sa inyo mga katigulangan. 19Ipatabog niya sa inyo ang tanan ninyo nga kaaway suno sa iya ginsiling.
20“Sa palaabuton kon magpamangkot gani ang inyo kabataan, ‘Ano bala ang buot silingon sang mga pagpanudlo, mga pagsulundan, kag mga kasuguan nga ginmando sa inyo sang Ginoo nga aton Dios?’ 21Silinga sila, ‘Mga ulipon kami sadto sang hari6:21 hari: sa Hebreo, Faraon. sang Egipto, pero ginpaguwa kami didto sang Ginoo paagi sa iya puwerte nga gahom. 22Nakita namon mismo ang puwerte nga mga milagro kag makatilingala nga mga butang nga iya ginhimo sa pagsilot sa katawhan sang Egipto, pati na sa ila hari kag sa iya bug-os nga panimalay. 23Kag ginpaguwa niya kami sa Egipto agod dal-on sa sini nga duta nga iya ginsumpa nga ihatag sa aton mga katigulangan. 24Ginmanduan kami sang Ginoo nga tumanon namon ining tanan nga pagsulundan kag magtahod sa iya nga aton Dios, agod magmauswagon kami permi kag magkabuhi sing malawig pareho sang nagakalatabo subong. 25Kag kon tumanon lang naton sing maayo ining tanan nga sugo sang Ginoo nga aton Dios, suno sa iya ginmando sa aton, mangin matarong kita sa iya panulok.’
Trofasthed og lydighed mod Herren
1Herren, jeres Gud, har befalet mig at undervise jer om hans love, for at I skal adlyde dem i det land, I snart skal tage i besiddelse. 2I skal vise ærefrygt for Herren, jeres Gud, så I selv, jeres børn og børnebørn livet igennem adlyder alle hans befalinger. Gør I det, vil I få et godt og langt liv. 3Hør derfor opmærksomt efter, Israels folk, og vær rede til at adlyde lovene, så det må gå jer godt, og I må blive til et stort folk i et land, der ‚flyder med mælk og honning’, sådan som jeres forfædres Gud har lovet jer.
4Israels folk, hør efter! Herren er vores Gud—Herren alene! 5Du skal elske Herren, din Gud, af hele dit hjerte,6,5 Mere ordret: „Af hele dit hjerte, hele din sjæl og hele din styrke.” På hebraisk omfatter „hjerte” både følelserne, som vi forbinder med hjertet, og tankerne, som vi forbinder med sindet eller hovedet. Derfor har Mark. 12,30 også oversat det hebraiske „hjerte” med det græske „hjerte og sind”. LXX oversatte „hjerte” i dette vers med „sind”. med alle dine tanker, med liv og sjæl og med al din styrke! 6De her ord, som jeg i dag pålægger dig, skal du have ind på rygmarven, 7så du lærer dine børn dem og taler om dem hvor som helst og når som helst, ude og hjemme, ved sengetid og om morgenen. 8-9Bind dem om håndleddet, sæt dem på din pande og skriv dem på dørstolpen som et tegn på, at dine handlinger og tanker og dit hverdagsliv skal styres af Herrens ord.
10Når Herren, jeres Gud, har ført jer ind i det land, han lovede jeres forfædre Abraham, Isak og Jakob, og givet jer store og smukke byer, I ikke selv har haft besværet med at bygge, 11prægtige huse med indbo, I ikke selv har samlet, med vandreservoirer, I ikke selv har udhugget af klippegrunden, med vingårde og olivenlunde, I ikke selv har plantet, og I har taget for jer af retterne, 12da skal I passe på, at I ikke glemmer Herren, som frelste sit folk fra slaveriet i Egypten. 13Det er Herren, din Gud, du skal vise ærefrygt, og ham alene du skal tjene. Det er kun ved hans navn, du har lov at sværge på, at du taler sandt. 14I må ikke dyrke nabofolkenes guder, 15for Herren er en Gud, der ikke tåler rivaler. Ellers vil hans vrede ramme jer og udslette jer fra jordens overflade. 16I må ikke provokere Herren, jeres Gud, som dengang jeres forældre gjorde oprør mod ham ved Massa. 17I skal adlyde hans ord til punkt og prikke 18og gøre, hvad der er godt og ret i Herrens øjne. Da vil det gå jer godt, så I får lykke til at erobre det gode land, han lovede jeres forfædre. 19Ja, Herren selv har lovet at jage fjenderne på flugt foran jer.
20Når jeres sønner i fremtiden spørger jer: ‚Hvad er hensigten med de love og forordninger, Herren, vores Gud, har givet os?’ 21skal I svare: ‚Dengang Israels folk var slaver i Egypten, befriede Herren dem med magt og vælde, 22med mægtige undere og frygtelige katastrofer, der ramte egypterkongen og hans folk. De så det med deres egne øjne. 23Herren førte dem ud af Egypten, for at de skulle gå ind og tage det land i besiddelse, som han havde lovet vores forfædre. 24Han har befalet os at overholde hans love og vise ham ærefrygt, så det må gå os godt, og han kan bevare os, sådan som han har gjort det indtil denne dag. 25Så længe vi trofast adlyder Herren, vores Guds, love, vil han acceptere os som sit folk.’ ”
