Amos 4 – HLGN & HOF

Ang Pulong Sang Dios

Amos 4:1-13

1Kamo nga mga dungganon nga mga babayi sang Samaria, pareho kamo sa mga baka sa Bashan nga ginasagod sing maayo. Ginapigos ninyo kag ginapintasan ang mga imol, kag ginasugo pa ninyo ang inyo mga bana nga dal-an kamo sang ilimnon. Gani pamatii ninyo ining 2ginasiling sang Ginoong Dios: “Sa akon nga pagkabalaan, nagapanumpa ako nga maabot gid ang adlaw nga bihagon kamo sang inyo mga kaaway pareho sang pagbunit sang isda.4:2 Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sa ulihi nga bahin sang sini nga bersikulo. 3Paguwaon nila kamo sa inyo siyudad paagi sa mga buho sang mga pader nga nagkalaguba, kag dal-on nila kamo sa lugar sang Harmon. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.

4“Kamo nga mga Israelinhon, lakat kamo sa ginasimbahan ninyo sa Betel kag sa Gilgal kag magpakasala pa gid kamo. Magdala kamo sang inyo mga halad kada aga kag magdala kamo sang inyo ikanapulo kada tatlo ka adlaw. 5Magsunog kamo sang tinapay nga may inugpahabok bilang halad sa pagpasalamat sa akon. Sige, ipahambog ninyo ina pati ang inyo mga halad nga kinabubut-on, kay amo man bala ina ang gusto ninyo. Ako, ang Ginoong Dios, ang nagasiling sini.

6“Ako ang nagpadala sa inyo sang gutom sa tanan ninyo nga mga banwa, pero wala gihapon kamo magbalik sa akon. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.

7“Ako ang nagpugong sang ulan tatlo ka bulan antes mag-abot ang tig-alani. Ginapaulanan ko ang iban nga mga banwa pero ang iban iya wala. Ginapaulanan ko ang iban nga mga talamnan pero ang iban iya nagakamalhan. 8Tungod sa kaluya nagaduling-duling kamo sa pagpangita sang tubig halin sa isa ka banwa pakadto sa isa ka banwa, pero indi bastante ang inyo makuha. Pero wala gihapon kamo magbalik sa akon. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.

9“Madamo na nga beses nga ginpierdi ko ang inyo mga talamnan paagi sa mainit nga hangin kag mga peste. Ginsalakay sang mga apan ang inyo mga kahoy nga higera kag olibo. Pero wala gihapon kamo magbalik sa akon. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.

10“Ginpadal-an ko kamo sang mga kalalat-an pareho sang ginpadala ko sadto sa Egipto. Ginpapatay ko ang inyo mga pamatan-on nga mga lalaki sa inaway kag ginpabihag ko ang inyo mga kabayo. Kag ginpaantos ko kamo sa baho sang mga patay sa inyo mga kampo. Pero wala gihapon kamo magbalik sa akon. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.

11“Ginlaglag ko ang iban sa inyo pareho sa ginhimo ko sa Sodom kag Gomora. Kag ang iban sa inyo nga nakaluwas daw pareho sa kahoy nga ginsabnit sa kalayo. Pero wala gihapon kamo magbalik sa akon. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.

12“Gani himuon ko pa gid ini nga mga silot sa inyo nga mga taga-Israel. Kag tungod nga himuon ko ini, magpreparar kamo sa pag-atubang sa akon nga inyo Dios.”

13Ang Dios amo ang naghimo sang mga bukid kag nagtuga sang hangin,4:13 hangin: ukon, espiritu sang tawo. kag siya man ang nagabaylo sang kaagahon sa kagab-ihon. Ginapahayag niya sa tawo ang iya mga plano, kag siya ang nagagahom sa bug-os nga kalibutan. Ang iya ngalan amo ang Ginoong Dios nga Makagagahom.

Hoffnung für Alle

Amos 4:1-13

Die skrupellosen Frauen von Samaria

1Hört zu, ihr Frauen von Samaria, die ihr wohlgenährt seid wie die Kühe auf den saftigen Weiden von Baschan: Ihr unterdrückt die Hilflosen und knechtet die Armen. Ihr verlangt von euren Männern: »Besorgt uns etwas zu trinken!« 2Gott, der Herr, schwört euch bei seinem heiligen Namen: »Es kommt der Tag, da wird man euch alle wie Fische an Angelhaken davonschleppen! 3Eine nach der anderen schleift man durch die nächstbeste Bresche in der Stadtmauer hinaus und treibt euch in Richtung des Berges Hermon4,3 Wörtlich: Harmon. – Der hebräische Text ist nicht sicher zu deuten.. Darauf könnt ihr euch verlassen!«

Israel bleibt unbelehrbar

4Gott sagt: »Ihr Israeliten, geht ruhig weiterhin zum Heiligtum nach Bethel und sündigt gegen mich! Lauft nur nach Gilgal und ladet noch mehr Schuld auf euch! Bringt doch jeden Morgen eure Opfer dar! Liefert alle drei Tage den zehnten Teil eurer Erträge ab! 5Nehmt Brot aus Sauerteig für eure Dankopfer und lasst den Rauch zu mir aufsteigen! Erzählt es überall, wenn ihr mir freiwillige Gaben darbringt! So habt ihr es doch gern!

6Ich, der Herr, ließ bei euch eine Hungersnot ausbrechen, in euren Städten und Dörfern gab es nichts mehr zu essen. Und doch seid ihr nicht zu mir zurückgekommen!

7Drei Monate vor der Ernte schickte ich euch keinen Regen mehr, den ihr doch so dringend brauchtet. Auf die eine Stadt ließ ich es regnen, auf die andere fiel kein einziger Tropfen. Das eine Feld bekam genug Feuchtigkeit, das andere blieb trocken, und alles verdorrte. 8Wenn es irgendwo noch etwas zu trinken gab, schleppten sich die Einwohner der umliegenden Orte dorthin, dem Verdursten nahe; aber es reichte nicht für so viele. Und doch seid ihr nicht zu mir zurückgekommen!

9Ich, der Herr, habe euer Getreide durch Dürre und Pilzbefall vernichtet; ich ließ eure Gärten und Weinberge vertrocknen, und die Heuschrecken fraßen eure Feigen- und Olivenbäume kahl. Und doch seid ihr nicht zu mir zurückgekommen!

10Ich schickte euch die Pest, wie sie in Ägypten gewütet hat. In den Kriegen trieb ich eure jungen Männer in den Tod, und eure Pferde gab ich dem Feind zur Beute. In euren Feldlagern stank es nach verwesenden Leichen. Und doch seid ihr nicht zu mir zurückgekommen!

11Ich, der Herr, ließ Unheil über euch hereinbrechen wie über Sodom und Gomorra. Nur wenige kamen davon, so wie ein Holzscheit, das gerade noch aus dem Feuer gerissen wird. Und doch seid ihr nicht zu mir zurückgekommen!

12Darum müsst ihr Israeliten jetzt die Folgen tragen – ihr habt keine Wahl. Macht euch bereit, eurem Gott zu begegnen!«

13Ja, Gott ist der Herr, der die Berge formte und den Wind schuf, er lässt die Menschen wissen, was er tun will. Morgengrauen und tiefste Nacht sind sein Werk, er schreitet über die höchsten Gipfel der Berge. »Herr, allmächtiger Gott« – so lautet sein Name!