Segundo discurso de Elifaz
1Replicó entonces Elifaz de Temán:
2«El sabio no responde con vana sabiduría
ni explota en violenta verborrea.15:2 explota en violenta verborrea. Lit. llena su vientre con el viento del este.
3Tampoco discute con argumentos vanos
ni con palabras huecas.
4Tú, en cambio, restas valor al temor a Dios
y tomas a la ligera la devoción que él merece.
5Tu maldad pone en acción tu boca;
hablas igual que los pícaros.
6Tu propia boca te condena, no la mía;
tus propios labios testifican contra ti.
7»¿Eres acaso el primer hombre que ha nacido?
¿Naciste acaso antes que los montes?
8¿Tienes parte en el consejo de Dios?
¿Acaso eres tú el único sabio?
9¿Qué sabes tú que nosotros no sepamos?
¿Qué has percibido que nosotros ignoremos?
10Las canas y la edad están de nuestra parte,
tenemos más experiencia que tu padre.
11¿No te basta que Dios mismo te consuele
y que se te hable con cariño?
12¿Por qué te dejas llevar por el enojo?
¿Por qué te relampaguean los ojos?
13¿Por qué desatas tu enojo contra Dios
y das rienda suelta a tu lengua?
14»¿Qué es el hombre para creerse puro,
y el nacido de mujer para alegar inocencia?
15Si Dios no confía ni en sus santos siervos,
y ni siquiera considera puros a los cielos,
16¡cuánto menos confiará en el hombre,
que es vil y corrupto y tiene sed del mal!15:16 tiene sed del mal. Lit. bebe como agua el mal.
17»Escúchame, y te lo explicaré;
déjame decirte lo que he visto.
18Es lo que han declarado los sabios,
sin ocultar nada de lo aprendido de sus padres.
19Solo a ellos se les dio la tierra,
y ningún extraño pasó entre ellos.
20El impío se ve atormentado toda la vida,
el desalmado tiene sus años contados.
21Sus oídos perciben sonidos espantosos;
cuando está en paz, los salteadores lo atacan.
22No espera escapar de las tinieblas;
condenado está a morir a filo de espada.
23Vaga sin rumbo; es comida de los buitres;15:23 rumbo … buitres. Alt. rumbo, en busca de alimento.
sabe que el día de las tinieblas le ha llegado.
24La desgracia y la angustia lo llenan de terror;
lo abruman como si un rey fuera a atacarlo,
25y todo por levantar el puño contra Dios
y atreverse a desafiar al Todopoderoso.
26Contra Dios se lanzó desafiante,
blandiendo grueso y resistente escudo.
27»Aunque su rostro esté hinchado de grasa,
y le sobre carne en la cintura,
28habitará en lugares desolados,
en casas deshabitadas,
en casas a punto de derrumbarse.
29Dejará de ser rico; no durarán sus riquezas
ni se extenderán sus posesiones por la tierra.
30No podrá escapar de las tinieblas;
una llama de fuego marchitará sus renuevos,
y el aliento de Dios lo arrebatará.
31Que no se engañe ni confíe en cosas vanas,
porque nada obtendrá a cambio de ellas.
32Antes de tiempo recibirá su merecido,
y sus ramas no reverdecerán.
33Quedará como vid que pierde sus uvas verdes,
como olivo que no llega a florecer.
34La compañía de los impíos no es de provecho;
¡las moradas de los que aman el soborno
serán consumidas por el fuego!
35Conciben iniquidad, y dan a luz maldad;
en su vientre se genera el engaño».
گفتگوی دوم
(15:1—34:21)
اليفاز سخن می‌گويد: ايوب برای دين ارزشی قايل نيست
1آنگاه اليفاز تيمانی پاسخ داد:
2ای ايوب، فكر می‌كرديم آدم عاقلی هستی، ولی سخنان احمقانه‌ای به زبان می‌آوری. حرفهای تو پوچ و توخالی است. 3هيچ آدم حكيمی با اين حرفهای پوچ از خود دفاع نمی‌كند. 4مگر از خدا نمی‌ترسی؟ مگر برای او احترامی قايل نيستی؟ 5حرفهای تو گناهانت را آشكار می‌سازد. تو با حيله و نيرنگ صحبت می‌كنی. 6لازم نيست من تو را محكوم كنم، چون دهان خودت تو را محكوم می‌كند.
7-8آيا تو داناترين شخص روی زمين هستی؟ آيا تو قبل از ساخته شدن كوهها وجود داشته‌ای و از نقشه‌های مخفی خدا باخبر بوده‌ای؟ آيا حكمت در انحصار توست؟ 9تو چه چيزی بيشتر از ما می‌دانی؟ تو چه می‌فهمی كه ما نمی‌فهميم؟ 10در ميان ما ريش‌سفيدانی هستند كه سنشان از پدر تو هم بيشتر است!
11آيا تسلی خدا برای تو كم است كه آن را رد می‌كنی؟ ما از طرف خدا با ملايمت با تو سخن گفتيم. 12ولی تو به هيجان آمده‌ای و چشمانت از شدت عصبانيت برق می‌زنند. 13تو بر ضد خدا سخن می‌گويی. 14بر روی تمام زمين كدام انسانی می‌تواند آنقدر پاک و خوب باشد كه تو ادعا می‌كنی كه هستی؟ 15خدا حتی به فرشتگان خود نيز اعتماد ندارد! در نظر او حتی آسمانها نيز پاک نيستند، 16چه رسد به انسان كه گناه را مثل آب سر می‌كشد.
17-19حال، به حقايقی كه به تجربه ياد گرفته‌ام گوش بده. من اين حقايق را از خردمندان ياد گرفته‌ام. پدران ايشان نيز همين حقايق را به آنها آموختند و چيزی از آنها مخفی نداشتند، و در سرزمينشان بيگانگانی نبودند كه آنها را از راه خدا منحرف سازند:
20مرد شرير تمام عمرش در زحمت است. 21صداهای ترسناک در گوش او طنين می‌اندازد و زمانی كه خيال می‌كند در امان است، ناگهان غارتگران بر او هجوم می‌آورند. 22در تاريكی جرأت نمی‌كند از خانه‌اش بيرون برود، چون می‌ترسد كشته شود. 23به دنبال نان، اين در و آن در می‌زند و اميدی به آينده ندارد. 24مصيبت و بدبختی مانند پادشاهی كه آمادهٔ جنگ است، او را به وحشت می‌اندازد و بر او غلبه می‌كند، 25زيرا او مشت خود را بر ضد خدای قادر مطلق گره كرده، او را به مبارزه می‌طلبد، 26و گستاخانه سپر خود را به دست گرفته، به سوی او حمله‌ور می‌شود.
27-28مرد شرور هر چند ثروتمند باشد، ولی عاقبت در شهرهای ويران و خانه‌های متروک و در حال فرو ريختن سكونت خواهد كرد 29و تمام ثروتش بر باد خواهد رفت. 30تاريكی برای هميشه او را فرا خواهد گرفت. نفس خدا او را از بين خواهد برد و شعله‌های آتش، دار و ندار او را خواهد سوزانيد.
31پس بهتر است با تكيه كردن به آنچه كه ناپايدار و فانی است خود را گول نزند، زيرا اين كار ثمری ندارد. 32قبل از آنكه بميرد، بيهودگی تمام چيزهايی كه بر آنها تكيه می‌كرد برايش آشكار خواهد شد، زيرا تمام آنها نيست و نابود خواهند شد. 33او مانند درخت انگوری كه ميوه‌اش قبل از رسيدن پلاسيده و مثل درخت زيتونی كه شكوفه‌هايش ريخته باشد، بی‌ثمر خواهد بود. 34اشخاص خدانشناس، بی‌كس خواهند ماند و خانه‌هايی كه با رشوه ساخته‌اند در آتش خواهد سوخت. 35وجود اين اشخاص از شرارت پر است و آنها غير از گناه و نيرنگ چيزی به بار نمی‌آورند.
