Napatay si Absalom
1Gin-grupo ni David ang iya mga tinawo sa tag-1,000 kag tag-100, kag nagpili siya sang mga kumander sa pagpangulo sini. 2Dayon ginpalakat niya sila sa tatlo ka grupo. Si Joab ang pangulo sa isa ka grupo, si Abishai naman nga utod ni Joab ang sa isa ka grupo, kag si Itai nga taga-Gat ang sa isa pa ka grupo. Nagsiling si Haring David sa ila, “Ako mismo magaupod gid sa inyo sa pagpakig-away.” 3Pero nagsiling ang iya mga tinawo, “Indi ka dapat mag-upod sa amon. Wala sing kaso sa mga kaaway kon magpalagyo kami, ukon mapatay man ang katunga sa amon. Mas gusto pa nila nga ikaw ang mapatay sang sa mapatay ang 10,000 sa amon. Gani maayo pa nga magpabilin ka lang diri sa banwa kag magpadala sang bulig sa amon kon kinahanglan namon.” 4Nagsabat si Haring David, “Himuon ko kon ano ang maayo para sa inyo.” Nagtindog si Haring David sa kilid sang puwertahan sang banwa samtang nagapaguwa ang tanan niya nga tinawo nga nagagrupo sa tag-1,000 kag tag-100. 5Nagmando si Haring David kay Joab, Abishai kag kay Itai, “Tungod sa akon indi ninyo pag-anha ang bataon pa nga si Absalom.” Nabatian sang tanan nga grupo ang ginmando ni David sa iya mga kumander.
6Naglakat ang mga soldado ni David sa pagpakig-away sa mga soldado sang Israel, kag didto sila nag-inaway sa kagulangan sang Efraim. 7Napierdi ang mga soldado sang Israel sa mga soldado ni David. Madamo gid ang mga nagkalamatay sa sina nga adlaw—20,000 ka tawo. 8Naglapta ang inaway sa bug-os nga kagulangan, kag madamo pa ang napatay tungod sa peligro sang kagulangan sang sa napatay paagi sa espada.
9Sang tion sang inaway, nasugata ni Absalom ang mga tinawo ni David, kag nagpalagyo siya nga nagasakay sa kabayo.18:9 kabayo: Ang sapat nga ginmitlang diri ginatawag sa English nga mule, kag kaanggid ini sa kabayo. Kag samtang nagapangsuhot-suhot siya sa idalom sang magapa nga mga sanga sang dalagko nga kahoy nga terebinto, nasangit ang iya ulo sa kahoy. Gani samtang nagadalagan ang kabayo, siya iya nabilin nga nagakabit sa kahoy. 10Sang makita ini sang isa sa mga tinawo ni David, nagkadto siya kay Joab kag nagsiling, “Nakita ko si Absalom nga nagakabit sa kahoy nga terebinto.” 11Nagsiling si Joab sa iya, “Ano? Nakita mo siya? Ngaa wala mo siya pagpatya? Kon ginpatay mo siya, kuntani ginpremyuhan ko ikaw sang napulo ka pilak kag pang-opisyal nga paha.” 12Pero nagsabat ang tawo, “Bisan hatagan mo pa ako sang 1,000 ka pilak indi ko pagpatyon ang anak sang hari. Nabatian namon ang ginmando sang hari sa imo, kay Abishai, kag kay Itai, nga indi ninyo pag-anhon ang bataon nga si Absalom tungod sa iya. 13Kon ginbutang ko sa peligro ang akon kabuhi sa pagpatay kay Absalom, sigurado mahibaluan ini sang hari, kag indi mo man ako pag-apinan.” 14Nagsiling si Joab, “Nagausik lang ako sang tiyempo sa imo!” Dayon nagkuha si Joab sang tatlo ka bangkaw kag nagkadto didto kay Absalom nga buhi pa nga nagakabit sa kahoy nga terebinto. Dayon ginbuno niya sa dughan si Absalom. 15Ginlibutan pa gid si Absalom sang napulo ka manugdala sang armas ni Joab, kag ginpatay siya. 16Dayon ginpatunog ni Joab ang budyong sa pagpauntat sa iya mga tinawo sa paglagas sa mga soldado sang Israel. 17Ginkuha nila ang bangkay ni Absalom kag ginhulog sa madalom nga buho didto sa kagulangan kag gintampukan sang madamo gid nga mga bato. Sa pihak nga bahin, nagpalalagyo pauli ang tanan nga soldado sang Israel.
18Sang buhi pa si Absalom nagpatindog siya sang monumento para sa iya kaugalingon sa Kapatagan sang Hari, kay wala siya sing anak nga lalaki nga magadala sang iya ngalan. Gin-ngalanan niya ato nga “Monumento ni Absalom”, kag amo gihapon ang ngalan sini hasta subong.
Nagpangasubo si David sa Pagkapatay ni Absalom
19Karon, si Ahimaaz nga anak ni Zadok nagsiling kay Joab, “Tuguti ako nga magkadto kay David sa pagbalita sa iya nga ginluwas siya sang Ginoo sa kamot sang iya mga kaaway.” 20Nagsiling si Joab, “Indi ikaw ang magbalita sa hari subong nga adlaw. Puwede ka makabalita sa iban nga adlaw pero indi subong, tungod kay napatay ang anak sang hari.” 21Dayon nagsiling si Joab sa isa ka tawo nga taga-Etiopia,18:21 taga-Etiopia: sa Hebreo, taga-Cush. “Lakat, kag sugiri si Haring David kon ano ang imo nakita.” Pagkatapos saludo sang tawo kay Joab, nagdalagan siya. 22Nagsiling liwat si Ahimaaz kay Joab, “Bisan ano ang matabo, tuguti ako nga magsunod sa tawo nga taga-Etiopia.” Nagsiling si Joab, “Toto, ngaa gusto mo gid nga maglakat? Wala ka man sang may makuha nga premyo sa imo pagbalita.” 23Nagsiling siya, “Bisan ano ang matabo, malakat ako.” Gani nagsiling si Joab sa iya, “Sige, lakat!” Gani nagdalagan si Ahimaaz, kag nagpanglaktod siya sa kapatagan sang Jordan, kag naunahan niya ang tawo nga taga-Etiopia.
24Samtang nagapungko si David sa tunga sang duha ka puwertahan nga ara sa guwa kag sa sulod nga parte sang pader sang banwa, nagsaka sa pader ang manugbantay sang banwa kag nagtindog sa atop sang puwertahan sang banwa. Samtang nagapanan-aw tan-aw siya, may nakita siya nga isa ka tawo nga nagadalagan. 25Nagsinggit siya kay David sa idalom nga may tawo nga nagapadulong. Nagsiling si David, “Kon isa lang siya may dala siya siguro nga balita.” Samtang nagapalapit nga nagapalapit ang tawo, 26may nakita pa gid ang manugbantay nga isa pa ka tawo nga nagadalagan man. Nagsinggit siya sa idalom nga may isa pa gid nga nagapadulong. Nagsiling ang hari, “May dala man siya siguro nga balita.” 27Nagsiling ang manugbantay, “Ang una nga nagadalagan daw si Ahimaaz nga anak ni Zadok.” Nagsiling ang hari, “Maayo siya nga tawo. May dala siya siguro nga maayo nga balita.” 28Pag-abot ni Ahimaaz, nagpangamusta siya sa hari kag nagluhod sa iya bilang pagtahod. Dayon nagsiling siya, “Dalayawon ang Ginoo nga imo Dios, Mahal nga Hari! Ginpadaog niya ikaw sa mga tawo nga nagrebelde sa imo.” 29Nagpamangkot ang hari, “Kamusta ang bataon pa nga si Absalom? Wala bala siya maano?” Nagsabat si Ahimaaz, “Sang ginpatawag ako ni Joab nga imo alagad, nakita ko nga nagakinagula ang mga tawo pero wala ako kahibalo kon ano ato.” 30Nagsiling ang hari, “Dira ka lang anay.” Gani nagtindog siya sa higad. 31Dugay-dugay nag-abot ang tawo nga taga-Etiopia kag nagsiling, “Mahal nga Hari, may maayo ako nga balita. Ginluwas ka sang Ginoo subong nga adlaw sa tanan nga nagrebelde sa imo.” 32Nagpamangkot ang hari sa iya, “Kamusta ang bataon pa nga si Absalom? Wala bala siya maano?” Nagsabat ang tawo, “Kabay pa nga ang natabo sa iya, matabo man sa tanan mo nga kaaway, Mahal nga Hari.”
33Nagpalangurog si David. Nagsaka siya sa kuwarto sa ibabaw sang puwertahan sang banwa kag naghilibion. Samtang nagapasaka siya, nagsiling siya, “O Absalom, anak ko, ako na lang kuntani ang napatay sa baylo mo. O Absalom, anak ko, anak ko!”
A morte de Absalão
1-2David nomeou comandantes de companhia para as tropas que o seguiam. Um terço foi colocado às ordens do irmão de Joabe, Abisai, filho de Zeruía; outro terço sob o comando de Itai, o giteu. O rei planeou conduzir ele próprio as suas forças armadas, 3mas os conselheiros opuseram-se fortemente: “Não deves fazer tal coisa, porque se tivermos que fugir, e mesmo que metade de nós venha a morrer, eles não ligarão a isso, visto que só pretendem capturar a tua pessoa. Tu vales o mesmo que 10 000 de nós. Portanto, é muito melhor que fiques aqui na cidade e nos mandes ajuda, se viermos a precisar.”
4“Seja como melhor entenderem.” Assim, ficou à porta da cidade, até que toda a tropa passou. 5Deu ainda a seguinte ordem a Joabe, a Abisai e a Itai: “Peço-vos, por amor de mim, que tratem bem o meu filho Absalão.” Todos os soldados ouviram esta recomendação do soberano.
6A batalha travou-se na floresta de Efraim. 7As tropas israelitas foram batidas pelos homens de David. Houve mesmo uma enorme matança; 20 000 homens deixaram ali as suas vidas. 8A luta estendeu-se por todo aquele campo e foram mais os que desapareceram na floresta do que os que foram mortos.
9Durante a peleja Absalão encontrou-se com alguns dos homens mais chegados a David. Ao pôr-se em fuga na sua mula, esta meteu-se debaixo da ramagem espessa de um grande carvalho, ficando a cabeça de Absalão presa ali. A mula continuou a correr, deixando-o pendurado. 10Um dos homens de David viu-o e veio contá-lo a Joabe.
11“O quê! Viste-o nessa situação e não o mataste?”, exclamou Joabe. “Ter-te-ia dado dez peças de prata e um cinto.”
12“Nem por mil peças o teria feito”, replicou o homem. “Todos nós ouvimos o rei dizer-te a ti, a Abisai e a Itai: ‘Por amor de mim, peço-vos que não tratem mal o meu filho Absalão!’ 13Se tivesse traído o rei, matando-lhe o filho, o rei com certeza haveria de descobrir quem o fez e serias o primeiro a acusar-me.”
14“Não posso estar aqui a perder tempo contigo”, respondeu Joabe. Depois pegou em três dardos e foi enterrá-los no coração de Absalão, enquanto ainda estava vivo e pendurado nos ramos do carvalho. 15Dez dos pajens de armas de Joabe atiraram-se seguidamente sobre o príncipe e acabaram com ele.
16Joabe mandou tocar a trombeta e a tropa deixou de perseguir o exército dos israelitas. 17Pegaram posteriormente no corpo de Absalão e atiraram-no numa funda cova ali na floresta, fazendo um grande monte de pedras sobre ele. Os soldados do exército israelita fugiram todos, cada um para sua casa.
18Absalão tinha feito erguer um monumento em sua própria honra no vale do Rei, pois tinha pensado: “Não tenho filhos que façam perdurar o meu nome.” Deu-lhe o nome de Monumento de Absalão, como é conhecido até hoje.
David chora a morte de Absalão
19Aimaaz, o filho de Zadoque disse: “Vamos a correr ter com o rei David para lhe dar a grande notícia que o Senhor o salvou do seu inimigo Absalão.”
20“Não!”, respondeu-lhe Joabe. “Isso não seria uma boa notícia para ele dizer-lhe que o filho morreu. Poderás transmitir-lha mais tarde.”
21E dirigiu-se a um homem de Cuche: “Vai dizer ao rei o que viste acontecer.” O homem inclinou-se e partiu a correr.
22Aimaaz insistiu com Joabe: “Por favor, deixa-me ir também.” Joabe respondeu: “Por agora não precisamos de ti, meu rapaz. Não temos mais mensagens a transmitir, neste momento.”
23“Está bem, mas deixa-me ir de qualquer maneira.” Joabe, por fim, acedeu: “Está bem, vai lá então!” Aimaaz tomou um atalho através da planície e conseguiu chegar antes do homem de Cuche.
24David estava sentado à porta da cidade. A sentinela, ao subir os degraus que levavam ao seu posto no alto da muralha, viu alguém sozinho a correr em direção à cidade. 25E gritou dali para o rei: “Há um homem que se aproxima sozinho.” Este respondeu-lhe: “Se vem só, é porque traz notícias!” Enquanto o mensageiro se aproximava correndo, 26a sentinela reparou noutro indivíduo que também corria e gritou: “Há mais outro que se aproxima.” O soberano replicou: “É porque traz ainda mais notícias.”
27“O primeiro está-me a parecer que se trata de Aimaaz, o filho de Zadoque”, disse o vigia. “É um bom rapaz, certamente que traz boas notícias”, acrescentou o rei.
28Então Aimaaz gritou, ainda de longe, para o rei: “Vai tudo bem!”, e inclinou-se até ao chão, quando chegou à presença do rei, e disse: “Bendito seja o Senhor, teu Deus, que destruiu os rebeldes que ousaram levantar-se contra ti!”
29“E que é feito do jovem Absalão?”, perguntou o rei. “Ele está bem?” Aimaaz respondeu: “Quando Joabe me disse para vir, havia uma grande confusão, por isso não sei.”
30“Espera aí, não te vás embora.” Aimaaz ficou ali ao lado, de pé.
31Por fim, chegou o homem de Cuche e disse: “Tenho boas notícias a dar ao rei, meu senhor. Hoje o Senhor salvou-te de todos aqueles que se revoltaram contra ti.”
32“E quanto ao meu filho, Absalão? Ele está bem?” O homem de Cuche respondeu: “Que todos os teus inimigos estejam como está agora esse jovem!”
33O rei rompeu em lágrimas, foi para os seus aposentos sobre a entrada da cidade, chorando enquanto andava. “Ó meu filho Absalão, meu filho, meu querido filho Absalão! Se ao menos eu pudesse ter morrido em teu lugar! Ó Absalão, meu filho, meu filho!”
