1 Hari 8 – HLGN & CARSA

Ang Pulong Sang Dios

1 Hari 8:1-66

Gindala sa Templo ang Kahon sang Kasugtanan

(2 Cro. 5:2–6:2)

1Ginpatawag ni Haring Solomon sa Jerusalem ang mga manugdumala sang Israel kag ang tanan nga pangulo sang mga tribo kag mga pamilya sa Israel, sa pagkuha sang Kahon sang Kasugtanan sang Ginoo halin sa Zion, ang Banwa ni David.8:1 Banwa ni David: Ini isa ka lugar nga parte sang Jerusalem. Tan-awa man sa 2 Sam. 5:7 kag 1 Har. 9:24. 2Nagkadto sila tanan kay Haring Solomon sang tion sang Piesta sang Pagpatindog sang mga Payag, sang bulan sang Etanim, nga amo ang ikapito nga bulan. 3-4Sang makatipon na ang tanan nga manugdumala sang Israel, ginkuha sang mga pari kag sang mga Levita8:3-4 mga Levita: Ini sila mga kabulig sang mga pari sa templo. ang Kahon sang Ginoo, pati ang Tolda nga Ginapakigkitaan kag ang mga balaan nga kagamitan sini, kag gindala nila ini tanan pataklad sa templo. 5Naghalad si Haring Solomon kag ang bug-os nga katilingban sang Israel sa atubangan sang Kahon sang Kasugtanan. Puwerte gid kadamo sang mga karnero kag mga baka nga ila ginhalad; indi ini maisip.

6Dayon gindala sang mga pari ang Kahon sang Kasugtanan sang Ginoo sa lugar sini didto sa pinakasulod sang templo, sa Labing Balaan nga Lugar, sa may idalom sang mga pakpak sang mga kerubin. 7Nagahumlad ang mga pakpak sang mga kerubin, gani natabunan ang Kahon kag ang iya sini nga mga tukon nga pangtuwang. 8Ini nga mga tukon puwerte kalaba, nga ang iya mga punta makita sa Balaan nga Lugar, sa atubangan sang pinakasulod sang templo, pero indi ini makita sa guwa sang Balaan nga Lugar. Kag ari pa ini hasta subong. 9Wala sing iban nga sulod ang Kahon luwas sa duha ka malapad nga mga bato nga ginbutang ni Moises sang didto siya sa Horeb, sa diin ang Ginoo naghimo sang kasugtanan sa mga Israelinhon sang nagguwa sila sa Egipto.

10Sang nagguwa ang mga pari sa Balaan nga Lugar, may panganod nga naglikop sa templo sang Ginoo. 11Indi na makahimo ang mga pari sang ila buluhaton sa templo tungod sang panganod, kay ang gamhanan nga presensya sang Ginoo naglikop sa iya templo. 12Dayon nagpangamuyo si Solomon, “Ginoo nagsiling ka nga mapuyo ka sa gal-om. 13Karon nakapahimo na ako sang matahom gid nga templo para sa imo, nga sa diin makapuyo ka sa wala sing katapusan.”

Ang Mensahi ni Solomon sa Katawhan sang Israel

(2 Cro. 6:3-11)

14Dayon nag-atubang si Haring Solomon sa bug-os nga katilingban sang Israel nga nagatindog didto, kag ginbendisyunan niya sila. 15Nagsiling siya, “Dalayawon ang Ginoo, ang Dios sang Israel. Gintuman niya ang iya ginpromisa sa akon amay nga si David. Nagsiling siya sadto, 16‘Halin sang tion nga ginpaguwa ko ang akon katawhan nga mga Israelinhon sa Egipto, wala ako nagpili sang siyudad sa bisan ano nga tribo sang Israel agod patindugan sang templo para sa akon kadungganan. Ang akon ginhimo, ginpili ko si David nga magdumala sa akon katawhan nga mga Israelinhon.’

17“Gusto gid sang akon amay nga si David nga magpatindog sang templo para sa kadungganan sang Ginoo, ang Dios sang Israel. 18Pero nagsiling ang Ginoo sa iya, ‘Maayo man ina nga nagahandom ka gid sa pagpatindog sang templo para sa akon kadungganan. 19Pero indi ikaw ang magapatindog sini kundi ang imo mismo anak. Siya ang magapatindog sang templo para sa akon kadungganan.’

20“Gintuman sang Ginoo ang iya ginpromisa. Ako ang nagbulos sa akon amay nga si David bilang hari sang Israel, suno sa ginpromisa sang Ginoo. Kag ginpatindog ko ang templo para sa kadungganan sang Ginoo, ang Dios sang Israel. 21Nagpahimo gid ako sang lugar didto sa templo para sa Kahon nga sa diin nabutang ang kasugtanan sang Ginoo nga iya ginhimo sa aton mga katigulangan sang ginpaguwa niya sila sa Egipto.”

Ang Pangamuyo ni Solomon para sa Katawhan sang Israel

(2 Cro. 6:12-42)

22Sa presensya sang bug-os nga katilingban sang Israel, nagtindog si Solomon sa atubangan sang halaran sang Ginoo kag ginbayaw niya ang iya mga kamot 23kag nagpangamuyo, “Ginoo, Dios sang Israel, wala sing Dios nga pareho sa imo sa langit ukon sa duta. Ginatuman mo ang imo kasugtanan, kag ginapakita mo ang imo gugma sa imo mga alagad nga nagasunod sa imo sa bug-os nila nga tagipusuon. 24Gintuman mo ang imo ginpromisa sa imo alagad nga si David nga akon amay. Ikaw mismo ang nagpromisa sina, kag ikaw man mismo ang nagtuman sina subong nga adlaw. 25Kag karon, Ginoo, Dios sang Israel, tumana pa gid ang imo ginpromisa sa imo alagad nga si David nga akon amay sang nagsiling ka sa iya, ‘Indi ka madulaan sang kaliwat nga magabulos sa imo bilang hari sa Israel kon maayo lang ang pagsunod sang imo mga kaliwat sa akon, pareho sang imo ginhimo.’ 26Gani karon, O Dios sang Israel, tumana ang imo ginpromisa sa imo alagad nga si David nga akon amay.

27“Pero makaestar gid bala ikaw, O Dios, diri sa kalibutan? Indi gani ikaw makaigo sa langit, bisan sa pinakamataas nga parte sang langit, ano pa ayhan sa templo nga ginpatindog ko? 28Pero pamatii ako nga imo alagad sa akon pagpangamuyo kag pagpakitluoy. O Ginoo nga akon Dios, pamatii ang akon pagpanawag kag pagpangamuyo sa imo presensya subong. 29Kabay pa nga bantayan mo ining templo adlaw-gab-i, ining lugar nga nagsiling ka nga diri ikaw padunggan. Kabay pa nga pamatian mo ako nga imo alagad sa akon pagpangamuyo nga nagaatubang sa sini nga lugar. 30Pamatii ang akon mga pangabay kag ang mga pangabay sang imo katawhan nga mga Israelinhon samtang nagapangamuyo kami nga nagaatubang sa sini nga lugar. Pamatii kami dira sa imo puluy-an sa langit. Kag kon mabatian mo kami, patawara kami.

31“Kon ang isa ka tawo gin-akusar nga nakasala sa iya isigkatawo, kag ginpakadto siya sa imo halaran sa sini nga templo sa pagsumpa nga inosente siya, 32pamatii ini nga kaso dira sa langit kag hukmi ang imo mga alagad—ang nagaakusar kag ang ginaakusar. Siluti ang nakasala suno sa iya binuhatan, kag hilwaya ang wala sing sala agod magaguwa nga inosente siya.

33“Kon ang imo katawhan nga mga Israelinhon mapierdi sang ila mga kaaway tungod kay nakasala sila sa imo, kag kon magbalik sila sa imo kag magdayaw sa imo kag magpangamuyo sa sini nga templo, 34pamatii sila dira sa langit. Patawara sila sa ila sala kag dal-a sila pabalik sa duta nga ginhatag mo sa ila mga katigulangan.

35“Kon indi mo pagpaulanon tungod kay nakasala sa imo ang imo katawhan, kag kon magpangamuyo sila nga nagaatubang sa sini nga lugar kag magdayaw sa imo, kag maghinulsol sa ila mga sala tungod kay ginsilutan mo sila, 36pamatii sila dira sa langit. Patawara sila nga imo mga alagad, ang imo katawhan nga mga Israelinhon. Tudlui sila sang matarong nga pagkabuhi, kag padal-i sang ulan ang duta nga imo ginhatag sa ila nga ila panag-iyahan.

37“Kon may mag-abot nga gutom sa duta sang imo katawhan, ukon kalalat-an, ukon mainit nga hangin, ukon peste sa mga tanom pati na mga apan kag mga ulod, ukon kibunon sila sang mga kaaway sa bisan diin sa ila mga banwa, ukon mag-abot sa ila ang bisan ano nga balatian, 38kag kon may ara sa ila nga magpangamuyo ukon magpangabay sa imo, pamatii sila. Kon ginakilala nila nga tungod sa ila mga sala nag-abot ining mga pag-antos sa ila, kag magpangamuyo sila nga nagabayaw sang ila mga kamot, nga nagaatubang sa sini nga templo, 39pamatii sila dira sa imo puluy-an sa langit. Patawara sila, kag himua sa kada isa sa ila ang nagakabagay sa ila mga binuhatan, kay nahibaluan mo ang sa sulod sang ila tagipusuon. Matuod nga ikaw gid lang ang nakahibalo sang tagipusuon sang tanan nga tawo. 40Himua ina agod magtahod sila sa imo samtang nagakabuhi sila sa duta nga ginhatag mo sa amon mga katigulangan.

41-42“Kon ang mga indi Israelinhon nga nagaestar sa malayo nga lugar makabati sang imo pagkabantog kag pagkagamhanan, kag magkadto sila diri sa pagsimba sa imo kag magpangamuyo sila nga nagaatubang sa sini nga templo, 43pamatii sila dira sa imo puluy-an sa langit. Kag himua ang bisan ano nga ila ginapangabay, agod ang tanan nga tawo sa kalibutan makakilala sa imo kag magtahod sa imo pareho sang imo katawhan nga mga Israelinhon, kag agod mahibaluan nila nga ginapadunggan ka sa templo nga akon ginpatindog.

44“Kon ang imo katawhan maglakat sa pagpakig-away suno sa imo mando, kag kon magpangamuyo sila sa imo nga nagaatubang sa sini nga siyudad nga imo ginpili kag sa templo nga akon ginpatindog para sa imo kadungganan, 45pamatii ang ila mga pangamuyo kag mga pangabay dira sa langit, kag hatagi sila sang kadalag-an.8:45 hatagi sila sang kadalag-an: ukon, himua ang husto para sa ila. Amo man sa bersikulo 39. 46Kon makasala sila sa imo—kay wala man sing bisan isa nga wala nagakasala—kag sa imo kaakig ginpapierdi mo sila sa ila mga kaaway kag ginbihag sila sa malayo ukon sa malapit nga lugar, 47kag kon sa ulihi magbag-o ang ila mga tagipusuon didto, kag maghinulsol sila kag magpakitluoy sa imo nga nagasiling, ‘Nakasala kami, kag malaot ang amon mga ginhimo,’ 48pamatii ang ila pangamuyo. Kon magbalik sila sa imo sa bug-os nila nga tagipusuon kag hunahuna didto sa lugar sang ila mga kaaway nga nagbihag sa ila, kag magpangamuyo sila sa imo nga nagaatubang sa sini nga duta nga ginhatag mo sa ila mga katigulangan, sa sini nga siyudad nga imo ginpili, kag sa templo nga akon ginpatindog para sa imo kadungganan, 49pamatii ang ila mga pangamuyo kag mga pangabay dira sa imo puluy-an sa langit, kag hatagi sila sang kadalag-an. 50Patawara sila sa ila mga sala kag mga paglapas kontra sa imo, kag tuguti nga maluoy sa ila ang mga nagbihag sa ila. 51Kay katawhan mo sila nga imo ginapanag-iyahan. Ginpaguwa mo sila sa Egipto, ang lugar nga pareho sa nagadabadaba nga hurnohan nga tunawan sang salsalon.

52“Kabay pa nga talupangdon mo ang akon mga pangabay kag ang mga pangabay sang imo katawhan nga mga Israelinhon, kag kabay pa nga pamatian mo sila kon magpangayo sila sang bulig sa imo. 53Kay ginpili mo sila, Ginoong Dios, sa tanan nga nasyon sa kalibutan bilang katawhan nga imo ginapanag-iyahan, suno sa ginsiling mo paagi kay Moises nga imo alagad, sang ginpaguwa mo ang amon mga katigulangan sa Egipto.”

54Sang matapos ni Solomon ang iya mga pangamuyo kag mga pangabay sa Ginoo, nagtindog siya sa atubangan sang halaran sang Ginoo, sa diin nagluhod siya nga nagabayaw sang iya mga kamot sa langit. 55Sa mabaskog nga tingog, ginbendisyunan niya ang bug-os nga katilingban sang Israel. Siling niya, 56“Dalayawon ang Ginoo nga naghatag sang kapahuwayan sa iya katawhan nga mga Israelinhon suno sa iya ginpromisa. Gintuman gid niya ang tanan nga ginpromisa niya kay Moises nga iya alagad. 57Kabay pa nga updan kita sang Ginoo nga aton Dios pareho sang iya pag-upod sa aton mga katigulangan. Kabay pa nga indi niya kita pag-isikway ukon pagpabay-an. 58Kabay pa nga himuon niya kita nga matinumanon sa iya agod nga magkabuhi kita suno sa iya mga pamaagi, kag magtuman sang iya mga sugo kag mga pagsulundan nga iya ginhatag sa aton mga katigulangan. 59Kag kabay pa nga dumdumon permi sang Ginoo nga aton Dios, adlaw-gab-i, ining akon mga pangamuyo. Kabay pa nga buligan niya ako kag ang iya katawhan nga mga Israelinhon, suno sa ila kinahanglanon kada adlaw, 60agod mahibaluan sang tanan nga katawhan sa bug-os nga kalibutan nga ang Ginoo amo ang Dios kag wala na sing iban pa. 61Kag kabay pa nga kamo nga mga Israelinhon magmatutom gid sa Ginoo nga aton Dios. Tumana ninyo ang iya mga pagsulundan kag mga sugo pareho sang inyo ginahimo subong.”

Ang Pagdedikar sang Templo

(2 Cro. 7:4-10)

62Dayon naghalad sa Ginoo si Haring Solomon kag ang tanan nga Israelinhon nga kaupod niya. 63Naghalad sila sang mga halad nga para sa maayo nga relasyon. Ang kadamuon sini 22,000 ka baka kag 120,000 ka karnero kag kanding. Sa sini nga paagi, gindedikar sang hari kag sang mga Israelinhon ang templo sang Ginoo. 64Sa amo man nga adlaw, gindedikar sang hari ang lagwerta nga ara sa atubangan sang templo sang Ginoo. Naghalad sila didto sang mga halad nga ginasunog, mga halad nga regalo, kag mga tambok nga bilang halad para sa maayo nga relasyon. Kay ang saway nga halaran nga ara man sa atubangan sang templo tama kagamay para sa sini nga mga halad.

65Nagsaulog si Solomon kag ang tanan nga Israelinhon sang Piesta sang Pagpatindog sang mga Payag. Madamo gid nga mga katawhan ang nagtilipon halin sa Lebo Hamat sa aminhan hasta sa ililigan sang tubig sang Egipto sa bagatnan. Ang ila selebrasyon sa presensya sang Ginoo nga ila8:65 ila: sa Hebreo, aton. Dios 14 ka adlaw tanan—pito ka adlaw para sa pagdedikar sang templo kag pito ka adlaw para sa Piesta sang Pagpatindog sang mga Payag. 66Pagkatapos sang Piesta8:66 Pagkatapos sang Piesta: sa Hebreo, Sang ikawalo nga adlaw. Siguro ang masunod nga adlaw pagkatapos sang ikapito nga adlaw sang Piesta. ginpapauli ni Solomon ang mga tawo. Antes sila maglakat ginbendisyunan sang mga tawo si Haring Solomon, kag nagpauli sila nga malipayon gid tungod sa tanan nga kaayo nga ginhimo sang Ginoo sa iya alagad nga si David kag sa iya katawhan nga mga Israelinhon.

Священное Писание (Восточный перевод), версия с «Аллахом»

3 Царств 8:1-66

Перенесение сундука соглашения в храм

(2 Лет. 5:2–6:2)

1Сулейман созвал к себе в Иерусалим старейшин Исраила, всех глав исраильских родов и кланов, чтобы перенести сундук соглашения с Вечным из Города Давуда, то есть Сиона, в храм8:1 Городом Давуда или Сионом называли старую часть города, откуда сундук соглашения был перенесён в храм, находившийся в новой, северной части Иерусалима.. 2И все исраильтяне собрались у царя Сулеймана во время праздника Шалашей8:2 Праздник Шалашей – иудейский праздник в память о попечении Аллаха во время скитаний в пустыне (см. Лев. 23:33-43; Чис. 29:12-39; Втор. 16:13-17). в седьмом месяце, в месяце етаниме (в начале осени).

3Когда прибыли старейшины Исраила, священнослужители подняли сундук Вечного 4и понесли его и шатёр встречи со всей его священной утварью. Священнослужители и левиты несли их, 5а царь Сулейман и всё общество исраильтян, которое собралось вокруг него, шли перед сундуком и приносили в жертву столько мелкого и крупного скота, что его невозможно было ни пересчитать, ни исчислить.

6Священнослужители принесли сундук соглашения с Вечным на его место во внутреннее святилище храма, в Святая Святых, и поставили его под крыльями херувимов. 7Херувимы простирали свои крылья над местом сундука и накрывали сундук и шесты для его переноски. 8Эти шесты были такие длинные, что их концы было видно со святилища, находящегося перед Святая Святых, но снаружи их не было видно. Они находятся там и по сегодняшний день. 9В сундуке же ничего не было, кроме двух каменных плиток, которые Муса положил в него у горы Синай8:9 Букв.: «у Хорива». Хорив – другое название горы Синай., где Вечный заключил с исраильтянами соглашение после того, как они вышли из Египта.

10Когда священнослужители вышли из святилища, храм Вечного наполнило облако, 11и священнослужители не могли совершать службу из-за облака, потому что слава Вечного наполнила Его храм.

12И Сулейман сказал:

– Вечный сказал, что будет обитать в густом облаке. 13Я построил для Тебя величественный храм – место, чтобы Тебе обитать там вечно.

Обращение Сулеймана к народу

(2 Лет. 6:3-11)

14Когда всё собрание исраильтян стояло там, царь повернулся и благословил их. 15Затем он сказал:

– Хвала Вечному, Богу Исраила, Который Своей рукой исполнил то, что Своими устами обещал моему отцу Давуду! Ведь Он говорил: 16«Со дня, когда Я вывел Мой народ из Египта, Я не избирал города ни в одном из родов Исраила, чтобы там построить храм для поклонения Мне, но избрал Давуда, чтобы он правил Моим народом Исраилом».

17Мой отец Давуд думал построить храм для поклонения Вечному, Богу Исраила. 18Но Вечный сказал ему: «Ты задумал построить храм для поклонения Мне, и хорошо сделал, что задумал это. 19Но не ты построишь храм, а твой сын, твоя плоть и кровь, построит храм для поклонения Мне».

20Вечный исполнил Своё обещание. Я сейчас сижу на троне Исраила, который унаследовал от своего отца Давуда, как Вечный и обещал, и я построил храм для поклонения Вечному, Богу Исраила. 21Я устроил там место для сундука, в котором находится священное соглашение, которое Вечный заключил с нашими предками, когда вывел их из Египта.

Молитва Сулеймана при освящении храма

(2 Лет. 6:12-40)

22Сулейман встал перед жертвенником Вечного, перед всем собранием исраильтян, воздел руки к небу 23и сказал:

– Вечный, Бог Исраила! Нет Бога, подобного Тебе, на небесах вверху или на земле внизу. Ты хранишь соглашение любви с Твоими рабами, которые от всего сердца следуют Твоим путям. 24Ты сдержал Своё обещание, данное Твоему рабу Давуду, моему отцу. Ты произнёс его Своими устами и сегодня Своей рукой исполнил его.

25И теперь, Вечный, Бог Исраила, исполни обещание, которое Ты дал Твоему рабу Давуду, моему отцу, сказав: «Не исчезнет у тебя преемник, сидящий предо Мной на троне Исраила, если только твои сыновья будут держаться верного пути, слушаясь Меня, как слушался ты». 26И теперь, Бог Исраила, пусть исполнится слово, которое Ты дал Твоему рабу Давуду!

27Но будет ли Аллах действительно обитать на земле? Небеса, даже небеса небес, не могут вместить Тебя. Что же говорить об этом храме, который я построил! 28Но услышь мою смиренную молитву и мольбу о милости, Вечный, мой Бог! Услышь вопль и молитву, которой молится сегодня пред Тобой Твой раб. 29Пусть днём и ночью взор Твой будет обращён на этот храм, на это место, о котором Ты сказал: «Здесь будут поклоняться Мне». Услышь молитву, которой Твой раб станет молиться, обращая свой взор к этому месту. 30Услышь мою смиренную мольбу и мольбу Твоего народа Исраила, когда мы станем молиться, обращая свой взор к этому месту. Услышь с небес, с места Твоего обитания, и, услышав, прости.

31Если человек причинит своему ближнему зло, и потребуют от него клятвы, и он придёт и даст клятву перед Твоим жертвенником в этом храме, 32то услышь с небес и воздай. Суди между Твоими рабами и воздай виновному, обрушив на его же голову то, что он сделал, и оправдай невиновного, утвердив его правоту.

33Если Твой народ Исраил потерпит поражение от врагов из-за того, что согрешил против Тебя, но обратится к Тебе и исповедует Твоё имя, молясь и вознося мольбы пред Тобою в этом храме, 34то услышь с небес и прости грех Твоего народа Исраила и верни его обратно в ту землю, которую Ты дал ему и его предкам.

35Если небеса затворятся и не будет дождя из-за того, что Твой народ согрешил против Тебя, и он обратит молитву к этому месту, исповедует Твоё имя и отвернётся от своего греха, потому что Ты наказал его, 36то услышь с небес и прости грех Твоих рабов, Твоего народа Исраила. Научи их доброму пути, чтобы им ходить по нему, и пошли дождь на землю, которую Ты дал в наследие Твоему народу.

37Если землю поразят голод или мор, знойный ветер или плесень, саранча или гусеницы или если враги осадят один из городов Исраила – какая бы ни пришла беда или болезнь, – 38то какую бы молитву, какую бы мольбу ни вознёс один человек или весь Твой народ Исраил, когда все они почувствуют свою скорбь и горесть и будут простирать руки к этому храму, 39услышь с небес, места Твоего обитания. Прости и воздай каждому по его делам, потому что Ты знаешь его сердце (ведь Ты один знаешь человеческие сердца), 40чтобы они боялись Тебя всё то время, что они будут жить на земле, которую Ты дал нашим предкам.

41Также и чужеземца, который не из Твоего народа Исраила, но который пришёл из далёкой земли ради Твоего имени 42(ведь люди услышат о Твоём великом имени и о Твоей могучей и простёртой руке), когда он придёт и обратит свою молитву к этому храму, 43то услышь с небес, с места Твоего обитания, и сделай всё, о чём Тебя попросит чужеземец, чтобы все народы на земле узнали Твоё имя и боялись Тебя, как Твой народ Исраил, и узнали, что в этом доме, который я построил, Ты пребываешь.

44Когда Твой народ пойдёт воевать с врагами, каким бы путём Ты его ни повёл, и когда он станет молиться Тебе, Вечный, обратясь к этому городу, который Ты избрал, и к храму, который я построил для поклонения Тебе, 45то услышь с небес его молитвы и мольбы и приди к нему на помощь.

46Если Твой народ согрешит против Тебя – ведь нет никого, кто бы не грешил, – и Ты разгневаешься на него и отдашь его врагам, которые уведут его пленником в свою землю, будь она далеко или близко, 47то если Твой народ переменится сердцем в земле, где будет пленником, если покается, станет молить Тебя в земле своего плена, говоря: «Мы согрешили, мы сотворили зло и поступали неправедно», 48если Твой народ обратится к Тебе от всего сердца и от всей души в земле врагов, которые пленили его, и станет молиться Тебе, обращаясь к земле, которую Ты дал его предкам, к городу, который Ты избрал, и к храму, который я построил для поклонения Тебе, – 49то услышь с небес, места Твоего обитания, его молитвы и мольбы и приди к нему на помощь. 50Прости тогда Твой народ, который согрешил против Тебя! Прости все преступления, которые он против Тебя совершил, и заставь пленивших его быть к нему милостивыми, 51ведь он – Твой народ, Твоё наследие, которое Ты вывел из Египта, из этого плавильного горна.

52Пусть Твои глаза будут открыты к моим смиренным мольбам и мольбам Твоего народа Исраила, чтобы Тебе слышать его всегда, когда он будет взывать к Тебе. 53Ведь Ты отделил его от других народов земли Себе в наследие, как Ты, Владыка Вечный, и возвестил через Твоего раба Мусу, когда вывел наших предков из Египта.

Благословение народа

54Закончив эту молитву и прошение Вечному, Сулейман поднялся от жертвенника Вечного, где он стоял на коленях, воздев руки к небесам. 55Он встал и благословил всё собрание исраильтян, громким голосом сказав:

56– Хвала Вечному, Который даровал покой Своему народу Исраилу, как Он и обещал. Ни одно слово из всех добрых обещаний, которые Он дал через Своего раба Мусу, не осталось неисполненным. 57Пусть Вечный, наш Бог, будет с нами, как Он был с нашими отцами. Пусть Он никогда не оставит нас и не покинет. 58Пусть Он обратит к Себе наши сердца, чтобы мы ходили Его путями и хранили повеления, установления и законы, которые Он дал нашим отцам. 59Пусть эти слова, которыми я молился перед Вечным, будут близки к Вечному днём и ночью, чтобы Он каждый день давал необходимое мне и Своему народу Исраилу, 60чтобы все народы на земле узнали, что Вечный – это Бог, и нет другого. 61А ваши сердца пусть будут всецело преданы Вечному, вашему Богу, чтобы вам жить по Его установлениям и исполнять Его повеления, как сейчас.

Освящение храма

(2 Лет. 7:4-10)

62Затем царь и с ним все исраильтяне стали приносить жертвы Вечному. 63Сулейман принёс Вечному в жертву примирения двадцать две тысячи голов крупного скота и сто двадцать тысяч мелкого. Так царь и все исраильтяне освятили храм Вечному.

64В тот же день царь освятил среднюю часть двора перед храмом Вечного и принёс там всесожжения, хлебные приношения и жир жертв примирения, потому что бронзовый жертвенник, что перед Вечным, был слишком мал для всесожжений, хлебных приношений и жира от жертв примирения.

65Сулейман, а с ним и весь Исраил – большое собрание жителей от Лево-Хамата8:65 Или: «от перевала в Хамат». на севере до речки на границе Египта на юге – отметили тогда праздник Шалашей. Они праздновали его перед Вечным, нашим Богом, семь дней и ещё семь дней, общим счётом четырнадцать дней. 66На восьмой день Сулейман отпустил народ. Люди благословили царя и разошлись по домам, радуясь и веселясь сердцем обо всём том благе, что Вечный сделал Своему рабу Давуду и Своему народу Исраилу.