Kohelethu 1 – GKY & CST

Holy Bible in Gĩkũyũ

Kohelethu 1:1-18

Maũndũ Mothe nĩ ma Tũhũ

11:1 Koh 1:12; Thim 1:1Ici nĩcio ciugo cia Mũrutani, mũrũ wa Daudi, ũrĩa warĩ mũthamaki kũu Jerusalemu:

21:2 Thab 39:5-6; Arom 8:20-21“Maũndũ mothe nĩ ma tũhũ! Ĩĩ nĩ ma tũhũ!”

Ũguo nĩguo Mũrutani ekuuga.

“Ti-itherũ nĩ ma tũhũ mũtheri!

Maũndũ mothe nĩ ma tũhũ.”

31:3 Koh 2:11, 22Mũndũ-rĩ, nĩ uumithio ũrĩkũ onaga harĩ wĩra

ũrĩa wothe arutaga gũkũ thĩ kwaraga riũa?

41:4 Ayub 8:19Rũciaro rũmwe rwathira-rĩ, nĩ rũngĩ rũũkaga,

no rĩrĩ, thĩ ĩtũũraga o ho nginya tene na tene.

51:5 Thab 19:5-6Riũa rĩrathaga na rĩgathũa,

ningĩ rĩgacooka na ihenya kũrĩa rĩrathagĩra.

6Rũhuho rũhurutanaga rwerekeire mwena wa gũthini,

na rũgacooka rũkeerekera mwena wa gathigathini;

rũthiiaga o rũgĩthiũrũrũkaga rũtegũtigithĩria,

o rũgĩcookaga njĩra-inĩ yaruo.

7Njũũĩ ciothe ciĩitagĩrĩra iria-inĩ,

no rĩrĩ, iria rĩtirĩ hĩndĩ rĩiyũraga.

O kũu njũũĩ ciumaga,

nokuo icookaga.

81:8 Thim 27:20Maũndũ mothe marehanagĩra mĩnoga

ĩrĩa ĩtangĩgweteka.

Riitho rĩtirĩ hĩndĩ rĩiganagia kuona,

o na kana gũtũ gũkaigania kũigua.

91:9 Koh 3:15Maũndũ marĩa maanakorwo kuo no mo macookaga gũkorwo kuo rĩngĩ,

naguo ũndũ ũrĩa waneekwo noguo ũcookaga ũgeekwo rĩngĩ;

gũtirĩ ũndũ ũtarĩ woneka gũkũ thĩ kwaraga riũa.

10Hihi nĩ harĩ ũndũ mũndũ angiuga atĩrĩ:

“Ta rora! Ũyũ nĩ ũndũ ũtarĩ wonekana”?

Ũndũ ũcio warĩ kuo hĩndĩ ndaaya hĩtũku;

warĩ kuo tũtarĩ twaciarwo.

111:11 Kĩam 40:23; Thab 88:12Andũ arĩa maarĩ kuo tene matiririkanagwo,

na o na arĩa matarĩ maraciarwo

matikaaririkanwo

nĩ arĩa magaaciarwo thuutha wao.

Ũũgĩ no wa Tũhũ

12Niĩ Mũrutani-rĩ, ndaarĩ mũthamaki wathamakagĩra Isiraeli kũu Jerusalemu. 131:13 Koh 3:10; Ayub 28:3Nĩnderutĩire na kĩyo kwĩruta, na gũtuĩria na ũũgĩ maũndũ mothe marĩa mekagwo gũkũ thĩ. Kaĩ Ngai nĩakuuithĩtie andũ mũrigo mũritũ-ĩ! 14Nĩndĩĩoneire maũndũ marĩa mothe mekagwo gũkũ thĩ kwaraga riũa; maũndũ mothe no ma tũhũ, na ũguo no ta gũtengʼeria rũhuho.

151:15 Koh 7:13Kĩndũ kĩrĩa kĩogomu gĩtingĩrũngĩka;

nakĩo kĩrĩa gĩtarĩ ho gĩtingĩtarwo.

161:16 1Ath 3:12Na niĩ ngĩĩciiria, ngiuga na ngoro yakwa atĩrĩ, “Ndĩ mũkũrũ na ngagĩa na ũũgĩ mũingĩ gũkĩra andũ arĩa othe manaathana Jerusalemu mbere yakwa; nĩmenyete maũndũ maingĩ makoniĩ ũũgĩ na ũmenyo.” 171:17 Koh 2:3, 12; 7:25Ningĩ nĩnderutire na ngoro yakwa kũmenya ũhoro wa ũũgĩ, o na kũmenya ũhoro wa ũgũrũki na wa ũrimũ, no ngĩmenya atĩ ũhoro ũcio, o naguo, no ta gũtengʼeria rũhuho.

181:18 Koh 12:12Nĩgũkorwo o ũrĩa ũũgĩ waingĩha, noguo ihooru rĩingĩhĩte;

na ũrĩa ũmenyo waingĩha, noguo kĩeha kĩingĩhĩte.

Nueva Versión Internacional (Castilian)

Eclesiastés 1:1-18

Discurso inicial

1Estas son las palabras del Maestro,1:1 Maestro. Alt. Predicador; así en el resto de este libro. hijo de David, rey en Jerusalén.

2Lo más absurdo de lo absurdo,

—dice el Maestro—,

lo más absurdo de lo absurdo,

¡todo es un absurdo!

3¿Qué provecho saca el hombre

de tanto afanarse en esta vida?

4Generación va, generación viene,

mas la tierra siempre es la misma.

5Sale el sol, se pone el sol,

y afanoso vuelve a su punto de origen

para de allí volver a salir.

6Dirigiéndose al sur,

o girando hacia el norte,

sin cesar va girando el viento

para de nuevo volver a girar.

7Todos los ríos van a dar al mar,

pero el mar jamás se sacia.

A su punto de origen vuelven los ríos,

para de allí volver a fluir.

8Todas las cosas hastían

más de lo que es posible expresar.

Ni se sacian los ojos de ver,

ni se hartan los oídos de oír.

9Lo que ya ha acontecido

volverá a acontecer;

lo que ya se ha hecho

se volverá a hacer

¡y no hay nada nuevo bajo el sol!

10Hay quien llega a decir:

«¡Mira que esto sí es una novedad!»

Pero eso ya existía desde siempre,

entre aquellos que nos precedieron.

11Nadie se acuerda de los hombres1:11 hombres. Alt. tiempos. primeros,

como nadie se acordará de los últimos.

¡No habrá memoria de ellos

entre los que habrán de sucedernos!

Primeras conclusiones

12Yo, el Maestro, reiné en Jerusalén sobre Israel. 13Y me dediqué de lleno a explorar e investigar con sabiduría todo cuanto se hace bajo el cielo. ¡Penosa tarea ha impuesto Dios al género humano para abrumarlo con ella! 14Y he observado todo cuanto se hace en esta vida, y todo ello es absurdo, ¡es correr tras el viento!

15Ni se puede enderezar lo torcido,

ni se puede contar lo que falta.

16Me puse a reflexionar: «Aquí me tenéis, engrandecido y con más sabiduría que todos mis antecesores en Jerusalén, y habiendo experimentado abundante sabiduría y conocimiento. 17Me he dedicado de lleno a la comprensión de la sabiduría, y hasta conozco la necedad y la insensatez. ¡Pero aun esto es querer alcanzar el viento! 18Francamente,

»cuanta más sabiduría, más problemas;

cuanto más se sabe, más se sufre».