El castigo a los ricos opresores
1¡Ay de los que solo piensan en el mal,
y aun acostados hacen planes malvados!
En cuanto amanece, los llevan a cabo
porque tienen el poder en sus manos.
2Codician campos, y se apropian de ellos;
casas, y de ellas se adueñan.
Oprimen al varón y a su familia,
al hombre y a su propiedad.
3Por tanto, así dice el Señor:
«Ahora soy yo el que piensa
traer sobre ellos una desgracia,
de la que no podrán escapar.
Ya no andarán erguidos,
porque ha llegado la hora de su desgracia.
4En aquel día se les hará burla,
y se les cantará este lamento:
“¡Estamos perdidos!
Se están repartiendo los campos de mi pueblo.
¡Cómo me los arrebatan!
Nuestra tierra se la reparten los traidores”».
5Por eso no tendrán en la asamblea del Señor
a nadie que reparta la tierra.
Falsos profetas
6Estos profetas me dicen:
«¡Deja ya de profetizarnos!
¡No nos vengas con que el oprobio nos alcanzará!»
7Los descendientes de Jacob declaran:
«¿Acaso ha perdido el Señor la paciencia?
¿Es esta su manera de actuar?
¿Acaso no hacen bien sus palabras?
¿Acaso no caminamos con el Justo?»
8Ayer vosotros erais mi pueblo,
pero hoy os habéis vuelto mis enemigos.
A los que pasan confiados,
a los que vuelven de la guerra,
los despojáis de su manto.
9A las mujeres de mi pueblo
las echáis de sus preciadas casas,
y a sus niños los despojáis para siempre
del honor que les di.
10¡Levantaos! ¡Poneos en marcha,
que este no es un lugar de reposo!
¡Está contaminado,
destruido sin remedio!
11Si, con la intención de mentiros,
llega algún embustero y os dice:
«Yo os anuncio vino y cerveza»,
este pueblo lo verá como un profeta.
Promesa de liberación
12Te aseguro, Jacob,
que yo reuniré a todo tu pueblo.
Te aseguro, Israel,
que yo juntaré a tu remanente.
Los congregaré como a rebaño en el aprisco,
como a ovejas que, en medio del pastizal,
balan huyendo de la gente.
13El que abre brecha marchará al frente,
y también ellos se abrirán camino;
atravesarán la puerta y se irán,
mientras su rey avanza al frente,
mientras el Señor va a la cabeza.
سرنوشت ظالمان
1وای بر شما كه شب، بر بستر خود نقشه‌های شوم می‌كشيد و صبح زود بر می‌خيزيد تا آنها را عملی سازيد. هر كار بدی كه از دستتان برآيد انجام می‌دهيد. 2به زمينها و خانه‌های مردم طمع می‌كنيد و آنها را از چنگشان درمی‌آوريد. اموال و خانهٔ كسی از دست شما در امان نيست.
3پس خداوند می‌فرمايد: «من قصد دارم بر سر شما بلا نازل كنم و شما قادر نخواهيد بود از آن فرار كنيد. روزگارتان سياه خواهد شد و ديگر با تكبر راه نخواهيد رفت، 4بلكه نوحه‌سرايی خواهيد كرد و خواهيد گفت: ”خانه خراب و نابود شديم. خداوند سرزمين ما را از ما گرفته و ما را آواره نموده و اموالمان را به ديگران داده است.“ آنگاه مردم شما را مسخره كرده به شما خواهند خنديد. 5هنگامی كه سرزمين قوم من به آنان بازگردانده شود، شما سهمی از آن نخواهيد داشت.»
6ولی آنان می‌گويند: «اين چيزها را بر زبان نياور، در اين مورد صحبت نكن! ما هرگز اينچنين رسوا نخواهيم شد.»
7خداوند می‌فرمايد: «ای خاندان يعقوب، آيا فكر می‌كنيد صبر من تمام شده است كه اينچنين با خشونت با شما صحبت می‌كنم؟ مگر نمی‌دانيد كه من با كسانی كه راستكردار باشند با مهربانی سخن می‌رانم؟ 8ولی شما بر ضد من برخاسته‌ايد و بر برادرانتان ظلم می‌كنيد و پيراهن كسی را كه به شما اطمينان دارد می‌رباييد. 9بيوه‌زنان را از خانه‌هايشان بيرون می‌رانيد و فرزندانشان را از هرگونه حق خدادادی محروم می‌كنيد. 10برخيزيد و برويد! اينجا ديگر در امنيت و آسايش نخواهيد بود، زيرا به خاطر گناهان شما اين مكان محكوم به فنا شده است.
11«اگر آدم ولگرد و دروغگويی بيايد و از لذت شراب و باده‌نوشی برايتان حرف بزند، فوری او را به پيغمبری قبول می‌كنيد.
وعدهٔ بازگشت
12«ای اسرائيل، زمانی می‌رسد كه من بازماندگان قوم تو را مانند گوسفندان به آغل باز می‌گردانم و سرزمين تو، بار ديگر مانند مرتعی مملو از گوسفند، پر از جمعيت خواهد شد. 13من راه را برای ايشان باز می‌كنم تا از ميان دروازه‌های شهرهايی كه در آنها اسير هستند عبور كرده، به سرزمين خود بازگردند. من كه خداوند و پادشاه ايشان هستم ايشان را رهبری خواهم كرد.»
