Gin-ayo si Naaman sa Iya Balatian sa Panit
1Si Naaman nga kumander sang mga soldado sang Aram5:1 Aram: ukon, Syria. ginatahod gid sang hari sang Aram, kay paagi sa iya ginpadaog sang Ginoo ang Aram. Maayo siya nga soldado, pero may delikado siya nga balatian sa panit.5:1 delikado siya nga balatian sa panit: sa iban nga mga translations, aro. Ang Hebreo nga pulong sini ginagamit sa pila ka klase sang balatian sa panit nga ginakabig nga mahigko, suno sa Lev. 13.
2Sang nagsalakay ang mga soldado sang Aram sa Israel, may nabihag sila nga dalagita nga nangin suluguon sang asawa ni Naaman. 3Isa ka adlaw, nagsiling ining dalagita sa iya ama, “Kon magpakigkita lang ang akon agalon nga si Naaman sa propeta nga didto sa Samaria, ayuhon gid niya siya sa iya balatian sa panit.”
4Gani ginsugiran ni Naaman ang hari parte sa ginsiling sang dalagita nga halin sa Israel. 5Nagsiling ang hari sang Aram, “Lakat, kag dal-on mo ang akon sulat sa hari sang Israel.” Gani naglakat si Naaman nga may dala nga regalo nga 350 ka kilo nga pilak, 70 ka kilo nga bulawan kag napulo ka panid nga bayo. 6Amo ini ang mensahi sang sulat nga gindala niya sa hari: “Ginapadala ko dira si Naaman nga akon alagad agod ayuhon mo siya sa iya balatian sa panit.”
7Pagkabasa sang hari sang Israel sang sulat, gin-gisi niya ang iya bayo sa kalain sang buot kag nagsiling, “Ngaa sa akon niya ginpadala ining tawo agod ayuhon ang iya balatian sa panit? Ano ako, Dios? May gahom bala ako sa pagpatay kag sa pagbuhi? Nagapangita lang siya sang kabangdanan nga mag-away kami!” 8Pagkahibalo ni Elisha, nga alagad sang Dios, sa natabo, nagpadala siya sang sini nga mensahi sa hari: “Ngaa gin-gisi mo ang imo bayo? Pakadtua diri sa akon ina nga tawo, kag mahibaluan niya nga may propeta sa Israel.”
9Gani naglakat si Naaman upod sa iya mga kabayo kag karwahe kag nagpundo sa puwertahan sang balay ni Elisha. 10Nagsugo si Elisha sang mensahero sa pagsiling kay Naaman nga magkadto siya sa Suba sang Jordan kag magpanghugas sang iya kaugalingon sing makapito ka beses, kag magaayo siya. 11Pero naakig si Naaman kag naglakat nga nagakumod. Siling niya, “Abi ko sigurado gid nga magguwa siya kag mag-atubang sa akon. Nagpaabot ako nga magpanawag siya sa Ginoo nga iya Dios kag magbayaw sang iya kamot sa ibabaw sang akon balatian sa panit kag ayuhon ako. 12Indi bala nga mas maayo ang mga suba sang Abana kag sang Farfar sa Damascus sang sa iban nga mga suba diri sa Israel? Ngaa indi ako magpanghugas didto agod mag-ayo ako?” Gani naglakat siya nga akig gid.
13Pero nagpalapit ang iya mga suluguon sa iya kag nagsiling, “Sir, kon nagsugo ang propeta sa imo sa paghimo sang dako nga butang, indi bala nga himuon mo? Ti, ngaa indi mo paghimuon ang iya ginsiling nga magpanghugas ka agod mag-ayo ka?” 14Gani naglakat si Naaman sa Suba sang Jordan kag nagpanghugas sang iya kaugalingon sing makapito ka beses, suno sa ginsiling sang alagad sang Dios. Kag nag-ayo ang iya balatian kag naglimpyo ang iya panit pareho sa panit sang isa ka gamay nga bata. 15Dayon nagbalik si Naaman kag ang iya mga kaupod sa alagad sang Dios. Nagtindog siya sa atubangan ni Elisha kag nagsiling, “Karon nahibaluan ko na nga wala sing iban nga Dios sa bug-os nga kalibutan luwas sa Dios sang Israel. Gani palihog batuna ining regalo ko sa imo, sir.”
16Nagsabat si Elisha, “Nagasumpa ako sa buhi nga Ginoo, nga akon ginaalagad, nga indi ako magbaton sang regalo.” Ginpilit siya ni Naaman nga batunon niya ang regalo, pero indi gid siya magbaton. 17Nagsiling si Naaman, “Kon indi ka gid, sir, tuguti na lang ako nga kargahan ko ang akon duha ka kabayo5:17 kabayo: Ang sapat nga ginmitlang diri ginatawag sa English nga mule, kag kaanggid ini sa kabayo. sang duta nga halin diri, kag dal-on ko sa amon.5:17 Ginapatihan sang una nga ang isa ka dios dapat simbahon sa iya kaugalingon nga duta. Kay sugod subong indi na ako maghalad sang mga halad nga ginasunog kag sang iban pa nga mga halad sa iban nga dios kundi sa Ginoo lang. 18Pero kabay pa, sir, nga patawaron ako sang Ginoo kon mag-upod ako sa akon hari sa templo sang dios nga si Rimon agod magsimba didto. Dapat lang nga himuon ko ini bilang isa ka opisyal nga ginasaligan sang hari. Pero kabay pa nga patawaron ako sang Ginoo kon magluhod man ako didto.” 19Nagsiling si Elisha, “Maayo lang nga paglakat.”
Pero indi pa gani malayo ang nalaktan ni Naaman, 20nagsiling si Gehazi sa iya kaugalingon, “Ginpalakat sang akon agalon si Naaman nga Arameanhon nga wala niya pagbatuna ang regalo nga dala niya. Nagasumpa ako sa buhi nga Ginoo nga lagson ko siya kag magkuha sang bisan ano sa iya.”
21Gani dali-dali nga ginlagas ni Gehazi si Naaman. Pagkakita ni Naaman kay Gehazi nga nagadalagan pakadto sa iya, nagpanaog siya sa karwahe kag ginsugata siya. Nagpamangkot si Naaman, “May malain bala nga natabo?” 22Nagsabat si Gehazi, “Wala man. Ginsugo lang ako sang akon agalon nga silingon ka nga may nag-abot bag-o lang gid nga duha ka bataon nga tawo nga miyembro sang grupo sang mga propeta, nga halin sa kabukiran sang Efraim. Kag nagpangabay ang akon agalon nga hatagan mo sila sang 35 ka kilo nga pilak kag duha ka panid nga bayo.” 23Nagsiling si Naaman, “Huo, ari ang 70 ka kilo nga pilak.” Kag ginpilit pa siya ni Naaman nga batunon ato. Ginsulod ni Naaman ang pilak sa duha ka bag pati ang duha ka panid nga bayo, kag ginhatag ini sa iya duha ka suluguon nga amo ang magdala sini para kay Gehazi. 24Pag-abot ni Gehazi sa bukid, ginkuha niya sa mga suluguon ang duha ka bag kag ginpabalik sila. Dayon gindala niya ato sa balay kag gintago, 25kag nagpakita siya dayon kay Elisha. Nagpamangkot si Elisha sa iya, “Diin ka naghalin, Gehazi?” Nagsabat si Gehazi, “Wala ako sing may ginkadtuan.” 26Pero nagsiling si Elisha, “Wala ka bala kahibalo nga ang akon espiritu ato didto sang nagpanaog si Naaman sa iya karwahe sa pagsugata sa imo? Indi ini tion sa pagbaton sang kuwarta, bayo, talamnan sang olibo, talamnan sang ubas, kasapatan, kag mga suluguon. 27Tungod nga ginhimo mo ini, ang balatian sa panit ni Naaman magasaylo sa imo kag sa imo mga kaliwat hasta san-o.” Paghalin ni Gehazi kay Elisha nagputi gid ang iya panit tungod sa balatian.
Naäman door Elisa genezen
1De koning van Syrië koesterde grote bewondering voor Naäman, de opperbevelhebber van zijn leger, want de Here had door hem Syrië talloze overwinningen gegeven. Deze grote held was echter melaats geworden. 2Syrische benden hadden invallen gedaan in Israël en onder hun gevangenen bevond zich een jong meisje, dat nu als dienstmeisje aan Naämans vrouw was gegeven. 3Op een dag zei het jonge meisje tegen haar meesteres: ‘Ik zou wel willen dat mijn meester de profeet in Samaria kon opzoeken. Die zou hem wel kunnen genezen van zijn melaatsheid.’ 4Naäman vertelde de koning wat het jonge meisje had gezegd. 5‘Ga die profeet dan maar opzoeken,’ zei de koning. ‘Ik zal u een brief meegeven voor de koning van Israël.’ Zo ging Naäman op weg met geschenken bij zich, te weten driehonderd kilo zilver, zesenzestig kilo goud en tien bovenmantels. 6De brief voor de koning van Israël bevatte de volgende boodschap: ‘De man die deze brief brengt, is mijn dienaar Naäman, wilt u hem van zijn melaatsheid afhelpen?’ 7Nadat de koning van Israël de brief had gelezen, scheurde hij zijn kleren en zei: ‘Deze man zendt mij een melaatse die moet worden genezen! Ben ik soms God, dat ik kan doden of genezen? Hij probeert alleen een excuus te vinden om ons opnieuw aan te vallen!’
8De profeet Elisa hoorde echter dat de koning zijn kleren had gescheurd en hij stuurde hem toen de boodschap: ‘Waarom windt u zich zo op? Stuur Naäman naar mij toe, dan zal hij erachter komen dat er een echte profeet in Israël is.’ 9Enige tijd later stond Naäman met zijn paarden en wagens voor de deur van Elisaʼs huis. 10Elisa stuurde een boodschapper naar buiten om hem te vertellen dat hij zich zevenmaal in de Jordaan moest gaan baden en dan volledig van de melaatsheid zou zijn genezen. 11Maar dat zinde Naäman helemaal niet en hij vertrok woedend. ‘Dat is me wat moois! Die man zou toch op zʼn minst naar buiten kunnen komen om mij te woord te staan. Ik verwachtte dat hij met zijn hand over de melaatse plekken zou strijken, de Here, zijn God, zou aanroepen en mij zou genezen. 12De Abana en de Parpar-rivier in Damascus zijn zeker zo goed als alle rivieren van Israël bij elkaar! Dan kan ik me net zo goed thuis gaan baden en daar van mijn melaatsheid genezen!’ Hij vertrok met een woedende uitdrukking op zijn gezicht. 13Maar zijn officieren waren het niet met hem eens en zeiden: ‘Heer, als de profeet u iets moeilijks had opgedragen, had u het toch zeker wel gedaan? Dan moet u nu zeker doen wat hij u heeft opgedragen. Als dat alleen maar inhoudt dat u zich moet baden om te worden genezen, is dat een kleine moeite.’ 14Daarom ging Naäman toch maar naar de Jordaan en dompelde zich zevenmaal onder, zoals de profeet had opgedragen. Zijn huid werd daarna zo gezond als die van een jong kind en hij was genezen.
15Hij en zijn hele gezelschap gingen terug om de profeet op te zoeken. Nederig ging Naäman voor hem staan en zei: ‘Nu weet ik dat op de hele wereld geen God bestaat, behalve in Israël, neem daarom alstublieft mijn geschenken aan.’ 16Maar Elisa antwoordde: ‘Ik zweer bij de Here, mijn God, dat ik ze niet zal aannemen.’ Naäman drong er op aan dat hij dat wel moest doen, maar hij weigerde resoluut.
17‘Goed,’ zei Naäman, ‘maar geef mij dan twee muilezelladingen aarde mee, want van nu af aan zal ik nooit meer brandoffers of slachtoffers brengen aan een andere God dan aan de Here. 18Ik hoop echter dat de Here mij één ding wil vergeven: dat ik met mijn meester, de koning, de tempel van de god Rimmon inga om hem te ondersteunen en dat ik dan ook buig.’ 19‘Ga in vrede,’ zei Elisa. Zo ging Naäman terug naar huis.
20Maar Elisaʼs dienaar Gehazi dacht bij zichzelf: ‘Mijn meester had deze man niet weg mogen laten gaan zonder zijn geschenken aan te nemen. Ik ga achter hem aan om nog iets van hem aan te nemen.’ 21Gehazi ging hem achterna en toen Naäman hem zag, sprong hij van zijn wagen en liep hem tegemoet. ‘Is alles in orde?’ vroeg hij. 22‘Ja hoor,’ zei Gehazi, ‘maar mijn meester heeft mij gestuurd om te vertellen dat er net twee jonge profeten uit de heuvels van Efraïm zijn aangekomen en hij graag dertig kilo zilver en twee bovenmantels wilde hebben om aan hen te geven.’ 23‘Neem maar zestig kilo,’ drong Naäman aan. Hij gaf hem ook twee dure mantels, deed het geld in twee zakken en stuurde twee dienaren met Gehazi mee om alles te dragen. 24Maar toen zij aankwamen bij de heuvel waar Elisa woonde, nam Gehazi de zakken van de dienaren over en stuurde hen terug. Daarna verborg hij het geld in zijn huis.
25Bij zijn meester binnengekomen, vroeg Elisa hem: ‘Waar ben je geweest, Gehazi?’ ‘Ik ben helemaal nergens heen geweest,’ gaf hij als antwoord. 26Maar Elisa vroeg: ‘Besef je niet dat ik er in gedachten bij was, toen Naäman uit zijn wagen stapte om jou te begroeten? Is dit de tijd om zilver, kleding, tuinen met olijfbomen, wijngaarden, schapen, ossen en dienaren aan te nemen? 27Omdat jij dit hebt gedaan, zal Naämans ziekte voor altijd op jou, je kinderen en hun kinderen terechtkomen.’ En Gehazi verliet hem als een melaatse. Zijn huid was zo wit als sneeuw.
