2 Hari 4 – HLGN & NRT

Ang Pulong Sang Dios

2 Hari 4:1-44

Ang Lana sang Balo nga Babayi

1May isa ka balo nga babayi nga ang iya bana nga napatay miyembro sadto sang grupo sang mga propeta. Isa ka adlaw, nagpangayo siya sang bulig kay Elisha. Siling niya, “Patay na ang akon bana nga imo alagad kag nahibaluan mo nga nagatahod siya sa Ginoo. Karon, ang tawo nga iya nautangan nag-abot agod kuhaon ang amon duha ka anak nga lalaki agod himuon nga ulipon bilang bayad sa utang.” 2Nagsiling si Elisha sa iya, “Ano ayhan ang mabulig ko sa imo? Sugiri ako, ano ang ara sa imo balay?” Nagsabat ang babayi, “Wala gid, sir, luwas lang sa diutay nga lana sa tibod.” 3Nagsiling si Elisha, “Kadtui ang tanan mo nga kaingod kag magpanghulam ka sang madamo nga mga suludlan. 4Dayon magsulod kamo sang imo mga anak sa inyo balay kag siraduhi ninyo ang puwertahan. Ibubo ninyo sa tanan nga suludlan ang lana nga ara sa tibod. Pagkapuno sang kada suludlan, paina dayon.”

5Gani ginhimo sang babayi ang ginsiling ni Elisha sa iya, kag nagpanirado sila sang iya mga anak sa ila balay. Dayon gindala sang iya mga anak ang mga suludlan sa iya, kag ginbutangan niya ini sang lana. 6Sang napuno na ang tanan nga suludlan, nagsiling siya sa iya anak, “Hatagi pa ako sang suludlan.” Nagsabat ang iya anak, “Wala na sang suludlan.” Kag nag-untat dayon ang pag-ilig sang lana.

7Nagkadto ang babayi kay Elisha nga alagad sang Dios kag ginsugiran niya siya sa natabo. Nagsiling si Elisha sa iya, “Lakat kag ibaligya ang lana kag bayari ang imo utang. May sobra ka pa nga kuwarta nga mabilin nga sarang makabuhi sa imo kag sa imo mga anak.”

Si Elisha kag ang Babayi nga Taga-Shunem

8Isa ka adlaw, nagkadto si Elisha sa Shunem. May manggaranon didto nga babayi nga nag-agda kay Elisha nga magkaon. Halin sadto, kon mag-agi si Elisha sa Shunem, nagahapit siya sa balay sang babayi kag magkaon.

9Karon nagsiling ang babayi sa iya bana, “Nahibaluan ko nga ining tawo nga nagahapit diri permi sa aton isa ka balaan nga alagad sang Dios. 10Himuan naton siya sang gamay nga kuwarto sa may atop, kag butangan ta sang katre, lamisa, bangko, kag suga, agod kon magkadto siya diri sa aton puwede siya makatiner didto.”

11Isa ka adlaw, sang nagkadto si Elisha sa Shunem, nagsaka siya sa kuwarto kag nagpahuway didto. 12Ginsugo niya ang iya suluguon nga si Gehazi nga tawgon ang babayi. Gani gintawag ni Gehazi ang babayi, kag pag-abot sang babayi, 13nagsiling si Elisha sa iya suluguon, “Pamangkuta siya kon ano ang aton mahimo para sa iya, sa iya maayo nga pag-atipan sa aton. Basi kon may ipapangabay siya sa aton sa hari ukon sa kumander sang mga soldado.” Nagsabat ang babayi, “Indi na kinahanglan, kay maayo ang akon kahimtangan diri upod sa akon mga kasimanwa.” 14Nagpamangkot si Elisha kay Gehazi, “Ti, ano ang aton mahimo para sa iya?” Nagsabat si Gehazi, “Wala siya sing bata nga lalaki kag tigulang na ang iya bana.” 15Nagsiling si Elisha, “Tawga siya liwat.” Gani gintawag siya ni Gehazi, kag nagtindog siya sa puwertahan. 16Nagsiling si Elisha sa iya, “Sa amo man sini nga tion sa sunod nga tuig may ginakugos ka na nga bata nga lalaki.” Nagsabat ang babayi, “Indi ka magbutig sa akon, sir. Alagad ka sang Dios.”

17Pero nagbusong matuod ang babayi, kag nagbata siya sing lalaki sa amo gid nga tion sang madason nga tuig, suno sa ginsiling sa iya ni Elisha.

18Isa ka adlaw, sang dako na ang bata, nagkadto siya sa iya amay nga ara sa uma nga nagaobra upod sa mga manug-ani. 19Hinali lang nga nagsinggit siya sa iya amay, “Masakit ang ulo ko! Masakit ang ulo ko!” Nagsiling ang iya amay sa suluguon, “Dal-a siya sa iya iloy!” 20Gani gindala sang suluguon ang bata sa iya iloy, kag ginsabak niya siya. Pero pagkaudto napatay ang bata. 21Gindala sang iloy ang bangkay sang iya anak sa kuwarto ni Elisha sa ibabaw, kag ginbutang sa katre. Dayon nagguwa siya sa kuwarto kag ginsira ang puwertahan.

22Gintawag sang babayi ang iya bana kag ginsilingan, “Palihog, padal-i ako sang isa ka suluguon kag isa ka asno agod makadali-dali ako kadto sa alagad sang Dios, kag makabalik dayon.” 23Nagpamangkot ang iya bana, “Ngaa makadto ka gid subong nga indi man ini Piesta sang Pag-umpisa sang Bulan ukon Adlaw nga Inugpahuway?” Nagsabat ang babayi, “Sige lang.” 24Gani ginbutangan niya sang pulungkuan ang asno kag nagsiling sa iya suluguon, “Dali na! Kag indi pagpahinaya ang asno kon indi ako magsiling sa imo.”

25Gani naglakat sila, kag nakaabot sila sa Bukid sang Carmel, nga sa diin ara ang alagad sang Dios. Pagkakita ni Elisha sa babayi sa unhan, nagsiling siya sa iya suluguon nga si Gehazi, “Tan-awa, ara ang babayi nga taga-Shunem! 26Dalagan kag sugataa siya kag pamangkuta kon kamusta siya, ang iya bana, kag ang iya anak.” Ginsugiran sang babayi si Gehazi nga maayo man ang tanan.

27Pero pag-abot niya kay Elisha sa bukid, nagluhod siya kag gin-uyatan niya ang tiil ni Elisha. Nagpalapit si Gehazi agod itikwang siya palayo, pero nagsiling si Elisha, “Pabay-i lang siya! Kay ara siya sa kalisod, pero wala ginsugid sang Ginoo sa akon kon ngaa.” 28Nagsiling ang babayi, “Sir, wala ako nagpangayo sa imo sang anak nga lalaki; ikaw mismo ang nagsiling nga makabata pa ako. Nagsiling pa gani ako sa imo nga indi mo ako pagpasaligon.”

29Sang mareyalisar ni Elisha nga may natabo sa bata, nagsiling siya kay Gehazi, “Magpreparar ka sa pagkadto sa iya balay. Dal-a ang akon sungkod kag magdalagan. Kon may masugata ka, indi ka na magpanamyaw, kag kon may magpanamyaw sa imo indi ka na magsabat.4:29 Kon may masugata ka… magsabat: Siguro amo ang sugo ni Elisha sa iya agod magdali siya, nga indi na mag-usik sang panahon sa malawig nga pagpanamyaw ukon pagpakig-estorya. Pag-abot mo, ibutang dayon ang akon sungkod sa guya sang bata.” 30Pero nagsiling ang iloy sang bata kay Elisha, “Nagasumpa ako sa buhi nga Ginoo kag sa imo, nga indi gid ako magpauli kon indi ka mag-upod sa akon.” Gani naglakat si Elisha upod sa iya.

31Nag-una si Gehazi kag ginbutang niya ang sungkod sa guya sang bata, pero wala gid nagtingog ukon naghulag ang bata. Gani nagbalik si Gehazi sa pagsugata kay Elisha kag nagsiling, “Wala gid mabuhi ang bata.”

32Sang pag-abot ni Elisha sa balay, nakita niya didto sa iya kuwarto ang bata nga nagahamyang sa iya katre. 33Nagsulod siya kag ginsira ang puwertahan, kag nagpangamuyo sa Ginoo. 34Dayon ginhap-an niya ang bata, nga ang iya baba sa baba sang bata, ang iya mata sa mata sang bata, kag ang iya kamot sa kamot sang bata. Samtang ginahap-an niya ang bata, amat-amat nga nag-init ang lawas sang bata. 35Nagtindog si Elisha, kag nagpakadto-pakari sa kuwarto. Dayon ginhap-an niya liwat ang bata. Nagpangatsi ang bata sing makapito ka beses, dayon ginmuklat niya ang iya mga mata.

36Gintawag ni Elisha si Gehazi kag ginsilingan, “Tawga ang iya iloy.” Gani gintawag niya siya. Pag-abot sang babayi nagsiling si Elisha sa iya, “Kuhaa ang imo bata.” 37Nagsulod ang babayi kag nagluhod sa tiilan ni Elisha sa pagpasalamat4:37 pagpasalamat: ukon, pagpadungog. sa iya. Dayon ginkuha niya ang iya bata kag gindala panaog.

Ang Milagro sang Tion sang Tiggulutom

38Sang pagbalik ni Elisha sa Gilgal, may gutom didto. Karon, samtang nagapakigsugilanon ang grupo sang mga propeta sa iya, nagsiling siya sa iya suluguon, “Isun-ad ang dako nga kolon kag magluto sang sopas para sa sini nga mga tawo.” 39Ang isa sa mga propeta nagkadto sa uma sa pagpangutan. Nakakita siya sang utan nga nagakabod lang didto, kag nagpanguha siya sang mga bunga sini nga sarang lang niya madala sa iya bayo. Pagpauli niya, ginpangkihad-kihad niya ini kag ginlakot sa ginaluto nga sopas, nga wala gani niya nahibaluan kon ano ato. 40Pagkaluto sang sopas, ginserbi dayon ini sa mga tawo. Pero sang nagkaon na sila, nagsinggit sila, “Alagad sang Dios, kalain gid sang iya sabor!”4:40 kalain gid sang iya sabor: ukon, makahililo ini. Kag indi nila ato makaon. 41Nagsiling si Elisha, “Kuhai ako sang harina.” Ginbubo niya dayon ang harina sa kolon kag nagsiling sa suluguon, “Sige, iserbi na ini sa ila agod makakaon sila.” Kag maayo na ang sabor sini.4:41 maayo na ang sabor sini: ukon, indi na ini makahililo.

42Sang isa naman ka tion, may isa ka tawo nga halin sa Baal Shalisha nga nagdala kay Elisha sang sako nga may unod nga 20 ka tinapay nga hinimo halin sa nahauna nga patubas sang barley, kag bag-o nga inani nga uyas. Nagsiling si Elisha, “Ihatag ina sa grupo sang mga propeta4:42 sa grupo sang mga propeta: sa Hebreo, sa mga tawo. agod ila kaunon.” 43Nagsiling ang iya kabulig, “Paano ko ini mapaigo sa 100 ka tawo?” Nagsabat si Elisha, “Ihatag lang sa ila agod makakaon sila. Kay nagasiling ang Ginoo nga makakaon sila kag may mabilin pa.” 44Gani ginhatag ini sang suluguon sa mga propeta kag nagkaon sila, kag may nabilin pa, suno sa ginsiling sang Ginoo.

New Russian Translation

4 Царств 4:1-44

Елисей и бедная вдова

1Жена одного ученика пророков кричала Елисею:

– Твой слуга, мой муж, умер, и ты знаешь, что он чтил Господа. А теперь его заимодавец пришел, чтобы забрать обоих моих мальчиков в рабство.

2Елисей ответил ей:

– Как мне помочь тебе? Скажи мне, что у тебя есть дома?

– У твоей служанки ничего нет, – сказала она, – лишь горшок масла.

3Елисей сказал ей:

– Ступай и попроси у соседей пустые сосуды, да набери их побольше. 4Потом войди и запри за собой и за сыновьями дверь. Наливай масло в сосуды и, наполнив сосуд, отставляй в сторону.

5Она пошла и заперла дверь за собой и сыновьями. Они подносили ей сосуды, а она наливала. 6Когда все сосуды наполнились, она сказала сыну:

– Дай мне еще один.

Но он ответил:

– Ни одного сосуда больше нет.

И масло перестало течь. 7Она пошла и рассказала Божьему человеку, а он сказал:

– Пойди, продай масло и расплатись с долгами, а на то, что останется, ты с сыновьями сможешь жить.

Елисей и богатая шунамитянка

8Однажды Елисей отправился в Шунем. Там жила одна богатая женщина, которая уговорила его остаться поесть. И всякий раз, проходя мимо, он останавливался там поесть. 9Она сказала мужу:

– Я знаю, что человек, который часто заходит к нам, – святой Божий человек. 10Давай сделаем на крыше маленькую комнату и поставим туда постель, стол, стул и светильник для него. Тогда он сможет останавливаться там всякий раз, когда будет заходить к нам.

11Однажды, когда Елисей пришел туда, он поднялся в комнату и лег. 12Потом сказал своему слуге Гиезию:

– Позови эту шунамитянку.

Он позвал ее, и она пришла к нему. 13Елисей сказал ему:

– Скажи ей: «Ты так хлопотала ради нас. Что для тебя сделать? Может, замолвить о тебе слово перед царем или начальником войска?»

Она ответила:

– Я живу среди своего народа.

14– Что же сделать для нее? – спросил Елисей.

Гиезий сказал:

– Да вот, сына у нее нет, а муж уже стар.

15Тогда Елисей сказал:

– Позови ее.

Он позвал ее, и она встала в дверях.

16– Примерно в это время в следующем году, – сказал Елисей, – ты будешь держать на руках сына.

– Нет, мой господин, – возразила она, – не обманывай свою служанку, Божий человек!

17Но вот, эта женщина забеременела, и в следующем году, примерно в это время, родила сына, как и сказал ей Елисей.

Воскрешение сына шунамитянки

18Ребенок подрос. Однажды он вышел к отцу, который был со жнецами.

19– Моя голова! Моя голова! – сказал он отцу.

Отец велел слуге:

– Отнеси его к матери.

20Слуга поднял его и отнес к матери. Ребенок сидел у нее на коленях до полудня, а потом умер. 21Она поднялась и положила его на постель Божьего человека, заперла дверь и вышла. 22Затем она позвала мужа и сказала:

– Прошу, пошли мне одного из слуг и осла, чтобы мне быстро съездить к Божьему человеку и вернуться.

23– Зачем ходить к нему сегодня? – спросил он. – Сегодня же не праздник Новолуния, не суббота4:23 Новолуние – израильтяне, пользовавшиеся лунным календарем, праздновали начало каждого месяца, которое совпадало с новолунием. Суббота – седьмой день недели у иудеев. День, посвященный Господу. В этот день, согласно повелению Господа, израильский народ отдыхал и совершал ритуальные жертвоприношения..

– Все будет хорошо, – ответила она.

24Она оседлала осла и сказала слуге:

– Веди. Не останавливайся, пока не скажу.

25Она отправилась в путь и пришла к Божьему человеку на гору Кармил. Увидев ее издалека, Божий человек сказал своему слуге Гиезию:

– Смотри! Это шунамитянка! 26Беги ей навстречу и спроси ее: «Здорова ли ты? Здоров ли твой муж? Здоров ли твой ребенок?»

– Здоровы, – сказала она.

27Когда же она пришла к Божьему человеку на гору, она обняла его ноги. Гиезий подошел, чтобы оттолкнуть ее, но Божий человек сказал:

– Оставь ее! Она в большом горе, но Господь утаил это от меня и не сказал мне.

28– Разве я просила тебя о сыне, мой господин? – сказала она. – Разве я не говорила тебе: «Не буди во мне надежду?»

29Елисей сказал Гиезию:

– Заправь полы плаща под пояс, возьми в руку мой посох и беги. Если встретишь кого, не приветствуй, и если кто будет приветствовать тебя, не отвечай. Положи мой посох мальчику на лицо.

30Но мать ребенка сказала:

– Верно, как и то, что жив Господь и жив ты сам, – я не отстану от тебя.

Тогда он поднялся и пошел за ней.

31Гиезий шел впереди их и положил посох мальчику на лицо, но в ответ не раздалось ни звука. Гиезий вернулся навстречу Елисею и сказал ему:

– Мальчик не пробудился.

32Когда Елисей пришел в дом, мальчик лежал мертвым на его постели. 33Он вошел, запер за собой дверь и помолился Господу. 34После этого он поднялся на постель и лег на мальчика – рот ко рту, глаза к глазам, руки к рукам. Когда он простерся над ним, тело мальчика согрелось. 35Елисей отвернулся, походил по комнате взад и вперед и, поднявшись на постель, простерся над ним еще раз. Мальчик семь раз чихнул и открыл глаза. 36Елисей позвал Гиезия и сказал:

– Позови шунамитянку.

И тот сделал это.

Когда она пришла, он сказал:

– Возьми своего сына.

37Она вошла, упала ему в ноги и поклонилась до земли. Затем она взяла сына и вышла.

Ядовитая похлебка

38Елисей же вернулся в Гилгал. В той области тогда был голод. Когда ученики пророков встретили его, он сказал слуге:

– Поставь большой котел и свари для этих людей похлебки.

39Один из них вышел в поле собирать овощи4:39 Букв.: «травы». и нашел дикие огурцы. Он набрал полную одежду диких плодов с него и, когда вернулся, накрошил их в котел с похлебкой, хотя никто не знал, что это такое. 40Похлебку разлили для людей, но начав есть, они закричали:

– Божий человек, в котле смерть! – и не стали есть похлебку.

41Елисей сказал:

– Принесите муки.

Он бросил ее в котел и сказал:

– Разливай людям, чтобы они ели.

И в котле не осталось ничего вредного.

Насыщение ста человек

42Из Баал-Шалиши пришел некий человек, который принес Божьему человеку двадцать ячменных хлебов, испеченных из зерна первого урожая, и колосья с молодым зерном.

– Отдай людям, пусть едят, – сказал Елисей.

43– Как же я накормлю этим сто человек? – спросил слуга.

Но Елисей ответил:

– Отдай людям, пусть едят. Ведь так говорит Господь: «Они наедятся, и еще останется».

44Тогда он раздал им, и они ели, и еще осталось, по слову Господа.