1 Samuel 3 – HLGN & HOF

Ang Pulong Sang Dios

1 Samuel 3:1-21

Ang Pagpanawag sang Dios kay Samuel

1Sang sadto nga panahon nga nagaalagad si Samuel sa Ginoo, sa idalom sang pag-atipan ni Eli, talagsa na lang nagapakighambal ang Ginoo, kag diutay lang gid ang mga palanan-awon. 2Isa sadto ka gab-i, nagatulog si Eli sa iya kuwarto. Indi na maayo makakita si Eli. 3Si Samuel iya didto nagatulog sa balay3:3 balay: sa Hebreo, templo. sang Ginoo nga sa diin nabutang ang Kahon sang Dios3:3 Kahon sang Dios nga amo ang Kahon sang Kasugtanan.. Kag samtang nagasiga pa ang suga sang Dios, 4gintawag sang Ginoo si Samuel. Nagsabat si Samuel, “Ano, sir?” 5Dayon nagdalagan siya kay Eli kag nagsiling, “Ano, sir, ngaa ginatawag mo ako?” Nagsiling si Eli, “Wala ako nagtawag sa imo. Magbalik ka kag magtulog liwat.” Gani nagbalik siya kag nagtulog.

6Gintawag naman siya liwat sang Ginoo, “Samuel!” Nagbangon si Samuel kag nagkadto kay Eli, kag nagsiling, “Ano sir, ngaa ginatawag mo ako?” Nagsabat si Eli, “Anak, wala ako nagtawag sa imo, magbalik ka kag magtulog liwat.” 7Wala pa gid sadto makilala ni Samuel ang Ginoo, kay wala pa makapakighambal ang Ginoo sa iya.

8Gintawag sang Ginoo si Samuel sa ikatlo nga beses. Nagbangon si Samuel kag nagkadto kay Eli, kag nagsiling, “Ano sir, ngaa ginatawag mo ako?” Dayon nahibaluan ni Eli nga ang Ginoo gali amo ang nagatawag kay Samuel. 9Gani ginsilingan niya si Samuel, “Magbalik ka kag magtulog, kag kon magtawag siya liwat, silinga, ‘Maghambal ka, Ginoo, kay ako nga imo alagad nagapamati.’ ” Gani nagbalik si Samuel kag nagtulog liwat.

10Nagkadto ang Ginoo kay Samuel kag nagtindog. Kag pareho sang iya ginhimo, gintawag niya siya, “Samuel! Samuel!” Dayon nagsiling si Samuel, “Maghambal ka, Ginoo, kay ako nga imo alagad nagapamati.” 11Nagsiling ang Ginoo, “Tandai ini, sa indi madugay may pagahimuon ako sa Israel. Ang tanan nga makabati sini mahadlukan gid. 12Pag-abot sang sina nga tion, himuon ko gid ang tanan nga ginsiling ko kontra sa pamilya ni Eli. 13Kay ginsilingan ko siya nga silutan ko ang iya pamilya hasta san-o tungod ginpabay-an niya ang sala sang iya mga anak nga nagadala sa ila sang pagpakamalaot3:13 nagadala sa ila sang pagpakamalaot: ukon, pagpakamalaot sa Dios. bisan nahibaluan niya ini. 14Gani ginsumpa ko nga ang sala sang pamilya ni Eli indi gid mapatawad hasta san-o sang bisan ano nga halad.”

15Nagtulog si Samuel hasta mag-aga, kag dayon ginbuksan niya ang puwertahan sang balay sang Ginoo. Nahadlok siya magsugid kay Eli parte sa ginpahayag sang Ginoo sa iya. 16Pero gintawag siya ni Eli, “Samuel, anak.” Nagsabat si Samuel, “Ano sir?” 17Nagpamangkot si Eli, “Ano bala ang ginsiling sang Ginoo sa imo? Indi ka maglikom sa akon. Silutan ka sang Dios sing puwerte gid kon indi mo pag-isugid sa akon ang tanan niya nga ginsiling sa imo.” 18Gani ginsugid ni Samuel sa iya ang tanan. Wala gid siya sang may ginlikom. Nagsiling si Eli, “Siya ang Ginoo; himuon niya kon ano ang maayo para sa iya.”

19Samtang nagadako si Samuel padayon siya nga ginatuytuyan sang Ginoo; kag ang tanan nga ginsiling ni Samuel ginbuot sang Ginoo nga matuman. 20Gani ginkilala siya nga isa ka propeta sang Ginoo halin sa Dan hasta sa Beersheba.3:20 halin sa Dan hasta sa Beersheba: buot silingon, sa bug-os nga nasyon sang Israel. 21Padayon nga nagapakita ang Ginoo kay Samuel sa Shilo, kag didto ginapahayag niya ang iya kaugalingon kay Samuel paagi sa pagpakighambal sa iya.

Hoffnung für Alle

1. Samuel 3:1-21

Gott redet mit Samuel

1Der junge Samuel wohnte bei Eli und diente dem Herrn. Zu jener Zeit geschah es sehr selten, dass der Herr den Menschen durch Worte oder Visionen etwas mitteilte. 2Der alte Eli war inzwischen fast erblindet. Eines Nachts war er wie gewohnt zu Bett gegangen. 3Auch Samuel hatte sich hingelegt. Er schlief im Heiligtum, ganz in der Nähe der Bundeslade. Die Lampe vor dem Allerheiligsten3,3 Wörtlich: Die Lampe Gottes. brannte noch.

4Da rief der Herr: »Samuel, Samuel!« »Ja«, antwortete der Junge, »ich komme!«, 5und lief schnell zu Eli. »Hier bin ich. Du hast mich gerufen.«

Aber Eli sagte: »Nein, ich habe dich nicht gerufen. Geh nur wieder schlafen.« So legte Samuel sich wieder ins Bett.

6Aber der Herr rief noch einmal: »Samuel, Samuel!« Und wieder sprang Samuel auf und lief zu Eli. »Ich bin schon da, du hast mich doch gerufen!«, sagte er. Eli verneinte wieder: »Ich habe dich nicht gerufen, mein Junge. Geh jetzt und leg dich ins Bett!«

7Samuel wusste nicht, dass es der Herr war,3,7 Oder: Samuel kannte den Herrn noch nicht. denn Gott hatte bisher noch nie direkt zu ihm gesprochen. 8Doch nun rief der Herr zum dritten Mal: »Samuel, Samuel!« Und noch einmal lief der Junge zu Eli und sagte: »Hier bin ich! Jetzt hast du mich aber gerufen!« Da erkannte Eli, dass der Herr mit Samuel reden wollte. 9Darum wies er ihn an: »Geh und leg dich wieder hin! Und wenn dich noch einmal jemand ruft, dann antworte: ›Sprich, Herr, ich höre. Ich will tun, was du sagst.‹«

Also ging Samuel wieder zu Bett. 10Da trat der Herr zu ihm und rief wie vorher: »Samuel, Samuel!« Der Junge antwortete: »Sprich nur, ich höre. Ich will tun, was du sagst.« 11Darauf sagte der Herr: »Ich will in Israel etwas so Schreckliches tun, dass keiner es ertragen kann, davon zu hören. 12Bald werde ich Eli und seine Familie schwer bestrafen. Genauso wie ich es mir vorgenommen habe, lasse ich das Unglück über sie kommen. 13Ich habe es Eli schon gesagt. Denn er wusste genau, dass seine Söhne durch ihre Machenschaften meinen Zorn auf sich ziehen. Trotzdem ließ er sie tun, was sie wollten. Darum sollen sie und ihre Nachkommen für alle Zeiten unter meinem Fluch stehen. 14Ich habe geschworen: Weder durch Tieropfer noch durch andere Opfergaben sollen die Nachkommen Elis diese Schuld je wiedergutmachen können!«

15Samuel blieb bis zum Morgen im Bett und öffnete dann wie gewohnt die Türen des Heiligtums. Er scheute sich, Eli von Gottes Botschaft zu erzählen. 16-17Doch Eli rief ihn zu sich. »Mein Junge, was hat Gott dir gesagt?«, wollte er wissen. »Du musst mir alles genau berichten! Gott soll dich schwer bestrafen, wenn du mir auch nur ein Wort verheimlichst.« 18Da erzählte Samuel ihm alles, ohne etwas zu verschweigen. »Er ist der Herr«, sagte Eli darauf, »er soll tun, was er für richtig hält.«

19Samuel wuchs heran. Der Herr stand ihm bei und ließ keine Ankündigung von Samuel unerfüllt bleiben. 20Ganz Israel, von Dan im Norden bis Beerscheba im Süden, erkannte, dass der Herr ihn zum Propheten erwählt hatte. 21In den folgenden Jahren erschien Gott immer wieder in Silo, um mit Samuel zu reden und ihm Weisungen zu geben.