1»¿No tenemos todos una obligación en este mundo?
¿No son nuestros días como los de un asalariado?
2Como el esclavo que espera con ansias la noche,
como el asalariado que ansioso espera su paga,
3meses enteros he vivido en vano;
¡me han tocado noches de miseria!
4Me acuesto y pienso:
“¿Cuánto falta para que amanezca?”
La noche se me hace interminable;
doy vueltas en la cama hasta el amanecer.
5Tengo el cuerpo cubierto de gusanos y de costras;
¡la piel se me raja y me supura!
6»Mis días se van más veloces que una lanzadera,
y sin esperanza alguna llegan a su fin.
7Recuerda, oh Dios, que mi vida es un suspiro;
que ya no verán mis ojos la felicidad.
8Los ojos que hoy me ven, no me verán mañana;
pondrás en mí tus ojos, pero ya no existiré.
9Como nubes que se diluyen y se pierden,
los que bajan al sepulcro ya no vuelven a subir.
10Nunca más regresan a su casa;
desaparecen de su lugar.
11»Por lo que a mí respecta, no guardaré silencio;
la angustia de mi alma me lleva a hablar,
la amargura en que vivo me obliga a protestar.
12¿Soy acaso el mar, el monstruo del abismo,
para que me pongas bajo vigilancia?
13Cuando pienso que en mi lecho hallaré consuelo
o encontraré alivio a mi queja,
14aun allí me infundes miedo en mis sueños;
¡me aterras con visiones!
15¡Preferiría que me estrangularan
a seguir viviendo en este cuerpo!
16Tengo en poco mi vida; no quiero vivir para siempre.
¡Déjame en paz, que mi vida no tiene sentido!
17»¿Qué es el hombre, que le das tanta importancia,
que tanta atención le concedes,
18que cada mañana lo examinas
y a cada instante lo pones a prueba?
19Aparta de mí la mirada;
¡déjame al menos tragar saliva!
20Si he pecado, ¿en qué te afecta,
vigilante de los mortales?
¿Por qué te ensañas conmigo?
¿Acaso te soy una carga?7:20 ¿Acaso te soy una carga? (LXX, mss. hebreos y una tradición rabínica); Me he vuelto una carga para mí mismo (TM).
21¿Por qué no me perdonas mis pecados?
¿Por qué no pasas por alto mi maldad?
Un poco más, y yaceré en el polvo;
me buscarás, pero habré dejado de existir».
1«ئایا ژیانی مرۆڤ لەسەر زەوی خزمەتکردن و ڕەنجکێشان نییە،
ڕۆژانیشی وەک ڕۆژانی ڕەنجدەرێک نییە؟
2وەک چۆن کۆیلە تامەزرۆی سێبەرە و
کرێکاریش چاوەڕێی کرێیەکەیەتی،
3ئاواش مانگەکانی بێ ئومێدی بۆم بوون بە میرات و
شەوانی چەرمەسەری بوون بە بەشم.
4کە دەچمە سەر جێگاکەم دەڵێم: ”کەی بێت هەستم،“
شەو درێژە دەکێشێت و هەتا بەرەبەیان ئەم دیو و ئەو دیو دەکەم.
5گۆشتم کرم و قەتماغە پۆشیویەتی،
پێستم شەقار بووە و کێمی کردووە.
6«ڕۆژگارم لە تەون خێراترە و
بێ هیوا کۆتایی دێت.
7ئەی خودا، لە یادت نەچێت کە ژیانم هەناسەیەکە و
ئیتر چاوەکانم خۆشی نابینن.
8ئەو چاوەی کە ئێستا دەمبینێت لەمەودوا نامبینێت،
چاوت بڕیوەتە من، بەڵام من بوونم نابێت.
9هەور پەرت دەبێت و نامێنێت،
بە هەمان شێوە ئەوەی دادەبەزێتە ناو جیهانی مردووان سەرناکەوێتەوە.
10ئیتر ناگەڕێتەوە ماڵەکەی خۆی و
دەوروپشتی لە یادی دەکەن.
11«لەبەر ئەوە منیش دەمم ناگرم،
لە تەنگی ڕۆحمەوە قسە دەکەم،
لە دڵشکاویمەوە سکاڵا دەکەم.
12بۆچی پاسەوانت لەسەر داناوم؟
ئایا من دەریام یان ئەژدیهام؟
13ئەگەر بڵێم نوێنەکەم دڵنەواییم دەداتەوە،
جێگاکەم دڵتەنگییەکەم دەڕەوێنێتەوە،
14بە خەون دەمترسێنیت و
بە مۆتەکە دەمتۆقێنیت.
15لەبەر ئەوە گیانم خنکان هەڵدەبژێرێت،
مردنم پێ باشترە لەم پەیکەرە ئێسکە.
16توامەوە، بۆ هەتاهەتایە ناژیم،
وازم لێ بهێنە، چونکە ڕۆژگارم هیچ واتایەکی نییە.
17«مرۆڤ چییە هەتا بایەخی پێبدەیت و
هەتا بیری خۆتی پێوە خەریک بکەی،
18هەموو بەیانییەک بەسەری بکەیتەوە و
هەموو ساتێک تاقی بکەیتەوە؟
19هەتا کەی ڕووت لێم وەرناگێڕیت و
مۆڵەتم نادەیتێ هەتا تفەکەم قووت بدەم؟
20ئەگەر گوناهیشم کردبێت،
کە تۆ چاودێری مرۆڤیت،
ئایا هیچ کاردانەوەیەکی لەسەر تۆ هەبووە؟
بۆچی منت کردووە بە نیشانەی تیری خۆت؟
ئایا بووم بە بار بەسەر تۆوە؟
21ئەی بۆ لە یاخیبوونم خۆش نابیت و
تاوانم ناسڕیتەوە؟
چونکە بەم نزیکانە لەناو خاکدا ڕادەکشێم و
بەدوامدا دەگەڕێیت، بەڵام من بوونم نابێت.»
