Nag-inaway ang Israel kag ang Moab
1Nangin hari sang Israel si Joram nga anak ni Ahab sang ika-18 nga tuig sang paghari ni Jehoshafat sa Juda. Sa Samaria nag-estar si Joram, kag naghari siya sa sulod sang dose ka tuig. 2Malain ang iya ginhimo sa panulok sang Ginoo, pero indi pareho kalain sa ginhimo sang iya amay kag iloy. Ginpaguba niya ang handumanan nga bato nga ginpahimo sang iya amay bilang pagpadungog kay Baal. 3Pero nagsunod siya sa mga sala ni Jeroboam nga anak ni Nebat, nga nangin kabangdanan sang pagpakasala sang mga taga-Israel. Wala gid siya nagbiya sa sini nga mga sala.
4Si Haring Mesha sang Moab nagasagod sang mga karnero, kag tungod nga sakop sang Israel ang ila nasyon, nagahatag siya kada tuig sa hari sang Israel sang 100,000 ka bataon nga mga karnero nga lalaki, kag mga bulbol sang 100,000 ka gulang nga mga karnero nga lalaki. 5Pero pagkapatay ni Ahab, nagrebelde siya sa hari sang Israel. 6Gani sadto nga tion, gintipon ni Joram ang bug-os nga Israel kag nagguwa sila sa Samaria sa pagsalakay sa Moab. 7Nagpadala siya sang sini nga mensahi kay Haring Jehoshafat sang Juda: “Nagrebelde sa akon ang hari sang Moab. Maupod ka bala sa akon sa pagpakig-away sa ila?” Nagsabat si Jehoshafat, “Huo, handa ako nga mag-upod sa imo, kag handa ako nga ipagamit sa imo ang akon mga soldado kag mga kabayo.” 8Nagpamangkot dayon si Jehoshafat, “Diin kita maagi kon magsalakay kita?” Nagsabat si Joram, “Sa kamingawan sang Edom.”
9Gani naglakat ang hari sang Israel kag ang hari sang Juda, pati ang hari sang Edom. Pagkatapos sang pito ka adlaw nga paglakat, naubusan sang tubig ang mga soldado kag ang ila mga sapat. 10Nagsiling ang hari sang Israel, “Kaluluoy gid kita nga tatlo ka hari! Gindala kita sang Ginoo diri agod itugyan lang sa hari sang Moab.” 11Pero nagpamangkot si Jehoshafat, “Wala bala kita sing upod nga propeta sang Ginoo? Kon may ara, makapamangkot kita sa Ginoo paagi sa iya kon ano ang aton himuon.” Nagsabat ang isa ka opisyal sang hari sang Israel, “Si Elisha nga anak ni Shafat ari diri. Kabulig siya sadto ni Elias.” 12Nagsiling si Jehoshafat, “Ti, makahambal ang Ginoo paagi sa iya.” Gani nagkadto ang hari sang Israel, Juda, kag Edom kay Elisha.
13Nagsiling si Elisha sa hari sang Israel, “Ano ang labot ko sa imo? Magkadto ka sa mga propeta sang imo amay kag iloy!” Nagsiling ang hari sang Israel, “Indi! Kay ang Ginoo amo ang nagdala sa amon nga tatlo diri agod itugyan lang sa hari sang Moab.” 14Nagsiling si Elisha, “Nagasugid ako sing matuod sa presensya sang buhi kag Makagagahom nga Ginoo, nga akon ginaalagad, nga indi kuntani ako magsapak sa imo kon indi tungod sa akon pagtahod kay Haring Jehoshafat sang Juda. 15Sige, dal-i ako diri sang tawo nga kahibalo magtukar sang arpa.”
Samtang ginatukar ang arpa, gin-gamhan sang Ginoo si Elisha, 16kag nagsiling siya, “Amo ini ang ginasiling sang Ginoo: ‘Ini nga ililigan mapuno sang tubig. 17Bisan wala sing ulan ukon hangin, mapuno ini nga ililigan sang tubig, kag makainom kamo kag ang inyo mga kasapatan. 18Mahapos lang ini nga butang para sa Ginoo. Wala labot sina, ipapierdi pa niya sa inyo ang mga Moabnon. 19Laglagon ninyo ang ila maayo nga mga banwa nga napalibutan sang mga pader. Panapson ninyo ang ila maayo nga mga kahoy, tabunan ang ila mga tuburan, kag panggub-on ang ila mapatubason nga mga uma paagi sa pagbutang sang mga bato.’ ” 20Pagkasunod nga aga, sang tion sang paghalad, nag-ilig ang tubig halin sa Edom, kag napuno sang tubig ang amo nga duta.
21Karon, nabalitaan sang tanan nga Moabnon nga nagsalakay ang tatlo ka hari sa ila. Gani gintipon nila ang tanan nga makasarang sa pagpakig-away, pamatan-on man ukon tigulang, kag ginpaplastar sila sa dulunan sang Moab. 22Pagbangon nila pagkaaga, nakita nila ang tubig nga daw sa dugo kapula sang masilakan sang adlaw. 23Nagsiling sila, “Dugo ina! Sigurado nga nag-inaway ang tatlo ka hari kag nagpinatyanay. Gani kuhaon naton ang ila mga pagkabutang!”
24Pero pag-abot sang mga Moabnon sa kampo sang mga Israelinhon, nagguwa ang mga Israelinhon kag ginsalakay sila hasta nga nagpalalagyo sila. Ginlagas nila sila hasta sa ila lugar kag ginpamatay sila. 25Ginpangguba nila ang mga banwa, kag ginhabuyan sang mga bato ang mapatubason nga mga uma hasta nga natabunan ini sang mga bato. Ginpangtabunan nila ang mga tuburan, kag ginpangtapas ang maayo nga mga kahoy. Sang ulihi, ang Kir Hareset na lang ang nabilin, pero ginlibutan pa gid nila ini sang ila mga soldado nga may mga labyog kag ginsalakay.
26Pagkakita sang hari sang Moab nga pierdi sila sa inaway, gindala niya ang 700 ka tawo nga may mga espada sa paglusot sa mga soldado sang hari sang Edom, pero napaslawan sila. 27Gani ginkuha niya ang kamagulangan niya nga anak nga amo kuntani ang magabulos sa iya bilang hari, kag ginhalad niya ini sa may pader bilang halad nga ginasunog. Tungod sini puwerte gid ang kaakig3:27 puwerte gid ang kaakig: Indi mapat-od sa Hebreo kon kay sin-o kaakig ang ginatumod diri. kontra sa mga Israelinhon, gani ginpabay-an na lang nila ang hari sang Moab kag nagpauli sila sa ila nasyon.
Moab revolts
1Joram3:1 Hebrew Jehoram, a variant of Joram; also in verse 6 son of Ahab became king of Israel in Samaria in the eighteenth year of Jehoshaphat king of Judah, and he reigned for twelve years. 2He did evil in the eyes of the Lord, but not as his father and mother had done. He got rid of the sacred stone of Baal that his father had made. 3Nevertheless he clung to the sins of Jeroboam son of Nebat, which he had caused Israel to commit; he did not turn away from them.
4Now Mesha king of Moab raised sheep, and he had to pay the king of Israel a tribute of a hundred thousand lambs and the wool of a hundred thousand rams. 5But after Ahab died, the king of Moab rebelled against the king of Israel. 6So at that time King Joram set out from Samaria and mobilised all Israel. 7He also sent this message to Jehoshaphat king of Judah: ‘The king of Moab has rebelled against me. Will you go with me to fight against Moab?’
‘I will go with you,’ he replied. ‘I am as you are, my people as your people, my horses as your horses.’
8‘By what route shall we attack?’ he asked.
‘Through the Desert of Edom,’ he answered.
9So the king of Israel set out with the king of Judah and the king of Edom. After a roundabout march of seven days, the army had no more water for themselves or for the animals with them.
10‘What!’ exclaimed the king of Israel. ‘Has the Lord called us three kings together only to deliver us into the hands of Moab?’
11But Jehoshaphat asked, ‘Is there no prophet of the Lord here, through whom we may enquire of the Lord?’
An officer of the king of Israel answered, ‘Elisha son of Shaphat is here. He used to pour water on the hands of Elijah.3:11 That is, he was Elijah’s personal servant.’
12Jehoshaphat said, ‘The word of the Lord is with him.’ So the king of Israel and Jehoshaphat and the king of Edom went down to him.
13Elisha said to the king of Israel, ‘Why do you want to involve me? Go to the prophets of your father and the prophets of your mother.’
‘No,’ the king of Israel answered, ‘because it was the Lord who called us three kings together to deliver us into the hands of Moab.’
14Elisha said, ‘As surely as the Lord Almighty lives, whom I serve, if I did not have respect for the presence of Jehoshaphat king of Judah, I would not pay any attention to you. 15But now bring me a harpist.’
While the harpist was playing, the hand of the Lord came on Elisha 16and he said, ‘This is what the Lord says: I will fill this valley with pools of water. 17For this is what the Lord says: you will see neither wind nor rain, yet this valley will be filled with water, and you, your cattle and your other animals will drink. 18This is an easy thing in the eyes of the Lord; he will also deliver Moab into your hands. 19You will overthrow every fortified city and every major town. You will cut down every good tree, block up all the springs, and ruin every good field with stones.’
20The next morning, about the time for offering the sacrifice, there it was – water flowing from the direction of Edom! And the land was filled with water.
21Now all the Moabites had heard that the kings had come to fight against them; so every man, young and old, who could bear arms was called up and stationed on the border. 22When they got up early in the morning, the sun was shining on the water. To the Moabites across the way, the water looked red – like blood. 23‘That’s blood!’ they said. ‘Those kings must have fought and slaughtered each other. Now to the plunder, Moab!’
24But when the Moabites came to the camp of Israel, the Israelites rose up and fought them until they fled. And the Israelites invaded the land and slaughtered the Moabites. 25They destroyed the towns, and each man threw a stone on every good field until it was covered. They stopped up all the springs and cut down every good tree. Only Kir Hareseth was left with its stones in place, but men armed with slings surrounded it and attacked it.
26When the king of Moab saw that the battle had gone against him, he took with him seven hundred swordsmen to break through to the king of Edom, but they failed. 27Then he took his firstborn son, who was to succeed him as king, and offered him as a sacrifice on the city wall. The fury against Israel was great; they withdrew and returned to their own land.
