Futura exaltación de Sión
4:1-3 – Is 2:1-4
1En los últimos días,
el monte del templo del Señor
será puesto sobre la cumbre de las montañas
y se erguirá por encima de las colinas.
Entonces los pueblos marcharán hacia ella,
2y muchas naciones se acercarán, diciendo:
«Venid, subamos al monte del Señor,
a la casa del Dios de Jacob.
Dios mismo nos instruirá en sus caminos,
y así andaremos en sus sendas».
Porque de Sión viene la instrucción;
de Jerusalén, la palabra del Señor.
3Dios mismo juzgará entre muchos pueblos,
y administrará justicia
a naciones poderosas y lejanas.
Convertirán en azadones sus espadas,
y en hoces sus lanzas.
Ya no alzará su espada nación contra nación,
ni se adiestrarán más para la guerra.
4Cada uno se sentará
bajo su parra y su higuera;
y nadie perturbará su solaz
—el Señor Todopoderoso lo ha dicho—.
5Todos los pueblos marchan
en nombre de sus dioses,
pero nosotros marchamos en el nombre del Señor,
en el nombre de nuestro Dios,
desde ahora y para siempre.
Futura restauración de Sión
6«En aquel día —afirma el Señor—
reuniré a las ovejas lastimadas,
dispersas y maltratadas.
7Con las ovejas heridas formaré un remanente,
y con las desterradas, una nación poderosa.
El Señor reinará sobre ellas en el monte Sión
desde ahora y para siempre.
8Y tú, Torre del Rebaño,
colina fortificada de la ciudad de Sión:
a ti volverá tu antiguo poderío,
la soberanía de la ciudad de Jerusalén».
Castigo y triunfo de Sión
9Ahora, ¿por qué gritas tanto?
¿Acaso no tienes rey?
¿Por qué te han venido dolores de parto?
¿Murió acaso tu consejero?
10Retuércete y puja, hija de Sión,
como mujer a punto de dar a luz,
porque ahora vas a salir de tu ciudad,
y tendrás que vivir a campo abierto.
Irás a Babilonia, pero de allí serás rescatada;
el Señor te librará del poder de tus enemigos.
11Ahora muchas naciones se han reunido contra ti.
Y dicen: «¡Que sea profanada Sión!
¡Disfrutemos del espectáculo!»
12Pero ellas no saben lo que piensa el Señor,
ni comprenden sus designios;
no saben que él las junta
como a gavillas en la era.
13¡Levántate, hija de Sión!
¡Ponte a trillar!
Yo haré de hierro tus cuernos
y de bronce tus pezuñas,
para que conviertas en polvo a muchos pueblos,
y consagres al Señor sus ganancias injustas;
y sus riquezas, al Señor de toda la tierra.
Ang Kasugoan sa Ginoo Magahatag ug Kalinaw
(Isa. 2:2-4)
1Sa umaabot nga mga adlaw, ang bukid nga gitukoran sa templo sa Ginoo mahimong pinakaimportante4:1 pinakaimportante: sa literal, pinakataas. sa mga bukid ug mga bungtod. Ug modagsa niini nga bukid ang mga tawo nga naggikan sa nagkalain-laing nasod. 2Daghang kanasoran and muduol ug moingon, “Dali, motungas kita sa bukid sa Ginoo, didto sa templo sa Dios ni Jacob. Kay tudloan kita niya sa iyang mga pamaagi aron matuman nato kini.”
Busa mopauli ang mga tawo gikan sa Jerusalem4:2 Jerusalem: Sa Hebreo makita usab ang pulong nga Zion, nga mao ang laing ngalan sa Jerusalem. dala ang mga kasugoan sa Ginoo. 3Ug pinaagi sa iyang kasugoan, husayon niya ang mga panagbingkil sa daghang mga nasod, bisan kadtong gamhanan nga mga nasod sa layo. Busa dili na mag-away ang mga nasod, ug dili na usab sila mobansay ug mga tawo alang sa pagpakiggira. Himuon na lang nilang punta sa mga daro ang ilang mga espada ug himuon na lang nilang mga sundang ang ilang mga bangkaw. 4Ang matag tawo magalingkod sa ilalom sa iyang tanom nga ubas ug kahoy nga igos nga walay gikahadlokan. Mahitabo gayod kini, kay ang Ginoo nga Makagagahom mao ang nagaingon niini. 5Apan bisan musunod pa ang ubang mga katawhan sa ilang mga dios-dios, kami musunod sa Ginoo nga among Dios hangtod sa kahangtoran.
Mobalik ang mga Israelinhon sa Ilang Dapit gikan sa Pagkabihag
6-7Miingon ang Ginoo, “Sa umaabot nga mga adlaw, tigomon ko ang akong mga katawhan nga akong gisilotan—ang nangapiang ug nagkatibulaag. Himuon ko nga usa ka gamhanan nga nasod ang mga nangahibilin kanila. Ug maghari ako kanila sa Jerusalem4:6-7 Jerusalem: sa literal, Bukid sa Zion. gikan niana nga panahon hangtod sa kahangtoran. 8Ang Jerusalem,4:8 Jerusalem: sa literal, ang anak nga babaye sa Zion. nga sama sa usa ka tore nga lantawanan, diin ang Dios magbantay sa iyang katawhan4:8 sama… katawhan: Tingali ang buot ipasabot nga ang Jerusalem mao ang dapit diin ang Dios, nga sama sa usa ka magbalantay sa mga mananap, nagabantay sa iyang katawhan. mahimo pag-usab nga nagaunang siyudad sa Israel sama kaniadto.
9-10“Karon, ngano kamong mga lumulupyo sa Zion nagaagulo man sama sa babaye nga nagbati? Naa pa man ang inyong hari ug ang iyang mga magtatambag wala man nangamatay. Sige, paglimbag-limbag kamo sa kasakit sama sa babayeng nagbati. Kay sa dili madugay mobiya kamo sa inyong siyudad ug magpuyo sa kaumahan, ug unya dad-on kamo ngadto sa Babilonia. Apan luwason ko kamo didto gikan sa kamot sa inyong mga kaaway. 11Karon daghang mga nasod ang nagtigom sa pakiggira kaninyo. Nagaingon sila, ‘Atong pasipad-an ang Jerusalem! Ug unya atong tan-awon ang makauulaw nga kahimtang niini.’ 12Apan kini nga mga nasod wala makahibalo sa akong hunahuna. Wala sila makasabot sa akong plano, nga tigomon sila aron silotan, sama nga ang uhay tigomon aron giokon.
13“Mga lumulupyo sa Zion, lakaw kamo ug laglaga ninyo sa hingpit4:13 laglaga ninyo sa hingpit: Ang Hebreo nga pulong nga gigamit dinhi nagkahulogan sa mga butang nga gihalad sa Ginoo pinaagi sa paghalad o paglaglag niini. ang inyong mga kaaway nga daw sa nagagiok kamo ug mga uhay. Kay himuon ko kamong sama sa torong baka nga may puthaw nga mga sungay ug may bronsi nga mga kuko. Dugmokon ninyo ang daghang mga nasod, ug ang ilang mga bahandi nga nakuha nila pinaagi sa kabangis ihalad ninyo kanako, ang Ginoo nga magagahom sa tibuok kalibotan.”
