2 Cronica 14 – HLGN & HOF

Ang Pulong Sang Dios

2 Cronica 14:1-15

1Sang ulihi, napatay si Abia kag ginlubong sa Banwa ni David. Si Asa nga iya anak amo ang nagbulos sa iya bilang hari. Kag sang si Asa ang hari, may kalinong sa Juda sa sulod sang napulo ka tuig.

Ang Paghari ni Asa sa Juda

2Matarong ang ginhimo ni Asa sa panulok sang Ginoo nga iya Dios. 3Ginpaguba niya ang mga halaran para sa mga dios-dios kag ang mga simbahan sa mataas nga mga lugar. Ginpaguba man niya ang handumanan nga mga bato kag ginpautod ang mga hulohaligi nga simbolo sang diosa nga si Ashera. 4Ginsugo niya ang katawhan sang Juda sa pagdangop sa Ginoo, ang Dios sang ila mga katigulangan, kag sa pagtuman sang iya mga kasuguan. 5Ginpaguba niya ang mga simbahan sa mataas nga mga lugar kag ang mga halaran nga ginasunugan sang mga insenso sa tanan nga banwa sang Juda. Gani may kalinong ang ginharian sang Juda sang tion sang paghari ni Asa. 6Kag samtang malinong, ginpabutangan ni Asa sang mga pader ang mga banwa sang Juda. Wala sing may nagpakig-away sa iya sa sina nga tion, kay ginhatagan siya sang Ginoo sang kalinong.

7Nagsiling si Asa sa mga taga-Juda, “Pabakuron ta ini nga mga banwa paagi sa pagbutang sang mga pader sa palibot sini nga may mga tore, mga puwertahan kag mga trangka. Kita gihapon ang nagapanag-iya sang sini nga duta, tungod kay nagdangop kita sa Ginoo nga aton Dios. Kag ginhatagan niya kita sang kalinong sa aton mga kaaway sa palibot.” Gani ginpabakod nila ang mga banwa kag nagmainuswagon sila.

8May 300,000 ka soldado si Asa nga mga taga-Juda, nga armado sang dalagko nga mga taming kag mga bangkaw. Kag may ara man siya sang 280,000 ka soldado nga taga-Benjamin, nga armado sang magagmay nga mga taming kag mga pana. Ini sila tanan mga maayo nga mga soldado.

9Naglakat si Zera nga taga-Etiopia14:9 taga-Etiopia: sa Hebreo, taga-Cush. upod ang madamo gid nga mga soldado kag 300 ka karwahe sa pagsalakay sa Juda. Nakaabot sila sa Maresha. 10Naglakat man sila ni Asa sa pagpakig-away kay Zera. Nagplastar sila sa pulopatag sang Zefata malapit sa Maresha. 11Dayon nagpangamuyo si Asa sa Ginoo nga iya Dios, “O Ginoo, wala na sing iban pa nga makabulig sa mga tawo nga wala sing ikasarang kontra sa mga gamhanan kundi ikaw lang. Buligi kami, O Ginoo nga amon Dios, kay nagasalig kami sa imo, kag sa imo ngalan nagkadto kami diri kontra sa sining madamo gid nga mga soldado. O Ginoo, ikaw ang amon Dios; indi pag-itugot nga magdaog ang tawo kontra sa imo.”

12Gani ginpierdi sang Ginoo ang mga taga-Etiopia sa atubangan ni Asa kag sang mga taga-Juda. Nagpalalagyo ang mga taga-Etiopia, 13kag ginlagas sila ni Asa kag sang iya mga soldado hasta sa Gerar. Madamo gid ang nagkalamatay sa mga taga-Etiopia sa bagay nga indi na sila makapakig-away pa. Ginpierdi sila sang Ginoo kag sang iya mga soldado. Madamo gid nga pagkabutang ang nakuha sang mga soldado sang Juda. 14Nalaglag nila ang mga baryo sa palibot sang Gerar, tungod nga ang mga pumuluyo sini ginpahadlok sa Ginoo. Ginpanguha nila ang mga pagkabutang sang sini nga mga baryo tungod kay madamo gid ang ila mga pagkabutang. 15Ginsalakay man nila ang mga kampo sang mga manugbantay sang mga kasapatan, kag ginpanguha ang madamo nga mga karnero kag mga kanding, kag mga kamelyo. Dayon nagbalik sila sa Jerusalem.

Hoffnung für Alle

2. Chronik 14:1-14

König Asa von Juda

(1. Könige 15,9‒12)

1Asa tat, was gut und recht war und dem Herrn, seinem Gott, gefiel. 2Er zerstörte die Götzenaltäre und Opferstätten und riss die heiligen Steine und Holzpfähle nieder, die anderen Göttern geweiht waren. 3Er forderte die Bevölkerung Judas auf, wieder dem Herrn, dem Gott ihrer Vorfahren, zu dienen und nach seinen Geboten zu leben. 4In allen Städten Judas ließ er die Opferstätten und Räucheropferaltäre der fremden Götter beseitigen.

Zu dieser Zeit herrschten Ruhe und Frieden im Land, 5denn der Herr sorgte dafür, dass kein Krieg ausbrach. Asa ließ in ganz Juda Städte zu Festungen ausbauen. 6Er sagte zu den Bewohnern von Juda: »Jetzt ist die beste Gelegenheit, unsere Städte zu befestigen! Lasst uns Stadtmauern und Türme bauen und sie mit Toren und starken Riegeln versehen! Denn noch haben wir in unserem Land freie Hand. Weil wir nach dem Herrn, unserem Gott, gefragt haben, darum hat er uns nun ringsum Frieden geschenkt.« So begann man mit dem Ausbau der Städte und konnte die Arbeiten ungehindert abschließen.

Der Sieg über die Äthiopier

7Asa besaß ein Heer mit 300.000 Soldaten aus Juda; sie waren mit Langschilden und Speeren bewaffnet. Dazu kamen 280.000 Mann aus Benjamin mit Rundschilden und Bogen. Sie alle waren erfahrene Soldaten.

8Der Äthiopier Serach rückte mit einem riesigen Heer von einer Million Fußsoldaten und 300 Streitwagen gegen Juda vor und kam bis Marescha. 9Asa zog ihm entgegen. Im Zefata-Tal bei Marescha stellten sich die beiden Heere auf. 10Asa betete zum Herrn, seinem Gott: »O Herr, nur du kannst uns helfen im Kampf mit dem riesigen Heer der Feinde, gegen die wir schwach sind. Steh uns bei, Herr, unser Gott! Wir verlassen uns auf dich, und nur weil wir dir vertrauen, kämpfen wir gegen diese Übermacht. Du bist der Herr, unser Gott! Gegen dich kommt kein Mensch an!«

11Da schenkte der Herr den Judäern den Sieg. Die Äthiopier mussten die Flucht ergreifen 12und wurden von Asa und seinen Soldaten bis nach Gerar verfolgt. Sie erlitten so schwere Verluste, dass sie nach dieser Schlacht kein Heer mehr aufstellen konnten. Der Herr selbst und sein Heer hatten die äthiopischen Truppen zerschlagen. Die Judäer hingegen machten reiche Beute. 13Es gelang ihnen, alle Städte rings um Gerar zu erobern, denn deren Einwohner fürchteten sich vor der Macht des Herrn. Die Judäer plünderten die Städte aus und kehrten mit vollen Händen zurück. 14Auch die Zeltlager einiger Viehbesitzer griffen sie an und nahmen viele Schafe, Ziegen und Kamele mit. Dann kehrten sie nach Jerusalem zurück.