Ang Gugma
1Bisan makahambal ako sang nagkalain-lain nga mga lingguahe sang mga tawo kag sang mga anghel, pero kon wala ako sing gugma sa akon isigkatawo, daw pareho lang ako sa agong nga magahod ukon lingganay nga matagsing. 2Kag bisan makasugid ako sang mensahi sang Dios kag makahibalo sang tanan nga tinago nga mga kamatuoran pati ang nagkalain-lain nga mga kaalam, kag bisan mapasaylo ko ang bukid tungod sang akon dako nga pagtuo, kon wala ako sing gugma wala gid ako sing pulos. 3Bisan ipanagtag ko sa mga imol ang tanan ko nga mga pagkabutang, kag bisan ihalad ko ang akon lawas nga sunugon,13:3 lawas nga sunugon: sa iban nga mga kopya sang Griego, lawas agod makapabugal. kon wala ako sing gugma wala ako gihapon sing pulos.
4Ang tawo nga nagahigugma mapinasensyahon, maayo sa iya isigkatawo, indi mahisaon, indi hambog ukon bugalon, 5indi bastos, indi maiyaiyahon, indi maakigon, indi madumot, 6wala nalipay sa malaot kundi sa matarong, 7permi mainantuson, permi may pagsalig kag paglaom, kag permi mabinatason.
8May katapusan ang mga pagsugid sang mensahi sang Dios kag ang mga paghambal sa iban nga mga lingguahe nga wala natun-i, pati ang mga pagsaysay sang kaalam sang Dios, pero ang gugma wala gid sing katapusan. 9Kay ang mga butang nga aton nahibaluan pati ang aton pagsugid sang mensahi sang Dios indi pa gid kompleto. 10Pero kon mag-abot na ang adlaw nga makompleto na ang tanan, madula na inang mga bagay nga indi pa gid kompleto.
11Sang bata pa ako, ang akon paghambal, ang akon pag-intiendi, kag ang akon hunahuna pareho sang bata. Pero sang may buot na ako, ginbayaan ko ang pagginawi sang bata. 12Sa karon daw nagatulok kita sa espiho nga malubog; pero magaabot ang adlaw nga mangin klaro gid ang tanan. Karon limitado ang aton nahibaluan; pero magaabot ang adlaw nga mahibaluan ta ang tanan, pareho sang pagkahibalo sang Dios sa aton.
13Tatlo ka butang ang nagapadayon, kag ang tatlo nga ini amo ang pagsalig, paglaom, kag ang gugma. Pero ang gugma amo gid ang labing importante.
1Si hablo en lenguas humanas y angelicales, pero no tengo amor, no soy más que un metal que resuena o un platillo que hace ruido. 2Si tengo el don de profecía y entiendo todos los misterios; si poseo todo conocimiento, si tengo una fe que logra trasladar montañas, pero me falta el amor, no soy nada. 3Si reparto entre los pobres todo lo que poseo, si entrego mi cuerpo para tener de qué presumir,13:3 para … presumir. Var. para que lo consuman llamas. pero no tengo amor, nada gano con eso.
4El amor es paciente, es bondadoso. El amor no es envidioso ni presumido ni orgulloso. 5No se comporta con rudeza, no es egoísta, no se enoja fácilmente, no guarda rencor. 6El amor no se deleita en la maldad, sino que se regocija con la verdad. 7Todo lo disculpa, todo lo cree, todo lo espera, todo lo soporta.
8El amor jamás se extingue. Pero las profecías cesarán, las lenguas terminarán y el conocimiento se agotará. 9Porque conocemos y profetizamos de manera imperfecta; 10pero cuando llegue lo perfecto, lo imperfecto desaparecerá. 11Cuando yo era niño, hablaba como niño, pensaba como niño, razonaba como niño; cuando llegué a ser adulto, dejé atrás las cosas de niño. 12Ahora vemos de manera indirecta y velada, como en un espejo; pero entonces veremos cara a cara. Ahora conozco de manera imperfecta, pero entonces conoceré tal y como soy conocido.
13Ahora, pues, permanecen la fe, la esperanza y el amor. Pero el amor es el más importante.
