Job 20 – CST & APSD-CEB

Nueva Versión Internacional (Castilian)

Job 20:1-29

Segundo discurso de Zofar

1A esto respondió Zofar de Namat:

2«Mis turbados pensamientos me hacen replicar,

pues me hallo muy desconcertado.

3He escuchado una reprensión que me deshonra,

y mi inteligencia me obliga a responder.

4»Bien sabes tú que desde antaño,

desde que Dios puso al hombre20:4 al hombre. Alt. a Adán. en la tierra,

5muy breve ha sido la algarabía del malvado;

la alegría del impío ha sido pasajera.

6Aunque su orgullo llegue hasta los cielos

y alcance a tocar con la cabeza las nubes,

7él perecerá para siempre, como su excremento,

y sus allegados dirán: “¿Qué fue de él?”

8Como un sueño, como una visión nocturna,

se desvanecerá y no volverá a ser hallado.

9Los ojos que lo vieron no volverán a verlo;

su lugar no volverá a contemplarlo.

10Sus hijos tendrán que resarcir a los pobres;

ellos mismos restituirán las riquezas de su padre.

11El vigor juvenil que hoy sostiene sus huesos

un día reposará en el polvo con él.

12»Aunque en su boca el mal sabe dulce

y lo disimula bajo la lengua,

13y aunque no lo suelta para nada,

sino que tenazmente lo retiene,

14ese pan se le agriará en el estómago;

dentro de él se volverá veneno de áspid.

15Vomitará las riquezas que engulló;

Dios hará que las arroje de su vientre.

16Chupará veneno de serpientes;

la lengua de un áspid lo matará.

17No disfrutará de los arroyos,

de los ríos de crema y miel;

18no engullirá las ganancias de sus negocios;

no disfrutará de sus riquezas,

19porque oprimió al pobre y lo dejó sin nada,

y se adueñó de casas que nunca construyó.

20»Su ambición nunca quedó satisfecha;

¡nada quedó a salvo de su codicia!

21Nada se libró de su voracidad;

por eso no perdurará su bienestar.

22En medio de la abundancia, lo abrumará la angustia;

le sobrevendrá toda la fuerza de la desgracia.

23Cuando el malvado se haya llenado el vientre,

Dios dará rienda suelta a su enojo contra él,

y descargará sobre él sus golpes.

24Aunque huya de las armas de hierro,

una flecha de bronce lo atravesará.

25Cuando del hígado y de la espalda

intente sacarse la punta de la flecha,

se verá sobrecogido de espanto,

26y la oscuridad total acechará sus tesoros.

Un fuego no atizado acabará con él

y con todo lo que haya quedado de su casa.

27Los cielos harán pública su culpa;

la tierra se levantará a denunciarlo.

28En el día de la ira de Dios,

un aluvión arrasará su casa.

29Tal es el fin que Dios reserva al malvado;

tal es la herencia que le asignó».

Ang Pulong Sa Dios

Job 20:1-29

Ang Tubag ni Zofar

1Unya mitubag si Zofar nga taga-Naamat, 2“Kinahanglan nga motubag ako kay dili ako mahimutang. 3Gibadlong mo ako uban ang pagpanginsulto, ug may nagtukmod kanako sa pagtubag kanimo. 4Sigurado gayod nga nasayod ka nga gikan pa sa karaang panahon, sukad nga gibutang ang tawo dinhi sa kalibotan, 5ang kalipay sa tawong daotan lumalabay lang. Oo, dili molungtad ug dugay ang kalipay sa tawo nga dili diosnon. 6Bisag hilabihan ang iyang pagkamapahitas-on, nga daw sangko na kini sa langit o sa panganod, 7mahanaw siya hangtod sa hangtod sama sa iyang tae. Ang mga nakaila kaniya moingon, ‘Hain na siya?’ 8Mahanaw siya sama sa damgo o sa panan-awon sa kagabhion, ug dili na gayod siya makita. 9Dili na siya makita sa nakaila kaniya, ug mahanaw siya sa dapit nga iya kaniadtong gipuy-an. 10Ang iyang mga anak maoy magbayad sa iyang gikawat gikan sa mga kabos. 11Mamatay siya nga batan-on pa ug baskog.

12“Ang paghimo ug daotan nahisama sa pagkaon nga tam-is diha sa iyang baba; 13ugomon niya kini ug dugay aron matagamtaman gayod niya ang kalami niini. 14Apan pag-abot niini sa iyang tiyan mopait kini ug mahimong hilo nga sama sa lala sa mga bitin. 15Isuka niya sama sa pagkaon ang bahandi nga iyang kinawat. Bisan anaa na kini sa iyang tiyan ipasuka kini sa Dios kaniya. 16Suyopon niya ang lala sa mga bitin nga mao ang mopatay kaniya. 17Dili na niya matagamtaman ang kaabundansya sa lana, keso, ug dugos, nga daw sapa o suba nga magdagayday. 18Dili niya madawat ang balos sa iyang hinagoan o magmaya sa iyang bahandi. 19Kay gidaog-daog niya ang mga kabos ug gipasagdan niya sila nga maglisod. Giilog niya ang mga balay nga dili iya. 20Walay katagbawan ang iyang kahakog. Ang bisan unsay iyang magustohan dili niya palabyon. 21Apan wala na siyay makaon, kay ang iyang bahandi mahanaw. 22Sa iyang kaabundansya, moabot kaniya ang kalisod. Moabot kaniya ang labihan nga pag-antos. 23Samtang gitagbaw niya ang iyang kaugalingon, ipatagamtam sa Dios kaniya ang iyang labihan nga kasuko, ug paulanan siya sa silot. 24Bisag makaikyas siya sa puthaw nga armas, matuhog gihapon siya sa bronsi nga pana. 25Maigo ang iyang apdo, ug molapos kini sa iyang lawas. Bation niya ang kalisang. 26Mahanaw ang iyang bahandi diha sa kangitngitan. Sunogon siya ug ang tanan nga nahibilin sa iyang pinuy-anan20:26 pinuy-anan: sa literal, tolda. sa kalayo nga dili tawo ang nagpasiga. 27Ipadayag sa langit ang iyang sala ug mosaksi ang yuta batok kaniya. 28Anuron sa baha ang iyang balay sa adlaw nga ipatagamtam sa Dios ang iyang kasuko. 29Mao kanay dangatan sa tawong daotan nga gitakda sa Dios alang kaniya.”