1 Hari 8 – HLGN & NVI

Ang Pulong Sang Dios

1 Hari 8:1-66

Gindala sa Templo ang Kahon sang Kasugtanan

(2 Cro. 5:2–6:2)

1Ginpatawag ni Haring Solomon sa Jerusalem ang mga manugdumala sang Israel kag ang tanan nga pangulo sang mga tribo kag mga pamilya sa Israel, sa pagkuha sang Kahon sang Kasugtanan sang Ginoo halin sa Zion, ang Banwa ni David.8:1 Banwa ni David: Ini isa ka lugar nga parte sang Jerusalem. Tan-awa man sa 2 Sam. 5:7 kag 1 Har. 9:24. 2Nagkadto sila tanan kay Haring Solomon sang tion sang Piesta sang Pagpatindog sang mga Payag, sang bulan sang Etanim, nga amo ang ikapito nga bulan. 3-4Sang makatipon na ang tanan nga manugdumala sang Israel, ginkuha sang mga pari kag sang mga Levita8:3-4 mga Levita: Ini sila mga kabulig sang mga pari sa templo. ang Kahon sang Ginoo, pati ang Tolda nga Ginapakigkitaan kag ang mga balaan nga kagamitan sini, kag gindala nila ini tanan pataklad sa templo. 5Naghalad si Haring Solomon kag ang bug-os nga katilingban sang Israel sa atubangan sang Kahon sang Kasugtanan. Puwerte gid kadamo sang mga karnero kag mga baka nga ila ginhalad; indi ini maisip.

6Dayon gindala sang mga pari ang Kahon sang Kasugtanan sang Ginoo sa lugar sini didto sa pinakasulod sang templo, sa Labing Balaan nga Lugar, sa may idalom sang mga pakpak sang mga kerubin. 7Nagahumlad ang mga pakpak sang mga kerubin, gani natabunan ang Kahon kag ang iya sini nga mga tukon nga pangtuwang. 8Ini nga mga tukon puwerte kalaba, nga ang iya mga punta makita sa Balaan nga Lugar, sa atubangan sang pinakasulod sang templo, pero indi ini makita sa guwa sang Balaan nga Lugar. Kag ari pa ini hasta subong. 9Wala sing iban nga sulod ang Kahon luwas sa duha ka malapad nga mga bato nga ginbutang ni Moises sang didto siya sa Horeb, sa diin ang Ginoo naghimo sang kasugtanan sa mga Israelinhon sang nagguwa sila sa Egipto.

10Sang nagguwa ang mga pari sa Balaan nga Lugar, may panganod nga naglikop sa templo sang Ginoo. 11Indi na makahimo ang mga pari sang ila buluhaton sa templo tungod sang panganod, kay ang gamhanan nga presensya sang Ginoo naglikop sa iya templo. 12Dayon nagpangamuyo si Solomon, “Ginoo nagsiling ka nga mapuyo ka sa gal-om. 13Karon nakapahimo na ako sang matahom gid nga templo para sa imo, nga sa diin makapuyo ka sa wala sing katapusan.”

Ang Mensahi ni Solomon sa Katawhan sang Israel

(2 Cro. 6:3-11)

14Dayon nag-atubang si Haring Solomon sa bug-os nga katilingban sang Israel nga nagatindog didto, kag ginbendisyunan niya sila. 15Nagsiling siya, “Dalayawon ang Ginoo, ang Dios sang Israel. Gintuman niya ang iya ginpromisa sa akon amay nga si David. Nagsiling siya sadto, 16‘Halin sang tion nga ginpaguwa ko ang akon katawhan nga mga Israelinhon sa Egipto, wala ako nagpili sang siyudad sa bisan ano nga tribo sang Israel agod patindugan sang templo para sa akon kadungganan. Ang akon ginhimo, ginpili ko si David nga magdumala sa akon katawhan nga mga Israelinhon.’

17“Gusto gid sang akon amay nga si David nga magpatindog sang templo para sa kadungganan sang Ginoo, ang Dios sang Israel. 18Pero nagsiling ang Ginoo sa iya, ‘Maayo man ina nga nagahandom ka gid sa pagpatindog sang templo para sa akon kadungganan. 19Pero indi ikaw ang magapatindog sini kundi ang imo mismo anak. Siya ang magapatindog sang templo para sa akon kadungganan.’

20“Gintuman sang Ginoo ang iya ginpromisa. Ako ang nagbulos sa akon amay nga si David bilang hari sang Israel, suno sa ginpromisa sang Ginoo. Kag ginpatindog ko ang templo para sa kadungganan sang Ginoo, ang Dios sang Israel. 21Nagpahimo gid ako sang lugar didto sa templo para sa Kahon nga sa diin nabutang ang kasugtanan sang Ginoo nga iya ginhimo sa aton mga katigulangan sang ginpaguwa niya sila sa Egipto.”

Ang Pangamuyo ni Solomon para sa Katawhan sang Israel

(2 Cro. 6:12-42)

22Sa presensya sang bug-os nga katilingban sang Israel, nagtindog si Solomon sa atubangan sang halaran sang Ginoo kag ginbayaw niya ang iya mga kamot 23kag nagpangamuyo, “Ginoo, Dios sang Israel, wala sing Dios nga pareho sa imo sa langit ukon sa duta. Ginatuman mo ang imo kasugtanan, kag ginapakita mo ang imo gugma sa imo mga alagad nga nagasunod sa imo sa bug-os nila nga tagipusuon. 24Gintuman mo ang imo ginpromisa sa imo alagad nga si David nga akon amay. Ikaw mismo ang nagpromisa sina, kag ikaw man mismo ang nagtuman sina subong nga adlaw. 25Kag karon, Ginoo, Dios sang Israel, tumana pa gid ang imo ginpromisa sa imo alagad nga si David nga akon amay sang nagsiling ka sa iya, ‘Indi ka madulaan sang kaliwat nga magabulos sa imo bilang hari sa Israel kon maayo lang ang pagsunod sang imo mga kaliwat sa akon, pareho sang imo ginhimo.’ 26Gani karon, O Dios sang Israel, tumana ang imo ginpromisa sa imo alagad nga si David nga akon amay.

27“Pero makaestar gid bala ikaw, O Dios, diri sa kalibutan? Indi gani ikaw makaigo sa langit, bisan sa pinakamataas nga parte sang langit, ano pa ayhan sa templo nga ginpatindog ko? 28Pero pamatii ako nga imo alagad sa akon pagpangamuyo kag pagpakitluoy. O Ginoo nga akon Dios, pamatii ang akon pagpanawag kag pagpangamuyo sa imo presensya subong. 29Kabay pa nga bantayan mo ining templo adlaw-gab-i, ining lugar nga nagsiling ka nga diri ikaw padunggan. Kabay pa nga pamatian mo ako nga imo alagad sa akon pagpangamuyo nga nagaatubang sa sini nga lugar. 30Pamatii ang akon mga pangabay kag ang mga pangabay sang imo katawhan nga mga Israelinhon samtang nagapangamuyo kami nga nagaatubang sa sini nga lugar. Pamatii kami dira sa imo puluy-an sa langit. Kag kon mabatian mo kami, patawara kami.

31“Kon ang isa ka tawo gin-akusar nga nakasala sa iya isigkatawo, kag ginpakadto siya sa imo halaran sa sini nga templo sa pagsumpa nga inosente siya, 32pamatii ini nga kaso dira sa langit kag hukmi ang imo mga alagad—ang nagaakusar kag ang ginaakusar. Siluti ang nakasala suno sa iya binuhatan, kag hilwaya ang wala sing sala agod magaguwa nga inosente siya.

33“Kon ang imo katawhan nga mga Israelinhon mapierdi sang ila mga kaaway tungod kay nakasala sila sa imo, kag kon magbalik sila sa imo kag magdayaw sa imo kag magpangamuyo sa sini nga templo, 34pamatii sila dira sa langit. Patawara sila sa ila sala kag dal-a sila pabalik sa duta nga ginhatag mo sa ila mga katigulangan.

35“Kon indi mo pagpaulanon tungod kay nakasala sa imo ang imo katawhan, kag kon magpangamuyo sila nga nagaatubang sa sini nga lugar kag magdayaw sa imo, kag maghinulsol sa ila mga sala tungod kay ginsilutan mo sila, 36pamatii sila dira sa langit. Patawara sila nga imo mga alagad, ang imo katawhan nga mga Israelinhon. Tudlui sila sang matarong nga pagkabuhi, kag padal-i sang ulan ang duta nga imo ginhatag sa ila nga ila panag-iyahan.

37“Kon may mag-abot nga gutom sa duta sang imo katawhan, ukon kalalat-an, ukon mainit nga hangin, ukon peste sa mga tanom pati na mga apan kag mga ulod, ukon kibunon sila sang mga kaaway sa bisan diin sa ila mga banwa, ukon mag-abot sa ila ang bisan ano nga balatian, 38kag kon may ara sa ila nga magpangamuyo ukon magpangabay sa imo, pamatii sila. Kon ginakilala nila nga tungod sa ila mga sala nag-abot ining mga pag-antos sa ila, kag magpangamuyo sila nga nagabayaw sang ila mga kamot, nga nagaatubang sa sini nga templo, 39pamatii sila dira sa imo puluy-an sa langit. Patawara sila, kag himua sa kada isa sa ila ang nagakabagay sa ila mga binuhatan, kay nahibaluan mo ang sa sulod sang ila tagipusuon. Matuod nga ikaw gid lang ang nakahibalo sang tagipusuon sang tanan nga tawo. 40Himua ina agod magtahod sila sa imo samtang nagakabuhi sila sa duta nga ginhatag mo sa amon mga katigulangan.

41-42“Kon ang mga indi Israelinhon nga nagaestar sa malayo nga lugar makabati sang imo pagkabantog kag pagkagamhanan, kag magkadto sila diri sa pagsimba sa imo kag magpangamuyo sila nga nagaatubang sa sini nga templo, 43pamatii sila dira sa imo puluy-an sa langit. Kag himua ang bisan ano nga ila ginapangabay, agod ang tanan nga tawo sa kalibutan makakilala sa imo kag magtahod sa imo pareho sang imo katawhan nga mga Israelinhon, kag agod mahibaluan nila nga ginapadunggan ka sa templo nga akon ginpatindog.

44“Kon ang imo katawhan maglakat sa pagpakig-away suno sa imo mando, kag kon magpangamuyo sila sa imo nga nagaatubang sa sini nga siyudad nga imo ginpili kag sa templo nga akon ginpatindog para sa imo kadungganan, 45pamatii ang ila mga pangamuyo kag mga pangabay dira sa langit, kag hatagi sila sang kadalag-an.8:45 hatagi sila sang kadalag-an: ukon, himua ang husto para sa ila. Amo man sa bersikulo 39. 46Kon makasala sila sa imo—kay wala man sing bisan isa nga wala nagakasala—kag sa imo kaakig ginpapierdi mo sila sa ila mga kaaway kag ginbihag sila sa malayo ukon sa malapit nga lugar, 47kag kon sa ulihi magbag-o ang ila mga tagipusuon didto, kag maghinulsol sila kag magpakitluoy sa imo nga nagasiling, ‘Nakasala kami, kag malaot ang amon mga ginhimo,’ 48pamatii ang ila pangamuyo. Kon magbalik sila sa imo sa bug-os nila nga tagipusuon kag hunahuna didto sa lugar sang ila mga kaaway nga nagbihag sa ila, kag magpangamuyo sila sa imo nga nagaatubang sa sini nga duta nga ginhatag mo sa ila mga katigulangan, sa sini nga siyudad nga imo ginpili, kag sa templo nga akon ginpatindog para sa imo kadungganan, 49pamatii ang ila mga pangamuyo kag mga pangabay dira sa imo puluy-an sa langit, kag hatagi sila sang kadalag-an. 50Patawara sila sa ila mga sala kag mga paglapas kontra sa imo, kag tuguti nga maluoy sa ila ang mga nagbihag sa ila. 51Kay katawhan mo sila nga imo ginapanag-iyahan. Ginpaguwa mo sila sa Egipto, ang lugar nga pareho sa nagadabadaba nga hurnohan nga tunawan sang salsalon.

52“Kabay pa nga talupangdon mo ang akon mga pangabay kag ang mga pangabay sang imo katawhan nga mga Israelinhon, kag kabay pa nga pamatian mo sila kon magpangayo sila sang bulig sa imo. 53Kay ginpili mo sila, Ginoong Dios, sa tanan nga nasyon sa kalibutan bilang katawhan nga imo ginapanag-iyahan, suno sa ginsiling mo paagi kay Moises nga imo alagad, sang ginpaguwa mo ang amon mga katigulangan sa Egipto.”

54Sang matapos ni Solomon ang iya mga pangamuyo kag mga pangabay sa Ginoo, nagtindog siya sa atubangan sang halaran sang Ginoo, sa diin nagluhod siya nga nagabayaw sang iya mga kamot sa langit. 55Sa mabaskog nga tingog, ginbendisyunan niya ang bug-os nga katilingban sang Israel. Siling niya, 56“Dalayawon ang Ginoo nga naghatag sang kapahuwayan sa iya katawhan nga mga Israelinhon suno sa iya ginpromisa. Gintuman gid niya ang tanan nga ginpromisa niya kay Moises nga iya alagad. 57Kabay pa nga updan kita sang Ginoo nga aton Dios pareho sang iya pag-upod sa aton mga katigulangan. Kabay pa nga indi niya kita pag-isikway ukon pagpabay-an. 58Kabay pa nga himuon niya kita nga matinumanon sa iya agod nga magkabuhi kita suno sa iya mga pamaagi, kag magtuman sang iya mga sugo kag mga pagsulundan nga iya ginhatag sa aton mga katigulangan. 59Kag kabay pa nga dumdumon permi sang Ginoo nga aton Dios, adlaw-gab-i, ining akon mga pangamuyo. Kabay pa nga buligan niya ako kag ang iya katawhan nga mga Israelinhon, suno sa ila kinahanglanon kada adlaw, 60agod mahibaluan sang tanan nga katawhan sa bug-os nga kalibutan nga ang Ginoo amo ang Dios kag wala na sing iban pa. 61Kag kabay pa nga kamo nga mga Israelinhon magmatutom gid sa Ginoo nga aton Dios. Tumana ninyo ang iya mga pagsulundan kag mga sugo pareho sang inyo ginahimo subong.”

Ang Pagdedikar sang Templo

(2 Cro. 7:4-10)

62Dayon naghalad sa Ginoo si Haring Solomon kag ang tanan nga Israelinhon nga kaupod niya. 63Naghalad sila sang mga halad nga para sa maayo nga relasyon. Ang kadamuon sini 22,000 ka baka kag 120,000 ka karnero kag kanding. Sa sini nga paagi, gindedikar sang hari kag sang mga Israelinhon ang templo sang Ginoo. 64Sa amo man nga adlaw, gindedikar sang hari ang lagwerta nga ara sa atubangan sang templo sang Ginoo. Naghalad sila didto sang mga halad nga ginasunog, mga halad nga regalo, kag mga tambok nga bilang halad para sa maayo nga relasyon. Kay ang saway nga halaran nga ara man sa atubangan sang templo tama kagamay para sa sini nga mga halad.

65Nagsaulog si Solomon kag ang tanan nga Israelinhon sang Piesta sang Pagpatindog sang mga Payag. Madamo gid nga mga katawhan ang nagtilipon halin sa Lebo Hamat sa aminhan hasta sa ililigan sang tubig sang Egipto sa bagatnan. Ang ila selebrasyon sa presensya sang Ginoo nga ila8:65 ila: sa Hebreo, aton. Dios 14 ka adlaw tanan—pito ka adlaw para sa pagdedikar sang templo kag pito ka adlaw para sa Piesta sang Pagpatindog sang mga Payag. 66Pagkatapos sang Piesta8:66 Pagkatapos sang Piesta: sa Hebreo, Sang ikawalo nga adlaw. Siguro ang masunod nga adlaw pagkatapos sang ikapito nga adlaw sang Piesta. ginpapauli ni Solomon ang mga tawo. Antes sila maglakat ginbendisyunan sang mga tawo si Haring Solomon, kag nagpauli sila nga malipayon gid tungod sa tanan nga kaayo nga ginhimo sang Ginoo sa iya alagad nga si David kag sa iya katawhan nga mga Israelinhon.

Nueva Versión Internacional

1 Reyes 8:1-66

Traslado del arca al templo

8:1-212Cr 5:2–6:11

1Entonces el rey Salomón mandó que los jefes de Israel, todos los jefes de las tribus y los patriarcas de las familias israelitas se congregaran ante él en Jerusalén para trasladar el arca del pacto del Señor desde Sión, la Ciudad de David. 2Así que, en el mes de etanim, durante la fiesta del mes séptimo, todos los israelitas se congregaron ante el rey Salomón.

3Cuando llegaron todos los jefes de Israel, los sacerdotes alzaron el arca. 4Entonces los sacerdotes y los levitas trasladaron el arca del Señor junto con la Tienda de reunión y con todos los utensilios sagrados que había en ella. 5El rey Salomón y toda la asamblea de Israel reunida con él delante del arca sacrificaron ovejas y bueyes en tal cantidad que fue imposible llevar la cuenta.

6Luego los sacerdotes llevaron el arca del pacto del Señor a su lugar en el santuario interior del templo, que es el Lugar Santísimo, y la pusieron bajo las alas de los querubines. 7Con sus alas extendidas sobre ese lugar, los querubines cubrían el arca y sus varas. 8Las varas eran tan largas que sus extremos se podían ver desde el Lugar Santo, delante del Lugar Santísimo, aunque no desde afuera; y ahí han permanecido hasta hoy. 9En el arca solo estaban las dos tablas de piedra que Moisés había colocado en ella en Horeb, donde el Señor hizo un pacto con los israelitas cuando salieron de Egipto.

10Cuando los sacerdotes se retiraron del Lugar Santo, la nube llenó el Templo del Señor. 11Por causa de la nube, los sacerdotes no pudieron celebrar el culto, pues la gloria del Señor había llenado el Templo.

12Entonces Salomón declaró: «Señor, tú has dicho que habitarías en la densa oscuridad de una nube, 13pero yo te he construido un excelso templo, un lugar donde habites para siempre».

14Luego se puso de frente para bendecir a toda la asamblea de Israel que estaba allí de pie 15y dijo:

«Bendito sea el Señor, Dios de Israel, que con su mano ha cumplido ahora lo que con su boca había prometido a mi padre David cuando le dijo: 16“Desde el día en que saqué de Egipto a mi pueblo Israel, no elegí ninguna ciudad de las tribus de Israel para que en ella se me construyera un templo en honor de mi Nombre, sino que elegí a David para que gobernara a mi pueblo Israel”.

17»Pues bien, mi padre David tuvo mucho interés en construir un templo en honor al nombre del Señor, Dios de Israel, 18pero el Señor le dijo: “Me agrada que te hayas interesado en construir un templo en honor de mi Nombre. 19Sin embargo, no serás tú quien me lo construya, sino un hijo de tus entrañas; él será quien construya el templo en honor de mi Nombre”.

20»Ahora el Señor ha cumplido su promesa: Tal como lo prometió, he sucedido a mi padre David en el trono de Israel y he construido el Templo en honor al nombre del Señor, Dios de Israel. 21Allí he fijado un lugar para el arca, en la cual está el pacto que el Señor hizo con nuestros antepasados cuando los sacó de Egipto».

Oración de Salomón

8:22-532Cr 6:12-40

22A continuación, Salomón se puso frente al altar del Señor y, en presencia de toda la asamblea de Israel, extendió las manos hacia el cielo 23y dijo:

«Señor, Dios de Israel, no hay Dios como tú arriba en el cielo ni abajo en la tierra, pues tú cumples tu pacto de amor con quienes te sirven y te siguen de todo corazón. 24Has llevado a cabo lo que dijiste a tu siervo David, mi padre, y este día has cumplido con tu mano lo que con tu boca prometiste.

25»Ahora, Señor, Dios de Israel, cumple también la promesa que hiciste a tu siervo, mi padre David, cuando dijiste: “Si tus hijos observan una buena conducta y me siguen como tú lo has hecho, nunca te faltará un descendiente que ocupe el trono de Israel en mi presencia”. 26Dios de Israel, ¡confirma ahora la promesa que hiciste a mi padre David, tu siervo!

27»Pero ¿será posible que tú, Dios mío, habites en la tierra? Si los cielos, por altos que sean, no pueden contenerte, ¡mucho menos este templo que he construido! 28Sin embargo, Señor mi Dios, atiende a la oración y a la súplica de este siervo tuyo. Oye el clamor y la oración que hoy elevo en tu presencia. 29¡Que tus ojos estén abiertos día y noche sobre este templo, el lugar donde decidiste poner tu Nombre, para que oigas la oración que tu siervo eleva hacia ese lugar! 30Oye la súplica de tu siervo y de tu pueblo Israel cuando oren en este lugar. Oye desde el cielo, donde habitas; escucha y perdona.

31»Si alguien peca contra su prójimo y se le exige venir a este templo para jurar frente a tu altar, 32óyelo tú desde el cielo y juzga a tus siervos. Condena al culpable y haz que reciba su merecido; absuelve al inocente y vindícalo por su rectitud.

33»Cuando tu pueblo Israel sea derrotado por el enemigo por haber pecado contra ti, si luego se vuelve a ti para alabar tu nombre, y ora y te suplica en este templo, 34óyelo tú desde el cielo, perdona su pecado y hazlo regresar a la tierra que diste a sus antepasados.

35»Cuando tu pueblo peque contra ti y tú lo aflijas cerrando el cielo para que no llueva, si luego ellos oran hacia este lugar y alaban tu nombre y se arrepienten de su pecado, 36óyelos tú desde el cielo y perdona el pecado de tus siervos, de tu pueblo Israel. Guíalos para que sigan el buen camino y envía la lluvia sobre esta tierra, que es tuya, pues tú se la diste a tu pueblo por herencia.

37»Cuando en el país haya hambre, plaga, peste, langostas o saltamontes en los sembrados; cuando el enemigo sitie alguna de nuestras ciudades; en fin, cuando venga cualquier calamidad o enfermedad, 38si luego algún israelita, consciente de su dolor,8:38 de su dolor. Lit. de la plaga en su corazón. En la Biblia, corazón se usa para designar el asiento de las emociones, pensamientos y voluntad, es decir, el proceso de toma de decisiones del ser humano. extiende sus manos hacia este templo, ora y te suplica, 39óyelo tú desde el cielo, donde habitas, y perdónalo. Trata a cada uno según su conducta, la cual tú conoces, puesto que solo tú escudriñas el corazón humano. 40Así todos tendrán temor de ti mientras vivan en la tierra que diste a nuestros antepasados.

41»Trata de igual manera al extranjero que no pertenece a tu pueblo Israel, pero que atraído por tu fama ha venido de lejanas tierras. 42(En efecto, los pueblos oirán hablar de tu gran nombre y de tus despliegues de fuerza y poder). Cuando ese extranjero venga y ore orientado hacia este templo, 43óyelo tú desde el cielo, donde habitas, y concédele cualquier petición que te haga. Así todos los pueblos de la tierra conocerán tu nombre y, al igual que tu pueblo Israel, tendrán temor de ti y comprenderán que este templo que he construido lleva tu Nombre.

44»Señor, cuando saques a tu pueblo para combatir a sus enemigos, sea donde sea, si el pueblo ora a ti y dirige la mirada hacia la ciudad que has escogido, hacia el Templo que he construido en honor de tu Nombre, 45oye tú desde el cielo su oración, su súplica y defiende su causa.

46»Ya que no hay ser humano que no peque, si tu pueblo peca contra ti, y tú te enojas con ellos y los entregas al enemigo para que se los lleven cautivos a otro país, lejano o cercano; 47y si en el destierro, en el país de los conquistadores, se arrepienten, se vuelven a ti y oran diciendo: “Somos culpables, hemos pecado, hemos hecho lo malo”; 48y si en la tierra de sus enemigos que los tomaron cautivos se vuelven a ti de todo corazón y con toda el alma, y oran a ti y dirigen la mirada hacia la tierra que diste a sus antepasados, hacia la ciudad que has escogido y hacia el templo que he construido en honor de tu Nombre, 49oye tú su oración y su súplica desde el cielo donde habitas y defiende su causa. 50Perdona a tu pueblo que ha pecado contra ti; perdona todas las ofensas que te haya infligido. Haz que sus conquistadores le muestren clemencia, 51pues Israel es tu pueblo y tu heredad; ¡tú lo sacaste de aquel horno donde se funde el hierro que es Egipto!

52»¡Dígnate mantener atentos tus oídos8:52 atentos tus oídos (véase 2Cr 6:40); abiertos tus ojos (TM). a la súplica de este siervo tuyo y de tu pueblo Israel! ¡Escúchalos cada vez que te invoquen! 53Tú los apartaste de todas las naciones del mundo para que fueran tu heredad. Así lo manifestaste por medio de tu siervo Moisés cuando tú, Señor y Dios, sacaste de Egipto a nuestros antepasados».

54Salomón había estado ante el altar del Señor, de rodillas y con las manos extendidas hacia el cielo. Cuando terminó de orar y de hacer esta súplica al Señor, se levantó 55y, puesto de pie, bendijo en voz alta a toda la asamblea de Israel, diciendo:

56«¡Bendito sea el Señor, que conforme a sus promesas ha dado descanso a su pueblo Israel! No ha dejado de cumplir ni una sola de las buenas promesas que hizo por medio de su siervo Moisés. 57Que el Señor nuestro Dios esté con nosotros, como estuvo con nuestros antepasados; que nunca nos deje ni nos abandone. 58Que incline nuestro corazón hacia él, para que sigamos todos sus caminos y cumplamos los mandamientos, estatutos y leyes que les dio a nuestros antepasados. 59Y que día y noche el Señor tenga presente todo lo que le he suplicado, para que defienda la causa de este siervo suyo y la de su pueblo Israel, según la necesidad de cada día. 60Así todos los pueblos de la tierra sabrán que el Señor es Dios y que no hay otro. 61Y ahora, dedíquense de todo corazón al Señor nuestro Dios; vivan según sus estatutos y cumplan sus mandamientos, como ya lo hacen».

Dedicación del templo

8:62-662Cr 7:1-10

62Entonces el rey, con todo Israel, ofreció sacrificios en presencia del Señor. 63Como sacrificio de comunión, Salomón ofreció al Señor veintidós mil bueyes y ciento veinte mil ovejas. Así fue como el rey y todos los israelitas dedicaron el Templo del Señor.

64Aquel mismo día el rey consagró la parte central del atrio, que está frente al Templo del Señor, y allí presentó los holocaustos, las ofrendas de cereales y la grasa de los sacrificios de comunión, ya que el altar de bronce que estaba ante el Señor era pequeño y no había espacio para todos estos sacrificios y ofrendas.

65Y así, en presencia del Señor nuestro Dios, Salomón y todo Israel celebraron la fiesta durante siete días, extendiéndola luego siete días más: catorce días de fiesta en total. A la fiesta llegó gente de todas partes, desde Lebó Jamat8:65 Lebó Jamat. Alt. la entrada de Jamat. hasta el río de Egipto, y se formó una gran asamblea. 66Al final, Salomón despidió al pueblo, y ellos bendijeron al rey y regresaron a sus casas, contentos y llenos de alegría por todo el bien que el Señor había hecho en favor de su siervo David y de su pueblo Israel.