2 Samuel 22 – HLGN & CARSA

Ang Pulong Sang Dios

2 Samuel 22:1-51

Ang Kanta ni David sa Iya nga Pagdaog

(Salmo 18)

1Nagkanta si David sa Ginoo sang ginluwas siya sang Ginoo sa kamot sang iya mga kaaway kag kay Saul. 2-3Amo ini ang iya kanta:

“Ikaw, Ginoo, ang akon palalipdan nga bato,

ang akon mabakod nga palanaguan kag manughilway.

Bilang palalipdan nga bato, makapanago ako sa imo.

Ikaw ang akon taming kag gamhanan nga manluluwas.

Ikaw ang akon dalangpan kag palanaguan.

Ikaw ang nagaluwas sa akon sa mapintas nga mga tawo.

4Dalayawon ka, Ginoo, kay kon magpangayo ako sang bulig sa imo ginaluwas mo ako sa akon mga kaaway.

5Ang kamatayon daw pareho sa balod nga nagpalibot sa akon.

Ang kalaglagan daw pareho sa mabaskog nga baha nga naglapaw sa akon.

6Ang kamatayon daw pareho man sa lubid nga nagburambod sa akon kag pareho sa siod sa akon alagyan.

7Sa akon kalisod nagpanawag ako sa imo, Ginoo.

Nagpangayo ako sang bulig sa imo nga akon Dios,

kag ginpamatian mo ang akon pangamuyo sa imo templo.

8“Dayon naglinog, kag pati ang mga pundasyon sang langit nag-uyog,

tungod kay naakig ka, Ginoo.

9Nagguwa ang aso sa imo ilong,

kag sa imo baba nagguwa ang makahalalit nga kalayo kag nagadabadaba nga mga baga.

10Ginbuksan mo ang langit pareho sang pagbukas sang kurtina

kag nagpanaog ka nga nagatungtong sa madamol nga gal-om.

11Nagsakay ka sa kerubin, kag madasig ini nga naglupad samtang ginapalid sang hangin.

12Ginhimo mo ang kadulom nga tabon sa imo palibot.

Nagpanago ka sa madamol nga gal-om.

13Nagpangilat sa imo atubangan kag may nagadabadaba nga mga baga.

14Ang tingog mo Ginoo, nga Labing Mataas nga Dios, nagdaguob sa langit.

15Ginpana mo sang kilat ang imo mga kaaway

kag nagpalalagyo sila nga nagasalasala.

16Sa imo nga pagsabdong kag puwerte nga kaakig nagakahubas ang dagat kag makita ang duta sa idalom sini,

kag makita man ang pundasyon sang kalibutan.

17Halin sa langit gindawat mo ako kag ginkuha sa madalom nga tubig.

18Ginluwas mo ako sa akon gamhanan nga mga kaaway nga indi ko masarangan.

19Ginsalakay nila ako sang nalisdan ako,

pero gin-apinan mo ako, Ginoo.

20Gindala mo ako sa lugar nga wala sing katalagman;

ginluwas mo ako kay nalipay ka sa akon.

21Ginapakamaayo mo ako tungod nga matarong ang akon kabuhi

kag wala ako sing may nahimo nga sala.

22Kay ginasunod ko ang imo mga pamaagi

kag wala ako nagbiya sa imo.

23Ginatuman ko ang tanan mo nga sugo

kag wala ko ginalapas ang imo mga pagsulundan.

24Nakahibalo ka nga wala sing kasawayan ang akon kabuhi

kag ginalikawan ko nga makasala.

25Ginapakamaayo mo ako tungod nga nakita mo nga matarong ang akon kabuhi

kag wala ako sing may nahimo nga sala.

26Matutom ka sa mga matutom sa imo,

kag maayo sa mga tawo nga maayo man.

27Sinsero ka sa mga sinsero sa imo,

kag maayo ka magpadihot sa mga malaot.

28Huo, ginaluwas mo ang mga mapainubuson,

pero ginapaubos mo ang mga matinaas-taason.

29Ginoo, ikaw ang akon kasanag.

Sa kadulom ikaw ang akon suga.

30Sa imo bulig masarangan ko nga salakayon ang panong sang mga soldado

kag masarangan ko nga sakaon ang pader nga nagapalibot sa siyudad.

31Ang imo pamaagi, O Dios, wala sing sayop.

Ang imo pulong masaligan gid.

Pareho ka sa taming sa tanan nga nagapangayo sang proteksyon sa imo.

32Ikaw lang, Ginoo, amo ang Dios;

ikaw lang ang amon palalipdan nga bato.

33Ikaw ang nagahatag sa akon sang kusog22:33 Ikaw… kusog: Amo ini sa Dead Sea Scrolls, Latin Vulgate, Syriac, kag sa iban nga mga kopya sang Septuagint. Sa Hebreo, Ikaw ang akon mabakod nga dalangpan.

kag ang nagabantay sa akon dalanon.

34Ginapabaskog mo ang akon tiil pareho sa tiil sang usa,

agod maagwanta ko ang pagtaklad sa mataas nga mga lugar.

35Ginahanas mo ako sa pagpakig-away, pareho abi sa pagbinat sa mabakod nga pana.

36Ginaprotektaran mo ako pareho sa taming.

Paagi sa imo bulig nangin bantog ako.

37Ginahatagan mo ako sang matawhay nga alagyan,

gani wala nagakasandad ang akon mga tiil.

38Ginlagas ko ang akon mga kaaway kag napierdi ko sila.

Kag wala gid ako magbalik hasta nga nalaglag ko sila.

39Ginlaglag ko gid sila kag natumba sila sa akon tiilan

kag indi na sila makabangon pa.

40Ginhatagan mo ako sang kusog sa pagpakig-away

kag ginpadaog sa akon mga kaaway.

41Ginpatal-as mo ang akon mga kaaway

kag ginlaglag ko sila.

42Nagpangayo sila sang bulig,

pero wala sing may nagluwas sa ila.

Nagpanawag sila sa imo,

pero wala mo sila ginsabat.

43Gindugmok ko sila hasta nga daw pareho na lang sila sa yab-ok.

Gintasak-tasak ko sila nga daw sa lunang sa dalan.

44Ginluwas mo ako sa akon rebelde nga katawhan.

Ginhimo mo ako nga pangulo sang mga nasyon.

Ang mga taga-iban nga lugar nagaalagad sa akon.

45Nagaluhod sila sa akon sa kahadlok kag nagatuman dayon sang akon mando.

46Nadulaan sila sang kaisog,

gani nagaguwa sila sa ila mga palanaguan nga nagakurog sa kahadlok.

47Buhi ka, Ginoo!

Dalayawon ka nga akon palalipdan nga bato.

Ginapakataas ko ikaw tungod nga ikaw ang Dios nga akon manluluwas.

48Ginabalusan mo ang akon mga kaaway,

kag ginapasakop mo ang mga nasyon sa akon.

49Ginaluwas mo ako sa akon mapintas nga mga kaaway,

kag ginapadaog mo ako sa ila.

50Gani padunggan ko ikaw sa mga nasyon, O Ginoo.

Kantahan ko ikaw sang mga pagdayaw.

51Ginahatagan mo sang dalagko nga mga kadalag-an ang imo pinili nga hari.

Ginahigugma mo si David kag ang iya mga kaliwat sa wala sing katapusan.”

Священное Писание (Восточный перевод), версия с «Аллахом»

2 Царств 22:1-51

Хвалебная песнь Давуда

(Заб. 17:1-51)

1Давуд воспел слова этой песни Вечному, когда Вечный избавил его от рук всех его врагов и от руки Шаула.

2Давуд сказал:

– Вечный – скала моя,

твердыня моя и мой избавитель;

3Бог мой – скала моя,

в Нём я ищу прибежища.

Он – мой щит и сила22:3 Букв.: «рог». Рог был символом могущества, власти и силы. моего спасения,

моя крепость, моё прибежище и мой Спаситель,

избавивший меня от насилия.

4К Вечному воззову, достойному хвалы, –

и от врагов моих спасусь.

5Волны смерти окружили меня,

захлестнула стремнина гибели.

6Цепи мира мёртвых обвили меня,

и опутали меня сети смерти.

7В бедствии своём я Вечного призвал;

я воззвал о помощи к Богу моему.

Из храма Своего Он услышал голос мой,

крик мой дошёл до ушей Его.

8Задрожала земля и сотряслась,

пошатнулись основания небес

и от гнева Его задрожали.

9Дым вырвался из Его ноздрей,

огонь пожирающий из уст Его,

сыпались от Него горящие угли.

10Он расторг небеса и сошёл,

чёрные тучи под ногами Его.

11Он воссел на херувима и полетел,

воспарил Он на крыльях ветра.

12Мраком покрыл Себя, словно пологом,

окружил Себя тучами дождевыми.

13От сияния перед Ним

сверкали молнии.

14Вечный возгремел с небес,

Высочайшего раздался голос.

15Он пустил стрелы и рассеял врагов,

молнию – и разбил их.

16Тогда открылось морское дно

и обнажились основания земли

от грозного крика Вечного,

от мощного дыхания ноздрей Его.

17С высоты Он склонился и взял меня;

Он извлёк меня из глубоких вод.

18Он избавил меня от могучего врага,

от ненавистников моих, слишком сильных для меня.

19В день бедствия моего они на меня ополчились,

но Вечный был мне опорой.

20Он вывел меня на безопасное место,

Он избавил меня, потому что я угоден Ему.

21Воздал мне Вечный по праведности моей,

по чистоте моих рук наградил меня,

22ведь я хранил пути Вечного

и не сделал зла, отвернувшись от Бога моего.

23Все законы Его предо мной;

я от установлений Его не отошёл.

24Я был непорочен перед Ним

и хранил себя от греха.

25И воздал мне Вечный по праведности моей,

по моей чистоте перед глазами Его.

26Ты верен с тем, кто верен,

с беспорочным Ты поступаешь беспорочно,

27с чистым – чисто,

но с коварным – по его коварству.

28Ты спасаешь смиренных,

но взор Твой на надменных,

чтобы унизить их.

29Ты, Вечный, – мой светильник;

Вечный озаряет мрак мой.

30С Твоей помощью я сокрушаю войско;

с Богом моим поднимаюсь на стену.

31Путь Аллаха безупречен,

чисто слово Вечного.

Он щит для всех,

кто ищет в Нём прибежища.

32Ведь кто Бог, кроме Вечного?

И кто скала, кроме нашего Бога?

33Аллах – моё крепкое прибежище22:33 Или: «Аллах наделяет меня силою».;

Он делает верным мой путь.

34Он делает мои ноги сильными, как у оленя,

и ставит меня на высотах.

35Он учит руки мои войне,

так что гнут они бронзовый лук.

36Вечный, Ты вручил мне щит спасения Твоего;

Твоя милость меня возвеличивает.

37Ты расширяешь мой шаг подо мною,

чтобы ногам моим не оступиться.

38Я преследовал моих врагов и уничтожил их,

и не повернул назад, пока не истребил их.

39Я поразил и сокрушил их,

и им не встать;

под ноги мне они пали.

40Ты дал мне силу для битвы;

восставших на меня Ты поверг к моим ногам.

41Врагов обратил Ты ко мне спиной,

и я истребил ненавидящих меня.

42Они искали, но не было никого, чтобы спасти их;

к Вечному взывали, но Он не ответил им.

43Я стёр их в порошок, в земную пыль;

я смял их и топтал, как уличную грязь.

44Ты избавил меня от мятежа моего народа;

Ты сохранил меня главой чужеземцев.

Народы, которых я не знал, служат мне;

45чужеземцы раболепствуют предо мной

и покоряются, едва обо мне услышав.

46Все они пали духом

и выходят, дрожа, из своих крепостей.

47Жив Вечный! Хвала моей Скале!

Да будет превознесён мой Бог, Скала моего спасения!

48Он Бог, Который мстит за меня,

Который покоряет мне народы

49и избавляет меня от моих врагов.

Ты вознёс меня над моими противниками,

от жестоких людей спас меня.

50За это я буду славить Тебя, Вечный, среди других народов;

имени Твоему воспою я хвалу.

51Своему царю Он дарует большие победы

и милость являет Своему помазаннику Давуду

и его потомкам вовеки.