Malahalon nga Butang sa Sulod sang Kolon
1Tungod sa kaluoy sang Dios, ginpili niya kami nga magbalita sining bag-o nga paagi nga mangin matarong ang mga tawo, gani wala kami nagakaluya. 2Ginsikway namon ang makahuluya nga mga butang nga ginahimo sa sekreto. Wala kami nagadaya sa mga tawo kag wala man namon ginaliwat ang kahulugan sang pulong sang Dios. Nahibaluan gid sang mga tawo nga deretso kag indi sa sekreto ang amon pagsugid sang kamatuoran, kag nakita man ini sang Dios. 3Pero kon may mga tawo nga indi makaintiendi sang Maayong Balita nga amon ginasaysay, ina amo ang mga tawo nga nagakalawala. 4Indi sila magtuo sa Maayong Balita tungod nga ang ila mga hunahuna gindulman ni Satanas nga amo ang nagapakadios sa sining kalibutan. Ginbulag niya sila agod indi sila masanagan sang Maayong Balita parte sa gahom ni Cristo nga amo gid ang kaangay sang Dios. 5Wala kami nagawali parte sa amon kaugalingon kundi parte kay Jesu-Cristo, nga siya ang Ginoo. Nagaalagad kami sa inyo para kay Jesus. 6Ang Dios nga nagsiling, “Halin sa kadulom magasiga ang kasanag,” amo man ang nagpasanag sang amon mga hunahuna agod mahangpan namon kon ano ang gahom nga iya ginpakita paagi kay Cristo.
7Kami pareho gid lang sa kolon nga ginbutangan sining malahalon nga butang, agod mahibaluan sang mga tawo nga ang gahom nga indi matupungan nga ari sa amon mga lawas nga maluya indi halin sa amon, kundi sa Dios. 8Sa amon pagwali permi kami nagaantos, pero wala gid man kami nadaog sang mga nagakontra sa amon. Kon kaisa nagalibog ang amon ulo, pero wala gid kami nadulaan sang paglaom. 9Madamo ang nagahandom sa pagpatay sa amon, pero wala gid kami pagpabay-i sang Dios. Matuod nga ginasakit nila kami, pero sa kaluoy sang Dios buhi pa kami gihapon. 10Permi kami nabutang sa peligro sang kamatayon pareho sang natabo kay Jesus, agod nga paagi sa amon kabuhi makita sang tanan ang kabuhi ni Jesus. 11Ang amon kabuhi permi sa peligro sang kamatayon tungod sang amon pag-alagad kay Jesus, agod nga paagi sa sining lawas namon nga may kamatayon makita sang tanan ang kabuhi ni Jesus. 12Gani tungod ginawali namon si Cristo mahimo nga patyon kami, pero amo man ini ang nagadala sa inyo sang kabuhi nga wala sing katapusan.
13Indi bala nagasiling ang Kasulatan, “Nagtuo ako, gani naghambal ako.”4:13 Salmo 116:10. Kag amo man ini ang amon ginahimo, ginahambal namon ang amon ginatuohan. 14Kay nahibaluan namon nga ang Dios nga nagbanhaw kay Ginoong Jesus amo man ang magabanhaw sa amon, pareho sang iya pagbanhaw kay Jesus, kag dal-on niya kami kaupod ninyo sa iya atubangan. 15Ang tanan namon nga mga pag-antos para sa inyo kaayuhan, agod samtang nagadamo ang mga tawo nga nagabaton sang bugay sang Dios, magadamo man ang mga tawo nga magapasalamat sa iya, kag sa sini madayaw siya.
16Amo ina ang kabangdanan nga wala kami nagakaluya sa pag-alagad sa Dios. Bisan ining amon mga lawas nagaamat-amat luya, ang amon espiritu nagapadayon nga nagabakod. 17Ang mga kabudlayan nga amon ginaantos diri sa kalibutan umalagi lang kag indi gid mabug-at. Kag tungod sang amon mga pag-antos, may ginatigana ang Dios nga balos para sa amon nga wala sing katapusan kag indi gid makatupong sa amon pag-antos. 18Kay wala namon ginapasulabi ang mga butang nga amon makita diri sa kalibutan, kundi ginapasulabi namon ang mga butang nga indi makita. Kay ang mga butang nga makita umalagi lang, pero ang mga butang nga indi makita wala sing katapusan.
پيغام ما روشن است و به مردم روشنايی می‌بخشد
1پس ما هرگز از اين خدمت مهم دست نخواهيم كشيد، زيرا خداست كه از سر لطف، ما را به چنين خدمتی گمارده تا پيغام انجيل او را به مردم برسانيم. 2ما سعی نداريم با حيله و نيرنگ مردم را به سوی مسيح هدايت كنيم. ما نمی‌خواهيم كسی را فريب دهيم. هيچگاه سعی نمی‌كنيم كسی را وادار نماييم كه به تعاليمی كه برخلاف كتاب‌مقدس است، ايمان آورد. ما هرگز به چنين روشهای شرم‌آوری متوسل نمی‌شويم، بلكه خدا شاهد است كه جز حقيقت و راستی، چيز ديگری را اعلام نمی‌نماييم، و اميدواريم كه از اين راه تأثير نيكويی بر مردم بگذاريم.
3اما اگر پيغام نجاتی كه اعلام می‌كنيم، مبهم است و درک آن دشوار می‌باشد، فقط برای آنانی چنين است كه به سوی هلاكت می‌روند. 4شيطان كه حاكم اين دنيای پر از گناه است، چشمان اين اشخاص بی‌ايمان را بسته است تا نتوانند نور پرجلال انجيل را ببينند و معنی پيغام ما را درباره جلال مسيح كه چهرهٔ قابل رويت خدای ناديده است، درک كنند. 5پيغام و وعظ ما نيز هيچگاه در تعريف از خودمان نبوده است، بلكه در موعظه‌هايمان فقط به عيسی مسيح اشاره كرده‌ايم و او را به عنوان خداوند معرفی نموده‌ايم. تنها چيزی كه دربارهٔ خودمان می‌گوييم اينست كه ما به خاطر فداكاری كه مسيح بر روی صليب كرد، خدمتگزاران شما هستيم. 6زيرا همان خدايی كه فرمود: «نور از ميان تاريكی بدرخشد»، نور خود را در دلهای ما نيز تابيد، تا درک كنيم كه اين نور پرجلال اوست كه از چهرهٔ عيسی مسيح می‌درخشد.
7اما اين گنج گرانبها يعنی قدرت انجام اين خدمت روحانی در ظرفهای نابود شدنی، يعنی در بدنهای ضعيف ما قرار دارد، تا همه بدانند كه قدرت عظيم پيغام ما، از سوی خداست، نه از خودمان.
8زحمات از هر طرف بر ما فشار می‌آورند، اما از پا در نمی‌آييم. از مشكلاتی كه برای ما پيش می‌آيد دچار حيرت می‌شويم، چون علت آن را درک نمی‌كنيم؛ اما هيچگاه دلسرد نمی‌شويم و از خدمت خدا دست نمی‌كشيم. 9مردم ما را آزار می‌دهند، اما خدا ما را هرگز تنها نمی‌گذارد. زمين می‌خوريم، اما به ياری خدا باز برمی‌خيزيم و به پيش می‌رويم. 10همانگونه كه مسيح با مرگ روبرو شد، ما نيز همواره در خطر مرگ قرار داريم. پس زنده بودن ما، در واقع دليلی است بر زنده بودن عيسی. 11بلی، به خاطر خدمت به خداوند، جان ما همواره در خطر مرگ قرار دارد؛ اما اين خود فرصتی است تا زنده بودن و قدرت مسيح را در بدنهای فانی خود نشان دهيم. 12ما به خاطر اعلام پيغام انجيل با مرگ روبرو می‌شويم، اما همين پيغام، باعث شده است كه شما زندگی جاويد را بيابيد.
13كتاب آسمانی می‌فرمايد: «چون ايمان دارم، آن را به زبان می‌آورم.» پس ما نيز، چون همان ايمان را به خدا داريم، با دليری پيغام انجيل را اعلام می‌كنيم. 14می‌دانيم همان خدا كه خداوند ما عيسی را پس از مرگ زنده كرد، ما را نيز مانند عيسی مسيح، زنده خواهد كرد تا به همراه شما به حضور او ببرد. 15پس تمام زحماتی كه متحمل می‌شويم، همه به نفع شماست. به علاوه، هر چه تعداد كسانی كه در اثر تلاش و خدمات ما به مسيح ايمان می‌آورند، بيشتر گردد، عدهٔ بيشتری نيز خدا را به خاطر لطف و مهربانی‌اش سپاس خواهند گفت و خداوند نيز بيشتر جلال خواهد يافت.
16از اينروست كه ما هرگز از خدمت به خدا دلسرد نمی‌شويم. با اينكه نيروی جسمی ما به تدریج از بين می‌رود، اما نيروی باطنی ما روز‌به‌روز در خداوند فزونی می‌يابد. 17اين مشكلات و رنجهای جزئی ما نيز سرانجام به سر خواهد آمد، و باعث خواهد شد كه زندگی جاويد با جلالی عظيم نصيبمان گردد، كه هرگز با آن زحمات قابل مقايسه نيست. 18پس ما به آنچه كه در مقابل چشمان ما قرار دارد يعنی به ناملايمات و مشكلات خود اهميت نمی‌دهيم، بلكه نگاه و توجه ما به خوشیهای آسمانی است كه هنوز نديده‌ايم. اين زحمات بزودی تمام خواهند شد، اما آن خوشیها تا ابد باقی خواهند ماند.
