Salmo 147
1¡Aleluya! ¡Alabado sea el Señor!
¡Cuán bueno es cantar salmos a nuestro Dios,
cuán agradable y justo es alabarlo!
2El Señor reconstruye Jerusalén
y reúne a los exiliados de Israel;
3restaura a los de corazón quebrantado
y cubre con vendas sus heridas.
4Él determina el número de las estrellas
y a todas ellas les pone nombre.
5Excelso es nuestro Señor, y grande su poder;
su entendimiento es infinito;
6El Señor sostiene a los pobres,
pero hace morder el polvo a los impíos.
7Cantad al Señor con gratitud;
cantad salmos a nuestro Dios al son del arpa.
8Él cubre de nubes el cielo,
envía la lluvia sobre la tierra
y hace crecer la hierba en los montes.
9Él alimenta a los ganados
y a las crías de los cuervos cuando graznan.
10El Señor no se deleita en los bríos del caballo,
ni se complace en la fuerza147:10 en la fuerza. Lit. en las piernas. del hombre,
11sino que se complace en los que le temen,
en los que confían en su gran amor.
12Alaba al Señor, Jerusalén;
alaba a tu Dios, oh Sión.
13Él refuerza los cerrojos de tus puertas
y bendice a los que en ti habitan.
14Él trae la paz a tus fronteras
y te sacia con lo mejor del trigo.
15Envía su palabra a la tierra;
su palabra corre a toda prisa.
16Extiende la nieve cual blanco manto,147:16 cual blanco manto. Lit. como lana.
esparce la escarcha cual ceniza.
17Deja caer el granizo como grava;
¿quién puede resistir sus ventiscas?
18Pero envía su palabra y lo derrite;
hace que el viento sople, y las aguas fluyen.
19A Jacob le ha revelado su palabra;
sus leyes y decretos a Israel.
20Esto no lo ha hecho con ninguna otra nación;
jamás han conocido ellas sus decretos.
¡Aleluya! ¡Alabado sea el Señor!
در ستايش خدای قادر مطلق
1خداوند را سپاس باد!
چه خوب است كه خدای خود را با سرود بپرستيم؛ چه لذتبخش است كه او را بستاييم! 2خداوند اورشليم را دوباره بنا می‌كند و پراكندگان اسرائيل را جمع می‌نمايد. 3او دلشكستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ايشان را می‌بندد.
4خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر يک از آنها را می‌داند. 5خداوند ما بزرگ و تواناست و حكمت او را انتها نيست. 6او بيچارگان را سرافراز می‌كند، اما روی بدكاران را به خاک می‌مالد.
7خداوند را با سرود بپرستيد! او را با نغمهٔ بربط ستايش كنيد! 8او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمين می‌باراند و گياه را می‌روياند، 9به حيوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌كلاغها را می‌رساند.
10خداوند به نيروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛ 11خشنودی او از كسانی است كه او را گرامی می‌دارند و به رحمت وی اميد بسته‌اند.
12ای اورشليم، خداوند را ستايش كن! ای صهيون، خدای خود را سپاس بگو! 13زيرا او دروازه‌هايت را محكم به روی دشمن بسته و فرزندانت را كه در درون هستند بركت داده است. 14او مرزهايت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترين نان گندم سير می‌نمايد.
15خداوند به زمين دستور می‌دهد و هر چه می‌فرمايد فوری عملی می‌شود. 16او برف را مانند لحاف بر سطح زمين می‌گستراند و شبنم را همچون خاكستر همه جا پخش می‌كند. 17خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگريزه فرو می‌ريزد و كيست كه تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟ 18سپس دستور می‌دهد و يخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند.
19او شريعت و احكام خود را به قوم اسرائيل داده است. 20اين كار را تنها در مورد اسرائيل انجام داده است و نه قوم ديگری؛ لذا قومهای ديگر با شريعت او آشنا نيستند.
خداوند را سپاس باد!
