Ang mga Halad halin sa Patubas kag ang Ikanapulo
1“Kon mapanag-iyahan na ninyo ang duta nga ginahatag sa inyo sang Ginoo nga inyo Dios bilang palanublion ninyo, kag didto na kamo nagaestar, 2ibutang ninyo ang nahauna nga parte sang inyo patubas sa basket. Dayon dal-a ninyo ini sa lugar nga pilion sang Ginoo nga inyo Dios nga sa diin padunggan siya. 3Magkadto kamo sa pari nga nagaalagad sa sina nga tion kag magsiling sa iya, ‘Paagi sa sini nga halad, ginakilala ko subong nga adlaw nga ang Ginoo nga aton Dios amo ang nagdala sa akon sa sini nga duta nga iya ginsumpa sa aton mga katigulangan nga ihatag sa aton.’
4“Kuhaon dayon sang pari ang basket sa inyo kag ibutang ini sa atubangan sang halaran sang Ginoo nga inyo Dios. 5Dayon, isiling ninyo ini sa presensya sang Ginoo nga inyo Dios: ‘Ang amon katigulangan nga si Jacob isa ka Arameanhon nga wala sing permanente nga puluy-an sadto. Nagkadto siya sa Egipto kag nag-estar didto kaupod ang iya panimalay. Diutay lang sila sadto, pero sang ulihi nagdamo sila kag nangin gamhanan nga nasyon. 6Pero ginpintasan kami sang mga Egiptohanon. Ginpaantos nila kami kag ginpilit sa pag-obra. 7Nagpangayo kami sang bulig sa imo, Ginoo, ang Dios sang amon mga katigulangan, kag ginpamatian mo kami. Nakita mo ang amon mga pag-antos, mga kabudlayan kag ang mga pagpigos sa amon. 8Gani ginkuha mo kami, Ginoo, sa Egipto paagi sa imo puwerte nga gahom kag makahaladlok nga buhat. Naghimo ka sang mga milagro kag makatilingala nga mga butang. 9Gindala mo kami sa sini nga lugar, kag ginhatag sa amon ining maayo kag mapatubason nga duta.26:9 maayo… duta: sa literal, duta nga nagailig ang gatas kag dugos. Amo man sa bersikulo 15. 10Gani karon, O Ginoo, ginadala namon ang nahauna nga parte sang patubas sang duta nga ginhatag mo sa amon.’ Pagkatapos ninyo hambal sini, ibutang dayon ninyo ang basket sa presensya sang Ginoo nga inyo Dios, kag magluhod kamo sa iya presensya. 11Dayon magkinalipay kamo tungod sa maayo nga mga butang nga ginahatag sang Ginoo nga inyo Dios sa inyo kag sa inyo pamilya. Upda man ninyo sa pagselebrar ang mga Levita kag ang mga indi Israelinhon nga nagaestar upod sa inyo.
12“Sa kada ikatatlo nga tuig, ihatag ninyo ang ikanapulo sang inyo mga patubas sa mga Levita, sa mga indi Israelinhon, sa mga ilo kag sa mga balo nga babayi, agod may bastante sila nga pagkaon. 13Dayon masiling kamo sa presensya sang Ginoo nga inyo Dios: ‘Ginkuha ko na sa akon balay ang balaan nga bahin nga amo ang ikanapulo, kag ginhatag sa mga Levita, sa mga indi Israelinhon, sa mga ilo, kag sa mga balo nga babayi suno sa tanan mo nga ginsugo sa amon. Wala ako naglapas ukon nagkalipat sa bisan isa sang imo mga sugo. 14Wala ko ginkaon ini samtang nagapangasubo ako; wala ko ini gintandog samtang ginakabig ako nga mahigko; kag wala ko ini ginhalad sa patay. O Ginoo nga akon Dios, gintuman ko ikaw. Ginhimo ko ang tanan nga ginsugo mo sa amon. 15Talupangda kami halin sa imo balaan nga puluy-an sa langit, kag pakamaayuha ang imo katawhan nga mga Israelinhon kag ang maayo kag mapatubason nga duta nga ginhatag mo sa amon suno sa imo ginsumpa sa amon mga katigulangan.’
Sunda Ninyo ang mga Sugo sang Dios
16“Ginasugo kamo subong sang Ginoo nga inyo Dios nga tumanon ninyo ining tanan nga sugo kag pagsulundan. Tumana gid ninyo ini sing maayo sa bug-os ninyo nga tagipusuon kag kalag. 17Ginpahayag ninyo subong nga ang Ginoo amo ang inyo Dios kag magakabuhi kamo suno sa iya mga pamaagi, kag tumanon ninyo ang iya mga sugo kag mga pagsulundan, kag sundon ninyo siya. 18Kag ginpahayag man sang Ginoo subong nga kamo iya espesyal nga katawhan suno sa iya ginpromisa, kag dapat magtuman kamo sa tanan niya nga mga sugo. 19Kag suno sa iya ginpromisa himuon niya kamo nga labaw sa tanan nga nasyon, kag pagadayawon kag padunggan kamo. Mangin katawhan kamo nga pinili sang Ginoo nga inyo Dios.”
Os primeiros frutos e os dízimos
1Quando chegarem à terra que o Senhor, vosso Deus, vos dará, depois de a terem conquistado, e quando começarem a viver ali, 2deverão apresentar ao Senhor, vosso Deus, no lugar que ele tiver escolhido para habitação do seu nome, os primeiros frutos de cada colheita anual. Tragam-nos num cesto 3e entreguem-nos ao sacerdote em exercício nessa altura e digam-lhe: “Estes dons são a prova do meu agradecimento ao Senhor, meu Deus, por me ter trazido à terra que prometeu aos meus antepassados.” 4O sacerdote tomará então o cesto da vossa mão e o porá diante do altar do Senhor, vosso Deus. 5Cada pessoa deverá então dizer diante do Senhor, seu Deus: “O meu antepassado, Jacob, era um velho arameu errante que desceu ao Egito com apenas algumas pessoas. No entanto, ele e os seus descendentes tornaram-se um povo numeroso e forte, uma grande nação. 6Os egípcios maltrataram-nos e oprimiram-nos, obrigando-nos a fazer trabalhos muito pesados. 7Então nós clamámos pelo auxílio do Senhor, o Deus dos nossos antepassados. Ele ouviu-nos, viu a nossa aflição, a nossa miséria, a opressão em que vivíamos; 8tirou-nos de lá por meio de poderosos milagres, com o seu poderoso e forte braço; 9trouxe-nos para este lugar, dando-nos esta terra na qual jorra leite e mel! 10Agora, Senhor, como vês, trago-te este símbolo dos primeiros frutos da terra que nos deste.” Cada um colocará então esses frutos na presença do Senhor, seu Deus, e se inclinará em adoração. 11Depois vão e façam uma festa, alegrando-se por todas as coisas que o Senhor, vosso Deus, vos deu. Comemorem com a vossa família, com os levitas e com os estrangeiros que vivam no vosso meio.
12De três em três anos haverá um dízimo especial. Nesse ano deverão dar todos os vossos dízimos aos levitas, aos estrangeiros, aos órfãos e às viúvas dentro das vossas cidades, para que fiquem satisfeitos. 13Declararão então perante o Senhor, vosso Deus: “Dei todos os meus dízimos aos levitas, aos estrangeiros, aos órfãos e às viúvas, tal como me ordenaste; não esqueci nem violei nenhum dos teus regulamentos. 14Não toquei em nenhum dízimo, enquanto estava cerimonialmente impuro ou quando estava de luto, nem disso ofereci pela memória dum morto. Obedeci ao Senhor, meu Deus, e fiz tudo o que me ordenaste. 15Olha desde a tua santa habitação no céu e abençoa o teu povo e a terra que nos deste, tal como prometeste aos nossos pais; uma terra donde jorrem leite e mel!”
Obediência aos mandamentos do Senhor
16Deverão obedecer de todo o coração a todos estes mandamentos e regulamentos que o Senhor, vosso Deus, hoje vos dá. 17Declararam hoje que ele é o vosso Deus e prometeram obedecer-lhe e guardar as suas leis e ordenações, cumprindo tudo o que vos diz para fazerem. 18O Senhor hoje também declara que são o seu próprio povo, como tinha prometido antes, e que deverão obedecer às suas leis. 19Se assim fizerem, fará de vocês a maior nação entre todas as outras e receberão louvores, honra e fama; contudo, para poder atingir essa fama e prestígio terão de ser um povo santo para o Senhor, vosso Deus; é isso que requer de vós.
