2 Hari 6 – HLGN & NIVUK

Ang Pulong Sang Dios

2 Hari 6:1-33

Naglutaw sa Tubig ang Ulo sang Wasay

1Isa ka tion, nagsiling kay Elisha ang grupo sang mga propeta, “Nakita mo mismo nga gamay ining lugar nga amon ginapakigkitaan sa imo. 2Gani makadto kita sa Suba sang Jordan nga sa diin may madamo nga mga kahoy. Mahimo kita didto sang lugar nga aton matipunan.” Nagsiling si Elisha, “Sige, lakat na kamo.” 3Pero nagsiling ang isa sa ila, “Kon puwede, sir, mag-upod ka na lang sa amon.” Nagsabat siya, “O, sige.” 4Gani nag-upod siya sa ila.

Nagkadto sila sa Suba sang Jordan kag nagpangtapas sang mga kahoy. 5Samtang ang isa sa ila nagatapas, nahulog ang ulo sang iya wasay sa tubig, gani nagsinggit siya, “Sir, ginhulam ko lang ato!” 6Nagpamangkot si Elisha, “Diin dampi nahulog?” Gintudlo sang tawo kon diin dampi nahulog, kag dayon nag-utod si Elisha sang lipak kag ginhaboy ini didto. Kag naglutaw ang ulo sang wasay. 7Nagsiling si Elisha, “Kuhaa na.” Kag ginkuha sang tawo.

Ginpauntat ni Elisha ang Pagsalakay sang mga Arameanhon

8Karon, nagpakig-away ang hari sang Aram sa Israel. Ginkonsulta niya ang iya mga opisyal kon diin sila nga mga lugar makampo.

9Ginsilingan ni Elisha ang hari sang Israel, “Indi kamo makaagi sa sina nga lugar kay ara dira nagabantay ang mga Arameanhon.” 10Gani nagpasugo ang hari sang Israel sa sina nga lugar nga ginsiling ni Elisha nga hambalon ang mga pumuluyo didto nga mag-andam sila. Permi ini ginahimo ni Elisha.6:10 Ukon, Gani ginpausisa sang hari sang Israel ang lugar nga ginsiling ni Elisha. Ginapaandaman permi ni Elisha ang hari sang Israel agod permi siya magbantay sa amo nga lugar.

11Tungod sini naakig gid ang hari sang Aram. Gani ginpatawag niya ang iya mga opisyal kag ginsilingan, “Sin-o sa inyo ang nagadampig sa hari sang Israel?” 12Nagsiling ang isa sang iya mga opisyal, “Wala gid sing bisan isa sa amon, Mahal nga Hari. Si Elisha nga propeta sa Israel amo ang nagasugid sa hari sang Israel sang tanan nga ginahambal mo bisan pa ang ginahambal mo sa imo kuwarto.” 13Nagmando ang hari, “Lakat, pangitaa ninyo siya agod makapadala ako sang mga tawo sa pagdakop sa iya.”

Sang ginsugiran ang hari nga si Elisha ara sa Dotan, 14nagpadala siya didto sang madamo nga mga soldado nga nagasakay sa mga kabayo kag mga karwahe. Nakaabot sila sa Dotan sang gab-i kag ginlibutan nila ini.

15Pagkaaga, aga pa gid nagbugtaw ang suluguon ni Elisha, kag nakita niya ang mga soldado nga nagasakay sa mga kabayo kag mga karwahe nga nagapalibot sa banwa. Nagsiling siya kay Elisha, “Sir, ano na lang ang aton himuon?” 16Nagsabat si Elisha, “Indi ka magkahadlok. Mas madamo ang aton mga kaupod sang sa ila.” 17Nagpangamuyo dayon si Elisha, “Ginoo, buksi ang iya mga mata agod makita niya.” Ginbuksan sang Ginoo ang iya mga mata, kag nakita niya ang kabukiran sa palibot ni Elisha nga puno sang mga kabayo kag mga karwahe nga kalayo.

18Samtang nagapakadto ang mga kaaway kay Elisha, nagpangamuyo siya, “Ginoo, bulaga6:18 bulaga: siguro ang buot silingon, patalanga. ini nga mga tawo.” Gani ginbulag sila sang Ginoo suno sa ginpangabay ni Elisha. 19Nagsiling dayon si Elisha sa ila, “Indi ini amo ang dalan kag indi ini ang banwa sang Dotan. Sunod kamo sa akon kay dal-on ko kamo sa tawo nga inyo ginapangita.” Kag gindala sila ni Elisha sa Samaria.

20Pagsulod nila sa siyudad, nagpangamuyo si Elisha, “Ginoo, buksi ang ila mga mata agod makakita sila.” Ginbuksan sang Ginoo ang ila mga mata, kag nakita nila nga didto na sila sa Samaria. 21Pagkakita sang hari sang Israel sa ila, ginpamangkot niya si Elisha, “Ano sa imo, sir?6:21 sir: sa Hebreo, amay ko. Pamatyon ko sila?” 22Nagsabat si Elisha, “Indi sila pagpatya. Bisan gani ang mga bihag sa inaway wala naton ginapatay. Hatagi sila sang pagkaon kag tubig agod makakaon sila kag makainom, kag pagkatapos, pabalika sila sa ila hari.”6:22 hari: sa Hebreo, agalon. 23Gani nagpapunsyon ang hari para sa ila, kag pagkatapos ginpapauli niya sila sa ila hari. Kag wala na magsalakay ang mga Arameanhon sa duta sang Israel.

Ginkibon ang Samaria

24Pero sang ulihi gintipon ni Haring Ben Hadad sang Aram ang iya bug-os nga mga soldado kag ginkibon ang Samaria. 25Tungod sini, puwerte ang gutom sa siyudad, hasta nga nagmalahal ang balaklon. Ang bili sang ulo sang asno 80 ka bilog nga pilak, kag ang bili sang isa ka litse nga iti sang pating6:25 iti sang pating: Posible ngalan ini sang isa ka klase sang liso nga ulutanon. lima ka bilog nga pilak.

26Isa ka tion, samtang nagaagi ang hari sang Israel sa ibabaw sang pader, may isa ka babayi nga nagsinggit sa iya, “Mahal nga Hari, buligi ako!” 27Nagsabat ang hari, “Kon indi magbulig ang Ginoo sa imo ano ang akon mahimo? Wala na ako sing trigo ukon ilimnon nga mahatag sa imo.” 28Nagpamangkot dayon ang hari, “Ano bala ang problema mo?” Nagsabat ang babayi, “Ini nga babayi nagsiling sa akon nga kaunon namon ang akon bata sa isa ka adlaw kag sa sunod nga adlaw, ang iya naman nga bata. 29Gani ginluto namon ang akon bata kag ginkaon. Pagkasunod nga adlaw, ginsilingan ko siya nga ang iya naman bata ang amon kaunon, pero gintago niya ini.”

30Pagkabati sang hari sa ginsiling sang babayi, gin-gisi niya ang iya bayo sa puwerte nga kasubo. Kag samtang nagalakat siya sa ibabaw sang pader, nakita sang mga tawo nga nagasuksok siya sang sako nga nasampawan sang iya bayo sa pagpakita sang iya pagpangasubo. 31Nagsiling siya, “Kabay pa nga silutan ako sang Dios sing puwerte gid kon indi ko mapautdan sang ulo si Elisha nga anak ni Shafat subong nga adlaw!”

32Karon, nagapungko si Elisha sa iya balay nga nagapakigsugilanon sa mga manugdumala sang Israel. Nagsugo ang hari sang isa ka tawo nga mag-una sa iya didto kay Elisha. Pero antes mag-abot ang ginsugo sang hari, nagsiling si Elisha sa mga manugdumala, “Ang aton hari nga manugpatay nagpasugo sang tawo sa pag-utod sang akon ulo. Kon mag-abot na gani ang tawo siraduhi ninyo ang puwertahan kag indi siya pagpasudla. Ang hari mismo nga iya agalon nagasunod sa iya.” 33Samtang nagahambal pa si Elisha sa ila, nag-abot ang ginsugo sang hari. Kag nagsiling siya, “Ini nga katalagman nga nag-abot halin mismo sa Ginoo. Ti ngaa mahulat pa ako nga magbulig siya?”

New International Version – UK

2 Kings 6:1-33

An axe-head floats

1The company of the prophets said to Elisha, ‘Look, the place where we meet with you is too small for us. 2Let us go to the Jordan, where each of us can get a pole; and let us build a place there for us to meet.’

And he said, ‘Go.’

3Then one of them said, ‘Won’t you please come with your servants?’

‘I will,’ Elisha replied. 4And he went with them.

They went to the Jordan and began to cut down trees. 5As one of them was cutting down a tree, the iron axe-head fell into the water. ‘Oh no, my lord!’ he cried out. ‘It was borrowed!’

6The man of God asked, ‘Where did it fall?’ When he showed him the place, Elisha cut a stick and threw it there, and made the iron float. 7‘Lift it out,’ he said. Then the man reached out his hand and took it.

Elisha traps blinded Arameans

8Now the king of Aram was at war with Israel. After conferring with his officers, he said, ‘I will set up my camp in such and such a place.’

9The man of God sent word to the king of Israel: ‘Beware of passing that place, because the Arameans are going down there.’ 10So the king of Israel checked on the place indicated by the man of God. Time and again Elisha warned the king, so that he was on his guard in such places.

11This enraged the king of Aram. He summoned his officers and demanded of them, ‘Tell me! Which of us is on the side of the king of Israel?’

12‘None of us, my lord the king,’ said one of his officers, ‘but Elisha, the prophet who is in Israel, tells the king of Israel the very words you speak in your bedroom.’

13‘Go, find out where he is,’ the king ordered, ‘so that I can send men and capture him.’ The report came back: ‘He is in Dothan.’ 14Then he sent horses and chariots and a strong force there. They went by night and surrounded the city.

15When the servant of the man of God got up and went out early the next morning, an army with horses and chariots had surrounded the city. ‘Oh no, my lord! What shall we do?’ the servant asked.

16‘Don’t be afraid,’ the prophet answered. ‘Those who are with us are more than those who are with them.’

17And Elisha prayed, ‘Open his eyes, Lord, so that he may see.’ Then the Lord opened the servant’s eyes, and he looked and saw the hills full of horses and chariots of fire all round Elisha.

18As the enemy came down towards him, Elisha prayed to the Lord, ‘Strike this army with blindness.’ So he struck them with blindness, as Elisha had asked.

19Elisha told them, ‘This is not the road and this is not the city. Follow me, and I will lead you to the man you are looking for.’ And he led them to Samaria.

20After they entered the city, Elisha said, ‘Lord, open the eyes of these men so that they can see.’ Then the Lord opened their eyes and they looked, and there they were, inside Samaria.

21When the king of Israel saw them, he asked Elisha, ‘Shall I kill them, my father? Shall I kill them?’

22‘Do not kill them,’ he answered. ‘Would you kill those you have captured with your own sword or bow? Set food and water before them so that they may eat and drink and then go back to their master.’ 23So he prepared a great feast for them, and after they had finished eating and drinking, he sent them away, and they returned to their master. So the bands from Aram stopped raiding Israel’s territory.

Famine in besieged Samaria

24Some time later, Ben-Hadad king of Aram mobilised his entire army and marched up and laid siege to Samaria. 25There was a great famine in the city; the siege lasted so long that a donkey’s head sold for eighty shekels6:25 That is, about 920 grams of silver, and a quarter of a cab6:25 That is, probably about 100 grams of seed pods6:25 Or of doves’ dung for five shekels.6:25 That is, about 58 grams

26As the king of Israel was passing by on the wall, a woman cried to him, ‘Help me, my lord the king!’

27The king replied, ‘If the Lord does not help you, where can I get help for you? From the threshing-floor? From the winepress?’ 28Then he asked her, ‘What’s the matter?’

She answered, ‘This woman said to me, “Give up your son so that we may eat him today, and tomorrow we’ll eat my son.” 29So we cooked my son and ate him. The next day I said to her, “Give up your son so that we may eat him,” but she had hidden him.’

30When the king heard the woman’s words, he tore his robes. As he went along the wall, the people looked, and they saw that, under his robes, he had sackcloth on his body. 31He said, ‘May God deal with me, be it ever so severely, if the head of Elisha son of Shaphat remains on his shoulders today!’

32Now Elisha was sitting in his house, and the elders were sitting with him. The king sent a messenger ahead, but before he arrived, Elisha said to the elders, ‘Don’t you see how this murderer is sending someone to cut off my head? Look, when the messenger comes, shut the door and hold it shut against him. Is not the sound of his master’s footsteps behind him?’ 33While he was still talking to them, the messenger came down to him.

The king said, ‘This disaster is from the Lord. Why should I wait for the Lord any longer?’