La destrucción de Nínive
1Nínive, un destructor avanza contra ti,
así que monta guardia en el terraplén,
vigila el camino, renueva tus fuerzas,
acrecienta tu poder.
2Porque el Señor restaura la majestad de Jacob,
como la majestad de Israel,
pues los destructores los han arrasado;
han arruinado sus sarmientos.
3Rojo es el escudo de sus valientes;
de púrpura se visten los guerreros.
El metal de sus carros brilla como fuego
mientras se alistan para la batalla
y los guerreros agitan sus lanzas.
4Desaforados corren los carros por las calles,
irrumpen con violencia por las plazas.
Son como antorchas de fuego,
como relámpagos zigzagueantes.
Caída y saqueo de Nínive
5Convoca el rey de Nínive a sus tropas escogidas,
que en su carrera se atropellan.
Se lanzan contra la muralla
para levantar la barricada,
6pero se abren las compuertas de los ríos
y el palacio se derrumba.
7Ya está decidido:
la ciudad2:7 ciudad. Alt. reina. será llevada al exilio.
Gimen sus criadas como palomas,
y se golpean el pecho.
8Nínive es como un estanque roto
cuyas aguas se derraman.
«¡Deteneos! ¡Deteneos!», les gritan,
pero nadie vuelve atrás.
9¡Saquead la plata!
¡Saquead el oro!
El tesoro es inagotable,
y abundan las riquezas y los objetos preciosos.
10¡Destrucción, desolación, devastación!
Desfallecen los corazones,
tiemblan las rodillas,
se estremecen los cuerpos,
palidecen los rostros.
La bestia salvaje morirá
11¿Qué fue de la guarida de los leones
y de la cueva de los leoncillos,
donde el león, la leona y sus cachorros
se guarecían sin que nadie los perturbara?
12¿Qué fue del león,
que despedazaba para sus crías
y estrangulaba para sus leonas,
que llenaba de presas su caverna
y de carne su guarida?
13«Pero ahora yo vengo contra ti
—afirma el Señor omnipotente—.
Reduciré a cenizas tus carros de guerra
y mataré a filo de espada a tus leoncillos.
Pondré fin en el país a tus rapiñas,
y no volverá a oírse la voz de tus mensajeros».
1ای نينوا، عمرت به سر آمده است2:1 اين فصل تسخير نينوا به دست سپاهيان ماد و بابل در سال ۶۱۲ ق.م. را پيشگويی می‌کند.! سپاهيان دشمن، تو را محاصره کرده‌اند. پس برج و باروهای خود را تقويت کن. جاده را دیدبانی نما و منتظر حملهٔ دشمن باش. 2(تو سرزمين اسرائيل را ويران کردی، ولی خداوند عزت و قدرتشان را به ايشان باز می‌گرداند.)
3سپرهای سرخ دشمن برق می‌زنند! لباسهای نظامی سرخ رنگ آنها را ببين! عرابه‌های درخشان آنها را مشاهده نما که در کنار هم بوسيلهٔ اسبها به پيش حرکت می‌کنند. دشمن آماده حمله است!
4عرابه‌های تو در خيابانها و ميدانها به سرعت از هم پيشی می‌گيرند؛ مانند برق جلو می‌روند و مثل مشعل می‌درخشند! 5پادشاه بر سر افسرانش فرياد می‌زند و آنها دستپاچه شده، با عجله به طرف ديوارهای شهر می‌دوند تا سنگرهايشان را بر پا سازند. 6اما خيلی دير شده است! دريچه‌های رودخانه باز است. دشمن به داخل شهر رخنه کرده است. کاخ سلطنتی را وحشت فرا گرفته است! 7ملکهٔ نينوا را برهنه به کوچه‌ها آورده‌اند؛ او را اسير کرده‌اند و نديمه‌هايش گريان به دنبال او می‌روند و مثل فاخته‌ها می‌نالند و سينه می‌زنند. 8شهر نينوا چون مخزن آبی است که سوراخ شده باشد. اهالی آن با شتاب از آن بيرون می‌ريزند و به فريادهايی که آنها را از فرار باز می‌دارد توجهی نمی‌کنند.
9نقره‌ها را غارت کنيد! طلاها را به يغما ببريد! گنجهای بی‌حسابش را تاراج کنيد! 10شهر نينوا خراب و متروک شده است. دلها از ترس آب شده‌اند، زانوها می‌لرزند، رمقی در مردم نمانده و رنگ از صورتها پريده است.
11اينک، آن نينوای بزرگ، آن بيشهٔ شيران و محل دليران کجاست؟ نينوايی که در آن پير و جوان بدون ترس و دلهره زندگی می‌کردند.
12ای نينوا که زمانی چون شير، نيرومند بودی، و دشمنانت را پايمال می‌کردی تا زنان و فرزندانت را سير کنی و شهرها و خانه‌هايت را از غنايم و اسيران جنگ پر سازی! 13بدان که اکنون خداوند قادر متعال بر ضد تو برخاسته است. او عرابه‌هايت را می‌سوزاند و دليران تو را هلاک می‌کند. ديگر هرگز از سرزمينهای مغلوب، اسيری نخواهی آورد و روی زمين حکمرانی نخواهی کرد.
