Ang Lana sang Balo nga Babayi
1May isa ka balo nga babayi nga ang iya bana nga napatay miyembro sadto sang grupo sang mga propeta. Isa ka adlaw, nagpangayo siya sang bulig kay Elisha. Siling niya, “Patay na ang akon bana nga imo alagad kag nahibaluan mo nga nagatahod siya sa Ginoo. Karon, ang tawo nga iya nautangan nag-abot agod kuhaon ang amon duha ka anak nga lalaki agod himuon nga ulipon bilang bayad sa utang.” 2Nagsiling si Elisha sa iya, “Ano ayhan ang mabulig ko sa imo? Sugiri ako, ano ang ara sa imo balay?” Nagsabat ang babayi, “Wala gid, sir, luwas lang sa diutay nga lana sa tibod.” 3Nagsiling si Elisha, “Kadtui ang tanan mo nga kaingod kag magpanghulam ka sang madamo nga mga suludlan. 4Dayon magsulod kamo sang imo mga anak sa inyo balay kag siraduhi ninyo ang puwertahan. Ibubo ninyo sa tanan nga suludlan ang lana nga ara sa tibod. Pagkapuno sang kada suludlan, paina dayon.”
5Gani ginhimo sang babayi ang ginsiling ni Elisha sa iya, kag nagpanirado sila sang iya mga anak sa ila balay. Dayon gindala sang iya mga anak ang mga suludlan sa iya, kag ginbutangan niya ini sang lana. 6Sang napuno na ang tanan nga suludlan, nagsiling siya sa iya anak, “Hatagi pa ako sang suludlan.” Nagsabat ang iya anak, “Wala na sang suludlan.” Kag nag-untat dayon ang pag-ilig sang lana.
7Nagkadto ang babayi kay Elisha nga alagad sang Dios kag ginsugiran niya siya sa natabo. Nagsiling si Elisha sa iya, “Lakat kag ibaligya ang lana kag bayari ang imo utang. May sobra ka pa nga kuwarta nga mabilin nga sarang makabuhi sa imo kag sa imo mga anak.”
Si Elisha kag ang Babayi nga Taga-Shunem
8Isa ka adlaw, nagkadto si Elisha sa Shunem. May manggaranon didto nga babayi nga nag-agda kay Elisha nga magkaon. Halin sadto, kon mag-agi si Elisha sa Shunem, nagahapit siya sa balay sang babayi kag magkaon.
9Karon nagsiling ang babayi sa iya bana, “Nahibaluan ko nga ining tawo nga nagahapit diri permi sa aton isa ka balaan nga alagad sang Dios. 10Himuan naton siya sang gamay nga kuwarto sa may atop, kag butangan ta sang katre, lamisa, bangko, kag suga, agod kon magkadto siya diri sa aton puwede siya makatiner didto.”
11Isa ka adlaw, sang nagkadto si Elisha sa Shunem, nagsaka siya sa kuwarto kag nagpahuway didto. 12Ginsugo niya ang iya suluguon nga si Gehazi nga tawgon ang babayi. Gani gintawag ni Gehazi ang babayi, kag pag-abot sang babayi, 13nagsiling si Elisha sa iya suluguon, “Pamangkuta siya kon ano ang aton mahimo para sa iya, sa iya maayo nga pag-atipan sa aton. Basi kon may ipapangabay siya sa aton sa hari ukon sa kumander sang mga soldado.” Nagsabat ang babayi, “Indi na kinahanglan, kay maayo ang akon kahimtangan diri upod sa akon mga kasimanwa.” 14Nagpamangkot si Elisha kay Gehazi, “Ti, ano ang aton mahimo para sa iya?” Nagsabat si Gehazi, “Wala siya sing bata nga lalaki kag tigulang na ang iya bana.” 15Nagsiling si Elisha, “Tawga siya liwat.” Gani gintawag siya ni Gehazi, kag nagtindog siya sa puwertahan. 16Nagsiling si Elisha sa iya, “Sa amo man sini nga tion sa sunod nga tuig may ginakugos ka na nga bata nga lalaki.” Nagsabat ang babayi, “Indi ka magbutig sa akon, sir. Alagad ka sang Dios.”
17Pero nagbusong matuod ang babayi, kag nagbata siya sing lalaki sa amo gid nga tion sang madason nga tuig, suno sa ginsiling sa iya ni Elisha.
18Isa ka adlaw, sang dako na ang bata, nagkadto siya sa iya amay nga ara sa uma nga nagaobra upod sa mga manug-ani. 19Hinali lang nga nagsinggit siya sa iya amay, “Masakit ang ulo ko! Masakit ang ulo ko!” Nagsiling ang iya amay sa suluguon, “Dal-a siya sa iya iloy!” 20Gani gindala sang suluguon ang bata sa iya iloy, kag ginsabak niya siya. Pero pagkaudto napatay ang bata. 21Gindala sang iloy ang bangkay sang iya anak sa kuwarto ni Elisha sa ibabaw, kag ginbutang sa katre. Dayon nagguwa siya sa kuwarto kag ginsira ang puwertahan.
22Gintawag sang babayi ang iya bana kag ginsilingan, “Palihog, padal-i ako sang isa ka suluguon kag isa ka asno agod makadali-dali ako kadto sa alagad sang Dios, kag makabalik dayon.” 23Nagpamangkot ang iya bana, “Ngaa makadto ka gid subong nga indi man ini Piesta sang Pag-umpisa sang Bulan ukon Adlaw nga Inugpahuway?” Nagsabat ang babayi, “Sige lang.” 24Gani ginbutangan niya sang pulungkuan ang asno kag nagsiling sa iya suluguon, “Dali na! Kag indi pagpahinaya ang asno kon indi ako magsiling sa imo.”
25Gani naglakat sila, kag nakaabot sila sa Bukid sang Carmel, nga sa diin ara ang alagad sang Dios. Pagkakita ni Elisha sa babayi sa unhan, nagsiling siya sa iya suluguon nga si Gehazi, “Tan-awa, ara ang babayi nga taga-Shunem! 26Dalagan kag sugataa siya kag pamangkuta kon kamusta siya, ang iya bana, kag ang iya anak.” Ginsugiran sang babayi si Gehazi nga maayo man ang tanan.
27Pero pag-abot niya kay Elisha sa bukid, nagluhod siya kag gin-uyatan niya ang tiil ni Elisha. Nagpalapit si Gehazi agod itikwang siya palayo, pero nagsiling si Elisha, “Pabay-i lang siya! Kay ara siya sa kalisod, pero wala ginsugid sang Ginoo sa akon kon ngaa.” 28Nagsiling ang babayi, “Sir, wala ako nagpangayo sa imo sang anak nga lalaki; ikaw mismo ang nagsiling nga makabata pa ako. Nagsiling pa gani ako sa imo nga indi mo ako pagpasaligon.”
29Sang mareyalisar ni Elisha nga may natabo sa bata, nagsiling siya kay Gehazi, “Magpreparar ka sa pagkadto sa iya balay. Dal-a ang akon sungkod kag magdalagan. Kon may masugata ka, indi ka na magpanamyaw, kag kon may magpanamyaw sa imo indi ka na magsabat.4:29 Kon may masugata ka… magsabat: Siguro amo ang sugo ni Elisha sa iya agod magdali siya, nga indi na mag-usik sang panahon sa malawig nga pagpanamyaw ukon pagpakig-estorya. Pag-abot mo, ibutang dayon ang akon sungkod sa guya sang bata.” 30Pero nagsiling ang iloy sang bata kay Elisha, “Nagasumpa ako sa buhi nga Ginoo kag sa imo, nga indi gid ako magpauli kon indi ka mag-upod sa akon.” Gani naglakat si Elisha upod sa iya.
31Nag-una si Gehazi kag ginbutang niya ang sungkod sa guya sang bata, pero wala gid nagtingog ukon naghulag ang bata. Gani nagbalik si Gehazi sa pagsugata kay Elisha kag nagsiling, “Wala gid mabuhi ang bata.”
32Sang pag-abot ni Elisha sa balay, nakita niya didto sa iya kuwarto ang bata nga nagahamyang sa iya katre. 33Nagsulod siya kag ginsira ang puwertahan, kag nagpangamuyo sa Ginoo. 34Dayon ginhap-an niya ang bata, nga ang iya baba sa baba sang bata, ang iya mata sa mata sang bata, kag ang iya kamot sa kamot sang bata. Samtang ginahap-an niya ang bata, amat-amat nga nag-init ang lawas sang bata. 35Nagtindog si Elisha, kag nagpakadto-pakari sa kuwarto. Dayon ginhap-an niya liwat ang bata. Nagpangatsi ang bata sing makapito ka beses, dayon ginmuklat niya ang iya mga mata.
36Gintawag ni Elisha si Gehazi kag ginsilingan, “Tawga ang iya iloy.” Gani gintawag niya siya. Pag-abot sang babayi nagsiling si Elisha sa iya, “Kuhaa ang imo bata.” 37Nagsulod ang babayi kag nagluhod sa tiilan ni Elisha sa pagpasalamat4:37 pagpasalamat: ukon, pagpadungog. sa iya. Dayon ginkuha niya ang iya bata kag gindala panaog.
Ang Milagro sang Tion sang Tiggulutom
38Sang pagbalik ni Elisha sa Gilgal, may gutom didto. Karon, samtang nagapakigsugilanon ang grupo sang mga propeta sa iya, nagsiling siya sa iya suluguon, “Isun-ad ang dako nga kolon kag magluto sang sopas para sa sini nga mga tawo.” 39Ang isa sa mga propeta nagkadto sa uma sa pagpangutan. Nakakita siya sang utan nga nagakabod lang didto, kag nagpanguha siya sang mga bunga sini nga sarang lang niya madala sa iya bayo. Pagpauli niya, ginpangkihad-kihad niya ini kag ginlakot sa ginaluto nga sopas, nga wala gani niya nahibaluan kon ano ato. 40Pagkaluto sang sopas, ginserbi dayon ini sa mga tawo. Pero sang nagkaon na sila, nagsinggit sila, “Alagad sang Dios, kalain gid sang iya sabor!”4:40 kalain gid sang iya sabor: ukon, makahililo ini. Kag indi nila ato makaon. 41Nagsiling si Elisha, “Kuhai ako sang harina.” Ginbubo niya dayon ang harina sa kolon kag nagsiling sa suluguon, “Sige, iserbi na ini sa ila agod makakaon sila.” Kag maayo na ang sabor sini.4:41 maayo na ang sabor sini: ukon, indi na ini makahililo.
42Sang isa naman ka tion, may isa ka tawo nga halin sa Baal Shalisha nga nagdala kay Elisha sang sako nga may unod nga 20 ka tinapay nga hinimo halin sa nahauna nga patubas sang barley, kag bag-o nga inani nga uyas. Nagsiling si Elisha, “Ihatag ina sa grupo sang mga propeta4:42 sa grupo sang mga propeta: sa Hebreo, sa mga tawo. agod ila kaunon.” 43Nagsiling ang iya kabulig, “Paano ko ini mapaigo sa 100 ka tawo?” Nagsabat si Elisha, “Ihatag lang sa ila agod makakaon sila. Kay nagasiling ang Ginoo nga makakaon sila kag may mabilin pa.” 44Gani ginhatag ini sang suluguon sa mga propeta kag nagkaon sila, kag may nabilin pa, suno sa ginsiling sang Ginoo.
1Now there cried a certain woman of the wives of the sons of the prophets unto Elisha, saying, Thy servant my husband is dead; and thou knowest that thy servant did fear the LORD: and the creditor is come to take unto him my two sons to be bondmen. 2And Elisha said unto her, What shall I do for thee? tell me, what hast thou in the house? And she said, Thine handmaid hath not any thing in the house, save a pot of oil. 3Then he said, Go, borrow thee vessels abroad of all thy neighbours, even empty vessels; borrow not a few.4.3 borrow not…: or, scant not 4And when thou art come in, thou shalt shut the door upon thee and upon thy sons, and shalt pour out into all those vessels, and thou shalt set aside that which is full. 5So she went from him, and shut the door upon her and upon her sons, who brought the vessels to her; and she poured out. 6And it came to pass, when the vessels were full, that she said unto her son, Bring me yet a vessel. And he said unto her, There is not a vessel more. And the oil stayed. 7Then she came and told the man of God. And he said, Go, sell the oil, and pay thy debt, and live thou and thy children of the rest.4.7 debt: or, creditor
8¶ And it fell on a day, that Elisha passed to Shunem, where was a great woman; and she constrained him to eat bread. And so it was, that as oft as he passed by, he turned in thither to eat bread.4.8 it fell on a day: Heb. there was a day4.8 constrained him: Heb. laid hold on him 9And she said unto her husband, Behold now, I perceive that this is an holy man of God, which passeth by us continually. 10Let us make a little chamber, I pray thee, on the wall; and let us set for him there a bed, and a table, and a stool, and a candlestick: and it shall be, when he cometh to us, that he shall turn in thither. 11And it fell on a day, that he came thither, and he turned into the chamber, and lay there. 12And he said to Gehazi his servant, Call this Shunammite. And when he had called her, she stood before him. 13And he said unto him, Say now unto her, Behold, thou hast been careful for us with all this care; what is to be done for thee? wouldest thou be spoken for to the king, or to the captain of the host? And she answered, I dwell among mine own people. 14And he said, What then is to be done for her? And Gehazi answered, Verily she hath no child, and her husband is old. 15And he said, Call her. And when he had called her, she stood in the door. 16And he said, About this season, according to the time of life, thou shalt embrace a son. And she said, Nay, my lord, thou man of God, do not lie unto thine handmaid.4.16 season: Heb. set time 17And the woman conceived, and bare a son at that season that Elisha had said unto her, according to the time of life.
18¶ And when the child was grown, it fell on a day, that he went out to his father to the reapers. 19And he said unto his father, My head, my head. And he said to a lad, Carry him to his mother. 20And when he had taken him, and brought him to his mother, he sat on her knees till noon, and then died. 21And she went up, and laid him on the bed of the man of God, and shut the door upon him, and went out. 22And she called unto her husband, and said, Send me, I pray thee, one of the young men, and one of the asses, that I may run to the man of God, and come again. 23And he said, Wherefore wilt thou go to him to day? it is neither new moon, nor sabbath. And she said, It shall be well.4.23 well: Heb. peace 24Then she saddled an ass, and said to her servant, Drive, and go forward; slack not thy riding for me, except I bid thee.4.24 slack…: Heb. restrain not for me to ride 25So she went and came unto the man of God to mount Carmel. And it came to pass, when the man of God saw her afar off, that he said to Gehazi his servant, Behold, yonder is that Shunammite: 26Run now, I pray thee, to meet her, and say unto her, Is it well with thee? is it well with thy husband? is it well with the child? And she answered, It is well. 27And when she came to the man of God to the hill, she caught him by the feet: but Gehazi came near to thrust her away. And the man of God said, Let her alone; for her soul is vexed within her: and the LORD hath hid it from me, and hath not told me.4.27 him…: Heb. by his feet4.27 vexed: Heb. bitter 28Then she said, Did I desire a son of my lord? did I not say, Do not deceive me? 29Then he said to Gehazi, Gird up thy loins, and take my staff in thine hand, and go thy way: if thou meet any man, salute him not; and if any salute thee, answer him not again: and lay my staff upon the face of the child. 30And the mother of the child said, As the LORD liveth, and as thy soul liveth, I will not leave thee. And he arose, and followed her. 31And Gehazi passed on before them, and laid the staff upon the face of the child; but there was neither voice, nor hearing. Wherefore he went again to meet him, and told him, saying, The child is not awaked.4.31 hearing: Heb. attention 32And when Elisha was come into the house, behold, the child was dead, and laid upon his bed. 33He went in therefore, and shut the door upon them twain, and prayed unto the LORD. 34And he went up, and lay upon the child, and put his mouth upon his mouth, and his eyes upon his eyes, and his hands upon his hands: and he stretched himself upon the child; and the flesh of the child waxed warm. 35Then he returned, and walked in the house to and fro; and went up, and stretched himself upon him: and the child sneezed seven times, and the child opened his eyes.4.35 to and fro: Heb. once hither and once thither 36And he called Gehazi, and said, Call this Shunammite. So he called her. And when she was come in unto him, he said, Take up thy son. 37Then she went in, and fell at his feet, and bowed herself to the ground, and took up her son, and went out.
38¶ And Elisha came again to Gilgal: and there was a dearth in the land; and the sons of the prophets were sitting before him: and he said unto his servant, Set on the great pot, and seethe pottage for the sons of the prophets. 39And one went out into the field to gather herbs, and found a wild vine, and gathered thereof wild gourds his lap full, and came and shred them into the pot of pottage: for they knew them not. 40So they poured out for the men to eat. And it came to pass, as they were eating of the pottage, that they cried out, and said, O thou man of God, there is death in the pot. And they could not eat thereof. 41But he said, Then bring meal. And he cast it into the pot; and he said, Pour out for the people, that they may eat. And there was no harm in the pot.4.41 harm: Heb. evil thing
42¶ And there came a man from Baal-shalisha, and brought the man of God bread of the firstfruits, twenty loaves of barley, and full ears of corn in the husk thereof. And he said, Give unto the people, that they may eat.4.42 the husk…: or, his scrip, or, garment 43And his servitor said, What, should I set this before an hundred men? He said again, Give the people, that they may eat: for thus saith the LORD, They shall eat, and shall leave thereof. 44So he set it before them, and they did eat, and left thereof, according to the word of the LORD.
