2 Samuel 7 – HLGN & CARS

Ang Pulong Sang Dios

2 Samuel 7:1-29

Ang Promisa sang Dios kay David

(1 Cro. 17:1-15)

1Nag-estar na si Haring David sa iya palasyo, kag ginhatagan sang Ginoo sang kalinong ang iya ginharian, nga wala na sing mga kaaway nga nagasalakay. 2Isa ka adlaw, nagsiling si David kay Propeta Natan, “Ari ako nagaestar sa matahom nga palasyo nga hinimo halin sa kahoy nga sedro, pero ang Kahon sang Dios ara lang sa tolda.” 3Nagsabat si Natan sa hari, “Himua ang gusto mo nga himuon, kay ang Ginoo nagaupod sa imo.” 4Pero sadto mismo nga gab-i nagsiling ang Ginoo kay Natan, 5“Lakat kag silinga ang akon alagad nga si David nga amo ini ang akon ginasiling: ‘Ikaw bala ang magapatindog sang templo nga pagaestaran ko?7:5 Ikaw bala… pagaestaran ko?: ukon, Patindugan mo bala ako sang templo nga pagaestaran ko? 6Wala pa ako makaestar sa templo halin sang tion nga ginpaguwa ko ang mga Israelinhon sa Egipto hasta subong. Nagasaylo-saylo lang ako nga ang akon ginaestaran tolda. 7Sa akon pagsaylo-saylo upod sa akon katawhan nga mga Israelinhon, wala ako magreklamo sa ila mga pangulo nga akon ginsugo sa pag-atipan sa ila nga wala nila ako pagpatindugi sang matahom nga templo nga hinimo halin sa kahoy nga sedro.’

8“Silinga pa gid si David nga ako, ang Ginoo nga Makagagahom nagasiling, ‘Manugbantay ka sang una sang mga karnero, pero ginpili ko ikaw nga magdumala sa akon katawhan nga mga Israelinhon. 9Gin-updan ko ikaw bisan diin ka nagkadto, kag ginpapierdi ko sa imo ang tanan mo nga kaaway. Karon, pabantugon ko ikaw pareho sa iban nga bantog nga mga tawo sa kalibutan. 10Ginhatagan7:10 Ginhatagan: ukon, Hatagan. ko na sang permanente nga lugar ang akon katawhan nga mga Israelinhon. May kaugalingon na sila nga elistaran kag wala na sing may magtublag sa ila. Indi na sila pagpiguson sang malaot nga mga tawo pareho sang una, 11halin sang tion nga nagbutang ako sang mga pangulo sa akon katawhan nga mga Israelinhon. Hatagan ko sang kalinong ang imo ginharian, nga wala na sing mga kaaway nga nagasalakay. Ako, ang Ginoo, nagasugid sa imo nga magahari permi ang isa sang imo mga kaliwat. 12Kon mapatay ka na kag ilubong upod sa imo mga katigulangan, pabuslon ko sa imo ang isa sa imo mga anak, kag palig-unon ko ang iya ginharian. 13Siya ang magapatindog sang templo para sa akon kadungganan, kag siguraduhon ko nga ang iya mga kaliwat amo ang magahari hasta san-o. 14Ako mangin iya amay, kag siya mangin akon anak. Kon makasala siya, disiplinahon ko siya pareho sang pagdisiplina sang isa ka amay sa iya anak. 15Pero magapabilin gihapon ang akon gugma sa iya, indi pareho sa akon ginhimo kay Saul nga imo ginbuslan nga hari. 16Magapadayon ang imo ginharian sa wala sing katapusan; ang imo mga kaliwat magahari hasta san-o.’ ” 17Ginsugid ni Natan kay David ang tanan nga ginpahayag sang Dios sa iya.

Ang Pangamuyo ni David

(1 Cro. 17:16-27)

18Dayon nagsulod si Haring David sa Tolda nga sa diin ara ang Kahon sang Kasugtanan. Nagpungko siya didto sa presensya sang Ginoo kag nagpangamuyo, “O Ginoong Dios, sin-o gid bala ako kag ang akon pamilya nga ginpakamaayo mo ako sing pareho sini? 19Kag karon, Ginoong Dios, may promisa ka pa gid parte sa palaabuton sang akon pamilya. Amo bala ini ang kinaandan nga ginahimo mo sa tawo? 20Ano pa bala ang akon mahambal sa imo, Ginoong Dios? Kay nahibaluan mo naman kon sin-o gid ako nga imo alagad. 21Tungod sa imo promisa kag suno sa imo kabubut-on, ginhimo mo ining dalagko nga mga butang kag ginpahibalo sa akon nga imo alagad.

22“Ginoong Dios, daw ano ka kagamhanan! Wala gid sing pareho sa imo kag wala na sing iban pa nga Dios magluwas sa imo. Wala kami sing may nabatian nga may dios nga pareho sa imo. 23Kag wala na sing katawhan nga pareho sa imo katawhan nga Israelinhon. Amo lang ini nga nasyon sa kalibutan nga imo ginhilway sa pagkaulipon agod mangin imo katawhan. Nangin bantog ka tungod sang gamhanan kag makatilingala nga mga butang nga ginhimo mo sang gintabog mo ang mga nasyon kag ang ila mga dios-dios paagi sa imo katawhan nga ginpaguwa mo sa Egipto. 24Ginhimo mo ang mga Israelinhon nga imo katawhan sa wala sing katapusan, kag ikaw, Ginoo, nangin ila Dios.

25-26“Kag karon, Ginoong Dios, tumana ang imo promisa sa akon nga imo alagad kag sa akon pamilya, agod mangin bantog ka sa wala sing katapusan. Dayon magasiling ang mga tawo, ‘Ang Ginoo nga Makagagahom amo ang Dios sang Israel!’ Kag ang akon pamilya magapadayon hasta san-o sa imo presensya. 27Ginoo nga Makagagahom, Dios sang Israel, may kaisog ako sa pagpangamuyo sini sa imo tungod kay ginpahayag mo sa akon nga imo alagad nga magahari permi ang isa sa akon mga kaliwat. 28Ginoong Dios, matuod ikaw nga Dios! Ginpromisa mo ining maayo nga mga butang sa akon nga imo alagad, kag masaligan gid ang imo mga promisa. 29Kabay pa nga ikalipay mo ang pagpakamaayo sa akon pamilya agod magapadayon ini hasta san-o sa imo presensya, kay amo ini ang imo ginpromisa, Ginoong Dios. Kag sa sini nga pagpakamaayo mo, pakamaayuhon gid man ang akon pamilya hasta san-o.”

Священное Писание

2 Царств 7:1-29

Обещание Всевышнего Давуду

(1 Лет. 17:1-15)

1После того как царь поселился в своём дворце и Вечный дал ему покой от всех окружающих его врагов, 2он сказал пророку Нафану:

– Смотри, я живу во дворце из кедра, а сундук Всевышнего остаётся в шатре.

3Нафан ответил царю:

– Иди и делай то, что у тебя на сердце, потому что Вечный с тобой.

4В ту ночь к Нафану было слово Вечного:

5– Пойди и скажи Моему рабу Давуду: Так говорит Вечный: «Разве ты – тот, кто построит Мне дом для обитания? 6Я не жил в доме с того дня, как вывел исраильтян из Египта, и до сегодняшнего дня. Я переходил с места на место, обитая в шатре. 7Где бы Я ни ходил со всеми исраильтянами, разве Я когда-либо говорил кому-нибудь из их судей7:7 В период после завоевания Ханаана и до восшествия на престол царей Всевышний ставил вождей, называемых судьями, которые защищали и управляли исраильским народом. Об этом можно прочитать в книге Судей., которым Я повелел пасти Свой народ Исраил: „Почему вы не построили Мне дом из кедра?“»

8Итак, скажи Моему рабу Давуду: Так говорит Вечный, Повелитель Сил: «Я взял тебя, когда ты смотрел и ухаживал на пастбище за овцами, чтобы ты стал правителем Моего народа Исраила. 9Я был с тобой, куда бы ты ни ходил, и сокрушил перед тобой всех твоих врагов. Я сделаю твоё имя великим, подобным именам великих людей земли. 10Я устрою место для Своего народа Исраила и укореню его, чтобы у него был свой дом и чтобы никто его больше не тревожил. Нечестивые люди не будут больше притеснять его, как прежде, 11с того времени, как Я поставил судей над Своим народом Исраилом. Я также дам тебе покой от всех твоих врагов.

Вечный объявляет тебе, что Сам утвердит твой дом: 12Когда твои дни завершатся и ты упокоишься со своими предками, Я возведу на престол твоего потомка, того, кто произойдёт от тебя, и упрочу его царство. 13Он построит дом для поклонения Мне, и Я упрочу престол его царства навеки. 14Я буду назван его Отцом, а он Мне сыном наречётся7:12-14 Эти слова также являются пророчеством об Исе Масихе (см. Лк. 1:32; Рим. 1:3-4; Евр. 1:5).. Когда он согрешит, Я накажу его розгой и ударами, наносимыми людьми. 15Но Я не отниму от него Своей любви, как отнял её от Шаула, которого Я отверг ради тебя. 16Твой дом и твоё царство будут непоколебимы предо Мной вечно, твой престол будет установлен навеки».

17Нафан передал Давуду все слова этого откровения.

Молитва Давуда

(1 Лет. 17:16-27)

18Тогда царь Давуд вошёл, сел перед Вечным и сказал:

– Кто я, о Владыка Вечный, и что такое моя семья, что Ты так возвеличил меня? 19И словно этого не было достаточно в Твоих глазах, о Владыка Вечный, Ты ещё рассказал о будущем дома Твоего раба. Ты всегда так относишься к человеку, о Владыка Вечный? 20Что ещё может сказать Тебе Давуд? Ведь Ты знаешь Своего раба, Владыка Вечный! 21Ради Твоего слова и по Своей воле Ты совершил это великое дело и открыл его Своему рабу.

22Как Ты велик, Владыка Вечный! Нет подобного Тебе и нет Бога, кроме Тебя, как слышали мы своими ушами. 23И кто подобен Исраилу, единственному народу на земле, который Всевышний выкупил Себе, чтобы сделать Своим народом? Чтобы все узнали имя Твоё, Ты совершил великие и ужасные дела, выкупив Свой народ из Египта и изгнав перед ним другие народы и их богов. 24Ты сделал Исраил Своим собственным народом навеки, и Ты, о Вечный, стал его Богом.

25И теперь, Вечный Бог, сохрани навеки обещание, которое Ты дал о Своём рабе и его доме, и сделай, как Ты обещал. 26Пусть возвеличится Твоё имя вовеки, чтобы люди говорили: «Вечный, Повелитель Сил, есть Бог над Исраилом». И дом Твоего раба Давуда пусть утвердится перед Тобой.

27Так как Ты, Вечный, Повелитель Сил, Бог Исраила, открыл Своему рабу, говоря: «Устрою тебе дом», то раб Твой нашёл в себе смелость молиться перед Тобой. 28О Владыка Вечный, Ты – Бог! Твои слова истинны, и Ты обещал Своему рабу это благо. 29Пусть же станет Тебе угодно благословлять дом Твоего раба, чтобы он был перед Тобой вечно. Ведь Ты, Владыка Вечный, сказал это, и дом Твоего раба будет благословен навеки от Твоего благословения!