Miqueas 7 – CST & APSD-CEB

Nueva Versión Internacional (Castilian)

Miqueas 7:1-20

Lamento ante una sociedad corrupta

1¡Pobre de mí!

No llegué a tiempo para la cosecha de verano

ni para los rebuscos de la vendimia;

no tengo un solo racimo que comer,

ni un higo tierno, por el que me muero.

2La gente piadosa ha sido eliminada del país,

¡ya no hay gente honrada en este mundo!

Todos tratan de matar a alguien,

y unos a otros se tienden redes.

3Nadie les gana en cuanto a hacer lo malo;

funcionarios y jueces exigen soborno.

Los magnates no hacen más que pedir,

y todos complacen su codicia.

4El mejor de ellos es más enmarañado que una zarza;

el más recto, más torcido que un espino.

Pero ya viene el día de su confusión;

¡ya se acerca el día de tu castigo

anunciado por tus centinelas!

5No creas en tu prójimo,

ni confíes en tus amigos;

cuídate de lo que hablas

con la que duerme en tus brazos.

6El hijo ultraja al padre,

la hija se rebela contra la madre,

la nuera contra la suegra,

y los enemigos de cada cual

están en su propia casa.

7Pero yo he puesto mi esperanza en el Señor;

yo espero en el Dios de mi salvación.

¡Mi Dios me escuchará!

Esperanza de redención

8Enemiga mía, no te alegres de mi mal.

Caí, pero he de levantarme;

vivo en tinieblas, pero el Señor es mi luz.

9He pecado contra el Señor,

así que soportaré su furia

hasta que él juzgue mi causa

y me haga justicia.

Entonces me sacará a la luz

y gozaré de su salvación.

10Cuando lo vea mi enemiga,

la que me decía: «¿Dónde está tu Dios?»,

se llenará de vergüenza.

Mis ojos contemplarán su desgracia,

pues será pisoteada como el lodo de las calles.

11El día que tus muros sean reconstruidos

será el momento de extender tus fronteras.

12Ese día acudirán a ti los pueblos,

desde Asiria hasta las ciudades de Egipto,

desde el río Nilo hasta el río Éufrates,

de mar a mar y de montaña a montaña.

13La tierra quedará desolada

por culpa de sus habitantes,

como resultado de su maldad.

14Pastorea con tu cayado a tu pueblo,

al rebaño de tu propiedad,

que habita solitario en el bosque,

en medio de la espesura.

Hazlo pastar en Basán y en Galaad

como en los tiempos pasados.

15Muéstrale tus prodigios,

como cuando lo sacaste de Egipto.7:15 Muéstrale … Egipto (lectura probable); Le mostraré maravillas / como cuando saliste de la tierra de Egipto (TM).

16Las naciones verán tus maravillas

y se avergonzarán de toda su prepotencia;

se llevarán la mano a la boca

y sus oídos se ensordecerán.

17Lamerán el polvo como serpientes,

como los reptiles de la tierra.

Saldrán temblando de sus escondrijos

y, temerosos ante tu presencia,

se volverán a ti, Señor y Dios nuestro.

18¿Qué Dios hay como tú,

que perdone la maldad

y pase por alto el delito

del remanente de su pueblo?

No siempre estarás airado,

porque tu mayor placer es amar.

19Vuelve a compadecerte de nosotros.

Pon tu pie sobre nuestras maldades

y arroja al fondo del mar todos nuestros pecados.

20Muestra tu fidelidad a Jacob,

y tu lealtad a Abraham,

como desde tiempos antiguos

se lo juraste a nuestros antepasados.

Ang Pulong Sa Dios

Micas 7:1-20

Ang Kadaotan sa mga Israelinhon

1Miingon si Micas: Alaot ako! Sama ako sa tawo nga gapanghagdaw nga wala gayoy makitang bunga7:1 makitang bunga: Nabatasan sa mga Israelinhon sa panahon sa ting-ani o tingpamupo ang pagbilin ug hagdawon alang sa mga kabos, biyuda, o dumuduong. sa igos o sa ubas nga ako gayong gitinguha. 2Ang buot kong ipasabot, wala na akoy nakitang tawo sa Israel nga matinud-anon sa Dios. Wala nay nahibiling matarong nga tawo. Ang matag usa naghulat ug higayon sa pagpatay sa iyang katagilungsod; giandaman nila ug lit-ag ang ilang isigka-tawo. 3Hanas sila sa paghimo ug daotan. Ang mga pangulo ug mga huwes nagdawat ug suborno, ug nagsunod lang sila sa gusto sa mga inila ug gamhanan nga mga tawo. Nagkahiusa sila sa pagplano sa pagtuis sa hustisya. 4Ang labing matarong kanila sama sa tunokong mga sagbot nga walay kapuslanan. Miabot na ang panahon nga silotan sa Dios kining mga tawhana sama sa iyang gipahimangno kanila pinaagi sa mga tigbantay nga mga propeta. Busa karon magkaguliyang sila.

5Tungod kay mikuyanap na ang kadaotan, ayaw kamo pagsalig sa inyong mga silingan, bisan pa sa suod nga mga higala. Pagbantay usab kamo sa inyong ginasugilon bisan sa inyong mahal nga asawa. 6Kay ang anak nga lalaki dili na motahod sa iyang amahan, ang anak nga babaye mosukol sa iyang inahan, ug ang umagad nga babaye mosukol sa iyang ugangan nga babaye. Ang miyembro mismo sa pamilya sa usa ka tawo mao ang iyang kaaway.

7Apan ako mosalig gayod sa Ginoo nga akong Dios. Maghulat ako kaniya nga moluwas kanako. Pamation gayod niya ang akong pag-ampo.

Luwason sa Ginoo ang mga Israelinhon

8Miingon ang mga Israelinhon, “Dili angayng biay-biayon lang kita sa atong mga kaaway. Kay bisan ug nalaglag kita mobangon kita pag-usab. Ug bisan anaa kita sa kangitngit ang Ginoo mao ang atong kahayag. 9Tungod kay nakasala kita batok sa Ginoo, angay lang nga antuson nato ang iyang silot kanato hangtod nga labanan niya kita ug hatagan ug hustisya. Gikan sa kangitngit, dad-on niya kita sa kahayag ug makita nato siya nga moluwas kanato.7:9 siya nga moluwas kanato: o, ang iyang pagkamatarong. 10Makita kini sa atong mga kaaway ug maulawan sila. Kay gibiaybiay nila kita kaniadto nga nagaingon, ‘Asa na ang Ginoo nga inyong Dios?’ Sa dili madugay makita nato ang ilang pagkalaglag. Mahisama sila sa lapok nga gitunob-tunoban diha sa mga karsada.”

11Miingon si Micas sa mga taga-Jerusalem: Moabot ang panahon nga tukoron ninyo pag-usab ang inyong mga paril ug nianang panahona molapad pa gayod ang inyong teritoryo. 12Niana usab nga panahon moanha kaninyo ang mga tawo gikan sa Asiria, sa mga siyudad sa Ehipto, sa mga dapit paingon sa Suba sa Eufrates, ug sa layong mga dapit.7:12 sa layong mga dapit: sa literal, gikan sa usa ka dagat ngadto sa usa ka dagat ug gikan sa usa ka bukid ngadto sa usa ka bukid. 13Maawaaw ang mga nasod sa kalibotan tungod sa kadaotan sa mga lumulupyo niini.

Nagaampo ang mga Israelinhon nga Kaloy-an Sila sa Dios

14Nagaampo ang mga Israelinhon,Ginoo, bantayi kaming imong katawhan nga imong gipanag-iyahan, sama sa pagbantay sa magbalantay sa mga karnero. Ang mga yuta sa palibot namo abunda ug sabsabanan, apan kami nagkinabuhi nga kami-kami lang sa kamingawan. Ipalapad ang among teritoryo hangtod sa Basan ug sa Gilead sama kaniadto. 15Pakit-a kami ug mga milagro sama sa imong gihimo kaniadto sa dihang gipagawas mo kami gikan sa Ehipto. 16Makita kini sa ubang mga nasod ug maulawan sila bisan sa ilang pagkagamhanan. Ug dili na sila magsulti ug mamati sa mga pagbiaybiay kanamo. 17Magkamang sila sa yuta sama sa bitin tungod sa kaulaw. Manggawas sila sa ilang mga tagoanan nga nagakurog sa kahadlok kanimo, Ginoo nga among Dios. 18Ginoo, wala nay laing Dios nga sama kanimo. Gipasaylo mo ang mga sala sa nangahibiling katawhan nga imong gipanag-iya. Dili ka maghambin ug kasuko hangtod sa hangtod tungod kay gikalipay mo ang paghigugma kanamo. 19Kaloy-i kami pag-usab ug kuhaa ang among mga sala ug ayaw na kini hinumdomi pa.7:19 kuhaa… hinumdomi pa: sa literal, pildiha ang among mga sala ug ilabay kini sa kinahiladman sa dagat. 20Ipakita mo ang imong pagkamatinumanon ug paghigugma kanamo nga mga kaliwat ni Abraham ug ni Jacob, sama sa imong gisaad kanila kaniadto sa unang panahon.”