2 Hari 7 – HLGN & CARSA

Ang Pulong Sang Dios

2 Hari 7:1-20

1Nagsabat si Elisha, “Pamatii ining ginasiling sang Ginoo: ‘Sa amo sini nga oras buwas, mangin barato ang balaklon sa balaligyaan7:1 balaligyaan: sa Hebreo, puwertahan. sang Samaria. Ang bili sang tatlo ka gantang nga harina, isa lang ka bilog nga pilak, kag amo man ang bili sang anom ka gantang nga barley.’ ” 2Nagsiling ang opisyal nga ginasaligan sang hari, “Bisan pa gani ginapaulan sang Ginoo,7:2 ginapaulan sang Ginoo: sa literal, ginabuksan sang Ginoo ang mga bintana sang langit. indi gid makapareho sina kabugana ang mga patubas.” Nagsabat si Elisha, “Makita mo nga matabo ini, pero indi ka makakaon sini.”

Nag-untat ang mga Arameanhon sa Pagsalakay

3Karon, may apat ka tawo nga may delikado nga balatian sa panit7:3 delikado nga balatian sa panit: Tan-awa ang footnote sa 5:1. nga nagapungko sa may puwertahan sang siyudad. Naghambalanay sila, “Ngaa magsagi kita tiner diri hasta mapatay kita? 4Kon magsulod kita sa siyudad mapatay kita didto sa gutom, kag kon magpungko lang kita diri, mapatay man kita gihapon. Gani makadto na lang kita sa kampo sang mga Arameanhon kag magsurender. Kon indi nila kita pag-anhon, maayo, pero kon patyon nila kita, bahala na.”

5Gani pagkagab-i, nagkadto sila sa kampo sang mga Arameanhon. Pero pag-abot nila, wala sing tawo didto. 6Kay ginpabati sang Ginoo ang mga soldado sang Aram sang ginahod sang mga karwahe, mga kabayo, kag sang madamo nga mga soldado, gani naghunahuna ang mga Arameanhon nga ginsuhulan sang hari sang Israel ang hari sang mga Hithanon kag ang hari sang mga Egiptohanon sa pagsalakay sa ila. 7Amo gani nga nagpalagyo sila sang gab-i kag ginpamayaan nila ang ila mga tolda, mga kabayo, kag mga asno. Ginbayaan lang nila ang ila kampo kag nagpalalagyo sila para maluwas ang ila kaugalingon.

8Pag-abot sa kampo sang mga tawo nga may balatian sa panit, gin-isa-isa nila sulod ang mga tolda. Sige ang ila kaon kag inom, kag panguha sang mga pilak, mga bulawan kag mga bayo. Kag ginpanago nila ini. 9Sang ulihi naghambalanay sila, “Indi ini husto. Dapat kuntani ginbalita naton subong nga adlaw nga nagpalalagyo na ang mga kaaway, pero gintago-tago ta lang ini. Kon pabuwasan pa naton ang pagsugid sini, silutan gid kita. Dali, malakat kita subong kag ibalita naton ini sa palasyo sang hari.”

10Gani nagbalik sila sa siyudad sang Samaria kag gintawag nila ang mga guwardya sang puwertahan sang siyudad kag ginsilingan, “Nagkadto kami sa kampo sang mga Arameanhon kag wala gid sing tawo didto, luwas lang sa mga kabayo kag mga asno nga napanghigot. Kag ara pa ang mga pagkabutang sa mga tolda.”

11Ginsinggit sang mga guwardya ang ini nga balita sa mga tawo hasta nga nakaabot ini sa palasyo. 12Bisan madulom pa, nagbangon ang hari kag nagsiling sa iya mga opisyal, “Sugiran ko kamo kon ano ang ginaplano sang mga Arameanhon. Nahibaluan nila nga ginagutom kita, gani ginbayaan nila ang ila kampo kag nagpanago sa mga kabukiran. Kay nagahunahuna sila nga sigurado gid nga magguwa kita, kag dayon dakpon nila kita kag agawon ang siyudad.” 13Nagsabat ang isa sang iya mga opisyal, “May lima pa kita ka kabayo nga nabilin, ngaa indi kita magpasugo sang pila ka mga tawo sa pag-usisa kon ano gid bala ang natabo? Bahala na kon patyon sila, total kon diri sila, mapatay man gihapon sila upod sa aton.”

14Gani nagpreparar sila sang duha ka karwahe nga may mga kabayo, kag nagpadala ang hari sang mga tawo sa paghibalo kon ano gid ang natabo sa mga soldado sang Aram. 15Nakaabot sila hasta sa Suba sang Jordan, kag nakita nila sa mga dalan ang mga bayo kag mga kagamitan nga ginpanghaboy sang mga Arameanhon sa ila nga dali-dali nga pagpalagyo. Nagbalik ang mga ginsugo kag ginbalita nila ini sa hari. 16Dayon nagguwa ang mga tawo sa siyudad kag ginpanguha nila ang mga nagkalabilin sa kampo sang mga Arameanhon. Kag natabo matuod ang ginsiling sang Ginoo nga ang bili sang tatlo ka gantang nga harina isa lang ka bilog nga pilak, kag amo man ang bili sang anom ka gantang nga barley.

17Ang ginbutang sang hari nga magkontrolar sa pagdinaguso sang mga tawo sa puwertahan sang siyudad amo ang opisyal nga iya ginasaligan. Pero natumba siya kag gintapak-tapak sang mga tawo didto sa puwertahan, kag napatay siya suno sa ginsiling ni Elisha nga alagad sang Dios sang nagkadto ang hari kay Elisha. 18Natabo man ang ginsiling sang alagad sang Dios sa hari, “Sa amo sini nga tion buwas, mangin barato ang balaklon sa balaligyaan7:18 balaligyaan: sa Hebreo, puwertahan. sang Samaria. Ang bili sang tatlo ka gantang nga harina, isa lang ka bilog nga pilak, kag amo man ang bili sang anom ka gantang nga barley.” 19Nagsabat sadto ang opisyal sang hari, “Bisan pa gani ginapaulan sang Ginoo,7:19 Tan-awa ang footnote sa 7:2. indi gid makapareho sina kabugana ang mga patubas.” Kag nagsiling si Elisha, “Makita mo nga matabo ini, pero indi ka makakaon sini.” 20Kag natabo matuod ini sa opisyal, kay gintapak-tapak siya sang mga tawo nga nagdinaguso sa puwertahan sang siyudad, kag napatay siya.

Священное Писание (Восточный перевод), версия с «Аллахом»

4 Царств 7:1-20

1Но Елисей сказал:

– Слушай слово Вечного. Так говорит Вечный: «Завтра к этому времени у ворот Самарии пять килограммов лучшей муки и десять килограммов ячменя будут продаваться всего лишь за двенадцать граммов серебра»7:1 Букв.: «одна сата… две саты… за один шекель». Также в ст. 16 и 18..

2Ближайший к царю сановник сказал пророку:

– Послушай, этого не может быть, даже если Вечный откроет небесные окна!

– Ты увидишь это своими глазами, – ответил Елисей, – но есть не будешь!

Конец осады

3У входа в городские ворота сидели четверо прокажённых7:3 См. сноску на 5:1.. Они сказали друг другу:

– Чего нам сидеть тут и ждать смерти? 4Если мы решим пойти в город, то там голод, и мы умрём. И если мы останемся здесь, то всё равно умрём. Давайте же пойдём в лагерь к сирийцам и сдадимся. Если они пощадят нас, останемся в живых, а если нет, то умрём.

5В вечерних сумерках они встали и пошли в лагерь сирийцев. Когда они добрались до края лагеря, там никого не было, 6потому что Владыка сделал так, что сирийцы услышали шум колесниц, коней и огромного войска, и они сказали друг другу:

– Это царь Исраила нанял хеттейских и египетских царей, чтобы напасть на нас!

7Они встали и в сумерках бежали, бросив шатры, лошадей и ослов. Они бросили лагерь, как он был, и спасались бегством. 8Прокажённые добрались до края лагеря и вошли в один из шатров. Они наелись, напились и унесли оттуда серебро, золото и одежды, ушли и спрятали их. Потом они вернулись и вошли в другой шатёр и, взяв кое-что и из него, ушли и спрятали это тоже. 9Затем они сказали друг другу:

– Мы поступаем неправильно. Это день хороших вестей, а мы держим их при себе. Если мы будем ждать рассвета, нас постигнет кара. Пойдём сейчас же и доложим об этом в царском дворце.

10Они пошли, позвали городских привратников и сказали им:

– Мы ходили в лагерь сирийцев, но там никого не видно и не слышно. Только привязанные кони, ослы и шатры, как они были.

11Привратники разгласили весть, и об этом было доложено во дворце. 12Царь встал ночью и сказал своим приближённым:

– Я скажу вам, что сделали сирийцы. Они знают, что мы голодаем, и покинули лагерь, чтобы спрятаться в поле, думая: «Они непременно выйдут, мы возьмём их живыми и войдём в город».

13Один из его приближённых сказал:

– Пусть возьмут пять из оставшихся лошадей и узнают, что произошло. Ведь те, кто уцелел, здесь всё равно разделят судьбу всего множества исраильтян, которое уже погибло.

14Они взяли две колесницы с конями, и царь послал их за сирийским войском. Он приказал колесничим:

– Пойдите и узнайте, что произошло.

15Они ехали по следам сирийского войска до самого Иордана и видели, что вся дорога усеяна одеждами и снаряжением сирийцев, которые те бросали во время стремительного бегства. Посланцы вернулись и доложили об увиденном царю. 16Народ вышел и разграбил лагерь сирийцев. Пять килограммов лучшей муки и десять килограммов ячменя стали продавать всего лишь за двенадцать граммов серебра, как и сказал Вечный. 17А царь поставил своего ближайшего сановника следить за порядком в городских воротах, и там его растоптала толпа. Он умер, как и предсказывал пророк, когда царь приходил к нему домой. 18(Когда пророк говорил царю: «Завтра к этому времени у ворот Самарии пять килограммов лучшей муки и десять килограммов ячменя будут продавать всего лишь за двенадцать граммов серебра», 19тот сановник сказал пророку: «Послушай, этого не может быть, даже если Вечный откроет небесные окна!» Тогда пророк ответил: «Ты увидишь это своими глазами, но есть не будешь!») 20Так с ним и произошло: толпа растоптала его в воротах, и он умер.