2 Samuel 12 – HLGN & BDS

Ang Pulong Sang Dios

2 Samuel 12:1-31

Ginsabdong ni Natan si David

1Karon, ginpadala sang Ginoo si Propeta Natan kay David. Pag-abot niya kay David, nagsiling siya, “May duha ka tawo nga nagaestar sa isa ka banwa. Ang isa manggaranon kag ang isa imol. 2Madamo gid ang mga karnero kag mga baka sang manggaranon, 3pero ang imol isa lang gid ang iya karnero nga iya pa ginbakal. Ginsagod niya ini, kag nagdako upod sa iya mga kabataan. Ginpakaon niya ini sang iya pagkaon, kag ginpainom sa iya mismo baso, kag iya pa ini ginkugos-kugos. Ginkabig niya ini nga daw iya anak nga babayi. 4Isa sina ka tion, may bisita ang manggaranon, pero indi niya gusto nga mag-ihaw sang iya karnero ukon baka para ipakaon sa iya bisita. Sa baylo ginkuha niya ang karnero sang imol nga tawo kag ginpaihaw ini para ipakaon sa iya bisita.”

5Naakig gid si David sa tawo nga manggaranon kag nagsiling siya kay Natan, “Nagasumpa ako sa buhi nga Ginoo nga dapat patyon ang tawo nga naghimo sina. 6Kag tungod nga wala siya sing kaluoy sa imol nga tawo, dapat ulian niya sang apat ka karnero ang isa ka karnero nga iya ginkuha.”

7Dayon nagsiling si Natan kay David, “Ikaw ato nga tawo! Amo ini ang ginasiling sang Ginoo, ang Dios sang Israel: ‘Ginpili ko ikaw nga hari sang Israel kag ginluwas ko ikaw kay Saul. 8Ginhatag ko sa imo ang iya ginharian kag ang iya mga asawa. Ginhimo ko ikaw nga hari sa bug-os nga Israel kag Juda. Kag kon kulang pa ini, kuntani ginhatagan ko ikaw sang madamo pa. 9Gani ngaa wala mo pagtumana ang akon pulong paagi sa paghimo sining malaot nga butang sa akon panulok? Ginpapatay mo si Uria nga Hithanon sa inaway; ginpapatay mo siya sa mga Ammonhon, kag ginkuha mo pa ang iya asawa. 10Gani tungod sa imo ginhimo, sugod subong permi lang may inaway kag pagpinatyanay sa imo pamilya, tungod nga ginsupak mo ako kag ginkuha mo ang asawa ni Uria.’

11“Amo pa gid ini ang ginasiling sang Ginoo: ‘May ara nga miyembro sang imo panimalay nga magagamo sa imo. Ihatag ko ang imo mga asawa sa tawo nga indi liwan sa imo, kag magapakighilawas siya sa ila sing hayag.12:11 hayag: sa iban nga Bisaya, dayag. 12Ang imo ginhimo nga malain ginhimo mo sa tago, pero ang himuon ko sa imo ipakita ko sing hayag sa bug-os nga Israel.’ ”

13Dayon nagsiling si David kay Natan, “Nakasala ako sa Ginoo.” Nagsabat si Natan, “Ginpatawad ka na sang Ginoo, kag indi ikaw mapatay. 14Pero tungod nga ang imo ginhimo nakahatag sang kahigayunan sa mga kaaway sang Ginoo nga pasipalahan siya, sigurado gid nga mapatay ang imo anak.”

15Sang nagpauli na si Natan, ginpamasakit sang Ginoo ang anak ni David kay Batsheba. 16Nagpakitluoy si David sa Dios para sa bata. Nagpuasa siya sa sulod sang iya kuwarto, kag sa salog siya nagatulog kada gab-i. 17Ginkadtuan siya sang iya mga opisyal agod pabangunon, pero indi gid siya, kag indi siya magkaon upod sa ila.

18Sang ikapito nga adlaw, napatay ang bata. Nahadlok ang mga alagad ni David sa pagsugid sa iya nga patay na ang bata. Nagsiling sila, “Paano naton siya masugiran nga patay na ang bata? Wala gani siya magsapak sa pag-uloulo naton sa iya sang buhi pa ang bata, ano na gid ayhan karon nga patay na ang bata. Basi bala kon ano ang iya himuon sa iya kaugalingon!”

19Natalupangdan ni David nga nagahinutikay ang iya mga alagad, gani nareyalisar niya nga patay na ang bata. Nagpamangkot siya, “Patay na bala ang bata?” Nagsabat sila, “Huo.” 20Dayon nagbangon si David, nagpaligo, nagpamanyos sang mahamot nga lana kag nag-ilis. Nagkadto siya sa balay sang Ginoo kag nagsimba. Dayon nagpauli siya kag nagpaserbi sang pagkaon, kag nagkaon siya. 21Nagsiling ang iya mga alagad sa iya, “Indi ka namon maintiendihan. Sang buhi pa ang bata, nagpuasa ka kag naghibi, pero karon nga patay na ang bata, nagbangon ka kag nagkaon!” 22Nagsabat si David, “Huo, nagpuasa ako kag naghibi sang buhi pa ang bata kay naghunahuna ako nga basi pa lang kaluoyan ako sang Ginoo kag indi niya pag-itugot nga mapatay ang bata. 23Pero karon nga patay na siya, ngaa nga magpuasa pa ako? Mabuhi ko pa bala siya? Sa pila ka adlaw kon mapatay na ako, makadto ako sa iya, pero karon indi na siya makabalik sa akon.”

24Dayon gin-uloulohan ni David ang iya asawa nga si Batsheba, kag naghulid sila. Nagbusong si Batsheba kag nagbata sang lalaki, kag gin-ngalanan nila siya nga Solomon. Palangga sang Ginoo ang bata, 25kag ginsugo niya si Propeta Natan nga ngalanan ang bata nga Jedidia12:25 Jedidia: Ang buot silingon sa Hebreo, palangga sang Ginoo. tungod kay palangga niya siya.

Gin-agaw ni David ang Raba

(1 Cro. 20:1-3)

26Sa pihak nga bahin, nagsalakay sila ni Joab sa Raba, ang kapital sang Ammon, kag halos naagaw na nila ini. 27Nagpadala si Joab sang mga mensahero kay David sa pagsiling, “Ginsalakay namon ang Raba kag naagaw namon ang ila ginakuhaan sang tubig. 28Karon tipuna ang nabilin nga mga soldado kag tapusa ang pag-agaw sa banwa agod ikaw ang mapadunggan kag indi ako.”

29Gani gintipon ni David ang nabilin nga mga soldado kag ginsalakay nila ang Raba, kag naagaw nila ini. 30Ginkuha ni David ang bulawan nga korona sa ulo sang hari sang mga Ammonhon12:30 sa ulo sang hari sang mga Ammonhon: ukon, sa ulo ni Milcom. Si Milcom dios sang mga Ammonhon. kag ginbutang sa iya ulo. Nagabug-at ang korona sing mga 35 ka kilo, kag may malahalon ini nga mga bato. Madamo nga mga pagkabutang ang nakuha ni David sa sadto nga banwa. 31Gin-ulipon niya ang mga pumuluyo sini kag ginpaobra nga gamit ang lagari, sadol, kag wasay. Ginpahimo man niya sila sang mga tisa.12:31 tisa: sa English, brick. Amo ini ang iya ginhimo sa mga pumuluyo sang tanan nga banwa sang mga Ammonhon. Dayon nagpauli si David kag ang tanan niya nga soldado sa Jerusalem.

La Bible du Semeur

2 Samuel 12:1-31

Les reproches du prophète Nathan

1L’Eternel envoya Nathan chez David. Le prophète alla donc le trouver et lui dit : Dans une ville vivaient deux hommes, l’un riche et l’autre pauvre12.1 Voir Ps 51.2.. 2Le riche possédait beaucoup de moutons et de bœufs. 3Le pauvre n’avait qu’une petite brebis qu’il avait achetée et qu’il élevait ; elle grandissait chez lui auprès de ses enfants, elle mangeait de son pain, buvait à son bol et couchait dans ses bras ; elle était pour lui comme une fille. 4Un jour, un voyageur arriva chez l’homme riche, mais celui-ci ne voulut pas prendre une bête de ses troupeaux de moutons ou de bœufs pour préparer un repas au voyageur de passage. Alors il alla prendre la brebis du pauvre et la fit apprêter pour son hôte.

5David entra dans une violente colère contre cet homme. Il dit à Nathan : Aussi vrai que l’Eternel est vivant, l’homme qui a fait cela mérite la mort ! 6Il restituera quatre fois la valeur de la brebis pour avoir commis un tel acte et pour avoir agi sans pitié.

7Alors Nathan dit à David : Cet homme-là, c’est toi ! Voici ce que déclare l’Eternel, le Dieu d’Israël : « Je t’ai conféré l’onction pour t’établir roi d’Israël et je t’ai délivré de Saül. 8Je t’ai livré la maison de ton seigneur Saül, j’ai mis les femmes de ton seigneur dans tes bras et je t’ai établi chef sur Israël et sur Juda ; et si cela était trop peu, j’étais prêt à y ajouter encore d’autres dons. 9Alors pourquoi as-tu méprisé ma parole en faisant ce que je considère comme mal ? Tu as assassiné par l’épée Urie le Hittite. Tu as pris sa femme pour en faire la tienne, et lui-même tu l’as fait mourir par l’épée des Ammonites. 10Maintenant, la violence ne quittera plus jamais ta famille parce que tu m’as méprisé et que tu as pris la femme d’Urie le Hittite pour en faire ta femme. » 11Voici ce que déclare l’Eternel : « Je vais faire venir le malheur contre toi, du sein même de ta famille, je prendrai sous tes yeux tes propres femmes pour les donner à un autre, qui s’unira à elles au grand jour. 12Toi, tu as agi en cachette ; mais moi j’exécuterai cela sous les yeux de tout Israël, au grand jour. »

13David dit à Nathan : J’ai péché contre l’Eternel !

Nathan lui répondit : Eh bien, l’Eternel a passé sur ton péché. Tu ne mourras pas. 14Toutefois, comme par cette affaire tu as fourni aux ennemis de l’Eternel12.14 On pourrait comprendre : tu as montré beaucoup de mépris pour l’Eternel. une occasion de le mépriser, le fils qui t’est né mourra.

Les conséquences de la faute de David

15Nathan retourna chez lui. L’Eternel rendit gravement malade l’enfant que la femme d’Urie avait donné à David. 16Le roi implora Dieu en sa faveur, il s’imposa un jeûne et passa toute la nuit prostré à terre. 17Les hauts responsables du palais insistèrent auprès de lui pour qu’il se lève, mais il refusa et ne consentit pas à manger avec eux. 18Au bout de sept jours, l’enfant mourut ; les serviteurs de David n’osaient pas lui annoncer la nouvelle car ils se disaient : Quand l’enfant vivait encore, nous lui avons parlé, mais il n’a rien voulu entendre. Si nous lui annonçons maintenant que l’enfant est mort, il va faire un malheur !

19Mais David s’aperçut que ses serviteurs chuchotaient entre eux, il comprit que l’enfant était mort et leur demanda : L’enfant est-il mort ?

Ils répondirent : Il est mort.

20Alors David se releva de terre, prit un bain, se parfuma et changea de vêtements, puis il se rendit au sanctuaire de l’Eternel et se prosterna devant lui. Ensuite, il rentra chez lui, demanda qu’on lui prépare un repas et se mit à manger. 21Ses serviteurs le questionnèrent : Que signifie ta façon d’agir ? Tant que l’enfant était vivant, tu as jeûné et pleuré, et maintenant qu’il est mort, tu te relèves et tu manges ?

22David leur répondit : Tant que l’enfant vivait encore, j’ai jeûné et pleuré, car je me disais : « Qui sait ? Peut-être l’Eternel aura-t-il pitié, et laissera-t-il l’enfant en vie. » 23Maintenant qu’il est mort, pourquoi jeûnerais-je ? Est-ce que je peux le faire revenir à la vie ? C’est moi qui irai le rejoindre, mais lui ne reviendra pas vers moi.

La naissance de Salomon

24David consola Bath-Shéba sa femme, il alla vers elle et s’unit à elle. Elle eut de nouveau un fils qu’elle appela Salomon (le Pacifique12.24 Salomon fait assonance avec paix.). L’Eternel l’aima 25et envoya le prophète Nathan adresser une parole de sa part à David. Aussi celui-ci appela l’enfant Yedidya (Bien-aimé de l’Eternel), à cause de l’Eternel.

David s’empare de la capitale des Ammonites

26Entre-temps, Joab attaqua Rabba, la cité ammonite, et il s’empara de la ville royale. 27Alors il envoya des messagers à David pour lui dire : J’ai donné l’assaut à Rabba et je me suis même emparé du quartier d’en bas où se trouve la réserve d’eau. 28Maintenant rassemble le reste de l’armée et viens toi-même assiéger la ville et t’en emparer. Il ne convient pas que ce soit moi qui la prenne et que tout l’honneur m’en revienne.

(1 Ch 20.1-3)

29David rassembla donc tout le peuple et partit pour Rabba. Il donna l’assaut à la ville et s’en empara. 30Il prit la couronne qui se trouvait sur la tête de leur roi12.30 L’ancienne version grecque a compris : leur dieu Milkom.. Cette couronne, qui était tout en or, pesait une trentaine de kilos et était garnie d’une pierre précieuse. Elle vint orner la tête de David. Le roi emporta de la ville un immense butin. 31Quant aux habitants, il les emmena et les affecta à diverses corvées pour manier la scie, les herses de fer et les haches de fer12.31 Certains traduisent : et les fit supplicier par la scie, les herses de fer et les haches de fer.. Il en établit aussi comme mouleurs de briques. Il agit de même avec les populations de toutes les villes des Ammonites. Après cela, David et toute son armée rentrèrent à Jérusalem.