Los ídolos de Micaías
1En la región montañosa de Efraín había un hombre llamado Micaías, 2quien le dijo a su madre:
―Con respecto a las mil cien monedas de plata17:2 mil cien monedas de plata. Lit. mil cien [siclos] de plata; también en v. 3. que te robaron y sobre las cuales te oí pronunciar una maldición, yo tengo esa plata; yo te la robé.
Su madre le dijo:
―¡Que el Señor te bendiga, hijo mío!
3Cuando Micaías le devolvió a su madre las mil cien monedas de plata, ella dijo:
―Solemnemente consagro mi plata al Señor para que mi hijo haga una imagen tallada y un ídolo de fundición.17:3 una imagen tallada y un ídolo de fundición. Alt. una imagen tallada revestida de metal fundido; también en v. 4 y 18:14. Ahora pues, te la devuelvo.
4Cuando él le devolvió la plata a su madre, ella tomó doscientas monedas de plata17:4 doscientas monedas de plata. Lit. doscientos [siclos] de plata. y se las dio a un platero, quien hizo con ellas una imagen tallada y un ídolo de fundición, que fueron puestos en la casa de Micaías.
5Este Micaías tenía un santuario. Hizo un efod y algunos ídolos domésticos, y consagró a uno de sus hijos como sacerdote. 6En aquella época no había rey en Israel; cada uno hacía lo que le parecía mejor.
7Un joven levita de Belén de Judá, que era forastero y de la tribu de Judá, 8salió de aquella ciudad en busca de algún otro lugar donde vivir. En el curso de su viaje17:8 En el curso de su viaje. Alt. Para ejercer su oficio. llegó a la casa de Micaías en la región montañosa de Efraín.
9―¿De dónde vienes? —le preguntó Micaías.
―Soy levita, de Belén de Judá —contestó él—, y estoy buscando un lugar donde vivir.
10―Vive conmigo —le propuso Micaías—, y sé mi padre y sacerdote; yo te daré diez monedas de plata17:10 diez monedas de plata. Lit. diez [siclos] de plata. al año, además de ropa y comida.
11El joven levita aceptó quedarse a vivir con él, y fue para Micaías como uno de sus hijos. 12Luego Micaías invistió al levita, y así el joven se convirtió en su sacerdote y vivió en su casa. 13Y Micaías dijo: «Ahora sé que el Señor me hará prosperar, porque tengo a un levita como sacerdote».
De afgodsbeelden van Micha
1In de bergen van Efraïm woonde een man die Micha heette. 2Op een dag zei hij tegen zijn moeder: ‘Die elfhonderd zilverstukken waarvan u dacht dat ze waren gestolen en waarbij u toen over de dief een vloek hebt uitgesproken, had ik gestolen!’ ‘De Here zegene je, omdat je dat hebt bekend,’ antwoordde zijn moeder. 3Daarop gaf hij haar het geld terug. ‘Ik wijd hierbij dit geld aan de Here ten behoeve van jou,’ zei ze. ‘Ik zal daarvoor een houten beeld laten snijden en dat met zilver laten bekleden.’ 4Van het teruggegeven geld nam zij tweehonderd zilverstukken en gaf die aan een zilversmid, die er een gesneden beeld van maakte dat met zilver bekleed werd. Het beeld werd in Michaʼs huis neergezet. 5Micha had namelijk in zijn eigen huis een tempel voor God ingericht waar hij ook een efod en enkele terafim had, één van zijn zonen had hij tot priester gewijd. 6In die tijd was er immers geen koning in Israël, iedereen deed wat hem het beste leek.
7-8 Op een dag kwam een jonge Levitische priester uit de stad Bethlehem in Juda naar dit gebied van Efraïm, op zoek naar een geschikte plaats om te wonen. Hij kwam in het gebergte van Efraïm bij het huis van Micha aan. 9‘Waar komt u vandaan?’ vroeg Micha. ‘Ik ben een Levitische priester uit Bethlehem in Juda,’ antwoordde hij, ‘en ik zoek een geschikte plaats om te wonen.’ 10‘Blijf bij mij wonen,’ zei Micha, ‘dan kunt u mijn priester zijn. Ik zal u jaarlijks een vergoeding geven van tien zilverstukken en u voorzien van voedsel en kleding.’ 11De Leviet besloot daar te blijven en werd behandeld alsof hij Michaʼs eigen zoon was. 12Micha wijdde hem tot priester en hij nam bij hem zijn intrek. 13‘Nu weet ik zeker dat de Here mij zal zegenen,’ riep Micha uit. ‘Want nu heb ik hier een echte Leviet als priester.’
