2 Hari 7 – HLGN & CST

Ang Pulong Sang Dios

2 Hari 7:1-20

1Nagsabat si Elisha, “Pamatii ining ginasiling sang Ginoo: ‘Sa amo sini nga oras buwas, mangin barato ang balaklon sa balaligyaan7:1 balaligyaan: sa Hebreo, puwertahan. sang Samaria. Ang bili sang tatlo ka gantang nga harina, isa lang ka bilog nga pilak, kag amo man ang bili sang anom ka gantang nga barley.’ ” 2Nagsiling ang opisyal nga ginasaligan sang hari, “Bisan pa gani ginapaulan sang Ginoo,7:2 ginapaulan sang Ginoo: sa literal, ginabuksan sang Ginoo ang mga bintana sang langit. indi gid makapareho sina kabugana ang mga patubas.” Nagsabat si Elisha, “Makita mo nga matabo ini, pero indi ka makakaon sini.”

Nag-untat ang mga Arameanhon sa Pagsalakay

3Karon, may apat ka tawo nga may delikado nga balatian sa panit7:3 delikado nga balatian sa panit: Tan-awa ang footnote sa 5:1. nga nagapungko sa may puwertahan sang siyudad. Naghambalanay sila, “Ngaa magsagi kita tiner diri hasta mapatay kita? 4Kon magsulod kita sa siyudad mapatay kita didto sa gutom, kag kon magpungko lang kita diri, mapatay man kita gihapon. Gani makadto na lang kita sa kampo sang mga Arameanhon kag magsurender. Kon indi nila kita pag-anhon, maayo, pero kon patyon nila kita, bahala na.”

5Gani pagkagab-i, nagkadto sila sa kampo sang mga Arameanhon. Pero pag-abot nila, wala sing tawo didto. 6Kay ginpabati sang Ginoo ang mga soldado sang Aram sang ginahod sang mga karwahe, mga kabayo, kag sang madamo nga mga soldado, gani naghunahuna ang mga Arameanhon nga ginsuhulan sang hari sang Israel ang hari sang mga Hithanon kag ang hari sang mga Egiptohanon sa pagsalakay sa ila. 7Amo gani nga nagpalagyo sila sang gab-i kag ginpamayaan nila ang ila mga tolda, mga kabayo, kag mga asno. Ginbayaan lang nila ang ila kampo kag nagpalalagyo sila para maluwas ang ila kaugalingon.

8Pag-abot sa kampo sang mga tawo nga may balatian sa panit, gin-isa-isa nila sulod ang mga tolda. Sige ang ila kaon kag inom, kag panguha sang mga pilak, mga bulawan kag mga bayo. Kag ginpanago nila ini. 9Sang ulihi naghambalanay sila, “Indi ini husto. Dapat kuntani ginbalita naton subong nga adlaw nga nagpalalagyo na ang mga kaaway, pero gintago-tago ta lang ini. Kon pabuwasan pa naton ang pagsugid sini, silutan gid kita. Dali, malakat kita subong kag ibalita naton ini sa palasyo sang hari.”

10Gani nagbalik sila sa siyudad sang Samaria kag gintawag nila ang mga guwardya sang puwertahan sang siyudad kag ginsilingan, “Nagkadto kami sa kampo sang mga Arameanhon kag wala gid sing tawo didto, luwas lang sa mga kabayo kag mga asno nga napanghigot. Kag ara pa ang mga pagkabutang sa mga tolda.”

11Ginsinggit sang mga guwardya ang ini nga balita sa mga tawo hasta nga nakaabot ini sa palasyo. 12Bisan madulom pa, nagbangon ang hari kag nagsiling sa iya mga opisyal, “Sugiran ko kamo kon ano ang ginaplano sang mga Arameanhon. Nahibaluan nila nga ginagutom kita, gani ginbayaan nila ang ila kampo kag nagpanago sa mga kabukiran. Kay nagahunahuna sila nga sigurado gid nga magguwa kita, kag dayon dakpon nila kita kag agawon ang siyudad.” 13Nagsabat ang isa sang iya mga opisyal, “May lima pa kita ka kabayo nga nabilin, ngaa indi kita magpasugo sang pila ka mga tawo sa pag-usisa kon ano gid bala ang natabo? Bahala na kon patyon sila, total kon diri sila, mapatay man gihapon sila upod sa aton.”

14Gani nagpreparar sila sang duha ka karwahe nga may mga kabayo, kag nagpadala ang hari sang mga tawo sa paghibalo kon ano gid ang natabo sa mga soldado sang Aram. 15Nakaabot sila hasta sa Suba sang Jordan, kag nakita nila sa mga dalan ang mga bayo kag mga kagamitan nga ginpanghaboy sang mga Arameanhon sa ila nga dali-dali nga pagpalagyo. Nagbalik ang mga ginsugo kag ginbalita nila ini sa hari. 16Dayon nagguwa ang mga tawo sa siyudad kag ginpanguha nila ang mga nagkalabilin sa kampo sang mga Arameanhon. Kag natabo matuod ang ginsiling sang Ginoo nga ang bili sang tatlo ka gantang nga harina isa lang ka bilog nga pilak, kag amo man ang bili sang anom ka gantang nga barley.

17Ang ginbutang sang hari nga magkontrolar sa pagdinaguso sang mga tawo sa puwertahan sang siyudad amo ang opisyal nga iya ginasaligan. Pero natumba siya kag gintapak-tapak sang mga tawo didto sa puwertahan, kag napatay siya suno sa ginsiling ni Elisha nga alagad sang Dios sang nagkadto ang hari kay Elisha. 18Natabo man ang ginsiling sang alagad sang Dios sa hari, “Sa amo sini nga tion buwas, mangin barato ang balaklon sa balaligyaan7:18 balaligyaan: sa Hebreo, puwertahan. sang Samaria. Ang bili sang tatlo ka gantang nga harina, isa lang ka bilog nga pilak, kag amo man ang bili sang anom ka gantang nga barley.” 19Nagsabat sadto ang opisyal sang hari, “Bisan pa gani ginapaulan sang Ginoo,7:19 Tan-awa ang footnote sa 7:2. indi gid makapareho sina kabugana ang mga patubas.” Kag nagsiling si Elisha, “Makita mo nga matabo ini, pero indi ka makakaon sini.” 20Kag natabo matuod ini sa opisyal, kay gintapak-tapak siya sang mga tawo nga nagdinaguso sa puwertahan sang siyudad, kag napatay siya.

Nueva Versión Internacional (Castilian)

2 Reyes 7:1-20

1Eliseo contestó:

―Oíd la palabra del Señor, que dice así: “Mañana a estas horas, a la entrada de Samaria, podrá comprarse una medida7:1 una medida. Lit. un seah (aprox. siete litros); también en vv. 16 y 18. de flor de harina con una sola moneda de plata,7:1 una sola moneda de plata. Lit. un siclo; también en vv. 16 y 18. y hasta una doble medida de cebada por el mismo precio”.

2El ayudante personal del rey replicó:

―¡No me digas! Aunque el Señor abriera las ventanas del cielo, ¡no podría suceder tal cosa!

―Pues lo verás con tus propios ojos —le advirtió Eliseo—, pero no llegarás a comerlo.

Liberación de Samaria

3Ese día, cuatro hombres que padecían de lepra se hallaban a la entrada de la ciudad.

―¿Qué ganamos con quedarnos aquí sentados, esperando la muerte? —se dijeron unos a otros—. 4No ganamos nada con entrar en la ciudad. Allí nos moriremos de hambre con todos los demás, pero, si nos quedamos aquí, nos sucederá lo mismo. Vayamos, pues, al campamento de los sirios, para rendirnos. Si nos perdonan la vida, viviremos; y, si nos matan, de todos modos moriremos.

5Al anochecer se pusieron en camino, pero, cuando llegaron a las afueras del campamento sirio, ¡ya no había nadie allí! 6Y era que el Señor había confundido a los sirios haciéndoles oír el ruido de carros de combate y de caballería, como si fuera un gran ejército. Entonces se dijeron unos a otros: «¡Seguro que el rey de Israel ha contratado a los reyes hititas y egipcios para atacarnos!» 7Por lo tanto, emprendieron la fuga al anochecer abandonando tiendas de campaña, caballos y asnos. Dejaron el campamento tal como estaba para escapar y salvarse.

8Cuando los leprosos llegaron a las afueras del campamento, entraron en una de las tiendas de campaña. Después de comer y beber, se llevaron de allí plata, oro y ropa, y fueron a esconderlo todo. Luego regresaron, entraron en otra tienda, y también de allí tomaron varios objetos y los escondieron.

9Entonces se dijeron unos a otros:

―Esto no está bien. Hoy es un día de buenas noticias, y no las estamos dando a conocer. Si esperamos hasta que amanezca, resultaremos culpables. Vayamos ahora mismo al palacio y demos aviso.

10Así que fueron a la ciudad y llamaron a los centinelas. Les dijeron: «Fuimos al campamento de los sirios y ya no había nadie allí. Solo se oía a los caballos y asnos, que estaban atados. Y las tiendas las dejaron tal como estaban». 11Los centinelas, a voz en grito, hicieron llegar la noticia hasta el interior del palacio. 12Aunque era de noche, el rey se levantó y les dijo a sus ministros:

―Dejadme deciros lo que esos sirios están tramando contra nosotros. Como saben que estamos pasando hambre, han abandonado el campamento y se han escondido en el campo. Lo que quieren es que salgamos, para atraparnos vivos y entrar en la ciudad.

13Uno de sus ministros propuso:

―Que salgan algunos hombres con cinco de los caballos que aún quedan aquí. Si mueren, no les irá peor que a la multitud de israelitas que va a perecer. ¡Enviémoslos a ver qué pasa!

14De inmediato los hombres tomaron dos carros con caballos, y el rey los mandó al campamento del ejército sirio, con instrucciones de que investigaran. 15Llegaron hasta el Jordán y vieron que todo el camino estaba lleno de ropa y de objetos que los sirios habían arrojado al huir precipitadamente. De modo que regresaron los mensajeros e informaron al rey, 16y el pueblo salió a saquear el campamento sirio. Y tal como la palabra del Señor lo había dado a conocer, se pudo comprar una medida de flor de harina con una sola moneda de plata, y hasta una doble medida de cebada por el mismo precio.

17El rey le había ordenado a su ayudante personal que vigilara la entrada de la ciudad, pero el pueblo lo atropelló allí mismo, y así se cumplió lo que había dicho el hombre de Dios cuando el rey fue a verlo. 18De hecho, cuando el hombre de Dios le dijo al rey: «Mañana a estas horas, a la entrada de Samaria, podrá comprarse una doble medida de cebada con una sola moneda de plata, y una medida de flor de harina por el mismo precio», 19ese oficial había replicado: «¡No me digas! Aunque el Señor abriera las ventanas del cielo, ¡no podría suceder tal cosa!» De modo que el hombre de Dios respondió: «Pues lo verás con tus propios ojos, pero no llegarás a comerlo». 20En efecto, así ocurrió: el pueblo lo atropelló a la entrada de la ciudad, y allí murió.