1Israel era una vid frondosa
que daba fruto a su antojo.
Pero cuanto más aumentaba su fruto,
más altares se construía;
cuanto más prosperaba su país,
más hermosas hacía sus piedras sagradas.
2Su corazón es escurridizo,
pero tendrá que cargar con su culpa.
El Señor destrozará sus altares
y devastará sus piedras sagradas.
3Tal vez dirán: «No hemos temido al Señor,
y por eso no tenemos rey.
Pero, aun si lo tuviéramos,
¿qué podría hacer por nosotros?»
4Hablan solo por hablar;
juran en falso y hacen tratos;
¡por eso florecen los pleitos
como la mala yerba en el campo!
5Temen los moradores de Samaria
por el becerro que adoran en Bet Avén.10:5 Véase nota en 4:15.
El pueblo del becerro hará duelo por él,
lo mismo que sus sacerdotes idólatras.
Harán lamentos por su esplendor,
porque se lo llevarán al destierro.
6El becerro será llevado a Asiria
como tributo para el gran rey.
Efraín quedará avergonzado;
Israel se avergonzará de sus ídolos.10:6 sus ídolos (lectura probable); sus planes (TM).
7Samaria y su rey desaparecerán
como rama arrastrada por el agua.
8Serán destruidos sus santuarios paganos,
lugares de pecado de Israel.
¡Cardos y espinos crecerán sobre sus altares!
Entonces dirán a las montañas: «¡Cubridnos!»,
y a las colinas: «¡Caed sobre nosotros!»
9«Tú, Israel, has venido pecando
desde los días de Guibeá,
y allí te has mantenido.
¡En Guibeá, la guerra
tomará por sorpresa a los malvados!
10Cuando yo quiera, los castigaré;
entonces las naciones se juntarán contra ellos
para aprisionarlos por su doble perversión.
11Efraín es una novilla adiestrada
a la que le gusta trillar,
pero yo no quise ponerle el yugo.
Pero ahora voy a uncir a Efraín,
y Judá tendrá que arar,
y Jacob emparejará la tierra».
12¡Sembrad para vosotros justicia!
¡Cosechad el fruto del amor,
y poneos a labrar el barbecho!
¡Ya es tiempo de buscar al Señor!,
hasta que él venga y os envíe lluvias de justicia.
13Pero vosotros sembrasteis maldad, cosechasteis crímenes
y comisteis el fruto de la mentira,
porque confiasteis en vuestros carros
y en la multitud de vuestros guerreros.
14Un estruendo de guerra se levantará contra tu pueblo,
y todas tus fortalezas serán devastadas,
como devastó Salmán a Bet Arbel en el día de la batalla,
cuando las madres fueron destrozadas
junto con sus hijos.
15Esto es lo que Betel os hizo a vosotros,
a causa de vuestra extrema maldad.
¡Pues el rey de Israel será destruido por completo
en cuanto amanezca!
1อิสราเอลเป็นองุ่นเถางาม
เขาเกิดผลเพื่อตัวเอง
เมื่อผลยิ่งดก
เขาก็ยิ่งสร้างแท่นบูชาเพิ่ม
เมื่อดินแดนของเขารุ่งเรืองขึ้น
เขาก็ตกแต่งหินศักดิ์สิทธิ์
2จิตใจของพวกเขาเต็มไปด้วยความหลอกลวง
และบัดนี้พวกเขาต้องรับโทษ
พระองค์จะทรงพังแท่นบูชาของพวกเขา
และทำลายหินศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขา
3แล้วพวกเขาจะพูดว่า “เราไม่มีกษัตริย์
เพราะเราไม่ได้ยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้า
แต่ถึงเรามีกษัตริย์
พวกเขาจะทำอะไรให้เราได้?”
4พวกเขาสัญญาไว้มากมาย
ทำข้อตกลง
และสาบานเท็จ
ฉะนั้นการฟ้องร้องคดีจึงงอกงาม
เหมือนวัชพืชที่เป็นพิษในทุ่งนาที่ไถแล้ว
5ประชาชนที่อาศัยในสะมาเรีย
กลัวเทวรูปลูกวัวที่เบธอาเวน10:5 แปลว่าบ้านแห่งความชั่วร้าย(แทนที่จะเรียกว่าเบธเอลซึ่งแปลว่าพระนิเวศของพระเจ้า)
คนของพระนั้นจะคร่ำครวญถึงมัน
ปุโรหิตผู้ลุ่มหลงมันก็เช่นกัน
และบรรดาผู้ที่ชื่นชมในความโอ่อ่าตระการของพระนั้นก็เป็นไปด้วย
เพราะมันจะถูกเนรเทศออกไป
6มันจะถูกนำไปอัสซีเรีย
เป็นเครื่องบรรณาการแก่กษัตริย์ผู้เกรียงไกร
เอฟราอิมจะอับอายขายหน้า
อิสราเอลจะอดสูเนื่องด้วยเทวรูป10:6 หรือที่ปรึกษาของเขาซึ่งทำด้วยไม้ของพวกเขา
7สะมาเรียและกษัตริย์ของมันจะลอยหายไป
เหมือนเศษไม้ที่อยู่บนผิวน้ำ
8เทวสถานแห่งความชั่วร้าย10:8 ภาษาฮีบรูว่าอาเวนหมายถึงเบธอาเวน(ชื่อในทางเสื่อมเสียของเบธเอล)ซึ่งอยู่บนที่สูงของอิสราเอลจะถูกทำลาย
มันเป็นบาปของอิสราเอล
พืชหนามจะงอกขึ้น
ปกคลุมแท่นบูชาของเขา
แล้วพวกเขาจะกล่าวแก่ภูเขาทั้งหลายว่า “ปกคลุมเราไว้เถิด!”
และบอกเนินเขาทั้งหลายว่า “ล้มมาทับเราเถิด!”
9“อิสราเอลเอ๋ย เจ้าได้ทำบาปมาตั้งแต่สมัยกิเบอาห์
และเจ้ายังทำอยู่อย่างนั้นเรื่อยมา10:9 หรือและเจ้าก็ยืนหยัดอยู่อย่างนั้นเรื่อยมา
สงครามไม่ได้เล่นงานคนทำชั่ว
ในกิเบอาห์หรอกหรือ?
10เมื่อเราเห็นชอบ เราจะลงโทษพวกเขา
ชนชาติต่างๆ จะรวมตัวกันต่อสู้พวกเขา
คุมขังพวกเขาเนื่องด้วยบาปซ้อนบาปของพวกเขา
11เอฟราอิมเป็นวัวสาวที่ฝึกปรือแล้ว
มันชอบนวดข้าว
ฉะนั้นเราจะวางแอก
บนคออันสวยงามของมัน
เราจะลงประตักใส่เอฟราอิม
ยูดาห์ต้องลากคันไถ
และยาโคบต้องไถพรวนดิน
12จงหว่านความชอบธรรมเพื่อตัวเจ้าเอง
จงเก็บเกี่ยวผลแห่งความรักมั่นคง
จงไถพรวนเนื้อดินที่ยังแข็งกระด้างของเจ้า
เพราะถึงเวลาที่จะแสวงหาองค์พระผู้เป็นเจ้า
จนกว่าพระองค์จะเสด็จมา
และโปรยความชอบธรรมลงบนพวกเจ้าดั่งสายฝน
13แต่เจ้ากลับปลูกความชั่วช้า
เจ้าเก็บเกี่ยวความอธรรม
เจ้ากินผลแห่งการหลอกลวง
เพราะเจ้าพึ่งกำลังตัวเอง
เจ้าพึ่งนักรบมากมายของเจ้า
14เสียงโห่ร้องของสงครามจะดังขึ้นสู้คนของเจ้า
ดังนั้นป้อมปราการทั้งหลายของเจ้าจะถูกทำลายย่อยยับ
เมื่อแม่ทั้งหลายกับลูกๆ ของนางจะถูกจับฟาดกับพื้น
ก็จะเป็นเหมือนอย่างชัลมันทำลายล้างเบธอาร์เบลในยามศึก
15เบธเอลเอ๋ย มันจะเกิดขึ้นกับเจ้าอย่างนั้นแหละ
เพราะเจ้าชั่วร้ายยิ่งนัก
เมื่อรุ่งอรุณวันนั้นเริ่มขึ้น
กษัตริย์อิสราเอลจะถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง
