2 Samuel 14 – HLGN & NAV

Ang Pulong Sang Dios

2 Samuel 14:1-33

Nagbalik si Absalom sa Jerusalem

1Nahibaluan ni Joab nga anak ni Zeruya nga nahidlaw si Haring David kay Absalom. 2Gani nagpatawag siya sang isa ka maalamon nga babayi sa Tekoa. Pag-abot sang babayi, nagsiling si Joab sa iya, “Magpakuno-kuno ka nga nagapangasubo ka sa patay. Magsul-ob ka sang bayo nga ginasul-ob sang nagapangasubo, kag indi ka magpatahom kundi magginawi ka pareho sa isa ka babayi nga nagapangasubo sa patay sa malawig na nga tion. 3Dayon magkadto ka sa hari kag ihambal mo sa iya ang isiling ko sa imo.” Dayon ginsiling ni Joab sa iya ang ihambal niya sa hari.

4Pag-abot sang babayi sa hari, nagluhod siya bilang pagtahod kag nagsiling, “Buligi ako, Mahal nga Hari!” 5Nagpamangkot ang hari sa iya, “Ano bala ang problema mo?” Nagsabat siya, “Isa ako ka balo, 6kag may duha ka anak nga lalaki. Isa ka adlaw nag-inaway sila nga duha sa uma, kag tungod nga wala didto sang may nagtambag sa ila, ang isa sa ila napatay. 7Karon, nagkadto sa akon ang tanan ko nga paryente kag nagsiling, ‘Itugyan sa amon ang imo anak, kay patyon namon siya sa iya pagpatay sa iya utod. Indi siya takos nga magpanubli sang pagkabutang sang iya amay.’ Kon himuon nila ini, madula ang nabilin ko nga anak nga amo na lang ang akon ginalauman nga magbulig sa akon, kag madula na ang ngalan sang akon bana sa sini nga kalibutan.”

8Nagsiling ang hari sa babayi, “Pauli ka kay ako ang bahala. Magamando ako nga indi nila pag-anhon ang imo anak.” 9Nagsiling ang babayi, “Mahal nga Hari, kon may mag-akusar sa imo parte sa pagbulig mo sa akon, ako kag ang akon pamilya ang magapanabat kag indi ikaw.” 10Nagsabat ang hari, “Kon may magreklamo sa imo, dal-a siya sa akon, kag siguraduhon ko nga indi na siya magreklamo liwat.” 11Dayon nagsiling ang babayi, “Mahal nga Hari, kon mahimo magsumpa ka sa Ginoo nga imo Dios nga indi mo pagtugutan nga may magbalos sa akon anak agod indi siya mapatay kag agod indi na maglain pa ang hitabo.” Nagsabat si Haring David, “Ginasumpa ko sa buhi nga Ginoo, nga indi gid maano ang imo anak.”14:11 indi gid maano ang imo anak: sa literal, wala sing bisan isa sa mga buhok sang imo anak nga mahulog sa duta.

12Dayon nagsiling ang babayi, “Mahal nga Hari, may isa pa ako nga ipangabay sa imo.” Nagsabat ang hari, “Sige, ano ina?” 13Nagsiling ang babayi, “Indi bala nga sala mo ina sa katawhan sang Dios nga protektaran mo ang akon anak pero ang imo anak iya nga gintabog indi mo pagpabalikon? 14Ang tanan nga tawo mapatay, pareho sa tubig nga naula sa duta nga indi na matipon liwat. Pero indi lang basta-basta nga ginakuha sang Dios ang kabuhi sang tawo; ginatinguhaan niya pa gani nga mapabalik sa iya ang mga tawo nga nagpalayo sa iya.

15“Mahal nga Hari, nagkadto ako diri sa pagsugid sang akon problema tungod nga nahadlok ako sa himuon sang akon mga paryente. Naghunahuna ako nga magpakigsugilanon sa imo kay basi pa lang nga himuon mo ang akon pangabay sa imo 16nga luwason ako kag ang akon anak sa mga tawo nga nagatinguha sa pagkuha sang duta nga ginhatag sang Dios sa amon.14:16 sa pagkuha… sa amon: ukon, sa pagdula sa amon sa duta sang Ginoo; ukon, sa pagdula sa amon sa katawhan sang Ginoo. 17Karon ang imo desisyon nakahatag sa akon sang kalinong kay pareho ka sa anghel sang Dios nga nakahibalo kon ano ang maayo kag malain. Kabay pa nga updan ka sang Ginoo nga imo Dios.”

18Dayon nagsiling ang hari sa babayi, “Sugiri ako sang matuod sa akon ipamangkot sa imo.” Nagsabat ang babayi, “Sige, Mahal nga Hari.” 19Nagpamangkot ang hari, “Si Joab bala ang nagtudlo sa imo sini?” Nagsabat ang babayi, “Indi gid ako makabalibad sa pagsabat sa imo pamangkot, Mahal nga Hari. Huo, si Joab nga imo alagad ang nagsugo sa akon sa paghimo sini kag siya ang nagtudlo kon ano ang akon ihambal. 20Ginhimo niya ini agod magmaayo na ang inyo relasyon ni Absalom. Pero naintiendihan mo ini, Mahal nga Hari, kay pareho ka sa anghel sang Dios—nahibaluan mo ang tanan nga nagakatabo sa aton nasyon.”

21Gani ginpatawag sang hari si Joab kag ginsilingan, “Sige, lakat kag dal-a pabalik diri ang bataon pa nga si Absalom.” 22Nagluhod dayon si Joab bilang pagtahod sa hari kag nagsiling, “Kabay pa nga pakamaayuhon ka sang Ginoo, Mahal nga Hari. Karon nahibaluan ko nga nalipay ka sa akon tungod kay gintuman mo ang akon pangabay.” 23Dayon naglakat si Joab sa Geshur kag gindala pabalik si Absalom sa Jerusalem. 24Pero nagmando ang hari, “Papaulia ninyo siya sa iya balay; indi ko gusto nga makita siya diri sa palasyo.” Gani nagpauli si Absalom sa iya kaugalingon nga balay kag wala siya magpakita sa hari.

25Wala sing pareho ka guwapo kay Absalom sa bug-os nga Israel, gani ginadayaw gid siya sang tanan. Wala gid siya sing deperensya halin sa ulo hasta sa dapadapa. 26Kaisa lang siya magpagunting kada tuig, kag nagapagunting siya tungod kay nabug-atan siya sa iya buhok. Kon kiluhon ang iya buhok nagabug-at ini sing mga duha ka kilo suno sa kilohan sang hari. 27May mga anak si Absalom nga tatlo ka lalaki kag isa ka babayi. Ang ngalan sang babayi si Tamar, kag guwapa gid siya. 28Nag-estar si Absalom sa Jerusalem sa sulod sang duha ka tuig nga wala gid niya makita ang hari.

29Isa ka tion, ginpatawag ni Absalom si Joab sa pagpangabay sa iya nga magpakig-estorya siya sa hari para sa iya. Pero wala si Joab magkadto kay Absalom. Gani ginpatawag niya liwat si Joab, pero wala man gihapon siya magkadto. 30Nagsiling dayon si Absalom sa iya mga suluguon, “Sunuga ninyo ang uma ni Joab nga natamnan sang barley. Tupad lang ini sang akon uma.” Gani ginsunog nila ang uma ni Joab.

31Nagkadto si Joab kay Absalom kag nagsiling sa iya, “Ngaa ginsunog sang imo mga suluguon ang akon uma?” 32Nagsabat si Absalom, “Tungod wala ka magkadto diri sang ginpatawag ko ikaw. Gusto ko kuntani nga magkadto ka sa hari sa pagpamangkot sa iya kon ngaa nga ginpakuha pa niya ako sa Geshur. Mas maayo pa nga nagpabilin na lang ako didto. Karon, gusto ko nga makita ang hari; kon nakasala ako, ipapatay niya ako.”

33Gani nagkadto si Joab sa hari, kag ginsugid niya ang ginsiling ni Absalom. Dayon ginpatawag sang hari si Absalom, kag pag-abot niya, nagluhod siya bilang pagtahod sa hari. Dayon ginhalukan siya sang hari.

Ketab El Hayat

صموئيل الثاني 14:1-33

أبشالوم يعود إلى أورشليم

1وَعَلِمَ يُوآبُ بْنُ صُرُوِيَّةَ أَنَّ قَلْبَ الْمَلِكِ مُتَشَوِّقٌ لأَبْشَالُومَ، 2فَاسْتَدْعَى يُوآبُ مِنْ تَقُوعَ امْرَأَةً حَكِيمَةً وَقَالَ لَهَا: «تَظَاهَرِي بِالْحُزْنِ، وَارْتَدِي ثِيَابَ الْحِدَادِ، وَلا تَتَطَيَّبِي، وَتَصَرَّفِي كَامْرَأَةٍ قَضَتْ أَيَّاماً طَوِيلَةً غَارِقَةً فِي أَحْزَانِهَا عَلَى فَقِيدٍ. 3وَادْخُلِي لِمُقَابَلَةِ الْمَلِكِ، وَكَلِّمِيهِ بِمَا أُسِرُّهُ إِلَيْكِ». وَلَقَّنَهَا يُوآبُ مَا تَقُولُ.

4وَمثَلَتِ الْمَرْأَةُ التَّقُوعِيَّةُ أَمَامَ الْمَلِكِ، وَخَرَّتْ عَلَى وَجْهِهَا إِلَى الأَرْضِ وَسَجَدَتْ قَائِلَةً: «أَغِثْنِي أَيُّهَا الْمَلِكُ» 5فَسَأَلَهَا الْمَلِكُ: «مَا شَأْنُكِ؟» فَأَجَابَتْ: «أَنَا أَرْمَلَةٌ، مَاتَ رَجُلِي 6مُخَلِّفاً لِي ابْنَيْنِ. فَتَخَاصَمَا فِي الْحَقْلِ مِنْ غَيْرِ أَنْ يَكُونَ هُنَاكَ مَنْ يُفَرِّقُ بَيْنَهُمَا. فَضَرَبَ أَحَدُهُمَا الآخَرَ وَقَتَلَهُ. 7وَهَا هِيَ الْعَشِيرَةُ قَاطِبَةً قَدْ قَامَتْ تُطَالِبُنِي بِتَسْلِيمِ الْقَاتِل لِمُعَاقَبَتِهِ جَزَاءً لَهُ عَلَى قَتْلِ أَخِيهِ وَبِذَلِكَ يَقْضُونَ عَلَى الْوَارِثِ. وَهَكَذَا يُطْفِئُونَ أَمَلِي الَّذِي بَقِيَ لِي، وَيَمْحُونَ اسْمَ زَوْجِي وَذِكْرِهُ مِنْ عَلَى وَجْهِ الأَرْضِ». 8فَقَالَ الْمَلِكُ لِلْمَرْأَةِ: «امْضِي إِلَى بَيْتِكِ وَأَنَا أُصْدِرُ قَرَاراً فِي أَمْرِكِ». 9فَأَجَابَتِ الْمَرْأَةُ: «لِيَقَعِ اللَّوْمُ عَلَيَّ وَعَلَى بَيْتِ أَبِي، أَمَّا الْمَلِكُ وَعَرْشُهُ فَهُمَا بَرِيئَانِ مِنْ كُلِّ شَائِبَةٍ». 10فَقَالَ الْمَلِكُ: «إِذَا اعْتَرَضَ عَلَيْكِ أَحَدٌ فَأَحْضِرِيهِ إِلَيَّ فَلا يَعُودَ يُسِيءُ إِلَيْكِ». 11فَقَالَتِ الْمَرْأَةُ: «احْلِفْ لِي باسْمِ الرَّبِّ إِلَهِكَ أَنْ تَمْنَعَ طَالِبَ الدَّمِ مِنْ إِرَاقَةِ مَزِيدٍ مِنَ الدِّمَاءِ لِئَلّا يُهْلِكَ ابْنِي». فَأَجَابَهَا: «حَيٌّ هُوَ الرَّبُّ إِنَّهُ لَنْ تَسْقُطَ شَعْرَةٌ مِنْ رَأْسِ ابْنِكِ إِلَى الأَرْضِ». 12فَقَالَتِ الْمَرْأَةُ: «دَعْ جَارِيَتَكَ تَقُولُ كَلِمَةً لِسَيِّدِي الْمَلِكِ» فَقَالَ: «تَكَلَّمِي». 13قَالَتِ الْمَرْأَةُ: «إذَنْ، لِمَاذَا ارْتَكَبْتَ هَذَا الأَمْرَ فِي حَقِّ شَعْبِ اللهِ؟ أَلا يَدِينُ المَلِكُ نَفْسَهُ عِنْدَمَا يُصْدِرُ مِثْلَ هَذَا الْحُكْمِ لأَنَّهُ لَمْ يَرُدَّ ابْنَهُ مِنْ مَنْفَاهُ؟ 14لأَنَّنَا لابُدَّ أَنْ نَمُوتَ وَنَكُونَ مِثْلَ الْمِيَاهِ الْمُتَسَرِّبَةِ فِي شُقُوقِ الأَرْضِ الَّتِي يَتَعَذَّرُ جَمْعُهَا. وَلَكِنَّ اللهَ لَا يَسْتأْصِلُ نَفْساً بَلْ يُفَكِّرُ بِشَتَّى الطُّرُقِ حَتَّى لَا يَقْطَعَ عَنْهُ مَنْفِيَّهُ. 15وَهَا أَنَا الآنَ قَدْ جِئْتُ لأُخَاطِبَ سَيِّدِي الْمَلِكَ بِهَذَا الأَمْرِ لأَنَّ الشَّعْبَ أَخَافَنِي. فَقُلْتُ: سَأُخَاطِبُ الْمَلِكَ لَعَلَّهُ يَتَقَبَّلُ طَلَبَ جَارِيَتِهِ. 16لأَنَّ الْمَلِكَ قَدْ يُوَافِقُ عَلَى إِنْقَاذِ جَارِيَتِهِ مِنْ يَدِ الرَّجُلِ الَّذِي يُحَاوِلُ أَنْ يَقْضِيَ عَلَيَّ وَعَلَى ابْنِي وَيَسْتَوْلِيَ عَلَى الْمِيرَاثِ الَّذِي وَهَبَنَا إِيَّاهُ اللهُ. 17وَقَالَتْ جَارِيَتُكَ: لِتَحْمِلْ كَلِمَةُ سَيِّدِي الْمَلِكِ عَزَاءً لِنَفْسِي، لأَنَّ سَيِّدِي الْمَلِكَ هُوَ كَمَلاكِ اللهِ فِي التَّمْيِيزِ بَيْنَ الْخَيْرِ وَالشَّرِّ، وَالرَّبُّ إِلَهُكَ يَكُونُ مَعَكَ».

18فَقَالَ الْمَلِكُ لِلْمَرْأَةِ: «لَدَيَّ مَا أَسْأَلُكِ عَنْهُ فَلا تَكْتُمِي الْجَوَابَ عَنِّي». فَأَجَابَتْ: «لِيَتَكَلَّمْ سَيِّدِي الْمَلِكُ». 19فَسَأَلَهَا: «هَلْ لِيُوآبَ يَدٌ فِي كُلِّ هَذَا الأَمْرِ؟» فَأَجَابَتْ: «لِتَحْيَ نَفْسُكَ يَا سَيِّدِي الْمَلِكَ! إِنَّ أَحَداً لَا يَقْدِرُ أَنْ يُرَاوِغَ فِي أَمْرِ سَيِّدِي الْمَلِكِ. نَعَمْ إِنَّ عَبْدَكَ يُوآبَ هُوَ أَوْصَانِي وَلَقَّنَنِي كُلَّ مَا نَطَقْتُ بِهِ. 20وَقَدْ قَامَ يُوآبُ بِهَذَا الأَمْرِ لإِحْدَاثِ تَغْيِيرٍ فِي الْوَضْعِ الرَّاهِنِ. إِنَّ سَيِّدِي يَتَمَتَّعُ بِحِكْمَةٍ مُمَاثِلَةٍ لِحِكْمَةِ مَلاكِ اللهِ، وَعَالِمٌ بِمَا يَحْدُثُ فِي الْبِلادِ». 21فَقَالَ الْمَلِكُ لِيُوآبَ: «لَقَدِ اسْتَقَرَّ رَأْيِي عَلَى تَنْفِيذِ هَذَا الأَمْرِ. فَاذْهَبِ الآنَ وَأَحْضِرِ الْفَتَى أَبْشَالُومَ». 22فَانْحَنَى يُوآبُ بِوَجْهِهِ إِلَى الأَرْضِ وَسَجَدَ وَبَارَكَ الْمَلِكَ قَائِلاً: «الْيَوْمَ عَلِمَ عَبْدُكَ أَنِّي قَدْ حَظِيتُ بِرِضَاكَ يَا سَيِّدِي الْمَلِكَ، إِذِ اسْتَجَابَ الْمَلِكُ لِطَلَبِ عَبْدِهِ». 23ثُمَّ انْطَلَقَ يُوآبُ إِلَى جَشُورَ وَأَحْضَرَ أَبْشَالُومَ إِلَى أُورُشَلِيمَ. 24فَقَالَ الْمَلِكُ: «لِيَنْصَرِفْ إِلَى بَيْتِهِ ولا يَرَ وَجْهِي». فَمَضَى أَبْشَالُومُ إِلَى بَيْتِهِ وَلَمْ يَمْثُلْ فِي حَضْرَةِ الْمَلِكِ.

25وَلَمْ يَكُنْ فِي كُلِّ إِسْرَائِيلَ رَجُلٌ وَسِيمُ الْمُحَيَّا، يَحْظَى بِالإِعْجَابِ كَأَبْشَالُومَ الَّذِي خَلا مِنْ كُلِّ عَيْبٍ مِنْ قِمَّةِ الرَّأْسِ إِلَى أَخْمَصِ الْقَدَمِ. 26وَكَانَ يَقُصُّ شَعْرَ رَأْسِهِ مَرَّةً فِي كُلِّ عَامٍ لأَنَّهُ كَانَ يَثْقُلُ عَلَيْهِ، إِذْ كَانَ يَزِنُ مِئَتَيْ شَاقِلٍ (نَحْوَ كِيلُو جِرَامَيْنِ وَنِصْفٍ). 27وَأَنْجَبَ أَبْشَالُومُ ثَلاثَةَ بَنِينَ وَبِنْتاً وَاحِدَةً اسْمُهَا ثَامَارُ، كَانَتْ تَتَمَتَّعُ بِقِسْطٍ وَافِرٍ مِنَ الْجَمَالِ.

28وَمَكَثَ أَبْشَالُومُ فِي أُورُشَلِيمَ سَنَتَيْنِ مِنْ غَيْرِ أَنْ يَحْظَى بِالْمُثُولِ فِي حَضْرَةِ الْمَلِكِ 29فَاسْتَدْعَى يُوآبَ لِيَتَشَفَّعَ لَهُ عِنْدَ أَبِيهِ، فَلَمْ يَشَأْ يُوآبُ أَنْ يَأْتِيَ إِلَيْهِ. ثُمَّ أَرْسَلَ إِلَيْهِ ثَانِيَةً، فَأَبَى أَنْ يَأْتِيَ أَيْضاً. 30عِنْدَئِذٍ قَالَ أَبْشَالُومُ لِرِجَالِهِ: «لِيُوآبَ حَقْلُ شَعِيرٍ مُجاوِرٍ لِحَقْلِي، فَاذْهَبُوا وَأَحْرِقُوهُ». فَقَامَ رِجَالُ أَبْشَالُومَ بِإِحْرَاقِ الْحَقْلِ بِالنَّارِ. 31فَأَقْبَلَ يُوآبُ إِلَى أَبْشَالُومَ فِي بَيْتِهِ قَائِلاً: «لِمَاذَا أَحْرَقَ رِجَالُكَ حَقْلِي بِالنَّارِ؟» 32فَأَجَابَ أَبْشَالُومُ: «أَرْسَلْتُ طَالِباً إِلَيْكَ أَنْ تَأْتِيَ إِلَى هُنَا لأُوْفِدَكَ إِلَى الْمَلِكِ لِتَسْأَلَهُ لِمَاذَا اسْتَدْعَانِي مِنْ جَشُورَ خَيْرٌ لِي لَوْ بَقِيتُ هُنَاكَ. إِنِّي أَوَدُّ أَنْ أَمْثُلَ فِي حَضْرَةِ الْمَلِكِ، فَإِنْ كُنْتُ مُذْنِباً فَلْيَقْتُلْنِي». 33فَمَضَى يُوآبُ إِلَى الْمَلِكِ وَأَبْلَغَهُ كَلامَ أَبْشَالُومَ. فَاسْتَدْعَى الْمَلِكُ أَبْشَالُومَ، فَجَاءَ هَذَا إِلَيْهِ وَسَجَدَ أَمَامَهُ، فَقَبَّلَ الْمَلِكُ أَبْشَالُومَ.