Álef
Este capítulo es un poema acróstico, que sigue el orden del alfabeto hebreo. 1Yo soy aquel que ha sufrido la aflicción
bajo la vara de su ira.
2Me ha hecho andar en las tinieblas;
me ha apartado de la luz.
3Una y otra vez, y a todas horas,
su mano se ha vuelto contra mí.
Bet
4Me ha marchitado la carne y la piel;
me ha quebrantado los huesos.
5Me ha tendido un cerco
de amargura y tribulaciones.
6Me obliga a vivir en las tinieblas,
como a los que hace tiempo murieron.
Guímel
7Me tiene encerrado, no puedo escapar;
me ha puesto pesadas cadenas.
8Por más que grito y pido ayuda,
él se niega a escuchar mi oración.
9Ha sembrado de piedras mi camino;
ha torcido mis senderos.
Dálet
10Me vigila como oso agazapado;
me acecha como león.
11Me aparta del camino para despedazarme;
¡me deja del todo desvalido!
12Con el arco tenso,
me ha hecho blanco de sus flechas.
He
13Me ha partido el corazón
con las flechas de su aljaba.
14Soy el hazmerreír de todo mi pueblo;
todo el día me parodian.
15Me ha llenado de amargura,
me ha hecho beber hiel.
Vav
16Me ha estrellado contra el suelo;
me ha hecho morder el polvo.
17Me ha quitado la paz;
ya no recuerdo lo que es la dicha.
18Y digo: «La vida se me acaba,
junto con mi esperanza en el Señor».
Zayin
19Recuerda que ando errante y afligido,
que estoy saturado de hiel y amargura.
20Siempre tengo esto presente,
y por eso me deprimo.
21Pero algo más me viene a la memoria,
lo cual me llena de esperanza:
Jet
22El gran amor del Señor nunca se acaba,3:22 El gran … acaba (Siríaca y Targum); Por el gran amor del Señor no somos consumidos (TM).
y su compasión jamás se agota.
23Cada mañana se renuevan sus bondades;
¡muy grande es su fidelidad!
24Por tanto, digo:
«El Señor es todo lo que tengo.
¡En él esperaré!»
Tet
25Bueno es el Señor con quienes en él confían,
con todos los que lo buscan.
26Bueno es esperar calladamente
que el Señor venga a salvarnos.
27Bueno es que el hombre aprenda
a llevar el yugo desde su juventud.
Yod
28¡Dejadle estar solo y en silencio,
porque así el Señor se lo impuso!
29¡Que hunda el rostro en el polvo!
¡Tal vez haya esperanza todavía!
30¡Que dé la otra mejilla a quien lo hiera,
y quede así cubierto de oprobio!
Caf
31El Señor nos ha rechazado,
pero no será para siempre.
32Nos hace sufrir, pero también nos compadece,
porque es muy grande su amor.
33El Señor nos hiere y nos aflige,
pero no porque sea de su agrado.
Lámed
34Cuando se aplasta bajo el pie
a todos los prisioneros de la tierra,
35cuando en presencia del Altísimo
se le niegan al hombre sus derechos
36y no se le hace justicia,
¿el Señor no se da cuenta?
Mem
37¿Quién puede anunciar algo y hacerlo realidad
sin que el Señor dé la orden?
38¿No es acaso por mandato del Altísimo
por lo que acontece lo bueno y lo malo?
39¿Por qué habría de quejarse en vida
quien es castigado por sus pecados?
Nun
40Hagamos un examen de conciencia
y volvamos al camino del Señor.
41Elevemos al Dios de los cielos
nuestro corazón y nuestras manos.
42Hemos pecado, hemos sido rebeldes,
y tú no has querido perdonarnos.
Sámej
43Ardiendo en ira nos persigues;
nos masacras sin piedad.
44Te envuelves en una nube
para no escuchar nuestra oración.
45Como a escoria despreciable,
nos has arrojado entre las naciones.
Pe
46Todos nuestros enemigos abren la boca
para hablar mal de nosotros.
47Hemos sufrido terrores, caídas,
ruina y destrucción.
48Ríos de lágrimas corren por mis mejillas
porque ha sido destruida la capital de mi pueblo.
Ayin
49Se inundarán de lágrimas mis ojos,
sin cesar y sin consuelo,
50hasta que desde el cielo
el Señor se digne mirarnos.
51Me duele en lo más profundo del alma
ver sufrir a las mujeres de mi ciudad.
Tsade
52Mis enemigos me persiguen sin razón,
y quieren atraparme como a un ave.
53Me quieren enterrar vivo
y taparme con piedras la salida.
54Las aguas me han cubierto la cabeza;
parece que me ha llegado el fin.
Qof
55Desde lo más profundo de la fosa
invoqué, Señor, tu nombre,
56y tú escuchaste mi plegaria;
no cerraste tus oídos a mi clamor.
57Te invoqué, y viniste a mí;
«No temas», me dijiste.
Resh
58Tú, Señor, te pusiste de mi parte
y me salvaste la vida.
59Tú, Señor, viste el mal que me causaron;
¡hazme justicia!
60Tú notaste su sed de venganza
y todas sus maquinaciones en mi contra.
Shin
61Señor, tú has escuchado sus insultos
y todas sus maquinaciones en mi contra;
62tú sabes que todo el día mis enemigos
murmuran y se confabulan contra mí.
63¡Míralos! Hagan lo que hagan,3:63 ¡Míralos! Hagan lo que hagan. Lit. Su sentarse y su levantarse mira.
se burlan de mí en sus canciones.
Tav
64¡Dales, Señor, su merecido
por todo lo que han hecho!
65Oscurece su entendimiento,
¡y caiga sobre ellos tu maldición!
66Persíguelos, Señor, en tu enojo,
y bórralos de este mundo.
3 ในภาษาฮีบรู บทนี้เป็นบทกวีที่แต่ละข้อขึ้นต้นด้วยตัวอักษรฮีบรูเรียงตามลำดับ ทุกสามข้อขึ้นต้นด้วยตัวอักษรตัวเดียวกัน 1ข้าพเจ้าคือผู้ที่เห็นความทุกข์ลำเค็ญ
จากไม้เรียวแห่งพระพิโรธของพระองค์
2พระองค์ทรงขับไล่ข้าพเจ้าออกมาเดิน
ในความมืดมนแทนที่จะเดินในความสว่าง
3อันที่จริงพระองค์ทรงหันมาเล่นงานข้าพเจ้า
ครั้งแล้วครั้งเล่าตลอดวันคืน
4พระองค์ทรงกระทำให้เนื้อและหนังของข้าพเจ้าเหี่ยวย่นไป
ทรงหักกระดูกของข้าพเจ้า
5พระองค์ทรงล้อมกรอบข้าพเจ้าไว้
ด้วยความขมขื่นและความทุกข์ลำเค็ญ
6พระองค์ทรงทำให้ข้าพเจ้าอยู่ในความมืด
เหมือนคนที่ตายไปนานแล้ว
7พระองค์ทรงล้อมข้าพเจ้าไว้ไม่ให้หนีไปได้
พระองค์ทรงถ่วงข้าพเจ้าด้วยโซ่ตรวน
8แม้เมื่อข้าพเจ้าทูลวิงวอนขอความช่วยเหลือ
พระองค์ไม่ทรงรับฟังคำอธิษฐานของข้าพเจ้า
9พระองค์ทรงวางศิลากั้นทางของข้าพเจ้า
ทรงทำให้หนทางของข้าพเจ้าคดเคี้ยว
10พระองค์ทรงเป็นดั่งหมีที่คอยตะครุบ
ดั่งสิงโตที่ซุ่มอยู่
11พระองค์ทรงลากข้าพเจ้าออกจากทางและฉีกข้าพเจ้าเป็นชิ้นๆ
แล้วทิ้งข้าพเจ้าโดยไม่มีใครมาช่วย
12พระองค์ทรงโก่งคันธนู
เล็งข้าพเจ้าเป็นเป้า
13ลูกธนูจากแล่งธนูของพระองค์
เสียบทะลุหัวใจของข้าพเจ้า
14ข้าพเจ้าตกเป็นขี้ปากให้พี่น้องร่วมชาติหัวเราะเยาะ
เขาร้องเพลงล้อเลียนข้าพเจ้าวันยังค่ำ
15พระองค์ทรงให้ข้าพเจ้ากินผักรสขมจนอิ่ม
และทำให้ข้าพเจ้าเข็ดขมด้วยบอระเพ็ด
16พระองค์ทรงเลาะฟันของข้าพเจ้าด้วยกรวด
ทรงเหยียบย่ำข้าพเจ้าจมฝุ่นธุลี
17สันติสุขถูกพรากไปจากใจของข้าพเจ้า
ข้าพเจ้าลืมไปแล้วว่าความเจริญรุ่งเรืองเป็นอย่างไร
18ข้าพเจ้าจึงกล่าวว่า “ศักดิ์ศรีของข้าพเจ้าสูญสิ้นเสียแล้ว
และทุกสิ่งที่ข้าพเจ้าคาดหวังจากองค์พระผู้เป็นเจ้าก็พังทลาย”
19โปรดระลึกถึงความทุกข์ลำเค็ญและการระหกระเหินของข้าพเจ้า
ระลึกถึงความขมขื่นและบอระเพ็ดที่ข้าพเจ้าได้รับ
20ข้าพเจ้าจดจำสิ่งเหล่านี้ได้ดี
และจิตใจของข้าพเจ้าก็หดหู่อยู่ภายใน
21ถึงกระนั้นข้าพเจ้าก็หวนคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้
ข้าพเจ้าจึงมีความหวัง
22เพราะความรักใหญ่หลวงขององค์พระผู้เป็นเจ้าเราจึงไม่ถูกผลาญทำลายไป
เพราะพระเมตตาของพระองค์ไม่เคยยั้งหยุด
23มีมาใหม่ทุกเช้า
ความซื่อสัตย์ของพระองค์ยิ่งใหญ่นัก
24ข้าพเจ้ากล่าวกับตนเองว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นทั้งหมดที่ข้าพเจ้ามี
ฉะนั้นข้าพเจ้าจะรอคอยพระองค์”
25องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงดีต่อผู้ที่ฝากความหวังไว้กับพระองค์
ทรงดีต่อผู้ที่แสวงหาพระองค์
26เป็นการดีที่จะสงบรอคอย
ความรอดที่องค์พระผู้เป็นเจ้าประทาน
27เป็นการดีที่คนเราจะแบกแอกไว้
ขณะยังหนุ่มสาว
28ให้เขานั่งเงียบๆ อยู่แต่ลำพัง
เพราะพระองค์ทรงวางแอกนั้นไว้บนเขา
29ให้เขาจำนนซบหน้าลงกับดิน
เพราะอาจยังมีความหวัง
30ให้เขาเอียงแก้มให้ผู้ที่จะตบเขา
และให้เขายอมรับความอัปยศอดสู
31เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้า
ไม่ได้ทรงทอดทิ้งมนุษย์ตลอดไป
32แม้พระองค์ทรงให้เกิดความทุกข์โศก แต่ก็ยังจะทรงสำแดงความเมตตาสงสาร
ตามความรักมั่นคงอันใหญ่หลวงของพระองค์
33เพราะพระองค์ไม่ได้ทรงเต็มพระทัยที่จะให้เกิดความทุกข์ทรมาน
หรือความโศกเศร้าแก่มนุษย์ทั้งหลาย
34การเหยียบย่ำ
นักโทษทั้งปวงในดินแดน
35การตัดสิทธิ์ผู้หนึ่งผู้ใด
ต่อหน้าองค์ผู้สูงสุด
36การไม่ให้ความยุติธรรมแก่ผู้หนึ่งผู้ใด
องค์พระผู้เป็นเจ้าจะไม่ทรงเห็นสิ่งเหล่านี้หรือ?
37หากองค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ได้มีประกาศิตไว้
ผู้ใดเล่าจะสั่งให้มันเกิดขึ้นได้?
38ทั้งหายนะและสิ่งดีงาม
ล้วนมาจากพระโอษฐ์ขององค์ผู้สูงสุดไม่ใช่หรือ?
39ควรหรือที่มนุษย์จะบ่น
เมื่อถูกลงโทษเพราะบาปทั้งหลายของตน?
40ให้เราสำรวจตรวจตราวิถีทางของเราเอง
และให้เรากลับมาหาองค์พระผู้เป็นเจ้า
41ให้เราชูใจและชูมือขึ้นอธิษฐาน
ต่อพระเจ้าในสวรรค์และกล่าวว่า
42“ข้าพระองค์ทั้งหลายได้ทำบาปและได้กบฏ
และพระองค์ไม่ได้ทรงให้อภัย
43“พระองค์ทรงคลุมพระองค์เองไว้ด้วยพระพิโรธและทรงตามล่าข้าพระองค์ทั้งหลาย
พระองค์ทรงประหารโดยไม่ปรานี
44พระองค์ทรงคลุมพระองค์เองไว้ด้วยเมฆ
เพื่อไม่ให้คำอธิษฐานใดๆ ขึ้นถึงพระองค์ได้
45พระองค์ทรงทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นกากเดนและเศษขยะ
ในหมู่ประชาชาติ
46“ศัตรูทั้งปวงของพวกข้าพระองค์
เปิดปากว่าร้ายพวกข้าพระองค์
47พวกข้าพระองค์เผชิญความน่าสะพรึงกลัว
การหลอกลวงและความพินาศย่อยยับ”
48ธารน้ำตาไหลหลั่งจากตาของข้าพเจ้า
เพราะพี่น้องร่วมชาติของข้าพเจ้าถูกทำลาย
49ข้าพเจ้าจะหลั่งน้ำตาไม่ขาดสาย
ไม่หยุดหย่อน
50จนกว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าจะทอดพระเนตร
จากฟ้าสวรรค์ลงมาเหลียวแล
51สิ่งที่เห็นทำให้จิตใจของข้าพเจ้าทุกข์ระทม
เพราะหญิงทุกคนในเมืองของข้าพเจ้า
52บรรดาผู้ที่เป็นศัตรูกับข้าพเจ้าโดยไม่มีสาเหตุ
ตามล่าข้าพเจ้าเหมือนล่านก
53พวกเขามุ่งปลิดชีวิตของข้าพเจ้าในบ่อ
และขว้างก้อนหินใส่ข้าพเจ้า
54น้ำไหลท่วมมิดศีรษะของข้าพเจ้า
จนข้าพเจ้าคิดว่าตัวเองถึงจุดจบแล้ว
55ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพระองค์ร้องเรียกพระนามของพระองค์
จากก้นบ่อ
56พระองค์ทรงได้ยินข้าพระองค์อ้อนวอนว่า “ขออย่าทรงปิดพระกรรณ
จากคำร้องทูลขอการบรรเทาของข้าพระองค์”
57พระองค์เสด็จมาใกล้เมื่อข้าพระองค์ร้องเรียกพระองค์
และตรัสว่า “อย่ากลัวเลย”
58ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงรับคดีความของข้าพระองค์
ทรงไถ่ชีวิตของข้าพระองค์
59ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงเห็นการร้ายที่เขาทำแก่ข้าพระองค์
ขอทรงให้ความเป็นธรรมแก่ข้าพระองค์!
60พระองค์ทรงเห็นแผนแก้แค้นอันลึกล้ำของพวกเขา
สิ่งทั้งปวงที่พวกเขาคบคิดกันต่อสู้ข้าพระองค์
61ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงได้ยินคำสบประมาทของพวกเขาแล้ว
สิ่งทั้งปวงที่พวกเขาคบคิดกันต่อสู้ข้าพระองค์
62สิ่งที่เหล่าศัตรูซุบซิบพึมพำ
ว่าร้ายข้าพระองค์ตลอดทั้งวัน
63โปรดทอดพระเนตรพวกเขา! จะลุกเหินเดินนั่ง
พวกเขาก็ร้องเพลงถากถางข้าพระองค์
64ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงคืนสนองพวกเขาอย่างสาสม
ตามสิ่งที่มือของพวกเขาได้ทำ
65ขอทรงคลี่ผ้าคลุมใจของพวกเขา
ขอให้คำสาปแช่งของพระองค์ตกแก่พวกเขา!
66ขอทรงรุกไล่พวกเขาด้วยพระพิโรธและทำลายล้างพวกเขา
จากภายใต้ฟ้าสวรรค์ขององค์พระผู้เป็นเจ้า
