1Mga utod kay Cristo, kamo mismo nakahibalo nga ang amon pagkadto dira sa inyo indi nangin wala sing pulos. 2Nahibaluan ninyo ang natabo sa amon sang didto kami sa Filipos sa wala pa kami mag-abot dira sa inyo sa Tesalonica, nga ginsakit nila kami kag ginpakahuy-an. Pero ginhatagan pa gid kami sang aton Dios sang kaisog sa pagsugid sa inyo sang Maayong Balita nga halin sa iya, bisan madamo nga mga pagpamatok ang amon naagihan dira. 3Sa amon paglaygay sa inyo wala kami sing katuyuan nga tudluan kamo sang sala, ukon maghimo kami sing malain ukon magpangdaya; 4kundi ang matuod, nakita sang Dios nga masaligan kami nga magtudlo sang Maayong Balita. Kag amo gid ini ang amon ginahimo, indi agod malipay ang mga tawo sa amon kundi agod malipay ang Dios nga nakahibalo sang amon mga hunahuna. 5Nahibaluan man ninyo nga wala kami naggamit sang mga mabinulakbulakon nga mga pulong agod makombinsi kamo, kag wala kami nagtudlo agod panguwartahan kamo. Ang Dios mismo amo ang amon saksi. 6Wala man kami nagpangita nga dayawon kami sang mga tawo, bisan kamo ukon sang iban. 7Bilang mga apostoles ni Cristo, may kinamatarong kami nga magpaabot sang inyo mga bulig kag pagdayaw. Pero sa baylo, nangin malulo kami sa inyo pareho sang isa ka iloy nga nagaatipan sang iya mga anak. 8Kag tungod sang amon pagpalangga sa inyo, indi lang ang Maayong Balita sang Dios ang amon ginhatag sa inyo, kundi bisan pa ang amon kabuhi; kay dako gid ang amon pagpalangga sa inyo. 9Nadumduman man ninyo mga utod nga tudo-tudo gid ang amon pagpangabudlay sang upod pa kami ninyo. Kay sang nagatudlo kami sa inyo sang Maayong Balita sang Dios, adlaw-gab-i kami nagtrabaho agod indi kamo mabug-atan sa pagsagod sa amon. 10Kamo mga saksi namon subong man ang Dios nga ang amon pagginawi dira sa inyo nga mga tumuluo matinlo, matarong, kag wala sing kasawayan. 11Nahibaluan man ninyo nga gintratar namon ang kada isa sa inyo nga pareho gid sang pagtratar sang isa ka amay sa iya mga anak. 12Ginlaygayan namon kamo kag ginpabakod, kag ginhangkat nga magkabuhi sing husto sa panulok sang Dios nga nagpili sa inyo nga mangin bahin sang iya paghari kag kadungganan.
13Permi kami nagapasalamat sa Dios tungod kay sang pagbaton ninyo sang pulong sang Dios nga amon ginwali sa inyo, ginbaton ninyo ini indi bilang pulong sang tawo kundi pulong sang Dios nga nagapanghikot sa inyo nga nagatuo. 14Mga utod, ang natabo sa inyo pareho man sang natabo sa mga iglesya sang Dios nga ara kay Cristo Jesus didto sa Judea. Kon paano nga nagaantos kamo tungod sa paghingabot sang inyo mga kasimanwa, amo man ini ang natabo sa ila, tungod nga nagaantos man sila sa mga paghingabot sang ila mga kasimanwa nga mga Judio. 15Ang mga Judio amo ang nagpatay sa mga propeta sang una kag sila man ang nagpatay kay Ginoong Jesus. Amo man ini nga mga tawo ang nagahingabot sa amon. Wala gid nalipay ang Dios sa ila ginahimo. Ginakontra nila ang tanan nga tawo, 16tungod nga ginatinguhaan gid nila nga punggan ang amon pagtudlo sa mga indi Judio parte sa pulong sang Dios nga makaluwas sa ila. Gani hasta subong nagasulubra ang ila mga sala. Ipaagom na gid sang Dios sa ila ang iya kaakig.
Ang Handom ni Pablo sa Pagkadto sa Tesalonica
17Karon mga utod, kon parte sa amon, ginahidlaw na kami sa inyo, bisan bag-o pa lang kami naghalin dira. Wala gid kami nalipat sa inyo, gani dako gid ang amon handom kag pagtinguha sa pagpakigkita liwat sa inyo. 18Gusto namon nga magbalik dira sa inyo. Ilabi na gid ako, si Pablo, indi lang makaisa nga nagtinguha sa pagbalik dira sa inyo. Pero wala kami makadayon kay ginsablagan kami ni Satanas. 19Gusto namon magbalik dira sa inyo tungod nga kamo ang amon kalipay kag may pagsalig kami sa inyo.2:19 may pagsalig kami sa inyo nga nagapadayon kamo sa pagtuman sang amon gintudlo sa inyo. Kag kon mag-abot na ang aton Ginoong Jesus, sarang kami makapabugal tungod sa inyo. 20Kay kamo ang amon bugal kag kalipay.
O ministério de Paulo em Tessalónica
1Vocês bem sabem, irmãos, que a nossa passagem no vosso meio não foi de forma alguma inútil. 2Embora tenhamos sofrido e sido maltratados em Filipos, como se lembram, Deus deu-nos ousadia para vos pregar as boas novas, apesar da oposição que se levantava. 3E a nossa mensagem de consolo não foi dada com segundas intenções, nem por motivos ardilosos ou com o desejo de tirar proveitos pessoais.
4Nós fomos considerados por Deus como sendo dignos de transmitir a mensagem do evangelho que nos foi confiada. E isso fazemos sem procurar agradar às pessoas, mas sim a Deus, que conhece os nossos corações. 5Puderam verificar como nunca usámos de palavras lisonjeiras, a fim de beneficiarmos de ajudas em nosso proveito. Deus é testemunha disso. 6E nunca procurámos os louvores do público que nos ouvia, fossem vocês ou outros. 7É verdade que, como apóstolos de Cristo, teríamos direito a exigir alguma coisa. Mas não! No vosso meio, fomos como uma mãe com os seus filhos, cheios de cuidados. 8De tal forma queríamos o vosso bem que até, além de vos darmos a boa nova de Deus, vos daríamos também as nossas próprias vidas, pois vocês nos eram muito queridos.
9Recordam-se, irmãos, de todo o nosso trabalho e canseira? Trabalhámos noite e dia a fim de não nos tornarmos pesados a ninguém, enquanto vos anunciávamos o evangelho de Deus. 10Vocês, e Deus também, são testemunhas da forma santa, justa e irrepreensível como nos comportámos para convosco os que creram. 11Sabem que fomos para cada um como um pai para com os seus próprios filhos; 12que vos exortámos, encorajámos e testemunhámos sobre como honrar a Deus com a vossa conduta, ele que vos levará para o seu reino para partilharem da sua glória.
13Por isso, não deixamos de dar a Deus o nosso agradecimento pelo facto de terem recebido a mensagem de Deus, que vos pregámos, não como teorias humanas, mas como a palavra de Deus, que realmente é, e que age profundamente na vossa vida como crentes.
14Na realidade, irmãos, tem-vos acontecido o mesmo que às igrejas de Deus na Judeia, fiéis a Jesus Cristo. Porque também sofreram dos vossos próprios compatriotas a mesma perseguição que lhes moveram os judeus. 15Estes foram os que, depois de matarem os seus próprios profetas, levaram à morte o Senhor Jesus, e nos têm perseguido também a nós. Estão contra Deus e são, afinal, inimigos da humanidade. 16Impedem-nos de anunciar aos gentios a mensagem da salvação, conseguindo apenas com isso aumentar ainda mais os seus pecados. Contudo, a severidade da justiça de Deus atingiu-os finalmente com todo o seu rigor.
Paulo tem saudades dos tessalonicenses
17Quanto a nós, irmãos, tendo estado, por um certo momento, longe da vossa vista, mas não do coração, com tanto mais vontade procurámos tornar a ver-vos. 18E assim, por mais que uma vez, tentámos ir ter convosco, pelo menos eu, Paulo, mas sempre fomos impedidos por Satanás. 19Afinal não são vocês o objeto das nossas expectativas? Não são vocês que fazem toda a nossa alegria e que serão a nossa coroa perante o nosso Senhor Jesus Cristo, quando ele voltar? 20Vocês são a nossa alegria e a nossa glória!
