2 Corinto 4 – HLGN & BDS

Ang Pulong Sang Dios

2 Corinto 4:1-18

Malahalon nga Butang sa Sulod sang Kolon

1Tungod sa kaluoy sang Dios, ginpili niya kami nga magbalita sining bag-o nga paagi nga mangin matarong ang mga tawo, gani wala kami nagakaluya. 2Ginsikway namon ang makahuluya nga mga butang nga ginahimo sa sekreto. Wala kami nagadaya sa mga tawo kag wala man namon ginaliwat ang kahulugan sang pulong sang Dios. Nahibaluan gid sang mga tawo nga deretso kag indi sa sekreto ang amon pagsugid sang kamatuoran, kag nakita man ini sang Dios. 3Pero kon may mga tawo nga indi makaintiendi sang Maayong Balita nga amon ginasaysay, ina amo ang mga tawo nga nagakalawala. 4Indi sila magtuo sa Maayong Balita tungod nga ang ila mga hunahuna gindulman ni Satanas nga amo ang nagapakadios sa sining kalibutan. Ginbulag niya sila agod indi sila masanagan sang Maayong Balita parte sa gahom ni Cristo nga amo gid ang kaangay sang Dios. 5Wala kami nagawali parte sa amon kaugalingon kundi parte kay Jesu-Cristo, nga siya ang Ginoo. Nagaalagad kami sa inyo para kay Jesus. 6Ang Dios nga nagsiling, “Halin sa kadulom magasiga ang kasanag,” amo man ang nagpasanag sang amon mga hunahuna agod mahangpan namon kon ano ang gahom nga iya ginpakita paagi kay Cristo.

7Kami pareho gid lang sa kolon nga ginbutangan sining malahalon nga butang, agod mahibaluan sang mga tawo nga ang gahom nga indi matupungan nga ari sa amon mga lawas nga maluya indi halin sa amon, kundi sa Dios. 8Sa amon pagwali permi kami nagaantos, pero wala gid man kami nadaog sang mga nagakontra sa amon. Kon kaisa nagalibog ang amon ulo, pero wala gid kami nadulaan sang paglaom. 9Madamo ang nagahandom sa pagpatay sa amon, pero wala gid kami pagpabay-i sang Dios. Matuod nga ginasakit nila kami, pero sa kaluoy sang Dios buhi pa kami gihapon. 10Permi kami nabutang sa peligro sang kamatayon pareho sang natabo kay Jesus, agod nga paagi sa amon kabuhi makita sang tanan ang kabuhi ni Jesus. 11Ang amon kabuhi permi sa peligro sang kamatayon tungod sang amon pag-alagad kay Jesus, agod nga paagi sa sining lawas namon nga may kamatayon makita sang tanan ang kabuhi ni Jesus. 12Gani tungod ginawali namon si Cristo mahimo nga patyon kami, pero amo man ini ang nagadala sa inyo sang kabuhi nga wala sing katapusan.

13Indi bala nagasiling ang Kasulatan, “Nagtuo ako, gani naghambal ako.”4:13 Salmo 116:10. Kag amo man ini ang amon ginahimo, ginahambal namon ang amon ginatuohan. 14Kay nahibaluan namon nga ang Dios nga nagbanhaw kay Ginoong Jesus amo man ang magabanhaw sa amon, pareho sang iya pagbanhaw kay Jesus, kag dal-on niya kami kaupod ninyo sa iya atubangan. 15Ang tanan namon nga mga pag-antos para sa inyo kaayuhan, agod samtang nagadamo ang mga tawo nga nagabaton sang bugay sang Dios, magadamo man ang mga tawo nga magapasalamat sa iya, kag sa sini madayaw siya.

16Amo ina ang kabangdanan nga wala kami nagakaluya sa pag-alagad sa Dios. Bisan ining amon mga lawas nagaamat-amat luya, ang amon espiritu nagapadayon nga nagabakod. 17Ang mga kabudlayan nga amon ginaantos diri sa kalibutan umalagi lang kag indi gid mabug-at. Kag tungod sang amon mga pag-antos, may ginatigana ang Dios nga balos para sa amon nga wala sing katapusan kag indi gid makatupong sa amon pag-antos. 18Kay wala namon ginapasulabi ang mga butang nga amon makita diri sa kalibutan, kundi ginapasulabi namon ang mga butang nga indi makita. Kay ang mga butang nga makita umalagi lang, pero ang mga butang nga indi makita wala sing katapusan.

La Bible du Semeur

2 Corinthiens 4:1-18

Un trésor dans des vases d’argile

1Ainsi, puisque tel est le ministère que Dieu nous a confié dans sa bonté, nous ne perdons pas courage. 2Nous rejetons les intrigues et les procédés indignes. Nous ne recourons pas à la ruse et nous ne falsifions pas la Parole de Dieu. Au contraire, en faisant connaître la vérité, nous nous en remettons devant Dieu au jugement de tout homme.

3Et si notre Evangile demeure « voilé », il ne l’est que pour ceux qui vont à la perdition, 4pour les incrédules. Le dieu de ce monde a aveuglé leur esprit et les empêche ainsi de voir briller la lumière de l’Evangile qui fait resplendir la gloire de Christ, lui qui est l’image de Dieu.

5Ce n’est pas nous-mêmes que nous mettons en avant dans notre prédication, c’est le Seigneur Jésus-Christ. Nous-mêmes, nous sommes vos serviteurs à cause de Jésus. 6En effet, le même Dieu qui, un jour, a dit : Que la lumière brille du sein des ténèbres4.6 Voir Gn 1.3 ; Es 9.1., a lui-même brillé dans notre cœur pour y faire resplendir la connaissance de la gloire de Dieu qui rayonne du visage de Jésus-Christ.

7Mais ce trésor, nous le portons dans des vases faits d’argile, pour que ce soit la puissance extraordinaire de Dieu qui se manifeste, et non notre propre capacité.

8Ainsi, nous sommes accablés par toutes sortes de détresses et cependant jamais écrasés. Nous sommes désemparés, mais non désespérés, 9persécutés, mais non abandonnés, terrassés, mais non pas anéantis.

10Oui, nous portons toujours et en tout lieu, dans notre corps, la mort de Jésus, afin que la vie de Jésus soit, elle aussi, rendue manifeste par notre corps. 11Car sans cesse, nous qui vivons, nous sommes exposés à la mort à cause de Jésus, afin que la vie de Jésus soit aussi rendue manifeste dans notre corps mortel.

12Ainsi, la mort fait son œuvre en nous, et la vie en vous. 13Nous sommes animés de ce même esprit de foi dont il est question dans cette parole de l’Ecriture : J’ai cru, voilà pourquoi j’ai parlé4.13 Ps 116.10 cité selon l’ancienne version grecque.. Nous aussi nous croyons, et c’est pour cela que nous parlons. 14Nous savons en effet que Dieu, qui a ressuscité le Seigneur Jésus, nous ressuscitera aussi avec Jésus, et nous fera paraître, avec vous, en sa présence.

15Ainsi, tout ce que nous endurons, c’est à cause de vous, pour que la grâce abonde en atteignant des hommes toujours plus nombreux, et qu’ainsi augmente le nombre des prières de reconnaissance à la gloire de Dieu.

16Voilà pourquoi nous ne perdons pas courage. Et même si notre être extérieur se détériore peu à peu, intérieurement, nous sommes renouvelés de jour en jour.

17En effet, nos détresses présentes sont passagères et légères par rapport au poids insurpassable de gloire éternelle qu’elles nous préparent. 18Et nous ne portons pas notre attention sur les choses visibles, mais sur les réalités encore invisibles. Car les réalités visibles ne durent qu’un temps, mais les invisibles demeureront éternellement.