Napatay si Absalom
1Gin-grupo ni David ang iya mga tinawo sa tag-1,000 kag tag-100, kag nagpili siya sang mga kumander sa pagpangulo sini. 2Dayon ginpalakat niya sila sa tatlo ka grupo. Si Joab ang pangulo sa isa ka grupo, si Abishai naman nga utod ni Joab ang sa isa ka grupo, kag si Itai nga taga-Gat ang sa isa pa ka grupo. Nagsiling si Haring David sa ila, “Ako mismo magaupod gid sa inyo sa pagpakig-away.” 3Pero nagsiling ang iya mga tinawo, “Indi ka dapat mag-upod sa amon. Wala sing kaso sa mga kaaway kon magpalagyo kami, ukon mapatay man ang katunga sa amon. Mas gusto pa nila nga ikaw ang mapatay sang sa mapatay ang 10,000 sa amon. Gani maayo pa nga magpabilin ka lang diri sa banwa kag magpadala sang bulig sa amon kon kinahanglan namon.” 4Nagsabat si Haring David, “Himuon ko kon ano ang maayo para sa inyo.” Nagtindog si Haring David sa kilid sang puwertahan sang banwa samtang nagapaguwa ang tanan niya nga tinawo nga nagagrupo sa tag-1,000 kag tag-100. 5Nagmando si Haring David kay Joab, Abishai kag kay Itai, “Tungod sa akon indi ninyo pag-anha ang bataon pa nga si Absalom.” Nabatian sang tanan nga grupo ang ginmando ni David sa iya mga kumander.
6Naglakat ang mga soldado ni David sa pagpakig-away sa mga soldado sang Israel, kag didto sila nag-inaway sa kagulangan sang Efraim. 7Napierdi ang mga soldado sang Israel sa mga soldado ni David. Madamo gid ang mga nagkalamatay sa sina nga adlaw—20,000 ka tawo. 8Naglapta ang inaway sa bug-os nga kagulangan, kag madamo pa ang napatay tungod sa peligro sang kagulangan sang sa napatay paagi sa espada.
9Sang tion sang inaway, nasugata ni Absalom ang mga tinawo ni David, kag nagpalagyo siya nga nagasakay sa kabayo.18:9 kabayo: Ang sapat nga ginmitlang diri ginatawag sa English nga mule, kag kaanggid ini sa kabayo. Kag samtang nagapangsuhot-suhot siya sa idalom sang magapa nga mga sanga sang dalagko nga kahoy nga terebinto, nasangit ang iya ulo sa kahoy. Gani samtang nagadalagan ang kabayo, siya iya nabilin nga nagakabit sa kahoy. 10Sang makita ini sang isa sa mga tinawo ni David, nagkadto siya kay Joab kag nagsiling, “Nakita ko si Absalom nga nagakabit sa kahoy nga terebinto.” 11Nagsiling si Joab sa iya, “Ano? Nakita mo siya? Ngaa wala mo siya pagpatya? Kon ginpatay mo siya, kuntani ginpremyuhan ko ikaw sang napulo ka pilak kag pang-opisyal nga paha.” 12Pero nagsabat ang tawo, “Bisan hatagan mo pa ako sang 1,000 ka pilak indi ko pagpatyon ang anak sang hari. Nabatian namon ang ginmando sang hari sa imo, kay Abishai, kag kay Itai, nga indi ninyo pag-anhon ang bataon nga si Absalom tungod sa iya. 13Kon ginbutang ko sa peligro ang akon kabuhi sa pagpatay kay Absalom, sigurado mahibaluan ini sang hari, kag indi mo man ako pag-apinan.” 14Nagsiling si Joab, “Nagausik lang ako sang tiyempo sa imo!” Dayon nagkuha si Joab sang tatlo ka bangkaw kag nagkadto didto kay Absalom nga buhi pa nga nagakabit sa kahoy nga terebinto. Dayon ginbuno niya sa dughan si Absalom. 15Ginlibutan pa gid si Absalom sang napulo ka manugdala sang armas ni Joab, kag ginpatay siya. 16Dayon ginpatunog ni Joab ang budyong sa pagpauntat sa iya mga tinawo sa paglagas sa mga soldado sang Israel. 17Ginkuha nila ang bangkay ni Absalom kag ginhulog sa madalom nga buho didto sa kagulangan kag gintampukan sang madamo gid nga mga bato. Sa pihak nga bahin, nagpalalagyo pauli ang tanan nga soldado sang Israel.
18Sang buhi pa si Absalom nagpatindog siya sang monumento para sa iya kaugalingon sa Kapatagan sang Hari, kay wala siya sing anak nga lalaki nga magadala sang iya ngalan. Gin-ngalanan niya ato nga “Monumento ni Absalom”, kag amo gihapon ang ngalan sini hasta subong.
Nagpangasubo si David sa Pagkapatay ni Absalom
19Karon, si Ahimaaz nga anak ni Zadok nagsiling kay Joab, “Tuguti ako nga magkadto kay David sa pagbalita sa iya nga ginluwas siya sang Ginoo sa kamot sang iya mga kaaway.” 20Nagsiling si Joab, “Indi ikaw ang magbalita sa hari subong nga adlaw. Puwede ka makabalita sa iban nga adlaw pero indi subong, tungod kay napatay ang anak sang hari.” 21Dayon nagsiling si Joab sa isa ka tawo nga taga-Etiopia,18:21 taga-Etiopia: sa Hebreo, taga-Cush. “Lakat, kag sugiri si Haring David kon ano ang imo nakita.” Pagkatapos saludo sang tawo kay Joab, nagdalagan siya. 22Nagsiling liwat si Ahimaaz kay Joab, “Bisan ano ang matabo, tuguti ako nga magsunod sa tawo nga taga-Etiopia.” Nagsiling si Joab, “Toto, ngaa gusto mo gid nga maglakat? Wala ka man sang may makuha nga premyo sa imo pagbalita.” 23Nagsiling siya, “Bisan ano ang matabo, malakat ako.” Gani nagsiling si Joab sa iya, “Sige, lakat!” Gani nagdalagan si Ahimaaz, kag nagpanglaktod siya sa kapatagan sang Jordan, kag naunahan niya ang tawo nga taga-Etiopia.
24Samtang nagapungko si David sa tunga sang duha ka puwertahan nga ara sa guwa kag sa sulod nga parte sang pader sang banwa, nagsaka sa pader ang manugbantay sang banwa kag nagtindog sa atop sang puwertahan sang banwa. Samtang nagapanan-aw tan-aw siya, may nakita siya nga isa ka tawo nga nagadalagan. 25Nagsinggit siya kay David sa idalom nga may tawo nga nagapadulong. Nagsiling si David, “Kon isa lang siya may dala siya siguro nga balita.” Samtang nagapalapit nga nagapalapit ang tawo, 26may nakita pa gid ang manugbantay nga isa pa ka tawo nga nagadalagan man. Nagsinggit siya sa idalom nga may isa pa gid nga nagapadulong. Nagsiling ang hari, “May dala man siya siguro nga balita.” 27Nagsiling ang manugbantay, “Ang una nga nagadalagan daw si Ahimaaz nga anak ni Zadok.” Nagsiling ang hari, “Maayo siya nga tawo. May dala siya siguro nga maayo nga balita.” 28Pag-abot ni Ahimaaz, nagpangamusta siya sa hari kag nagluhod sa iya bilang pagtahod. Dayon nagsiling siya, “Dalayawon ang Ginoo nga imo Dios, Mahal nga Hari! Ginpadaog niya ikaw sa mga tawo nga nagrebelde sa imo.” 29Nagpamangkot ang hari, “Kamusta ang bataon pa nga si Absalom? Wala bala siya maano?” Nagsabat si Ahimaaz, “Sang ginpatawag ako ni Joab nga imo alagad, nakita ko nga nagakinagula ang mga tawo pero wala ako kahibalo kon ano ato.” 30Nagsiling ang hari, “Dira ka lang anay.” Gani nagtindog siya sa higad. 31Dugay-dugay nag-abot ang tawo nga taga-Etiopia kag nagsiling, “Mahal nga Hari, may maayo ako nga balita. Ginluwas ka sang Ginoo subong nga adlaw sa tanan nga nagrebelde sa imo.” 32Nagpamangkot ang hari sa iya, “Kamusta ang bataon pa nga si Absalom? Wala bala siya maano?” Nagsabat ang tawo, “Kabay pa nga ang natabo sa iya, matabo man sa tanan mo nga kaaway, Mahal nga Hari.”
33Nagpalangurog si David. Nagsaka siya sa kuwarto sa ibabaw sang puwertahan sang banwa kag naghilibion. Samtang nagapasaka siya, nagsiling siya, “O Absalom, anak ko, ako na lang kuntani ang napatay sa baylo mo. O Absalom, anak ko, anak ko!”
A Morte de Absalão
1Davi passou em revista o exército e nomeou comandantes de batalhões de mil e de cem. 2Depois dividiu o exército em três companhias: uma sob o comando de Joabe, outra sob o comando de Abisai, irmão de Joabe, filho de Zeruia, e outra sob o comando de Itai, o giteu. Disse então o rei ao exército: “Eu também marcharei com vocês”.
3Mas os homens disseram: “Não faças isso! Se tivermos que fugir, eles não se preocuparão conosco e, mesmo que metade de nós morra em batalha, eles não se importarão. Tu, porém, vales por dez mil de nós.18.3 Conforme dois manuscritos do Texto Massorético, alguns manuscritos da Septuaginta e a Vulgata. A maioria dos manuscritos do Texto Massorético diz importarão, pois agora existem dez mil como nós. Melhor será que fiques na cidade e dali nos dês apoio”.
4O rei respondeu: “Farei o que acharem melhor”.
E o rei ficou junto à porta, enquanto os soldados marchavam, saindo em unidades de cem e de mil. 5O rei ordenou a Joabe, a Abisai e a Itai: “Por amor a mim, tratem bem o jovem Absalão!” E todo o exército ouviu quando o rei deu essa ordem sobre Absalão a cada um dos comandantes.
6O exército saiu a campo para enfrentar Israel, e a batalha aconteceu na floresta de Efraim, 7onde o exército de Israel foi derrotado pelos soldados de Davi. Houve grande matança naquele dia, elevando-se o número de mortos a vinte mil. 8A batalha espalhou-se por toda a região e, naquele dia, a floresta matou mais que a espada.
9Durante a batalha, Absalão, montado em sua mula, encontrou-se com os soldados de Davi. Passando a mula debaixo dos galhos de uma grande árvore, Absalão ficou preso nos galhos pela cabeça. Ficou pendurado entre o céu e a terra, e a mula prosseguiu.
10Um homem o viu e informou a Joabe: “Acabei de ver Absalão pendurado numa grande árvore”.
11“Você o viu?”, perguntou Joabe ao homem. “E por que não o matou ali mesmo? Eu teria dado a você dez peças de prata e um cinturão de guerreiro!”
12Mas o homem respondeu: “Mesmo que fossem pesadas e colocadas em minhas mãos mil peças de prata, eu não levantaria a mão contra o filho do rei. Ouvimos o rei ordenar a ti, a Abisai e a Itai: ‘Protejam, por amor a mim, o jovem Absalão’18.12 Conforme alguns manuscritos do Texto Massorético, a Septuaginta, a Vulgata e a Versão Siríaca. A maioria dos manuscritos do Texto Massorético diz ‘Protejam o jovem Absalão, não importa quem vocês sejam’.. 13Por outro lado, se eu tivesse atentado traiçoeiramente contra a vida dele, o rei ficaria sabendo, pois não se pode esconder nada dele, e tu mesmo ficarias contra mim”.
14E Joabe disse: “Não vou perder mais tempo com você”. Então pegou três dardos e com eles traspassou o coração de Absalão, quando ele ainda estava vivo na árvore. 15E dez dos escudeiros de Joabe cercaram Absalão e acabaram de matá-lo.
16A seguir Joabe tocou a trombeta para que o exército parasse de perseguir Israel e assim deteve o exército. 17Retiraram o corpo de Absalão, jogaram-no num grande fosso na floresta e fizeram um grande monte de pedras sobre ele. Enquanto isso, todos os israelitas fugiam para casa.
18Quando em vida, Absalão tinha levantado um monumento para si mesmo no vale do Rei, dizendo: “Não tenho nenhum filho para preservar a minha memória”. Por isso deu à coluna o seu próprio nome. Chama-se ainda hoje Monumento de Absalão.
A Tristeza de Davi
19Então Aimaás, filho de Zadoque, disse: “Deixa-me correr e levar ao rei a notícia de que o Senhor lhe fez justiça, livrando-o de seus inimigos”.
20“Não é você quem deve levar a notícia hoje”, disse-lhe Joabe. “Deixe isso para outra ocasião. Hoje não, porque o filho do rei morreu.”
21Então Joabe ordenou a um etíope18.21 Hebraico: cuxita; também em 18.21-23,31 e 32.: “Vá dizer ao rei o que você viu”. O etíope inclinou-se diante de Joabe e saiu correndo para levar a notícia.
22Todavia Aimaás, filho de Zadoque, disse de novo a Joabe: “Não importa o que aconteça, deixa-me ir com o etíope”.
Joabe, porém, respondeu: “Por que está querendo tanto ir, meu filho? Você não receberá nenhuma recompensa pela notícia”.
23Mas ele insistiu: “Não importa o que aconteça, quero ir”.
Disse então Joabe: “Pois vá!” E Aimaás correu pelo caminho da planície18.23 Isto é, a planície do Jordão. e passou à frente do etíope.
24Davi estava sentado entre a porta interna e a externa da cidade. E, quando a sentinela subiu ao terraço que havia sobre a porta junto à muralha, viu um homem que vinha correndo sozinho. 25A sentinela gritou, avisando o rei.
O rei disse: “Se ele está sozinho, deve trazer boa notícia”. E o homem aproximou-se.
26Então a sentinela viu outro homem que vinha correndo e gritou ao porteiro: “Vem outro homem correndo sozinho!”
“Esse também deve estar trazendo boa notícia!”, exclamou o rei.
27A sentinela disse: “Está me parecendo, pelo jeito de correr, que o da frente é Aimaás, filho de Zadoque”.
“É um bom homem”, disse o rei. “Ele traz boas notícias.”
28Então Aimaás aproximou-se do rei e o saudou. Prostrou-se com o rosto em terra, diante do rei e disse: “Bendito seja o Senhor, o teu Deus! Ele entregou os homens que se rebelaram contra o rei, meu senhor”.
29O rei perguntou: “O jovem Absalão está bem?”
Aimaás respondeu: “Vi que houve grande confusão quando Joabe, o servo do rei, ia enviar teu servo, mas não sei o que aconteceu”.
30O rei disse: “Fique ali ao lado esperando”. E Aimaás ficou esperando.
31Então o etíope chegou e disse: “Ó rei, meu senhor, ouve a boa notícia! Hoje o Senhor te livrou de todos os que se levantaram contra ti”.
32O rei perguntou ao etíope: “O jovem Absalão está bem?”
O etíope respondeu: “Que os inimigos do rei, meu senhor, e todos os que se levantam para te fazer mal acabem como aquele jovem!”
33Então o rei, abalado, subiu ao quarto que ficava por cima da porta e chorou. Foi subindo e clamando: “Ah, meu filho Absalão! Meu filho, meu filho Absalão! Quem me dera ter morrido em seu lugar! Ah, Absalão, meu filho, meu filho!”
