Ginbalita kay David nga Patay na si Saul
1Nagbalik sila ni David sa Ziklag pagkatapos nga napierdi nila ang mga Amaleknon. Patay na sadto si Saul. Nagtiner sila sa Ziklag sang duha ka adlaw. 2Sang ikatlo nga adlaw, may nag-abot nga tawo sa Ziklag halin sa kampo ni Saul, nga gisi ang iya bayo kag may mga yab-ok ang iya ulo sa pagpakita nga nagapangasubo siya. Nagkadto siya kay David kag nagluhod bilang pagtahod sa iya. 3Ginpamangkot siya ni David, “Diin ka naghalin?” Nagsabat siya, “Nakapalagyo ako halin sa kampo sang mga Israelinhon.” 4Nagpamangkot si David, “Ngaa, ano ang natabo? Sugiri ako.” Nagsiling siya, “Nagpalagyo ang mga soldado sang Israel sa inaway. Madamo sa ila ang nagkalamatay, pati na si Saul kag ang iya anak nga si Jonatan.” 5Nagpamangkot si David sa pamatan-on, “Paano mo nahibaluan nga patay na si Saul kag si Jonatan?” 6Nagsabat ang pamatan-on, “Natabuan nga didto ako sa Bukid sang Gilboa, kag nakita ko didto si Saul nga nagasandig sa iya bangkaw. Ang mga kaaway nagapalapit sa iya nga nagasakay sa mga karwahe kag mga kabayo. 7Sang magliso siya, nakita niya ako kag iya ako gintawag. Nagsabat ako, ‘Ano ang mabulig ko?’ 8Ginpamangkot niya ako kon sin-o ako. Nagsabat ako nga isa ako ka Amaleknon. 9Dayon nagsiling siya sa akon, ‘Palapit diri kag patya ako, kay nabudlayan na gid ako sa akon kahimtangan.’ 10Gani ginpalapitan ko siya kag ginpatay tungod nahibaluan ko nga indi na siya mabuhi sa iya grabe nga pilas. Dayon ginkuha ko ang korona sa iya ulo kag ang pulseras sa iya butkon, kag gindala diri sa imo, sir.”
11Dayon gin-gisi ni David kag sang tanan niya nga tinawo ang ila mga bayo sa pagpakita sang ila pagpangasubo. 12Naghinibi sila kag nagpuasa hasta maggab-i para kay Saul, sa iya anak nga si Jonatan, kag para sa nasyon sang Israel, ang katawhan sang Ginoo, kay madamo sa ila ang nagkalamatay sa inaway. 13Nagpamangkot pa gid si David sa pamatan-on nga nagbalita sa iya, “Taga-diin ka?” Nagsabat siya, “Indi ako Israelinhon kundi Amaleknon nga nagaestar sa inyo duta.” 14Nagpamangkot si David, “Ngaa wala ka mahadlok magpatay sa pinili sang Ginoo nga hari?” 15Dayon gintawag ni David ang isa sa iya mga tinawo kag ginsugo, “Dali, patya siya!” Gani ginpatay niya siya. 16Nagsiling pa si David sa Amaleknon, “Ikaw ang responsable sa imo kamatayon. Ikaw mismo ang nagpamatuod kontra sa imo kaugalingon sang magsiling ka nga ginpatay mo ang pinili sang Ginoo nga hari.”
Ang Panalambiton ni David para kay Saul kag kay Jonatan
17Naghimo si David sang panalambiton para kay Saul kag sa iya anak nga si Jonatan, 18kag nagsugo siya nga itudlo ini sa katawhan sang Juda. Gintawag ini nga Kanta Parte sa Pana,1:18 Kanta Parte sa Pana: Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini. kag nasulat sa libro ni Jashar. Amo ini ang iya panalambiton:
19“Mga Israelinhon, nagkalamatay ang inyo dungganon nga mga pangulo sa mga bukid mismo sang Israel.
Nagkalamatay man ang inyo maisog nga mga soldado!
20Indi ini pag-isugid sa Gat, ukon sa mga dalan sang Ashkelon,
kay basi kon magkinasadya ang mga kababayihan sang mga Filistinhon nga wala nagatuo sa Dios.1:20 wala nagatuo sa Dios: sa literal, wala matuli.
21Kabay pa nga wala sing ulan ukon tun-og sa mga bukid sang Gilboa,
kag kabay pa nga wala sing may magtubo nga mga tanom sa iya mga uma para ihalad sa Dios. 1:21 para ihalad sa Dios: ukon, sa mataas nga mga lugar.
Kay dira nahigkuan sang mga kaaway ang taming sang maisog nga hari nga si Saul.
Kag wala na sing may naganusnos sang lana sa sina nga taming agod maghining ini.
22Paagi sa espada ni Saul kag paagi sa pana ni Jonatan, madamo ang ila napamatay nga maisog nga mga kaaway.
23Palangga gid sang mga Israelinhon si Saul kag si Jonatan kag nanamian gid sila sa ila.
Nag-updanay sila sa kabuhi kag sa kamatayon.
Sa pagpakig-away, daw mas madasig pa sila sa mga agila kag mas makusog pa sa mga leon.
24Mga kababayihan sang Israel, magpangasubo kamo para kay Saul.
Tungod sa iya nakasuksok kamo sing malahalon nga mga bayo kag mga alahas nga bulawan.
25Nagkalamatay ang maisog nga mga soldado sang Israel sa inaway.
Napatay man si Jonatan sa inyo kabukiran.
26Nagapangasubo gid ako tungod sa imo, Jonatan, nga utod ko!
Palangga ko gid ikaw, kag ang imo gugma sa akon labaw pa sa paghigugma sang mga babayi.
27Nagkalamatay ang maisog nga mga soldado sang Israel.
Ang ila mga armas nagkaladula.”
David wird König von Juda und ganz Israel
(Kapitel 1–7)
David erfährt von Sauls und Jonatans Tod
1König Saul war in der Schlacht gegen die Philister umgekommen. Nachdem David von seinem Vergeltungsschlag gegen die Amalekiter nach Ziklag zurückgekehrt war, 2erschien zwei Tage später bei ihm ein Mann aus Sauls Heer. Als Zeichen der Trauer waren seine Kleider zerrissen und sein Haar voller Erde. Er warf sich ehrerbietig vor David zu Boden. 3»Woher kommst du?«, fragte David. Der Mann antwortete: »Ich habe im israelitischen Heer gekämpft und konnte den Feinden entkommen.« 4»Wie ist die Lage?«, wollte David wissen. »Erzähl es mir!« Da berichtete der Mann: »Viele unserer Soldaten liegen gefallen oder schwer verwundet auf dem Schlachtfeld, und der Rest ist geflohen. Auch Saul und sein Sohn Jonatan sind tot.«
5»Woher weißt du, dass Saul und Jonatan tot sind?«, hakte David nach. 6Der junge Mann fuhr fort: »Ich kam zufällig ins Bergland von Gilboa. Dort entdeckte ich Saul, der sich auf seinen Speer stützte. Die feindlichen Wagen und Reiter schlossen den Kreis um ihn immer enger. 7Er drehte sich um, sah mich und rief mir zu, ich solle herkommen. 8Als ich bei ihm war, fragte er: ›Wer bist du?‹ ›Ich bin ein Amalekiter‹, antwortete ich. 9Da bat er mich: ›Komm und töte mich, denn noch ist zwar Leben in mir, aber ich bin schwer verwundet und am Ende meiner Kraft.‹ 10Ich erfüllte ihm seine letzte Bitte: Ich erstach ihn, denn ich wusste ja, dass Saul schon ganz schwach war und sowieso sterben würde. Dann nahm ich ihm die Krone und den Armreif ab, um sie dir, meinem Herrn und Gebieter, zu überbringen.«
11Da zerrissen David und die Männer, die bei ihm standen, ihre Gewänder. 12Sie weinten und trauerten um Saul, seinen Sohn Jonatan und um das ganze Volk des Herrn, weil so viele Israeliten in der Schlacht umgekommen waren. Bis zum Abend fasteten sie.
13David fragte den jungen Mann, der ihm die Nachricht überbracht hatte: »Woher kommst du?« »Ich bin der Sohn eines Einwanderers aus Amalek«, antwortete er. 14Da fuhr David ihn an: »Wie konntest du es wagen, den König umzubringen, den der Herr auserwählt hat?« 15Er befahl einem der jungen Männer, die bei ihm standen: »Komm her und töte ihn!« Der Mann gehorchte und stach den Amalekiter nieder. Bevor er starb, 16sagte David noch zu ihm: »Das ist die gerechte Strafe für dein Verbrechen! Du selbst hast dich zum Tod verurteilt, als du sagtest: ›Ich habe den König umgebracht, den der Herr erwählt hat.‹«
Davids Klagelied
17David dichtete ein Klagelied über Sauls und Jonatans Tod. 18Er ordnete an, dass alle Bewohner von Juda es auswendig lernen sollten. Es wird das »Bogenlied« genannt und steht im »Buch des Rechtschaffenen«:
19Ach, Israel, erschlagen liegen sie auf deinen Hügeln,
die Soldaten, die dein ganzer Stolz und deine Freude waren!
Deine Helden sind tot, im Kampf gefallen.
20Verheimlicht es den Städten Gat und Aschkelon,
verkündet diese Nachricht nicht in ihren Gassen!
Die Mädchen der Philister sollen keine Freudenlieder singen,
die Frauen dieser unbeschnittenen Heiden keine Reigen tanzen.
21Ihr Berge von Gilboa,
kein Tau soll euch bedecken und kein Regen fallen,
nie mehr soll Korn auf euren Äckern wachsen,
weil dort die blutverschmierten Schilde liegen,
die einst unseren besten Soldaten gehörten.
Sauls Schild hat seinen Glanz verloren,
sein Leder wird nicht mehr mit Öl gepflegt.
22Die Pfeile Jonatans verfehlten nie das Ziel,
nie schlug das Schwert von König Saul daneben.
Stets trieften ihre Waffen vom Blut der Durchbohrten,
sie glänzten vom Fett der erstochenen Helden.
23Saul und Jonatan – jeder liebte und verehrte sie!
Unzertrennlich waren sie im Leben,
und nun sind sie auch im Tod vereint.
Sie waren schneller noch als Adler,
stärker als der stärkste Löwe.
24Ihr Frauen von Israel, trauert und weint um König Saul,
der euch Kleider aus Purpur gab
und euch mit goldenem Schmuck beschenkte!
25Die Helden sind tot, im Kampf gefallen.
Durchbohrt liegt Jonatan auf deinen Bergen, Israel.
26Mein Bruder Jonatan, wie schmerzt mich dein Verlust!
Du warst mir lieber als der größte Schatz der Welt.
Niemals kann die Liebe einer Frau ersetzen,
was deine Freundschaft mir bedeutet hat.
27Die Helden sind tot, im Kampf gefallen,
unsere besten Männer haben wir verloren.