1 Hari 3 – HLGN & CST

Ang Pulong Sang Dios

1 Hari 3:1-28

Nagpangayo si Solomon sang Kaalam

(2 Cro. 1:1-13)

1Paagi sa pagpangasawa ni Solomon sa anak sang Faraon, ang hari sang Egipto, nangin kadampig siya sang amo nga nasyon. Gindala niya ang iya asawa sa Banwa ni David3:1 Banwa ni David: Ini isa ka lugar nga parte sang Jerusalem. Tan-awa sa 2 Sam. 5:7 kag 1 Har. 8:1 kag 9:24. hasta nga natapos niya ang pagpatindog sang iya palasyo, sang templo sang Ginoo, kag sang mga pader sa palibot sang Jerusalem. 2Sadto nga tiyempo wala pa sing templo para sa kadungganan sang Ginoo, gani ang mga tawo nagahalad sa mga simbahan sa mataas nga mga lugar. 3Ginpakita ni Solomon ang iya paghigugma sa Ginoo paagi sa pagtuman sang mga pagsulundan nga ginbilin sang iya amay nga si David. Ugaling naghalad siya sang mga halad kag nagsunog sang mga insenso sa mga simbahan sa mataas nga mga lugar.

4Isa ka tion, nagkadto si Haring Solomon sa Gibeon sa paghalad, kay ato didto ang pinakabantog nga simbahan sa mataas nga lugar. Naghalad siya sa halaran sing 1,000 ka mga halad nga ginasunog. 5Pagkagab-i, nagpakita sa iya ang Ginoo paagi sa damgo. Nagsiling ang Dios sa iya, “Pangayo sang bisan ano nga gusto mo nga ihatag ko sa imo.” 6Nagsabat si Solomon, “Ginpakitaan mo sang dako nga kaayo ang akon amay nga si David, nga imo alagad, tungod kay matutom siya sa imo, matarong, kag husto ang iya pagkabuhi. Padayon mo nga ginpakita sa iya ang imo dako nga kaayo paagi sa paghatag sa iya sang isa ka anak nga amo ang nagbulos sa iya bilang hari subong. 7Ginoo nga akon Dios, ako nga imo alagad amo ang ginbulos mo sa akon amay nga si David bilang hari, bisan tuod bataon pa ako kag indi makahibalo magpangulo. 8Kag karon ari ako upod sa katawhan nga imo ginpili nga indi maisip sa puwerte nga kadamo. 9Gani hatagi ako sang kaalam sa pagdumala sang imo katawhan kag sa paghibalo kon ano ang maayo kag ang malain. Kay sin-o bala ang makasarang sa pagdumala sining imo katawhan nga puwerte kadamo?”

10Nalipay ang Ginoo sa ginpangayo ni Solomon. 11Gani nagsiling ang Dios sa iya, “Tungod nga nagpangayo ka sang kaalam sa pagdumala sa akon katawhan kag wala ka nagpangayo sang malawig nga kabuhi ukon manggad ukon kamatayon sang imo mga kaaway, 12ihatag ko sa imo ang imo ginpangayo. Hatagan ko ikaw sang kaalam kag pag-intiendi nga wala pa maangkon ni bisan sin-o sang una kag sa palaabuton nga panahon. 13Hatagan ko man ikaw sang wala mo ginpangayo, nga amo ang manggad kag dungog, agod wala sing hari nga makapareho sa imo sa bug-os mo nga kabuhi. 14Kag kon magsunod ka sa akon mga pamaagi kag magtuman sa akon mga pagsulundan kag mga sugo pareho sang ginhimo sang imo amay nga si David, hatagan ko ikaw sang malawig nga kabuhi.”

15Nagbugtaw si Solomon, kag nareyalisar niya nga nagpakighambal ang Ginoo sa iya paagi sa damgo. Pagbalik ni Solomon sa Jerusalem, nagtindog siya sa atubangan sang Kahon sang Kasugtanan sang Ginoo, kag naghalad sang mga halad nga ginasunog kag mga halad nga para sa maayo nga relasyon. Nagpapunsyon siya dayon para sa tanan niya nga mga opisyal.

Ang Maalamon nga Paghukom ni Solomon

16Karon, may duha ka babayi nga nagabaligya sang ila lawas nga nagkadto kay Haring Solomon. 17Nagsiling ang isa sa ila, “Mahal nga Hari, ako kag ang babayi nga ini nagaestar sa isa lang ka balay. Kag samtang didto siya sa balay nagbata ako. 18Pagkaligad sang tatlo ka adlaw, siya naman ang nagbata. Kami lang gid nga duha sa balay kag wala na sing iban. 19Isa ka gab-i, nahigdaan niya ang iya bata kag napatay ini. 20Dayon sang mga tungang gab-i nagbangon siya kag ginkuha niya ang akon bata sa akon tupad samtang nagakatulog ako. Ginbutang niya ang akon bata sa iya tupad, kag ang iya bata nga patay na amo ang iya ginbutang sa akon tupad. 21Pagkaaga, sang magbangon ako sa pagpatiti sang akon bata, nakita ko nga patay na ini. Pero sang ginhimutaran ko ang bata sa masanag, nasapwan ko nga indi gali siya ang akon bata.”

22Nagsabat ang isa ka babayi, “Indi ina matuod! Akon ang buhi nga bata, kag ang patay imo.” Pero nagsiling ang una nga babayi, “Indi ina matuod! Imo ang patay nga bata, kag ang buhi akon.” Gani nagbaisay sila nga duha sa atubangan sang hari.

23Nagsiling ang hari, “Ang kada isa sa inyo gusto mag-angkon sa buhi nga bata, kag wala sing isa sa inyo nga gusto mag-angkon sa patay nga bata.” 24Gani nagmando ang hari nga dal-an siya sang espada. Kag sang gindal-an siya sang espada, 25nagmando siya, “Pihaka ang buhi nga bata kag ang kada pihak ihatag sa ila nga duha.”

26Tungod sa kaluoy sang matuod nga iloy sa iya bata, nagsiling siya sa hari, “Maluoy ka, Mahal nga Hari, indi pagpatya ang bata. Ihatag na lang siya sa sina nga babayi.” Pero nagsiling ang isa ka babayi, “Pihaka ang bata agod wala sing isa sa amon nga makaangkon sa iya.”

27Dayon nagsiling ang hari, “Indi pagpihaka ang bata. Ihatag ini sa babayi nga nagpakitluoy nga indi ini pagpatyon, kay siya ang matuod niya nga iloy.”

28Sang mabatian sang katawhan sang Israel ang desisyon ni Haring Solomon, dako gid ang ila pagtahod sa iya, tungod kay nakita nila nga may kaalam siya nga halin sa Dios sa paghukom sing husto.

Nueva Versión Internacional (Castilian)

1 Reyes 3:1-28

Salomón pide sabiduría

3:4-152Cr 1:2-13

1Salomón entró en alianza con el faraón, rey de Egipto, casándose con su hija, a la cual llevó a la Ciudad de David mientras terminaba de construir su palacio, el templo del Señor y el muro alrededor de Jerusalén. 2Como aún no se había construido un templo en honor3:2 en honor. Lit. al nombre; así en el resto de este libro. del Señor, el pueblo seguía ofreciendo sacrificios en los santuarios paganos. 3Salomón amaba al Señor y cumplía los decretos de su padre David. Sin embargo, también iba a los santuarios paganos para ofrecer sacrificios y quemar incienso. 4Como en Gabaón estaba el santuario pagano más importante, Salomón acostumbraba a ir allí para ofrecer sacrificios. Allí ofreció mil holocaustos; 5y allí mismo se le apareció el Señor en un sueño, y le dijo:

―Pídeme lo que quieras.

6Salomón respondió:

―Tú trataste con mucho amor a tu siervo David, mi padre, pues se condujo delante de ti con lealtad y justicia, y con un corazón recto. Y, como hoy se puede ver, has reafirmado tu gran amor al concederle que un hijo suyo le suceda en el trono.

7»Ahora, Señor mi Dios, me has hecho rey en lugar de mi padre David. No soy más que un muchacho, y apenas sé cómo comportarme. 8Sin embargo, aquí me tienes, un siervo tuyo en medio del pueblo que has escogido, un pueblo tan numeroso que es imposible contarlo. 9Yo te ruego que le des a tu siervo discernimiento para gobernar a tu pueblo y para distinguir entre el bien y el mal. De lo contrario, ¿quién podrá gobernar a este gran pueblo tuyo?»

10Al Señor le agradó que Salomón hubiera hecho esa petición, 11de modo que le dijo:

―Como has pedido esto, y no larga vida ni riquezas para ti, ni has pedido la muerte de tus enemigos, sino discernimiento para administrar justicia, 12voy a concederte lo que has pedido. Te daré un corazón sabio y prudente, como nadie antes de ti lo ha tenido ni lo tendrá después. 13Además, aunque no me lo has pedido, te daré tantas riquezas y esplendor que en toda tu vida ningún rey podrá compararse contigo. 14Si andas por mis sendas y obedeces mis decretos y mandamientos, como hizo tu padre David, te daré una larga vida.

15Cuando Salomón se despertó y se dio cuenta del sueño que había tenido, regresó a Jerusalén. Se presentó ante el arca del pacto del Señor y ofreció holocaustos y sacrificios de comunión. Luego ofreció un banquete para toda su corte.

Un gobernante sabio

16Tiempo después, dos prostitutas fueron a presentarse ante el rey. 17Una de ellas le dijo:

―¡Oh señor mío! Esta mujer y yo vivimos en la misma casa. Mientras ella estaba allí conmigo, yo di a luz, 18y a los tres días también ella dio a luz. No había en la casa nadie más que nosotras dos. 19Pues bien, una noche esta mujer se acostó encima de su hijo, y el niño murió. 20Pero ella se levantó a medianoche, mientras yo dormía y, tomando a mi hijo, lo acostó junto a ella y puso a su hijo muerto a mi lado. 21Cuando amaneció, me levanté para amamantar a mi hijo, ¡y me di cuenta de que estaba muerto! Pero, al clarear el día, lo observé bien y pude ver que no era el hijo que yo había dado a luz.

22―¡No es cierto! —exclamó la otra mujer—. ¡El niño que está vivo es el mío, y el muerto es el tuyo!

―¡Mientes! —insistió la primera—. El niño muerto es el tuyo, y el que está vivo es el mío.

Y se pusieron a discutir delante del rey.

23El rey deliberó: «Una dice: “El niño que está vivo es el mío, y el muerto es el tuyo”. Y la otra dice: “¡No es cierto! El niño muerto es el tuyo, y el que está vivo es el mío”». 24Entonces ordenó:

―Traedme una espada.

Cuando se la trajeron, 25dijo:

―Partid en dos al niño que está vivo, y dadle una mitad a esta y la otra mitad a aquella.

26La verdadera madre, angustiada por su hijo, le dijo al rey:

―¡Por favor, señor mío! ¡Dale a ella el niño que está vivo, pero no lo mates!

En cambio, la otra exclamó:

―¡Ni para mí ni para ti! ¡Que lo partan!

27Entonces el rey ordenó:

―No lo matéis. Entregadle a la primera el niño que está vivo, pues ella es la madre.

28Cuando todos los israelitas se enteraron de la sentencia que el rey había pronunciado, sintieron un gran respeto por él, pues vieron que tenía sabiduría de Dios para administrar justicia.