Nag-inaway ang Israel kag ang Moab
1Nangin hari sang Israel si Joram nga anak ni Ahab sang ika-18 nga tuig sang paghari ni Jehoshafat sa Juda. Sa Samaria nag-estar si Joram, kag naghari siya sa sulod sang dose ka tuig. 2Malain ang iya ginhimo sa panulok sang Ginoo, pero indi pareho kalain sa ginhimo sang iya amay kag iloy. Ginpaguba niya ang handumanan nga bato nga ginpahimo sang iya amay bilang pagpadungog kay Baal. 3Pero nagsunod siya sa mga sala ni Jeroboam nga anak ni Nebat, nga nangin kabangdanan sang pagpakasala sang mga taga-Israel. Wala gid siya nagbiya sa sini nga mga sala.
4Si Haring Mesha sang Moab nagasagod sang mga karnero, kag tungod nga sakop sang Israel ang ila nasyon, nagahatag siya kada tuig sa hari sang Israel sang 100,000 ka bataon nga mga karnero nga lalaki, kag mga bulbol sang 100,000 ka gulang nga mga karnero nga lalaki. 5Pero pagkapatay ni Ahab, nagrebelde siya sa hari sang Israel. 6Gani sadto nga tion, gintipon ni Joram ang bug-os nga Israel kag nagguwa sila sa Samaria sa pagsalakay sa Moab. 7Nagpadala siya sang sini nga mensahi kay Haring Jehoshafat sang Juda: “Nagrebelde sa akon ang hari sang Moab. Maupod ka bala sa akon sa pagpakig-away sa ila?” Nagsabat si Jehoshafat, “Huo, handa ako nga mag-upod sa imo, kag handa ako nga ipagamit sa imo ang akon mga soldado kag mga kabayo.” 8Nagpamangkot dayon si Jehoshafat, “Diin kita maagi kon magsalakay kita?” Nagsabat si Joram, “Sa kamingawan sang Edom.”
9Gani naglakat ang hari sang Israel kag ang hari sang Juda, pati ang hari sang Edom. Pagkatapos sang pito ka adlaw nga paglakat, naubusan sang tubig ang mga soldado kag ang ila mga sapat. 10Nagsiling ang hari sang Israel, “Kaluluoy gid kita nga tatlo ka hari! Gindala kita sang Ginoo diri agod itugyan lang sa hari sang Moab.” 11Pero nagpamangkot si Jehoshafat, “Wala bala kita sing upod nga propeta sang Ginoo? Kon may ara, makapamangkot kita sa Ginoo paagi sa iya kon ano ang aton himuon.” Nagsabat ang isa ka opisyal sang hari sang Israel, “Si Elisha nga anak ni Shafat ari diri. Kabulig siya sadto ni Elias.” 12Nagsiling si Jehoshafat, “Ti, makahambal ang Ginoo paagi sa iya.” Gani nagkadto ang hari sang Israel, Juda, kag Edom kay Elisha.
13Nagsiling si Elisha sa hari sang Israel, “Ano ang labot ko sa imo? Magkadto ka sa mga propeta sang imo amay kag iloy!” Nagsiling ang hari sang Israel, “Indi! Kay ang Ginoo amo ang nagdala sa amon nga tatlo diri agod itugyan lang sa hari sang Moab.” 14Nagsiling si Elisha, “Nagasugid ako sing matuod sa presensya sang buhi kag Makagagahom nga Ginoo, nga akon ginaalagad, nga indi kuntani ako magsapak sa imo kon indi tungod sa akon pagtahod kay Haring Jehoshafat sang Juda. 15Sige, dal-i ako diri sang tawo nga kahibalo magtukar sang arpa.”
Samtang ginatukar ang arpa, gin-gamhan sang Ginoo si Elisha, 16kag nagsiling siya, “Amo ini ang ginasiling sang Ginoo: ‘Ini nga ililigan mapuno sang tubig. 17Bisan wala sing ulan ukon hangin, mapuno ini nga ililigan sang tubig, kag makainom kamo kag ang inyo mga kasapatan. 18Mahapos lang ini nga butang para sa Ginoo. Wala labot sina, ipapierdi pa niya sa inyo ang mga Moabnon. 19Laglagon ninyo ang ila maayo nga mga banwa nga napalibutan sang mga pader. Panapson ninyo ang ila maayo nga mga kahoy, tabunan ang ila mga tuburan, kag panggub-on ang ila mapatubason nga mga uma paagi sa pagbutang sang mga bato.’ ” 20Pagkasunod nga aga, sang tion sang paghalad, nag-ilig ang tubig halin sa Edom, kag napuno sang tubig ang amo nga duta.
21Karon, nabalitaan sang tanan nga Moabnon nga nagsalakay ang tatlo ka hari sa ila. Gani gintipon nila ang tanan nga makasarang sa pagpakig-away, pamatan-on man ukon tigulang, kag ginpaplastar sila sa dulunan sang Moab. 22Pagbangon nila pagkaaga, nakita nila ang tubig nga daw sa dugo kapula sang masilakan sang adlaw. 23Nagsiling sila, “Dugo ina! Sigurado nga nag-inaway ang tatlo ka hari kag nagpinatyanay. Gani kuhaon naton ang ila mga pagkabutang!”
24Pero pag-abot sang mga Moabnon sa kampo sang mga Israelinhon, nagguwa ang mga Israelinhon kag ginsalakay sila hasta nga nagpalalagyo sila. Ginlagas nila sila hasta sa ila lugar kag ginpamatay sila. 25Ginpangguba nila ang mga banwa, kag ginhabuyan sang mga bato ang mapatubason nga mga uma hasta nga natabunan ini sang mga bato. Ginpangtabunan nila ang mga tuburan, kag ginpangtapas ang maayo nga mga kahoy. Sang ulihi, ang Kir Hareset na lang ang nabilin, pero ginlibutan pa gid nila ini sang ila mga soldado nga may mga labyog kag ginsalakay.
26Pagkakita sang hari sang Moab nga pierdi sila sa inaway, gindala niya ang 700 ka tawo nga may mga espada sa paglusot sa mga soldado sang hari sang Edom, pero napaslawan sila. 27Gani ginkuha niya ang kamagulangan niya nga anak nga amo kuntani ang magabulos sa iya bilang hari, kag ginhalad niya ini sa may pader bilang halad nga ginasunog. Tungod sini puwerte gid ang kaakig3:27 puwerte gid ang kaakig: Indi mapat-od sa Hebreo kon kay sin-o kaakig ang ginatumod diri. kontra sa mga Israelinhon, gani ginpabay-an na lang nila ang hari sang Moab kag nagpauli sila sa ila nasyon.
A Rebelião de Moabe
1Jorão, filho de Acabe, tornou-se rei de Israel em Samaria no décimo oitavo ano de Josafá, rei de Judá, e reinou doze anos. 2Fez o que o Senhor reprova, mas não como seu pai e sua mãe, pois derrubou a coluna sagrada de Baal, que seu pai havia feito. 3No entanto, persistiu nos pecados que Jeroboão, filho de Nebate, levara Israel a cometer e deles não se afastou.
4Ora, Messa, rei de Moabe, tinha muitos rebanhos e pagava como tributo ao rei de Israel cem mil cordeiros e a lã de cem mil carneiros. 5Mas, depois que Acabe morreu, o rei de Moabe rebelou-se contra o rei de Israel. 6Então, naquela ocasião, o rei Jorão partiu de Samaria e mobilizou todo o Israel. 7Também enviou esta mensagem a Josafá, rei de Judá: “O rei de Moabe rebelou-se contra mim. Irás acompanhar-me na luta contra Moabe?”
Ele respondeu: “Sim, eu irei. Serei teu aliado, os meus soldados e os teus, os meus cavalos e os teus serão um só exército”.
8E perguntou: “Por qual caminho atacaremos?”
Respondeu Jorão: “Pelo deserto de Edom”.
9Então o rei de Israel partiu com os reis de Judá e de Edom. Depois de uma marcha de sete dias, já havia acabado a água para os homens e para os animais.
10Exclamou, então, o rei de Israel: “E agora? Será que o Senhor ajuntou a nós, os três reis, para nos entregar nas mãos de Moabe?”
11Mas Josafá perguntou: “Será que não há aqui profeta do Senhor, para que possamos consultar o Senhor por meio dele?”
Um conselheiro do rei de Israel respondeu: “Eliseu, filho de Safate, está aqui. Ele era auxiliar3.11 Hebraico: Ele costumava derramar água nas mãos. de Elias”.
12Josafá prosseguiu: “A palavra do Senhor está com ele”. Então o rei de Israel, Josafá e o rei de Edom foram falar com ele.
13Eliseu disse ao rei de Israel: “Nada tenho que ver com você. Vá consultar os profetas de seu pai e de sua mãe”.
Mas o rei de Israel insistiu: “Não, pois foi o Senhor que nos ajuntou, três reis, para entregar-nos nas mãos de Moabe”.
14Então Eliseu disse: “Juro pelo nome do Senhor dos Exércitos, a quem sirvo, que, se não fosse por respeito a Josafá, rei de Judá, eu não olharia para você nem mesmo lhe daria atenção. 15Mas agora tragam-me um harpista”.
Enquanto o harpista estava tocando, o poder do Senhor veio sobre Eliseu, 16e ele disse: “Assim diz o Senhor: Cavem muitas cisternas neste vale. 17Pois assim diz o Senhor: Vocês não verão vento nem chuva; contudo, este vale ficará cheio de água, e vocês, seus rebanhos e seus outros animais beberão. 18Mas para o Senhor isso ainda é pouco; ele também entregará Moabe nas suas mãos. 19Vocês destruirão todas as suas cidades fortificadas e todas as suas cidades importantes. Derrubarão toda árvore frutífera, taparão todas as fontes e encherão de pedras todas as terras de cultivo”.
20No dia seguinte, na hora do sacrifício da manhã, a água veio descendo da direção de Edom e alagou a região.
21Quando os moabitas ficaram sabendo que os reis tinham vindo para atacá-los, todos os que eram capazes de empunhar armas, do mais jovem ao mais velho, foram convocados e posicionaram-se na fronteira. 22Ao se levantarem na manhã seguinte, o sol refletia na água. Para os moabitas que estavam defronte dela, a água era vermelha como sangue. 23Então gritaram: “É sangue! Os reis lutaram entre si e se mataram. Agora, ao saque, Moabe!”
24Quando, porém, os moabitas chegaram ao acampamento de Israel, os israelitas os atacaram e os puseram em fuga. Entraram no território de Moabe e o arrasaram. 25Destruíram as cidades e, quando passavam por um campo cultivável, cada homem atirava uma pedra até que ficasse coberto. Taparam todas as fontes e derrubaram toda árvore frutífera. Só Quir-Haresete ficou com as pedras no lugar, mas homens armados de atiradeiras a cercaram e também a atacaram.
26Quando o rei de Moabe viu que estava perdendo a batalha, reuniu setecentos homens armados de espadas para forçar a passagem, para alcançar o rei de Edom, mas fracassou. 27Então pegou seu próprio filho, o filho mais velho, que devia sucedê-lo como rei, e o sacrificou sobre o muro da cidade. Isso trouxe grande ira contra Israel, de modo que eles se retiraram e voltaram para a sua própria terra.
