Ang Kalautan sang mga Pangulo sang Israel
1Kaluluoy kamo nga mga pangulo sang Zion kag sang Samaria, nga nagapatawhay-tawhay lang kag wala sing may ginakabalak-an. Ginakabig ninyo ang inyo kaugalingon nga dungganon nga mga tawo sang nagapanguna nga nasyon, kag sa inyo nagadangop ang inyo mga pumuluyo. 2Tan-awa ninyo ang natabo sa siyudad sang Calne, ang dako nga siyudad sang Hamat, kag ang siyudad sang Gat nga sakop sang Filistia. Indi bala mas gamhanan pa sila sang sa inyo ginharian, kag mas malapad pa ang ila duta sang sa inyo?
3Kaluluoy kamo nga wala nagapinsar nga may magaabot nga adlaw nga silutan kamo. Pero sa malain nga ginahimo ninyo, ginapadali pa gani ninyo ang ina nga adlaw nga magahari ang paghalit.
4Kaluluoy kamo nga nagahigda-higda lang sa inyo malahalon nga mga katre,6:4 malahalon nga mga katre: sa literal, mga katre nga may mga parte nga hinimo halin sa bangkil sang elepante. kag nagapagusto lang kaon sang karne sang tinday sang karnero kag sang pinatambok nga tinday sang baka.
5Kaluluoy kamo nga nagakomposo sang mga kanta samtang nagatukar sang arpa kag mahilig maghimo sang mga sunata paagi sa mga instrumento,6:5 sang mga sunata paagi sa mga instrumento: ukon, sang mga instrumento sa musika. pareho kay David.
6Kaluluoy kamo nga puwerte mag-inom sang bino kag nagagamit sang malahalon nga mga pahamot, pero wala nagakasubo sa palaabuton nga kalaglagan sang inyo nasyon.6:6 kalaglagan sang inyo nasyon: sa literal, kalaglagan ni Jose, nga ang buot silingon ang mga kaliwat ni Jose ukon ang nasyon sang Israel. 7Gani kamo nga mga pangulo amo ang una nga pagabihagon, kag matapos na ang inyo mga piesta kag pagpatawhay.
Ginakaugtan sang Dios ang Pagkamatinaas-taason sang Israel
8Nagpanumpa ang Ginoong Dios, ang Dios nga Makagagahom. Siling niya, “Ginakaugtan ko ang pagkamatinaas-taason sang mga kaliwat ni Jacob, kag ginapakamalaot ko ang mabakod nga mga parte sang ila siyudad. Gani itugyan ko sa kaaway ang ila siyudad kag ang tanan nga ara dira.”
9Kon may napulo ka tawo nga mabilin sa isa ka balay, sila tanan mapatay man. 10Ang bangkay sang isa nga napatay kuhaon sang iya paryente agod sunugon. Kag mamangkot siya sa nagapanago6:10 nagapanago: ukon, nabilin. sa sulod sang balay, “May iban ka pa bala dira nga upod?”6:10 May… upod: ukon, May bangkay pa bala dira? Kon masabat siya nga wala, masiling dayon ang tawo nga nagpamangkot, “Hipos na! Kay basi mamitlang mo pa ang ngalan sang Ginoo kag masilutan kita.”
11Sa pagkamatuod, kon ang Ginoo na gani ang magmando, pagadugmukon niya ang tanan nga mga balay, gagmay man ini ukon dalagko.
12Makadalagan bala ang mga kabayo sa batuhon nga banglid? Makaarado bala ang baka sa dagat?6:12 sa dagat: ukon, sa kabatuhan. Siyempre indi! Pero ang hustisya ginhimo ninyo nga makahalit sa tawo,6:12 makahalit sa tawo: sa literal, hilo. kag ang matarong ginhimo ninyo nga malain.6:12 malain: sa literal, mapait nga tanom. 13Nagakalipay kamo sa inyo kadalag-an kontra sa mga banwa sang Lo Debar kag Karnaim, kag nagasiling kamo, “Napierdi naton sila paagi sa aton kaugalingon nga kusog.” 14Sa pagkamatuod nagasiling ang Ginoong Dios nga Makagagahom, “Kamo nga katawhan sang Israel ipasalakay ko sa isa ka nasyon. Piguson nila kamo kag sakupon ang inyo lugar halin sa Lebo Hamat pakadto sa ililigan sang tubig sang Araba.”
1Ve jer, der tager den med ro i Jerusalem og lever sorgløst i Samaria. I betragter jer selv som de bedste ledere i det bedste land, og Israels folk kommer til jer for at få råd og hjælp. 2Men tænk på, hvordan det er gået Kalno6,2 Eller: „Kalne”, se Es. 10,9. og den tidligere storby Hamat. Og hvad med filisterbyen Gat? Når de blev lagt i ruiner, hvad så med jer? Er jeres byer og lande bedre end deres? 3I tror, at dommen er langt borte, men jeres handlinger bringer den tæt på.
4I nyder livet henslængt på jeres elfenbensudsmykkede senge og divaner. I frådser i fede lamme- og kalvestege, 5mens I synger viser og spiller på lyrer fra Davids tid. 6I drikker vin af de hellige offerskåle og bruger de bedste aromatiske olier på jer selv i stedet for at faste og sørge over Israels forfald. 7Derfor skal I blive de første, som føres i eksil. Jeres lystige fester får en brat ende.
8Herren, den almægtige Gud, har svoret ved sig selv: „Jeg hader Israels hovmod og foragter deres paladser. Derfor overgiver jeg deres by med alle dens indbyggere i fjendens hånd.”
9Om så ti mænd skjuler sig i et hus, skal de alle dø. 10Hvis en slægtning kommer for at hente de døde i huset og begrave dem, råber han måske ind i huset, om der er flere tilbage. Hvis svaret er: „Nej!” vil han sige: „Pas på, nævn ikke Herrens navn, for at han ikke skal høre dig!” 11For når først Herren har afsagt sin dom, skal både små og store huse jævnes med jorden.
12Lader man heste galopere på klipper? Lader man okser pløje havet? Men I har stik imod al fornuft vendt retten til uret og erstattet det gode med det onde. 13I praler over at have besejret de magtesløse og er stolte over, hvad I har kunnet udrette i egen kraft.
14„Åh, Israels folk,” siger Herren, den almægtige Gud. „Jeg sender et fremmed folk imod jer. De vil hærge jeres land fra Lebo-Hamat i nord til Arabadalen mod syd.”
